სამება პარამეტრები

[death]

გადმოიტანეთ კითხვები და სამებაზე აქ გააგრძელეთ...

[afxazi]

Lashab

გიორგი მთაწმინდელი შეუმცდარი იყო? (პაპი გამახსენდა...)

და შენ ან შენი თანამოაზრეები შეუმცდარნი ხართ, ან ის მეცნეირ ტეოლოგები შეუმცდარნი არიან ასე ბეჯითად რომ იმოწმებთ? თუ მარტო ტქვენ ხართ შეუმცდარნი და სხვა ყველა შეცდომილი.

ცხადია ადამაინი შეუმცდარი ვერ იქნება, მაგრამ შენ ან თუნდაც მოყვასი (პრინციპში ყველაზე მეტად ის) ვერ გამოდგებით გიორგი მთაწმინდელის შეფასებისას ავტორიტეტები ( ამ სიტყვის ხმარება საერთოდ უადგილოა) ვერ იქნებით და მით უფრო სასაცილოა ეს თქვენი შეფასება.

მოყვასი

მოყვასის ნიკით მე, ერთი ადამიანი ვწერ და გთხოვთ ნუ დამაბრალებთ ნურაფერს

მაშინ აგვიხსენი როგორ შეიძლება ერთიდაიმავე ნიკით იპოსტებოდეს ათზე მეტი აიპიდან, თან ერთი ქვეყნის რამდენიმე ქალაქიდან და ამასთან, ზუსტად იმ დღეს მეორე ქვეყნის ქალაქიდან. თუ მე რაიმეში ვცდები, იქნებ აგვიხსნა ეს მოვლენა, თორემ გპირდეპი წიანდადებით შევალ სენატში ფორმუის თვითმიზნური გამოყენებისათვის, საკუტარი შეხედულების და აზრების გასავრცელებლად.


evangelizer

"აჰა მუცლადიღებს ქალწული, შობს ძეს და უწოდებს სახელად ემანუელს, რაც ტარგმანებით ნიშნავს: ჩვენთან არს ღმერთი" (მათე 1,23)

მათნი არიან მამანი და ამთგანაა ხოციელეად ქრისტე, რომელიც არის ღმერთი ყოველთა ზედა, უკუნისამდე კუღთცეული, ამინ (თუ უკუნისამდე სიტყვა ქმნილების მიმართ გამოიყენება ეს უკიდუირესი ცდომილებაა, რადგან ქმნილებას დასაწყისი აქვს და დასასრულიც) (რომ. 9.5)

"რადგანაც მელქისედეკი, მეფე სალემისა, უზენაესი ღმერთის მღვდელი, შეეგება აბრაამს, მეფეთა შემუსვრის შემდეგ შემოქცეულს, და აკურთხა იგი. ხოლო აბრაამმა ყველაფრის მეათედი უწილადა მას, ვისი სახელიც, უწინარეს ყოვლისა, განიმარტება როგორც „სიმართლის მეფე“, შემდეგ კი - „მეფე სალემისა“, ანუ „მშვიდობის მეფე“. უდედმამო, უგვარტომო, რომელსაც არც დ ღ ე თ ა დ ა ს ა ბ ა მ ი ა ქ ვ ს და არც ს ი ც ო ც ხ ლ ი ს დასასრული, არამედ, მ ს გ ა ვ ს ა დ ღ ვ თ ი ს ძ ი ს ა, მღვდლად რჩება უკუნისამდე. (ებრ.7.3)

იესო ქრისტე იგივეა გუშინ და დღეს და უკუნისამდეც (ებრ 13,8)

და ვინ არის მარადიულაც უცვლელი, ცვალებადობა რომ არ შედის? იმედია მიხვდებით.


ხო კიდე, თუმცა კი იოანეს ძალიან ემტერებით, რადგან ყველაზე მეტად მამხილებელია, "არავინ ასულა ცაში, გარდა ციდან ჩამოსული კაცის ძისა, რომელიც ზეცაშია (იოანე 3.13)

ხო მცირეი შეფასება ამ მუხლისა. ქრისტე ნიკოდიმოსს ესაუბრება, ანუ ეს სიტყვები მაშინ წარმოითქმის როცა იზ მიწაზე იმყოფება, ხოდა ხომ ვერ მეტყვით ქმნილება, რომელიც ქმნილებსი ტვისებისამებრ შემოსაზღვრული უნდა იყოს, როგორ იმყოფება ერთბაშად მიწაზეც და ცაშიც?


ღმერთი, რომელიც მრავალგზის და მრავალგვარად ელაპარაკებოდა მამებს წინასწარმეტყველთა პირით, ამ უკანასკნელ დღეებში გველაპარაკა ჩვენ ძის მიერ, რომელიც დაადგინა ყოვლის მემკვიდრედ და რომლის მეშვეობითაც შექმნა საუკუნენი, რომელიც არის ბრწყინვალება დიდებისა და მისი არსების აღნაბეჭდი, თავისი ძალმოსილების სიტყვით ყოვლის მტვირთველი და, ცოდვებისგან ჩვენი განწმედის შემდეგ, ზესკნელს სიდიადის მარჯვნივ მჯდომელი, ანგელოზებზე იმდენადვე უზენაესი, რამდენადაც მათზე უდიადესი დაიმკვიდრა სახელი. ვინაიდან რომელი ანგელოზისთვის უთქვამს ოდესმე: „ძე ხარ შენ ჩემი, დღეს გშობე შენ“; ანდა: „მე ვიქნები მისი მამა, და ის იქნება ჩემი ძე“. (ებრ. 1, 1-5)


ფილიპემ უთხრა: უფალო, გვიჩვენე მამა და საკმარისია ჩვენთვის.
უთხრა მას იესომ: რა ხანია თქვენთანა ვარ და ვერ მიცნობ, ფილიპე? ვინც მე მიხილა, მამაც იხილა; როგორღა ამბობ, მამა გვიჩვენეო? (იოანე 14, 8-9)


მერე კი თომას უთხრა: მოიტა შენი თითი და იხილე ჩემი ხელები; მოიტა შენი ხელი და ჩაყავი ჩემს ფერდში; ნუ იქნები ურწმუნო, არამედ გწამდეს. მიუგო თომამ და უთხრა მას: უფალი ჩემი და ღმერთი ჩემი! (იოანე 20,28)



ამასთან დაკავშირებიტ ერთი კურიოზი რომ არ მოვყვე არ შეიძლება. ერთმა ჩემმა მეგობარმა რომელმაც აღნიშნული მუხლი მოუყვანა სახარებიდან იეღოველს, სასწაული პასუხი მიიღო მისგან. თომამ როდესაც წარმოთქვა უფალი ჩემიო, ქრისტესკენ გაიშვირა ხელებიო, ხოლო ღმერთი ჩემიო-ს წარმოთქმისას ზეცად აღაპყრო ხელებიო.


უცილობლად დიდია ღეთისმოსაობის საიდუმლო: ღმერთი გამოჩნდა ხორცით, გამართლდა სულით, ეჩვენა ანგელოზებს, ქადაგებულ იქნა წარმართთა შორის, სარწმუნო იქნა საწუთროსათვის და ამაღლდა დიდებით. (1ტიმ. 3,16)


ისიც ვიცით, რომ მოვიდა ძე ღვთისა და მოგვცა გონება, რათა შევიცნოთ ჭეშმარიტება და ვიყოთ ჭეშმარიტში, რომელიც არის ძე ღვთისა იესო ქრისტე: ჭეშმარიტი ღმერთი და საუკუნო სიცოცხლე. (1იოანე 5,20)

განა ჭეშმარიტი ღმერთი სხვას ვინმეს ეწოდება განა.


და მოველოდეთ ნეტარი სასოებისა და ჩვენი დიდი ღმერთისა და მაცხოვრის ქრისტე იესოს დიდების გამოჩენას, (ტიტ. 2,13)



კიდევ არ ვიცირ ადმენი ადგილი მოვიტანო სახარებიდან, მაგრამ 100 % ით ვარ დარწმუნებული რომ უარყოფილი იქნება ეს ყოველივე ტქვენგან, და მიჩნევთ რომ ან ცამატებულია ეს ადგილები, ან კიდევ არასწორად გვესმის, რომ მხოლოდ თქვენ გესმით სწორად.


ისე კი ერთი რამე მართლა მაინტერსებს. გვერდით ტემაში როდესაც სიტყვა "ვიდრემდეს" განმარტებას ვეშურებოდით, ითქვა ოპონენტებისგან ამ მუხლის "აჰა მე თქვენთან ვარ და ვიდრე აღსასრულამდე სოფლისა", რომ აქ სიტყვა ვიდრე მიანიშნებს უფლის სამოციქულო მოღვაწეობისადმი მხარდაჭერას, რომ ის მეორედ მოსვლადმე სამოციქულო მოღვაწეობის შემწე იქნებოდა.

მაგრამ რა გამოდის, თურმე მოატყუა მოციქულები, რომ მათი გარდაცვალების შემდეგ სრულმა სიბნელემ მოიცვა მსოფლიო, რომ დაიკარგა ჭეშმარიტება და მხოლოდ მეცხრამეტე საუკუნეში, ამდენი ხნის შემდეგ გამოუბრწყინდა ანთელი ჩარლზ რასელს, ყოვლად ცრუ ადამიანს და მან მოციქულებზე მეტი შეძლო (წარმოუდგენელი კადნიერება) და საფუძველი ჩაუყარა ღვთის სიტყვის ქადაგებას.

მომიტევეთ მაგრამ ეს იდმენად არასერიოზული რამეა, რომ ვისაც ამის სჯერა ჭკვიანს ნამდვილად ვერ ვუწოდებ.

და ყველაზე სასაციოლო, თურმე არიოზი, ნესტორი და სხვანი ყოფილან ჭეშმარტი მემკვიდრენი მოციქულებისა (აკი მოციქულების შემდეგ დაიკარგა ღვთის სიტყვაო ), რომელტაც სწორად გაუგიათ სახარება და ამ ბოროტმა ძიებმა, კირილე და ათანასე ალექსანდრიელებმა, ყველაფერი იღონეს რომ ღვთის სიტყვას არ გაემარჯვა. მეგობრებო ლოგიკა სად დაკარგეთ? თუმცა ლოგიკასთან ხომ მწყრალად ხართ.

თქვენ ღმერთს შეურაცხყოფთ იმიტომ რომ ამგვარ უძლურებას მიაწერთ მას. შეურაცხყოფთ იმიტომ რომ მასში თვისობრივ ცვალებადობას უშვებთ, იმით რომ თურმე მართალია მისი თვისება მამობა ყოფილა, მაგრამ მოგვიანებით გახდა მამა, და სადაც თვისობრივი ან ზოგადი ცვალებადობაა ის არ შეიძლება მარადიული იყოს. ცვალებადობა მხოლოდ ქმნილების თვისებაა.

და ერთიც, კითხვაზე, რომ თუკი მოციქულების შემდეგ სიბნელემ დაისადგურა ქვეყნიერებაზე სულიერი თვალსაზრისით, და იქიდან გამომდინარეც რომ ჩვენ არ გვაქვს სახარებათა ორიგინალები, ანუ ზუსტად ის ტექსტები რაც მოციქულებმა დაწერეს, არამედ მოგვიანოს აუკუნეებში გადაწერილი ხელნაწერები, რა გარანტიაა რომ ეს ტექსტები სრულ ჭეშმარიტებას შეიცავს, რამეთუ იმ ეპოქაში დამტკიცდა ნამდვილად რომ მოციქულების მიერაა დაწერილი, საოარი პასუხი მივიღე რომ თურმე მართალია სიბნელე იყო, მაგრამ ღმერთი ზრუნავდა არ შელახულიყო სახარება

კი მაგრამ სახარებისთვის ზრუნავდა და ხალხისთვის არააა? თუკი ყველასთან ბნელოდა რაღა საჭირო იყო ეს სახარება, მხოლოდ იმიტომ რომ რასელს აღმოეჩინა XIX საუკუნეში.


მართლაც რომ ეჰ. ვფიქრობ შეშურდებოდა არიოზსაც და ნესტორსაც დღეს რომ ამ ყველაფერს ხედავდნენ.