"სინამდვილეში სინანულის არსი სულ სხვა რამეში, მდგომარეობს "დეკანოზი დიმიტრი სმირნოვი პარამეტრები

[ლილიანა]

"ადამიანს უჭირს სინანული, რადგან არ იცის, რა არის ეს. როგორც უკვე ვთქვით, ადამიანთა დიდი ნაწილი ცოდვად ცუდ საქციელს მიიჩნევს. თავის მიერ ჩადენილი რაიმე ცუდი საქციელის გახსენება კი ყველას შეუძლია. ასევე აღიქმება სინანულიც: ადამიანს სინანული ჰგონია აღსარებაში ჩამოთვლა იმისა, რაც მის სინდისს ქენჯნის. ადამიანი მიდის ტაძარში, უამბობს მოძღვარს, რა აწუხებს მის სინდისს, და მართლაც გრძნობს შვებას, მაგრამ მოხდა კი შეერთება ღმერთთან? არა, არ მოხდა. ანუ ადამიანი აღსარებაზე გარბის, როგორც რომელიღაც თერაპიულ, ფსიქოთერაპიულ სეანსზე, როგორც ფსიქოლოგთან საუბარზე: ვუამბე ჩემს შესახებ, ამიხსნეს, შვება ვიგრძენი. სინამდვილეში სინანულის არსი სულ სხვა რამეში მდგომარეობს"
ბევრს ალბათ გეცნოთ ზემოთ მოყვანილი შემთხვევა იმიტომ რო "ანუ ადამიანი აღსარებაზე გარბის, როგორც რომელიღაც თერაპიულ, ფსიქოთერაპიულ სეანსზე, როგორც ფსიქოლოგთან საუბარზე" ამ ფრაზით დეკანოზი დიმიტრი საუბრობს თანამედროვე მრევლში არსებულ პრობლემაზე და ხაზგასმით ამბობ რო "ნებისმიერი სამრევლოს მოძღვარი ეჯახება ასეთ პრობლემას: ადამიანს უჭირს სინანული, "
წერილი წავიკითხე და ლოგიკურად დამებადა კითხვა თუ სინანული ის არ არის რაც გვგონია მაშინ რა არის და როგორი გზით უნდა მივიდეთ იმ გზამდე რო ჭეშმარიტი სინანული მოვიხვეჭოთ ?
თემის გახსნის მიზანი ერთადერთია , მოვიყვანოთ ფრაზები წმინდა მამების რჩვებიდან , სახარებიდან , ქადაგებებიდან იმისათვის რო სინანულის რეალური არსის გამოძიება გაგვიადვილდეს

[guest]

betaneli luka

სევე ცნობილია ეკლესიური მოძღვრებიდან,რომ სამოთხის კარს მტკიცედ იცავენ ზეციური მეომრები არქისტრატეგისა და მთავარანგელოზ მიქაელის ხელმძღვანელობით,

ეს "მეომრები" გადატანითი მნიშვნელობით არის და ისინი არანაირ შეიარაღებულ ლეგიონს არ წარმოადგენენ. ანგელოზი არ შეიძლება იყოს მომკვლელი, დამსჯელი და ა.შ.

[betaneli luka]

betaneli luka

ეს "მეომრები" გადატანითი მნიშვნელობით არის და ისინი არანაირ შეიარაღებულ ლეგიონს არ წარმოადგენენ. ანგელოზი არ შეიძლება იყოს მომკვლელი, დამსჯელი და ა.შ.

ეს მოვლენა იმიტომ გავიხსენე,რომ დედამიწაზე ბევრი რამ არის შექმნილი და გადმოღებული ციდან,სამოთხიდან,რადგანაც საჭიროა.საჭირო რომ არ ყოფილიყო უფალი მოსეს არც კი ეტყოდა ჯარი შექმენიო,თორემ ფილისტიმლიენელები დაგესხმიან თავს დაგაგანადგურებენო.ნეტარი ავგუსტინეს განმარტებით,ბოროტება იწყება იქ,სადაც ვიღაცა,ან რაღაცა თავის ადგილზე არ არისო.საჭირო რომ არ ყოფილიყო ''მომკვლელთა'' ინსტიტუტი,უფალი პირიქით ეტყოდა მაშინ მოსეს-არც კი გაბედო რაიმე მსგავსის შექმნაო.
ეხლა მოდი ახალ აღთქმას გადავხედოთ,ვინმემ შესაძლოა ასეც იფიქროს-ეს ყველაფერი ძველ აღთქმაში იყო,სადაც არსებობდა მცნება''თვალი-თვალზე და კბილი-კბილზეო.''სამხედრო საქმეს არ შეუშლია ხელი ასისთავისათვის,რომ მას შეეგრძნო მაღალი ღმერთი,მიუხედავად იმისა,რომ არ იყო აღზრდილი მოსეს რჯულით და თითქოსდა არც კი უნდა ჰქონოდა მონოთეიზმზე წარმოდგენა და მრავალთა გაგებით ''ცოდვილი პროფესიის'' მქონეც იყო.მიუხედავად ამისა უფალი მასზე ბრძანებს,რომ მთელს ისრაელში ვერ ნახა ასეთი რწმენა ადამიანის:''ამენ,გეტყვითქუენ:არაცადა ისრაელსა შორის ესოდენი სარწმუნოებაი ვპოვე.''(მათე8:10)
ლუკა3:14-აქ კი ვკითხულობთ შემდეგს:''ჰკითხვიდეს მას(იოანე ნათლიმცემელს)მხედრად განწესებულნიცა იგი და ეტყოდეს:და ჩუენ რაიმე ვყოთ?და მან ჰრქუა მათ:ნუვის აჭირვებთ,ნუცა ცილსა შესწამებთ და კმა გეყავნ როჭიკი(ხელფასი)თქუენი.'' ასე,რომ სასურველნი არიან მემრებიც ღვთისათვის და მათი მოღვაწეობის სფეროც განსაზღვრულია.
რაც შეეხებათ მოციქულებს პეტრეს და პავლეს,ისინი პირდაპირ ამბობენ,რომ სახელმწიფოებრივი ძალაუფლება და მათი მსახურები,ანუ მეომრები(ისევ და ისევ ''მომკვლელები''-ფორუმელთა განმარტება რომ ვიხმაროთ),განწესებულნი არიან თ ვ ი თ ღ ვ თ ი ს მიერ იმისათვის,რომ დაიცვან წესრიგი და უსაფრთხოება სახელმწიფოსი და ერისა მტრისაგან.(1პეტრესი 2:13-14.).
რაც შეეხება მოციქულ პავლეს,იგი ხშირად ახსენებს სამხედროებსა და ძალაუფლებას თავის ეპისტოლეებში,როგორც ღვთის მიერ დაკანონებულ ინსტიტუტს და მოითხოვს მათ მიმართ შესაბამის პატივისცემასაც კი.
სხვა საკითხია,თუ ჩვენ პირადად ვგრძნობთ ღვთის წინაშე გარკვეულ სინანულს გარკვეული ცოდვების გამო-ეს სრულიად კონფიდენციალურია მომნანებელსა და ღმერთს შორის-ყველანი ცოდვილნი ვართ და ვცოდავთ პროფესიიდან გამომდინარე,თუ ამის გარეშეც(ვახერხებთ ასეც და ისეც-ამაში ძლიერები ვართ ფრიად),მაგრამ ეს უკვე სხვა სალაპარაკო თემაა და ასეთ შემთხვევაში კი მაგონდება ისევ და ისევ წმინდა მამათა(რა გვეშველებოდა მათ გარეშე?)გამონათქვამები,რომელთაც,თუ შევაჯამებთ,გამოდის ასე:''სანამ ადამიანი არ წარმოიდგენს,რომ ღვთისა და მის მეტი არავინ არის მთელს დედამიწაზე,ვერ შეძლებს ჭეშმარიტად თავისი ცოდვების ხილვას(შეგრძნებას)!''
ხოლო თვით მეომრობა ცოდვა არ არის-არსებობენ პროფესიები,რომლებიც ღმერთს არ უკურთხებია და არ განუწესებია.მეომრობა მათში არ შედის.