სამება პარამეტრები

[death]

გადმოიტანეთ კითხვები და სამებაზე აქ გააგრძელეთ...

[afxazi]

რადგან ეს თემა გაიხსნა და მიზანმიმართული რომ იყოს ჩვენი მსჯელობა, ჯერ ერთი საკითხი ამოვწუროთ და შემდეგ გადავიდეთ მეორეზე.

განვიხილოთ რას წერს იოანე მახარებელი, თავისის სახარების პირველ მუხლში (იმედია ამ მუხლსაც გვიან ამატებულად არ მიიჩნევთ და შესაბამისად ცდომილად არ გამაოცხადებთ) "დასაბამში იყო სიტყვა, და სიტყვა იყო ღმერთთან, და ღმერთი იყო სიტყვა" (აშკარაა რომ აქ ქრისტეზეა საუბარი რადგან მოგვიანებით იგივე მახარებელი აღნიშნავს: სიტყვა ხორცად იქცა და დაემკვიდრა ჩვენს შორის, მადლითა და ჭეშმარიტებით სავსე. და ვიხილეთ დიდება მისი, დიდება მხოლოდშობილისა მამის მიერ". თუმცა კი ამ სიტყვებსაც ისე წარმოადგენენ თითქოს აქ შობა კი არა ქმნილება იგულისხმება, მაგრამ ამ შემთხვეავში ამაზე არ მაქვს აქცენტი)


ცალ-ცალკე განვიხილოთ ტერმინები: "დასაბამში", "იყო", "სიტყვა".

გარდა ამისა, ვინაიდან ნორმალური პასუხი მართლა ვერ მივიღე, და ესეც კავშირიშია იოანეს პირველ მუხლთან, მაინტერესებს და ვთხოვ ოპონენტებს, კიდევე რთხელ პირდაპირი და არაორაზროვანი პასუხი გამცენ იმასთან დაკავშირებით, მამას რატომ იწოდება მამად?

გვერდით თემაში აღინიშნა ოპონენტებისგან რომ მამობა არსობრივი თვისებაა მამისა, იმედია ამას არ უარყოფენ. მაშასადამე გამოდის რომ რადგან თვისებაა მამობა, შეუძლებელია მას ქმნილების მიმართ ეწოდოს მამა.


მეტს აღარ გავაგრძელებ საუბარს, შევჩერდეთ მხოლოდ ამ საკითხებზე, რომ ტავი დავიზღვიოთ სხვადასხვა საკითხთა ერთდროულად განხილვისაგან და შესაბამისად უნაყოფო საუბრისგან.

[მოყვასი]

რადგან ეს თემა გაიხსნა და მიზანმიმართული რომ იყოს ჩვენი მსჯელობა, ჯერ ერთი საკითხი ამოვწუროთ და შემდეგ გადავიდეთ მეორეზე.განვიხილოთ რას წერს იოანე მახარებელი, თავისის სახარების პირველ მუხლში (იმედია ამ მუხლსაც გვიან ამატებულად არ მიიჩნევთ და შესაბამისად ცდომილად არ გამაოცხადებთ) "დასაბამში იყო სიტყვა, და სიტყვა იყო ღმერთთან, და ღმერთი იყო სიტყვა" (აშკარაა რომ აქ ქრისტეზეა საუბარი რადგან მოგვიანებით იგივე მახარებელი აღნიშნავს: სიტყვა ხორცად იქცა და დაემკვიდრა ჩვენს შორის, მადლითა და ჭეშმარიტებით სავსე. და ვიხილეთ დიდება მისი, დიდება მხოლოდშობილისა მამის მიერ". თუმცა კი ამ სიტყვებსაც ისე წარმოადგენენ თითქოს აქ შობა კი არა ქმნილება იგულისხმება, მაგრამ ამ შემთხვეავში ამაზე არ მაქვს აქცენტი)
ცალ-ცალკე განვიხილოთ ტერმინები: "დასაბამში", "იყო", "სიტყვა".
გარდა ამისა, ვინაიდან ნორმალური პასუხი მართლა ვერ მივიღე, და ესეც კავშირიშია იოანეს პირველ მუხლთან, მაინტერესებს და ვთხოვ ოპონენტებს, კიდევე რთხელ პირდაპირი და არაორაზროვანი პასუხი გამცენ იმასთან დაკავშირებით, მამას რატომ იწოდება მამად?
გვერდით თემაში აღინიშნა ოპონენტებისგან რომ მამობა არსობრივი თვისებაა მამისა, იმედია ამას არ უარყოფენ. მაშასადამე გამოდის რომ რადგან თვისებაა მამობა, შეუძლებელია მას ქმნილების მიმართ ეწოდოს მამა.
მეტს აღარ გავაგრძელებ საუბარს, შევჩერდეთ მხოლოდ ამ საკითხებზე, რომ ტავი დავიზღვიოთ სხვადასხვა საკითხთა ერთდროულად განხილვისაგან და შესაბამისად უნაყოფო საუბრისგან.

კარგი აფხაზი, დავიწყოთ იოანეს 1:1-იდან:

"დასაწყისში იყო სიტყვა, სიტყვა იყო ღმერთთან და სიტყვა იყო ღმერთი".

კონტექსტი გვეხმარება ამ მუხლების მნიშვნელობის გაგებაში. იოანეს 1:18-ში წერია: "ღმერთი არავის არასოდეს უხილავს". მე-14 მუხლი კი გარკვევით ამბობს, რომ "სიტყვა ხორცად იქცა, და დაემკვიდრა ჩვენს შორის . . . და ვიხილეთ დიდება მისი". გარდა ამისა, 1-ელ და მე-2 მუხლებში ნათქვამია, რომ "სიტყვა იყო ღმერთთან". როგორ შეიძლება, ვინმესთან იყო და, ამავე დროს, თვითონვე იყო ეს პიროვნება?! იოანეს 17:3-ში იესო მამას უწოდებს "ერთადერთ ჭეშმარიტ ღმერთს“. ასე რომ, იესო არ არის ყოვლისშემძლე ღმერთი. იესო მამის ღვთიურ თვისებებს ირეკლავს და მას ამ გაგებით ეწოდება "ღმერთი" (ებრ. 1:3). თუ სიტყვა ერთადერთსაც სოფიტურად მიუდგებით და იტყვით რომ ერთადერთი არ ნიშნავს ერთადერთს და ერთადერთის გარდა სხვასაც მოიცავსო, მაშინ გამოდის რომ სიტყვა ერთადერთის მნიშვნელობასაც ამახინჯებთ.

ბერძნულ ტექსტში ფრაზაში "სიტყვა იყო ღმერთთან" "ღმერთის" წინ განსაზღვრული არტიკლია („ო თეოს“), რაც იმაზე მიანიშნებს, რომ საუბარია ყოვლისშემძლე ღმერთზე, მამაზე. ხოლო ფრაზაში "სიტყვა იყო ღმერთი" "ღმერთის" („თეოს“) წინ არ არის განსაზღვრული არტიკლი და "ღმერთი" ზმნის წინაა. ასეთი წყობის წინადადებებში არსებითი სახელი (ანუ "ღმერთი" უარტიკლოდ) თვისების ან თავისებურების მაჩვენებელია. ერთ ნაშრომში აღნიშნულია, რომ იოანეს 1:1-ში ზმნის წინ მდგომი უარტიკლო "თეოს" ძირითადად "თვისებას უსვამს ხაზს". შემდეგ ავტორი დასძენს: «ეს ფრაზა შეიძლება ითარგმნოს როგორც "სიტყვას ჰქონდა ღვთაებრივი ბუნება"» („Journal of Biblical Literature“, „Qualitative Anarthrous Predicate Nouns: Mark 15:39 and John 1:1“, 1973, გვ. 85, 87).

ერთ ბიბლიურ ლექსიკონში ნათქვამია: «ინ. 1:1 სიტყვასიტყვით უნდა ითარგმნოს ასე: "სიტყვა იყო ღმერთთან [მამასთან], და სიტყვა იყო ღვთაებრივი"» (კავები ავტორის ჩამატებულია) („Dictionary of the Bible“, 1965, გვ. 317). ეს ფრაზა მსგავსად არის ნათარგმნი სხვადასხვა ენაზე გამოცემულ ზოგ თარგმანშიც.

სხვა პოსტებში უკვე დავწერე რომ საჭირო იყო მხედველობაში ყოფილიყო მიღებული თუ რას ნიშნავს თვითონ სიტყვა "ღმერთი". გარდა ამისა, უნდა გვახსოვდეს რომ, ბიბლიაში მამის გარდა მხოლოდ იესო ქრისტეს არ ეწოდება "ღმერთი". მაგალითად, ფსალმუნის 81:1—6-ში ისრაელის მოსამართლეებს ეწოდებათ ღმერთები (ებრაულად „ელოჰიმ“; ბერძნულად „თეოი“ იოანეს 10:34-ში იესო ციტირებს ფსალმუნის ამ სიტყვებს), რადგან ისინი ღმერთის წარმომადგენლები იყვნენ და სამართალი მისი კანონებით უნდა გაეჩინათ. ის რომ მოსამართლეებსაც უწოდებს წმინდა წერილი ღმერთებს არ უნდა იყოს ისე გაგებული როგორც იოანეს 1;1-ში სიტყვაზე ნათქვამ ღმერთს იგებთ.



რაც შეეხება სხვა იუზერის (death-ის ) მიერ მითითებულ იოანე 8:5-ში ჩაწერილ სიტყვებს მოგახსენებთ:

«უთხრა მათ იესომ: ჭეშმარიტად, ჭეშმარიტად გეუბნებით თქვენ: აბრაამზე უწინარეს მე ვარ (ბერძნულად "ეგო ემი")» (აფხაზი, ფრაზას "მე ვარ" ზოგი მთარგმნელი ეპითეტად მიიჩნევს და აკავშირებს გამოსვლის 3:14-თან, სადაც მათი თარგმანის მიხედვით ღმერთი თავის თავს უწოდებს: "მე ვარ, რომელიც ვარ"). სინამდვილეში კი იოანეს 8:58-ში წერია: "სანამ აბრაამი გაჩნდებოდა, მე უკვე ვიყავი" . ანალოგურად თარგმნის ადიშის ოთხთავიც: "წინა ვე აბრაამისა ყოფამდე ვიყავ მე" (და არა "ვარ მე" ან "მე ვარ"). იგავნის 8:22-ში "სიტყვა" თავის თავზე ამბობს რომ : უფალმა შემქმნა მე". აქაც, რაც ბუნებრივია შექმნა წერია და არა შობილობის უწყვეტიპროცესის ქვეშ მყოფობა. ევსები კესარიელიც სიტყვა "შექმნას" იყენებს დამამტკიცას ან შობის მაგივრად. ეს ის ევსები კესარიელია, რომელსაც "ეკლესიის ისტორიის მამას" უწოდებთ.

რომელი თარგმანი შეესაბამება კონტექსტს? იესო პასუხობდა 57-ე მუხლში იუდეველების მიერ დასმულ კითხვას. ამ მუხლიდან ჩანს, რომ მათ იესოს ასაკი აინტერესებდათ და არა ვინაობა. ლოგიკურია და ნათელია, რომ პასუხის გაცემისას იესოს მხედველობაში ჰქონდა თავისი არსებობის ხანგრძლივობა. გარდა ამისა, ისიც უნდა აღინიშნოს, რომ "ეგო ემი" არსად არის დაკავშირებული წმინდა სულთან. ანუ სამების "მესამე" პირთან!

ერთ ნაშრომში აღნიშნულია: «ეს ზმნა [„ემი“] . . . ზოგ შემთხვევაში გულისხმობს არსებობას . . . როგორც ეს „ეგო ემი“-ს შემთხვევაშია (ინ. 8:58)» („A Grammar of the Greek New Testament in the Light of Historical Research“, 1934, გვ. 394).

ასე რომ, იოანეს 1:1-ში გამოყენებული არსებითი სახელი "ღმერთი" არ მიუთითებს სამებაზე. სიტყვა "ღმერთი" ადამიანების მიმართადაც გამოიყენება ბიბლიაში. რა ვქნათ, იუდეველი მოსამართლეებიც სამების დამატებით ჰიპოსტასებად (პირებად) გამოვაცხადოთ?!

რაც შეეხება მამობის საკითხს აფხაზი. ბიბლია სრულიად არა ორაზროვნად ამბობს რომ ძე არის პირმშო ყოველი ქმნილებისა და ღვთის შემოქმედების დასაწყისი. მამა ყოველთვის იყო ის რაც დღეს არის თავისი არსებითა და ბუნებით. ვიმეორებ რომ, მამა ისევე იყო ყოველთვის მამა როგორც შემოქმედი. ასე რომ, როდესაც თავისი პირველი ქმნილება შექმნა, მაშინ გახდა ის შემოქმედი და მამა ამ სიტყვის პირდაპირი გაგებით. ახლა წარმოიდგინე რომ ღმერთს არცერთი ცოცხალი არსება რომ არ შეექმნა და მხოლოდ ადამიანი შეექმნა, შენი ლოგიკით გამოდის რომ ღმერთი ადამისა და ევას მამად ვერ იქნებოდა? და არ იქნებოდა ღმერთზე გვეთქვა რომ ის ადამისა და ევას მამაა?ის რა გაგებასაც დებ წმინდა წერილში რომ თითქოს ძე შობილი კი არა მარად შობილობის პროცესშია, არის წერილს გადასული რელიგიური მოსაზრებები და წმინდა წერილი გმობს ასეთ დამოკიდებულებას. არსად, არცერთი მუხლი ბიბლიაში არ მიუთითებს რომ იესო მხოლოდშობილი კი არა მხოლოდშობილობის პროცესშია.

ასე რომ, ბიბლია ნათლად მიუთითებს რომ იესო ღვთის პირმშო, ანუ, პირველი ქმნილებაა (იგავნის 8:22; კოლასელთა 1:15; გამოცხ.3:14) და არა შობილობის უწყვეტი პროცესის ქვეშ მყოფი ვინმე. (რომელი მოსაზრებაც წმინდა წერილს გადასული რელიგიური მოსაზრებაა და არ დასტურდება ბიბლიაში)