წმ. წერილი განსაცდელის შესახებ, სწავლება და მაგალითები პარამეტრები

[KAIROS]

დათიკომ სწორად დაწერა, აშკარად ჩავარდნილია ეს განყოფილება, ამიტომ გადავწყვიტე კიდევ ერთი თემა გავხსნა აქ.
ახლა მინდა ისეთ რამეზე ვისაუბროთ, რაც ყველა ჩვენგან ეხება, სხვადასხვაგვარად, ზოგს ფიზიკური ტკივილით, ზოგს სულიერით, ზოგს ახლობლის დაკარგვით, ზოგს ვინმეს მიერ გაცუცურაკებით, მეგობრის ღალატით. სხვადასხვა სახისაა განსაცდელი...
ასე ამბობს წმიდა გაბრიელ ეპისკოპოსი:
განსაცდელი – ისეთ შემთხვევას ეწოდება, რომელიც კაცს რომელიმე ცოდვაში ჩააგდებს. ადამიანს შეუძლია წინასწარ გამოიცნოს სად ან ვისთან, ან რომელ საქმეში ნახავს განსაცდელს და თავი აარიდოს მას; განსაცდელი ისეთი გარემოება ან შემთხვევაა, რომელშიც კაცმა თავისი სულის ნამდვილი თვისებები უნდა გამოამჟღავნოს. ცხოვრებაში ასეთი შემთხვევა თუ გარემოება მრავალია: სიხარული და მწუხარება, ბედნიერება და უბედურება, შიში, დევნა, სნეულება, მოყვაისს სიკვდილი და სხვ. ღმრთის განგებით კაცს განსაცდელი იმისთვის შეემთხვევა, რომ კაცმა თავისი ღირსება შეაფასოს და საკუთარი თავი შეიცნოს. განსაცდელის გარეშე სულიერი წარმატება შეუძლებელია; იგი აზრს აღამაღლებს, ცნობიერებას წმენდს, და ზნეობას ასწორებს. განსაცდელი გამაფრთხილებელია კაცისა. ყურძნის მტევანი თუ არ გაიჭყლიტა, ღვინო არ დადგება; მსგავსადვე, კაცის სული თუ არ შევიწროვდა, კარგ ნაყოვს ვერ გამოიღებს. ყოველი განსაცდელი დიდი ყურადღებით და გონიერებით უნდა მოიხმაროთ. პირველ რიგში, ბოროტებამ არ უნდა დაგაღონოს და მხნეობა არ უნდა დაგაკარგვინოს; მეორედ, უნდა ეცადო, რომ განსაცდელი შენს სასარგებლოდ გადააქციო. მწუხარებიდან სიხარული გამოიყვანე, უბედურებიდან – სიკეთე და წარმატება. ამას კი მაშინ შეძლებ, თუ სასოებითა და სარწმუნოებით აღიჭურვები და ყოფაქცევას გამოისწორებ. თუ განსაცდელი გეწია, ღმერთს მადლობა შესწირე, მოითმინე და თავი დაიმდაბლე.
ვისაუბროთ წმ. წერილის მაგალითებზე და მამათა განმარტებებზე, რაა განსაცდელი და ბიბლიის მაგალითზე
( ისევ მართლმადიდებლური სწავლებების მიხედვით, სექტანტებს აქ არაფერი ესაქმებათ) ვნახოთ, როგორ ხდებოდა განსაცდელის გადატანა...
ორ მაგალითს შეგახსნებთ:
პეტრეს მიერ უფლის სამჯერ უარყოფაზე და იობზე... ერთი ახალი აღთქმა, ერთიც ძველი, ერთი სულიერი ტკივილია, მეორე ფიზიკურ-მფშვინვიერი...

რა უნდა ყოფილიყო ამაზე მეტი ტკივილი, რაც პეტრემ განიცადა? როცა "მწარედ ატირდა"? როცა მან, უამრავი სასწაულის, კურნების, ფერისცვალების მხილველმა უფალი სამჯერ უარყო? რა უნდა წარმოაჩენდეს ასე ძლიერ
ადამიანური ბუნების სისუსტეს და უფლის წყალობის სიდიადეს?

ლუკა 22 თავი

54. და ვითარცა შეიპყრეს იგი, წარიყვანეს და შეიყვანეს სახლსა მღდელთ-მოძღურისასა. ხოლო პეტრე მისდევდა შორით. 55. და აღაგზნეს ცეცხლი შორის ეზოსა მას და გარე მოასხდეს იგინი; დაჯდა პეტრეცა შორის მათსა. 56. და იხილა იგი მჴევალმან ვინმე მჯდომარე ნათელსა მას, მიჰხედა მას და თქუა: ესეცა მის თანა იყო. 57. ხოლო მან უვარ-ყო და თქუა: დედაკაცო, არა ვიცი იგი. 58. და მცირედრე შემდგომად იხილა იგი სხუამან და თქუა: და შენცა მათთანაჲ ხარ. ხოლო პეტრე თქუა: კაცო, არა ვარ მათთანაჲ. 59. და ვითარცა წარჴდა ჟამი ერთი, სხუაჲ ვინმე დაამტკიცებდა და იტყოდა: ჭეშმარიტად ესეცა მის თანავე იყო, და რამეთუ გალილეველ არს. 60. ხოლო პეტრე ჰრქუა მას: კაცო, არა ვიცი, რასა იტყჳ. და მეყსეულად, ვიდრე იტყოდაღა იგი ამას, ქათამმან იყივლა. 61. და მოიქცა უფალი და მიხედა პეტრეს. და მოეჴსენა პეტრეს სიტყუაჲ იგი უფლისაჲ, რომელ ჰრქუა მას, ვითარმედ: ვიდრე ქათმისა ჴმობადმდე სამ-გზის უვარ-მყო მე. 62. და განვიდა გარე და ტიროდა მწარედ.

და აი ნუგეშინისცემაც, რომელიც უცილობლად მოსდევს ნამდვილ სინანულს

იოანე თავი 21

15. ... ჰრქუა სიმონ-პეტრეს იესუ: სიმონ იონაჲსო, გიყუარ მეა უფროჲს ამათსა? ჰრქუა მას პეტრე: ჰე, უფალო, შენ უწყი, რამეთუ მიყუარ შენ. ჰრქუა მას იესუ: აძოენ კრავნი ჩემნი. 16. ჰრქუა მას მერმეცა მეორედ: სიმონ იონაჲსო, გიყუარ მეა? ჰრქუა მას პეტრე: ჰე, უფალო, შენ იცი, რამეთუ მიყუარ შენ. ჰრქუა მას იესუ: დამწყსენ ცხოვარნი ჩემნი. 17. კუალად ჰრქუა მას იესუ მესამედ: სიმონ იონაჲსო, გიყუარ მეა? შეწუხნა პეტრე, რამეთუ ჰრქუა მას მესამედ: გიყუარ მე? და ჰრქუა მას: უფალო, შენ ყოველი უწყი და ყოველი იცი, რამეთუ მიყუარ შენ. ჰრქუა მას იესუ: დამწყსენ ცხოვარნი ჩემნი.


და იობი, წოდებული მრავალტანჯულად, ღმერთის ამარად დარჩენილი, დაკარგა ყოველივე რაც შეიძლება ადამიანმა დაკარგოს, რწმენის გარდა. დაკარგა შვილები, ქონება, მეგობრები, ცოლიც განუდგა...

და მაინც ამბობს იობი

"21. თქვა: შიშველი გამოვედი დედის მუცლიდან და შიშველი დავბრუნდები იქ. უფალმა მომცა, უფალმა წაიღო. კურთხეულ იყოს უფლის სახელი.

22. მაინც არ შეუცოდავს იობს და ღვთის აუგი არ დასცდენია. "

იობი თავი 1...

გააგრძელეთ

[KAIROS]

ნუ გეშინინ!
არ შეგეშინდეთ!
ეს მინდა დღეს ვთქვა ამ თემაში, აპრილი დადგა და იმიტომ...
1989 წელს პატარა ბიჭი ვიყავი, სკოლის მოსწავლე 12 წლის, და როცა ამდენი შავით მოსილი ხალხი ვნახე, ჯერ შემეშინდა, მერე კი როცა ამდენი ერთად აწეული მუშტი და ერთად ნათქვამი მამაო ჩვენო გავიმეორე ( პირველად ცხოვრებაში) მაშინ ვუთხარი ჩემს თავს "არ შეგეშინდეს!"
აპრილი დადგა და იმიტომ, განსაცდელში ვართ და იმიტომ, მტერი ახლოსაა და იმიტომ... არ შეგეშინდეთ!
არ შეგეშინდეთ უფლის მიღებისო უყვარდა თქმა ერთ დიდ ადამიანს, და ასეცაა თუ უფალს მივიღებთ, სიყვარულს მივიღებთ, მშვიდობას მივიღებთ.თუკი უფალი იქნება ჩვენთანა ვისგან გვეშინოდის?

ასე უთხრა მოსემ ხალხს:

"ჰრქუა მათ მოსე: ნუ გეშინინ, რამეთუ გამოცდისა თქუენისათჳს მოვიდა თქუენდა ღმერთი, რათა იყოს შიში მისი თქუენ შორის და არა სცოდოთ."


ასე უთხრეს თავისუფლების კარზე მიმდგარ ისრაელს, დაღლილ ისრაელს, ნაომარ ისრაელს!


"იგულეთ, რამეთუ მოგცა თქუენ უფალმან ღმერთმან თქუენმან წინაშე პირსა თქუენსა ქუეყანა ეგე მათი. შევედით და დაიმკჳდრეთ, ვითარცა გრქუა უფალმან ღმერთმან მამათა თქუენთამან თქუენ: ნუ გეშინინ, ნუცა შესძრწუნდებით."

მტერი გვერბძოლება? გამოსვლათას 3 : 22 ში გვამხნევებს წმიდა წერილი

"ნუ გეშინინ, რამეთუ უფალი ღმერთი თქუენი ჰბრძოდის თქუენ წილ."


სხვაგან 7 : 21

"ნუ გეშინინ პირისაგან მათისა, რამეთუ უფალი ღმერთი შენი შენ თანა არს დიდი და ძლიერი."


თუმცა რასა ვწერ, მოვუსმინოთ დიდ მაქსიმეს, აღმსარებელს

მაქსიმე აღმსარებელი

მწუხარების გულის-სიტყვისათვის

სიტყვა 1



ვინც არ იცის, რომ უძლურებას სარწმუნოებისას და შეუორგულებელის სასოების მოუგებლობას თან მოსდევს მწუხარება, შფოთი და ცუდი შიში კაცის გულში, მოიგონოს სიტყვა იოანეს სახარებიდან: `ნუ შეძრწუნდებიან გულნი თქვენნი, გრწმენინ ღვთისა და გრწმენინ ჩემდა მომართ,-სახლსა მამისა ჩემისასა სავანე მრავალ არიან~ (14,1-2).



შეჭირვებულმა და მწუხარებით შეპყრობილმა მოიგონოს სიტყვა იოანეს სახარებიდან: `ამინ, ამინ გეტყვი თქვენ, რამეთუ ჰსტიროდეთ და ჰგოდებდეთ თქვენ, ხოლო სოფელსა უხაროდის და მწუხარება თქვენი სიხარულად გარდაიქცეს~ (16,20).



ეშმაკის ცუნდრუკებისა და ოცნებისაგან შეურვებულმა და დაღონებულმა უნდა მოიგონოს სიტყვა ლუკას სახარებიდან: `ნუ გეშინინ მცირესა მაგას სამწყსოსა, რამეთუ სათნო იყო მამამან თქვენმან მოცემად სასუფეველი~ (12,32).



მტერის მოსვლისაგან შეშინებულმა, როცა ასპიტივით და იქედნესავით მოუხდებიან, მოიგონოს სიტყვა ლუკას სახარებიდან: `ჰრქვა უფალმან თვისთა მოწაფეთა: აჰა მიგცემ თქვენ ხელმწიფებასა დათრგუნვად გველთა და ღიანკალთა და ყოველსა ზედა ძალსა მტერისასა და თქვენ არა რა გევნოს~ (10,19).



იმათ, რომელთაც ჰგონიათ დიდის მწუხარებისაგან უფალი არ ისმენს ჩვენს სულთქმასაო, მოიგონონ სიტყვა გამოსვლვათაგან: `და სულთ-ითქმიდენ ძენი ისრაილისანი საქმეთა მათგან ფიცხელთა და ღაღადებდეს, და მიიწია ღაღადება მათი ღვთისა და შეისმინა ღმერთმან სულთქმანი მათნი~ (2,24-25).



ვისაცა ჰგონია, რომ უფალი არ მოხედავს მას ეშმაკის ძვირის მოქმედებისა, ბრძოლისა და შეწუხების დროს, მოიგონოს სიტყვა გამოსლვათაგან: `ჰრქვა უფალმან მოსეს, ხილვით ვიხილე ძვირი ერისა ჩემისა, რომელ არს ეგვიპტესა შინა და ღაღადებაБ მათი მესმა საქმისა მაწვეველთაგან. ვიცი ჭირი იგი მათი და გარდამოვხდე განრინებადა~ (3,7-8).



ვინც არ იცის, რომ უფრო მაშინ განმრავლდება განსაცდელი და ბრძოლა, როცა სულიერად იწყებს კაცი ღვთის სიტყვის სმენას და მოსწრაფებით საქმით აღსრულებას, მოიგონოს სიტყვა გამოსლვათაგან: `მიაქცია მოსე ღვთისა და რქვა: `უფალო, რასათვის განაბოროტე ერი ესე და რასა მომავლინე მე? და ვინათგან შევედ მე ფარაოსსა სიტყვად სახელითა შენითა, ბოროტსა უყოფს ერსა შენსა და არა იხსენ ერი შენი~ (5,22-23).



როცა კაცს სასოება აღარ აქვს, რომ შემწეობას მოუვლენს უფალი და მის გამო მწუხარებით დაემხობა მოღვაწის სული, მოიგონოს სიტყვა გამოსლვათაგან: `წარვედ და ეტყოდე ძეთა ისრაილისათა და არქუ: მე ვარ უფალი ღმერთი შენი და გამოგიყვანნე თქვენ მძლავრებისა მეგვიპტელთასა და გიხსენე თქვენ კერპებისაგან მათისა და განგარინნე თქვენ მკლავითა მაღლითა და სასჯელითა დიდითა~ (6,6).



რომელთაც არ იციან, რომ სოფლიდამ ახლად მოსულნი არ მიცემიან ეშმაკთაგან ფიცხელ განსაცდელსა, არცა ჩვენებით და არცა ხელდახელ ბრძოლით, რომ შიშით არ განკრთენ და ისევ სოფლისაკენ არ მიიქცენ, მოიგონონ სიტყვა გამოსლვათაგან: `და ვითარ გამოიყვანა უფალმან ერი თვისი, არა წარუძღვა ქვეყანასა მას ფილისტიმელთასა, რამეთუ მახლობელი იყო, რამეთუ ჰსთქვა ღმერთმან: ნუ უკვე შეინანოს ერმან ამან, იხილოს რა ბრძოლა და მიიქცეს ეგვიპტედ~ (13, 17).



როცა გული გვეტყვის, ეშმაკებმა არ იციან, რომ უფალი ჩვენ მაგიერ ებრძვის მათ, უნდა მოვიგონოთ სიტყვა გამოსლვათაგან: `ჰსთქვეს მეგვიპტელთა მათ, ვილტვოდეთ პირისაგან ისრაილისა, რამეთუ უფალი გვბრძავს ჩვენ მათ წილ, მეგვიპტელთა~ (14, 25).



ეშმაკის ბოროტის ზრახვით შეურვებულმა მოიგონოს სიტყვა გამოსლვათაგან: `ჰსთქვა მტერმან, ვჰსდევნო, ვეწიო, ვჰგვემო, განვიყო ნატყვენავი და განვიძღო თავი ჩემი, მოვსრა იგი მახვილითა, უფლებდეს მას ზედა ხელი ჩემი~ (15,9).



როცა გული გვეუბნება და გვაშინებს ეშმაკის ღამე მოსლვით, ღვთის საქებელად მოვიგონოთ სიტყვა გამოსლვათაგან: `დაეცეს მათ შიში და ძრძწოლა, ძლიერებითა მკლავისა შენისათა, ქვა იქმნეს იგინი, ვიდრემდის განხდეს ერი შენი. უფალო, ვიდრემდის განხდეს ერი ესე შენი, რომელ გამოირჩე?~ (15, 16).



შეძრწუნებულმა მით, რომ ანგელოზი აღარ მიცავსო, მოიგონოს სიტყვა იქიდანვე: `წარვიდეს ანგელოსიუ ჩემი მზღვრად შენდა, რათა დაგიცვას გზასა, ვიდრემდის შეგიყვანოს შენ ქვეყანისა მას, რომელი განგიმზადე შენ~ (23,20).



ღამის შფოთისა და ამბოხებისაგან შეწუხებულმან მოიგონოს სიტყვა ლევიტელთაგან: `და მოვსცე მშვიდობა ქვეყანასა თქვენსა, და დაიძინებდეთ უზრუნველად და არავინ იყოს მაშინებელ თქვენდა, და წავსწყმიდო მხეცი ბოროტი ქვეყანისაგან თქვენისა, და ბრძოლა არა იყოს ქვეყანასა თქვენსა, და სდევნიდეთ მტერთა თქვენთა და დაეცნენ წინაშე თქვენსა მომწყდარნი მახვილითა~ (26, 6-7).



ეშმაკისაგან შეძრწუნებულმა, როცა უეცრივ ჰაერში სტვენას იწყებს მოიგონოს სიტყვა მეორეს სჯულისაგან: `იწყე მისა მიმართ ღვაწლი ბრძოლისა, დღეისით დღეთაგან დასდევ ჰერი (ძრწოლა) და შიში შენი პირსა ზედა ყოველთა წარმართასა, რომელნი არიან პირსა ქვეშე ცისასა, რათა ყოველთა, რომელთა ესმეს სახელი შენი შეძრწუნდნენ, და სალმობამან შეიყპრნეს იგინი პირისაგან შენისა~ (2,25-26).



როცა კაცობრივი გული გვეტყვის, ნუ თუ ჯერი არ არს მეტი სიტყვის-გება და ბრძოლა ეშმაკისაო, მოვიგონოთ სიტყვა იქიდამვე: `და მე გარქვ თქვენ, ნუ გეშინინ, ნუცა შეძრწუნდებით მათგან, რამეთუ უფალი ღმერთი თქვენი წარგიძღვეს წინაშე პირსა თქვენსა და იგი ბრძოდეს მათ თქვენ წილ~ (1,29-30).



ცეცხლისა ფერისა და ლამპრის ალის მსგავს თვალით გამოჩენილ ეშმაკისაგან შეშფოთებულმა მოიგონოს სიტყვა მეორე სჯულისაგან: `ნუ გეშინის, ნუცა შეძრწუნდებით მათგან, რამეთუ უფალი ღმერთი თქვენი ჰბრძოდეს მათ თქვენ წილ~ (3,24).



როცა ეშმაკნი ზახებითა და რეხვებით უეცრივ მოგვიხდებიან და გვებრძვიან, მათის ოცნებისაგან უშიშრად დაცვისათვის უფლის სავედრებელად, მოვიგონოთ სიტყვა იქიდამვე: `და ევედრე უფალსა მას დღესა შინა და ვჰსთქვი: უფალო ღმერთო, შენ უწყი ჩვენებად მონისა შენისა ძალი შენი და სიმტკიცე შენი, ხელი შენი მტკიცე და მკლავი შენი მაღალ, ვინ არს ღმერთი ცათა შინა და ქვეყანასა ზედა, რომელმან ჰყოს ესე, რომელ ესე შენ ჰყავ ჩვენთვის, მსგავსად ძლიერებისა შენისა~ (3,24).



ვისაც ეშინია ეშმაკის ოცნებისა და იტყვის, ნუთუ დამაგდო უფალმაო, სანუგეშებლად მოიგონოს სიტყვა იქიდამვე: `უფალმან ღმერთმან შენმან არა დაგიტეოს შენ, არცა აღგხოცოს შენ, არა დაივიწყოს აღთქმა მამათა შენთა, რომელ ეფუცა მათ~ (4,31).


ვინც ეძიებს მრავალის ჭირისა და განსაცდელის მიზეზს, სიტყვა იქიდამვე: `ბოროტი გიყო და გამოგცადა შენ უფალმან ღმერთმან შენმან, რათა უკანასკნელ კეთილი გიყოს და განგისვენოს შენ~ (8,2).



ეშმაკის ოცნებით შეშინებულმა და შეწუხებულმა, როცა ღამით ელვით შეგვაკრთობს, სიტყვა იქიდამვე: `ნუ გეშინინ, ნუცა შეძრწუნდებით, ნუცა გარე მიიქცევით ბრძოლად მათდა, რამეთუ უფალი ღმერთი, რომელი წინა გიძღვის, ჰბრძოდის მტერთა შენთა, ვითარცა ცეცხლმან შემწველმან მოსრნეს იგინი და მან გარემიაქცინეს იგინი პირისაგან შენისა, აღხოცნეს და წარსწყმიდნეს იგინი~ (20,3-4; 9,3).



როცა გული წინადვე გვაშინებს ეშმაკის მანქანებისა და დიდის ბრძოლისათვის, სიტყვა იქიდამვე: `ხოლო მტერნი ჩვენნი უგუნურ იყვნენ, რამეთუ საყურძნისა მისგან სოდომელთასა იყო ყურძენი მათი და ვენახები მათი გომერელთაგან, ყურძენი მათი ყურძენი ნაღვლისა და ტევანი სიმწარისა მათისა და შემდგომი ამისი, ვიდრე ახლოს არს დღე იგი წარწყმედისა მათისა და მოწევნულ არს განმზადებული მათ ზედა~ (32,31-35).



ვისაცა სწადიან მარტო ყოფით დაყუდება, ეშინია ეშმაკის ბრძოლისა და მით შეწუხებულია, მოიგონოს სიტყვა ისუ ძისა ნავესი: `მხნე იყავ და ნუ შეძრწუნდები, ნუცა გეშინინ, რამეთუ მე შენთანა ვარ უფალი ღმერთი შენი ყოველსა ადგილსა, ვიდრეცა ხვიდოდი და არა დაგიტეო შენ, არცა დაგაგდო შენ~ (1,9).



როცა გულის-თქმა შეგვაწუხებს და შეგვაურვებს, გულში შიშს გაგვიჩენს ეშმაკის მანქანება ჰაერში ელვის მსგავსად ჩვენებით, მოვიგონოთ სიტყვა ისუ ნავესაგან: `ნუ გეშინინ მათგან, ნუცა შეძრწუნდებით, მხნე იყვენით და განძლიერდით, რამეთუ ესრეთ უყოს უფალმან ღმერთმან თქვენმან ყოველთა მტერთა თქვენთა, რომელთა ჰბრძავთ თქვენ~ (10,25).



ღამის ოცნებისაგან მწუხარემ და შეძრწუნებულმა, მოიგონოს სიტყვა მსაჯულთა წიგნისაგან: `განიღვიძე, განიღვიძე დებორა, აღსდეგ, აღსდეგ და განაგდე ყოველი ურვაБ და მწუხარებაБ, აღამაღლე ხმაБ მოლოდებისა, იტყოდე გულითა~ (5,12).



ანგელოსის სავედრებელი, რომ შემწე გვეყოს და განსდევნოს ჩვენგან მაჭირვებელნი ჩვენნი ეშმაკნი, სიტყვა იქიდამვე: `ერო უფლისა, დამიმდაბლენ მე უძლიერესნი ჩემსა, ჰსდევნენ იგინი და მართლუკუნ აქციენ ჩემგან~ (5,13).



როცა გული გვაშინებს ეშმაკის საბრძოლველად მოსლვით, სიტყვა იქიდამვე: `ღელეთაგან კიშონისათა განასხნე იგინი, ხევთა კადემისთა, ხევთა კიშონისთა, დასთრგუნეს იგინი სულმან ჩემმან ძლიერმან~ (5,21).

ვინც არ იცის, რომ ფსალმუნება და ლოცვა განამტკიცებს გულსა, განაძლიერებს გვამს და განსდევნის ეშმაკთა, რომელნიც სხვა-და-სხვა ნაირის განსაცდელით გაგვიგრილებენ ძარღვსა და ციებას შეგვყრიან, მოიგონოს სიტყვა მეფეთა წიგნისაგან: `და იყო რაჟამს სული უკეთური მოვიდის საულსა ზედა და იგვემებინ, მიიღის დავით ქნარი და ჰგალობნ სახიობასა მას კურთხევისასა, ვითარცა მარადის ჩვეულ იყო, და ელხინის (საულს) და განეშორის სული იგი უკეთური~ (1 მეფ. 16,23).



როცა ეშმაკი ამოწვდილის ხმლით მოგვადგება, მოვიგონოთ სიტყვა იქიდამვე, რომელიც მაკარიმაც წინ მიაგება, როცა იგი ანესსა და ინბრესს ბაღის სანახავად მიდიოდა და ეშმაკი წინააღუდგებოდა: `შენ ეგერა მომიხვალ მე ჯაჭვითა, მახვილითა, ოროლითა და ფარითა და მოგივალ შენ სახელითა უფლისა ღმრთისა ძალითა~ (17,45).



როცა ეშმაკნი ჰაერში დაიძახებენ და დიდს ამბოხებას მოახდენენ, მოვიგონოთ სიტყვა პირველისა თავისა მეფეთასა: `არა მახვილითა, არცა ოროლითა და ჯაჭვითა იხსნას უფალმან, არამედ უფლისა-მიერ არს ძლევა ბრძოლასა შინა და გაგწირნა თქვენ უფალმან და დაგამდაბლნის ხელთა ქვეშე ჩვენთა~ (17,47).



ეშმაკისაგან შეძრწუნებულმა, როცა უეცრად ჰაერში გამოჩნდებიან, მოიგონოს სიტყვა მეფეთა მეოთხე თავისაგან: `ჰრქვა ელისე, ნუ გეშინინ, რამეთუ ჩვენთანანი უმრავლეს არიან, ვიდრე მათთანანი~ (6,16).



ვისაც არა სწამს, რომ ჰაერი ანგელოზებით სავსეა ჩვენ შემწედ და ეშმაკთა ოცნების განსადევნელად, მოიგონოს სიტყვა იქიდამვე: `და ილოცვიდა ელისე, თაყვანის-ჰსცემდა უფალსა და ჰსთქვა: უფალო, განახვენ თვალნი ამის ყრმისანი, და განახვნა უფალმან თვალნი მისნი, და იხილა და აჰა მთა იგი სავსე იყო ეტლებითა და ჰუნებითა ცეცხლისათა გარემოს ელისესა~ (6,17).



როცა ძრწოლა და თრთოლა შეგვიპყრობს და ეშმაკის მოსლვას გული წინადვე გვაუწყებს, მოვიგონოთ სიტყვა მეორე ფსალმუნისაგან: `იგი, რომელ დამკვიდრებულ არს ცათა შინა, ეცინოდის მათ და უფალმან შეურაცხ-ჰყვენის იგინი. მაშინ ეტყოდის მათ რისხვითა მისითა და გულის-წყრომითა მისითა შეაძრწუნნეს იგინი~ (2,4-5).



ღამე ოცნებით შეშინებულმა და შეშფოთებულმა, ღვთის სავედრებელად მოიგონოს სიტყვა ფსალმუნისაგან: `მიწყალე მე, რამეთუ უძლურ ვარ, მილხინე მე, უფალო, რამეEთუ შემიძრწუნდეს ძვალნი, სული ჩემი შემიძრწუნდა ფრიად და შენ, უფალო, ვიდრემდის? მოიქეც, უფალო, იხსენ სული ჩემი, მიხსენ მე წყალობითა შენითა~ (6,2-4).



როცა გული ეშმაკთა უკეთურობისაგან გაქცევას გვაწვევს, მოვიგონოთ სიტყვა მე-ი ფსალმუნისაგან: `უფალსა ვესავ; ვითარ ეტყვით სულსა ჩემსა, იცვალებოდე შენ მთათა ზედა, ვითარცა სირი~ (10,1)?



ეშმაკთა ბრძოლისა და ოცნების გასადევნელად ვევედროთ უფალს მე-ივ ფსალმუნის სიტყვვებით: `აღსდეგ, უფალო, უსწრვე მათ და აღხოცენ იგინი, და იხსენ სული ჩემი უღმრთოთაგან~ (16,12)."

იხარეთ და ნუ გეშინინ;

კაიროსი!