პირველი მოწოდება, მოქცევა წმ. წერილში და ჩვენს რეალობაში პარამეტრები

[KAIROS]

ეს ახალი თემა


უსარგებლო კამათს სექტანტებთან მოდით ისევ წმ. წერილის სწავლებას მივყოთ ხელი.

ახლა მინდა ისეთ რამეზე ვისაუბროთ, რომელიც მშრალად არ იქნება წმ. წერილიდან, არამედ პარალელებს მოვნახავთ ჩვენს ცხოვრებაში, იმაში რაც ჩვენს ირგვლივ ხდება.

რადგანაც ყველა ადამიანი განსაკუთრებულია და ინდივიდია, ასევე ინდივიდუალურია და განუმეორებელი ის გზა, რომლითაც ადამიანი უფალთან მიდის, უფლის მოწოდებაც ასევე განსაკუთრებულია, რადგან უფლის ქმედებაც ამოდის ადამაინის ინდივიდიდან და ამის უამრავ მაგალითს ვნახავთ წმ. წერილში თუ პატერიკებში.

მოდი დავიწყოთ ამ საოცარი ფაქტებით:

დავიწყოთ ე.წ. მყისიერი მოქცევებით:

მოციქულები პეტრეს და მისი ძმა ანდრია ,ძმები იაკობი და იოანე და მოციქული და მახარებელი მათე:

მთ. 4,18-22

18. და როდესაც მიდიოდა იესო გალილეის ზღვის პირას, იხილა ორი ძმა: სიმონი, რომელსაც ეწოდა პეტრე, და ანდრია, მისი ძმა, ისროდნენ ბადეებს ზღვაში, რადგან იყვნენ მებადურები;

19. და უთხრა მათ: მოდით, შემომიდექით მე, და გაქცევთ თქვენ კაცთა მებადურებად.

20. ხოლო მათ მყისვე დატოვეს თავისი ბადეები და გაჰყვნენ მას.

21. როდესაც იქიდან წამოვიდა, იხილა სხვა ორი ძმა: იაკობ ზებედესი და იოანე, მისი ძმა, ნავში, ზებედესთან, მათს მამასთან ერთად, რომლებიც ბადეებს ამზადებდნენ, და უხმო მათ.

22. ხოლო მათ მყისვე დატოვეს ნავი და თავისი მამა და გაჰყვნენ მას.

*****************
მარკოზი 1: 14

14. და როდესაც გაიარა, იხილა ლევი ალფესი, მჯდომარე საზვერეში, და უთხრა მას: გამომყევი მე. და ადგა და გაჰყვა მას.

*****************

მაგრამ ყველა ასე უცებ არ მოქცეულა,

ზოგს უფალი ჯვარცმული უნდა ენახა რომ ეღიარებინა, მაგალითად გონიერ ავაზაკს და რომაელ ასისთავ ლონგინოზს,


ზოგს უფლის სასწაული მოაქცევდა 18. და აღ-რაჲ-ვიდა იესუ ნავსა, ევედრებოდა მას, რომელი-იგი იყო პირველ ეშმაკეული, რაჲთა მის თანა იყოს. 19. და არა უტევა იგი, არამედ ჰრქუა მას: წარვედ სახიდ შენდა თჳსთა შენთა თანა და უთხარ მათ, რაოდენი გიყო შენ უფალმან და შეგიწყალა. 20. და წარვიდა იგი და იწყო ქადაგებად ათქალაქსა მას, რაოდენი უყო მას იესუ; და ყოველთა უკჳრდა. და ასე ყოფილი ეშმაკეული მის ერთერთ პირველ მქადაგებლად იქცა.

ზოგს უფალი მრისხანე და მამხილებელი უნდა ენახა რომ მოქცეულიყო, მაგალითად მოციქული პავლე:

საქმე მოციქულთა თავი 9

1. ხოლო სავლე უფროჲსად განრისხნებოდა და სავსე იყო გულის წყრომითა და კლვითა მოწაფეთა მათ ზედა უფლისათა, მოუჴდა მღდელთ მოძღუარსა მას 2. და ითხოვა მისგან წიგნები დამასკოდ სხუათა მიმართ კრებულთა, რაჲთა მივიდეს და, თუ ვინმე პოვნეს ამის მოძღურებისა გზასა, მამები ანუ დედები, კრულნი მოიყვანნეს იერუსალემდ. 3. და მი-ოდენ რაჲ-ვიდოდა იგი და მიეახლნეს დამასკესა, მეყსეულად იყო გარემოჲს მისსა ბრწყინვალებაჲ ნათლისაჲ ზეცით გარდამო. 4. და იგი დაეცა ქუეყანასა ზედა და ესმა ჴმაჲ, რომელმან ჰრქუა მას: საულ, საულ, რაჲსა მდევნი მე? ფიცხელ არს შენდა წიხნაჲ დეზისაჲ. 5. მან მიუგო და ჰრქუა: შენ ვინ ხარ, უფალო? ჰრქუა მას: მე ვარ იესუ, რომელსა შენ მდევნი. 6. არამედ აღდეგ და შევედ ქალაქად, და მუნ გეთხრას შენ, რაჲ-იგი ღირდეს შენდა საქმედ. 7. და კაცნი იგი, რომელნი იყვნეს მის თანა, დგეს დაკჳრვებულნი. სმენით ესმოდა ჴმაჲ იგი, ხოლო ხედვიდეს ვერარას. 8. აღდგა სავლე ქუეყანით, თუალნი ეხილვნეს და ხედვიდა ვერარას. უპყრეს ჴელი მისთანათა მათ და შეიყვანეს დამასკოდ. 9. და წარჴდეს სამნი დღენი, და არარას ხედვიდა და არცა ჭამა და არცა სუა.


ზოგს უბრალოდ უფლის დანახვისას რაღაც შინაგანი ეხსნებოდა და უფლის მოწოდებაც კი არ ჭირდებოდა, არამედ თავისით იხსნებოდნენ, მაგალითად სისხლმდინარე დედაკაცი და მემრუშე ქალი, როცა უფალთან უხმოდ მივიდა, ტიროდა, ცრემლებით ფეხებს უსველებდა და თმებით უმშრალებდა, მერე კი მირონი სცხო, ისე რომ სიტყვაც არ უთქვამს:
36. ერთმა ფარისეველმა სთხოვა, მასთან ერთად ეჭამა პური. შევიდა ფარისევლის სახლში და ინახად დაჯდა.

37. და, აჰა, ქალაქში ერთმა ცოდვილმა ქალმა, როცა გაიგო, ფარისევლის სახლში ზისო, ალებასტრის ჭურჭლით მოიტანა ნელსაცხებელი;

38. ფერხთით დაუდგა უკნიდან, ტიროდა, ცრემლით ულტობდა ფეხებს და თმებით უმშრალებდა, უკოცნიდა ფეხებს და ნელსაცხებელს სცხებდა.

39. ამის შემყურე ფარისეველმა, მისმა მასპინძელმა, გულში თქვა: ეს რომ წინასწარმეტყველი იყოს, ხომ მიხვდებოდა, ვინ ეხება, ან რანაირი ქალი ეხება, ვინაიდან ცოდვილიაო.

40. ხოლო იესომ მიუგო და უთხრა მას: სიმონ, სიტყვა მაქვს შენთვის სათქმელი. და მან უთხრა: მოძღვარო, სთქვი!

41. ერთ მევალეს ორი მოვალე ჰყავდა: ერთს ხუთასი დინარი ემართა მისი, მეორეს - ორმოცდაათი;

42. მაგრამ რაკი გადახდის თავი არ ჰქონდათ, ორივეს აპატია. ახლა მითხარი, რომელს უფრო ეყვარება იგი?

43. სიმონმა მიუგო: ჩემის აზრით, იმას, ვისაც მეტი აპატია. ხოლო მან თქვა: მართლად განსაჯე.

44. მიუბრუნდა ქალს, და უთხრა სიმონს: მე შემოვედი შენს სახლში, და ფეხსაბანი წყალიც კი არ მომეცი, ხოლო ამან ცრემლით დამილტო ფეხები და თავისი თმებით შემიმშრალა.

45. შენ ერთხელაც არ მეამბორე, ხოლო ეს, აქ შემოსვლის შემდეგ, განუწყვეტლივ მიკოცნის ფეხებს.

46. შენ ზეთიც არა მცხე თავზე, ხოლო ამან ფეხებზე მცხო ნელსაცხებელი.

47. ამიტომაც გეუბნები შენ: მიეტევა მას დიდძალი ცოდვა, ვინაიდან დიდია მისი სიყვარული; ხოლო ვისაც მცირედი მიეტევება, მცირედია მისი სიყვარული.

48. ქალს კი უთხრა: მოგეტევა შენი ცოდვანი.

49. ხოლო მისი თანამეინახენი გულში ამბობდნენ: ვინ არის ეს, ცოდვებსაც რომ მიუტევებსო?

50. მაგრამ იესომ უთხრა ქალს: შენმა რწმენამ გიხსნა, წადი მშვიდობით!


ლუკა 7:37-50

*****

ბევრია ასეთი საოცარი ადგილები, იქნებ თქვენც თქვენი თქვათ

იხარეთ;

კაიროსი!

[tamar84]

"24. და მიერ აღდგა და წარვიდა საზღვართა ტჳროსისა და სიდონისათა. და შევიდა სახლსა და არა უნდა, რაჲთამცა აგრძნა ვინმე, და ვერ ჴელ-ეწიფა დაფარვად. 25. რამეთუ ესმა ვისმე დედაკაცსა მისთჳს, რომელსა ესუა ასული სულითა არაწმიდითა ურვეული, და მოვიდა და შეუვრდა ფერჴთა მისთა. 26. ხოლო დედაკაცი იგი იყო წარმართი, ნათესავით ასური ფინიკელი, ზღჳსკიდით, და ევედრებოდა მას, რაჲთა განჴადოს ეშმაკი იგი ასულისაგან მისისა. 27. ხოლო იესუ ჰრქუა მას: მაცადე პირველად განძღებად შვილთა, რამეთუ არა კეთილ არს მოღებაჲ პურისაჲ შვილთაგან და დაგებად ძაღლთა. 28. ხოლო მან მიუგო და ჰრქუა: უფალო, რამეთუ ძაღლნიცა ტაბლასა ქუეშე ჭამედ ნამუსრევისაგან შვილთაჲსა. 29. ხოლო იესუ ჰრქუა მას: მაგის სიტყჳსათჳს ვიდოდე! განსრულ არს ეშმაკი ასულისაგან შენისა. 30. და წარვიდა დედაკაცი იგი სახიდ თჳსა და პოვა, რამეთუ ეშმაკი იგი განსრულ იყო, და ასული იგი მისი შემოსილი, მჯდომარე ცხედარსა ზედა."

მიჭირს იმ წუთების გახსენა, პატარა ანიტა სიკვდილს ებრძოდა, სრული სიცარიელა და სიცივე, აუტანელი სიცივე..., გაყინული იყო საავადმყოფოც და ქვეყანაც (თითქოს...), ილოცეთ, თქვა ჩემმა ნათესავმა..ილოცეთ...და ზემოთ აღნიშნული ამბავი მოყვა სახარებიდან...მე ცოდვილს ლოცვაც არ შემეძლო...
ახლა ვიცი, რომ იმ სიჩუმეში, იმ სიბნელეში, იმ ყინვაში მომიწოდა ცხადად უფალმა, შემახო მადლიანი ხელი და მტკივნეულად მიმითითა ჩემს ცოდვებზე....
გმადლობ უფალო ყველაფრისთვის....

P.S. ეს პატარა მონაკვეთი სახარებიდან ყოველთვის მახსენებს ჩემს პირველ შეხებას რაღაც აუხსნელთან...