ჩვენ ვართ სული თუ ჩვენ გვაქვს სული? პარამეტრები

[Atman]

ვფიქრობ საინტერესო საკითხია, ბევრ კითხვასაც იწვევს და ბევრ კითხვაზეც სცემს პასუხს.

რომელი გამოთქმა უფრო სწორია, რომ ჩვენ ვართ სულები ადამიანის სხეულში ("ტონკი" სხეულიანად), თუ ჩვენ ვართ ადამიანები და გვაქვს სული?

[Atman]

ესეც სიმცდარეა, რადგან ადამიანი იქმნება ერთიანობაში, ანუ სულად და სხეულად ერთად და ადამიანი გახდება ერთიანობა საყოველთაო აღდგომისას, ცოდვის გამო შემოსულ სიკვდილს, მხოლოდ დროებით ძალუძს დააცალკავოს ეს ერთიანობა, სული არც წინასწარ არსებობდა როგორც ამას ორიგენე ასწავლიდა და არც სხეულია ბოროტება რაიმე ინისა და იანის მსგავსად, იგი ორგანული და ღვთისმიერ მონიჭებულია ადამიანისათვის, და შესაბამისად მხოლოდ საყოველთაო აღდგომის შემდეგ იქნება სრული ნეტარება ან სრული ტანჯვა.ადამიანი ჰარმონიული ნაერთია სულიერისა და ხორციელისა, და ამიტომ აქვს მას ნაწილი მიწიერთანაც და სულიერთანაც, უფალიც კი განკაცდა სხეულში. კაიროსი!

ჰარმონიაო ამბობ და თან ამბობ სრული ნეტარებაო ან სრული ტანჯვაო! ზომიერი და შუა არ არსებობს თუნდაც სიკვდილის შემდეგ? ან მარადიული ცეცხლი ან მარადიული ნეტარება? ბლეფია და გაცილებით უფრო მეტი სიმცდარე ვიდრე ჩემი სიტყვები... ჩემი სიტყვები არაა ჭეშმარიტი, იმიტომ რომ შეუძლებელია ჭეშმარიტება სიტყვებით გადმოსცე, მაგრამ ის რომ სიკვდილის შემდეგ ან მარადიული ტანჯვაა, ან მარადიული ნეტარება (მითუმეტეს ამ ფრაზის მართლმადიდებლური გაგებით) აბსოლუტური ტყუილია.

რაც შეეხება სულს, მე მასში ვგულისხმობ იმ უკვდავ მეს, რომელიც მე ვარ და არა ჩემშია. თუ ჩემშია უკვდავი რაღაც, ესე იგი მე ილუზია ვარ და დროებითი.

უფრო გასაგები რომ გახდეს ჩემი შეხედულება ადამიანის აღმოსავლურ სისტემატიზაციას მოვახდენ: ადამიანში არის ხორცი, გონება (თავის 5 გრძნობით), ინტელექტი (ანუ რუსულად რაზუმი, რომელსაც ქართულად ზუსტი თარგმანი არა აქვს ან მე არ ვიცი), ცრუ ეგო და ბოლოს ატმანი, ანუ სული. ამ უკანასკნელის გარდა ყველა მატერიალურია, დროებითია და ილუზორულია. სწორედ მას შემდეგ გაუჩნდა ცრუ ეგო ატმანს, რაც ცათა სასუფევლიდან "გამოიდევნა" ჯოჯოხეთიც, სამოთხეც და ყველა ილუზია ცრუ ეგოს წარმოსახვის ნაყოფია. ერთადერთი რეალური და უკვდავი ატმანია, რომელიც არ მოქმედებს, მხოლოდ დამკვირვებელია მას შემდეგ რაც თავის თავს აღმოაჩენს. ატმანზე ლაპარაკისას უკვე სულელური ხდება სიტყვები და აზრს კარგავს... მაგალითად ადამიანს რომ კითხო, გძინავსო? მან თუ გიპასუხა: ხო, ეს ნიშნავს არასაც. მხოლოდ ატმანშია აბსოლუტური ჰარმონია და მე ვარ სული, გულისხმობს იმას რომ მე ვარ ატმანი ( თანაც ეს იგივეა რაც მე ვარ და თან არ ვარ, ან მე ვარ ცარიელი და მე ვარ სავსე...) მოკლედ ამას გონებით და ცრუ ეგოთი ვერასოდეს შეიცნობ. განთავისუფლება კი ისაა, რომ საკუთარი თავი ბოლომდე შეიგრძნო ატმანად აქ და ახლა, და არა მომავალში. მომავალი და წარსული ილუზიებია და საერთოდ დრო ცრუ ეგოს წარმოქმნასთან ერთად იქმნება. ცრუ ეგო კი შემდეგ ფიქრობს: მე ვარ დამოუკიდებელი, მე არ ადამიანი, მე ვარ ოჯახის უროსი, მე ვარ ქართველი, მე ვარ დედამიწელი და ა. შ. ქრისტე ბოლომდე გრძნობდა თავს ღვთის შვილად, სულად... სული, ატმანი უცოდველია და წმინდაა, ეს უნდოდა აეხსნა ქრისტეს იუდაიზმისგან გონებადაბინძურებული ხალხისთვის, მაგრამ ვერ გაიგებდნენ მაშინ, ამიტომაც ეუბნებოდა, წადი და აღარ სცოდო. ამიტომაც შეიქმნა ნათლობის საიდუმლოება, რათა მონათვლის შემდეგ მაინც აღარ იგრძნოს ადამიანმა თავი ცოდვილად.

"არავინ ასულა ზეცად, გარდა ზეცით ჩამოსული კაცის ძისა, რომელ არს ცაში." ამ სიტყვების ბევრნაირად გაგება შეიძლება, მაგრამ მე ასე მესმის: ქრისტე ზეციდან არ ჩამოსულა, ის მაშინაც კი იქ იყო, როცა ჩვენთან იყო. და ცათა სასუფეველს მხოლოდ მაშინ შეიგრძნობ, როცა მიხვდები რომ იქ ხარ. ეს რომ გასაგები იყოს ლაო ძი უნდა მოვიშველიო, მისი გაგება კი ძალიან ძნელია. ვერც გონება, ვერც ინტელექტი და ვერც ცრუ ეგო ამას ვერასოდეს ვერ ჩაწვდება, იმიტომ რომ ისინი დროში არიან, ატმანი კი დროის გარეთაა და მარადიულია.

არ იფიქროთ რომ მე მაქვს იმის ილუზია ბოლომდე ატმანად ვგრძნობდე თავს უბრალოდ ხომ გქონიათ სიზმრის დროს ისეთი შეგრძნება: ხვდებით რომ გძინავთ და მალე გაიღვიძებთ
ძალიან გთხოვთ ჩემი სიტყვები კარგად გააცნობიერეთ და მერე დამცინეთ