მოიხსენე და წმინდა ჰყვენ დღე იგი შაბათი..., შაბათის შესახებ , სავალდებულოა თუ არა ამ ცნების დაცვა პარამეტრები

[damiane80]

ხალხო

მაინტერესებს თქვენი აზრი "შაბათის დაცვისა და წმინდაყოფის შესახებ" ეს ცნება ძალაშია, თუ სახეცვლილია ჩემთვის. გასაგებია, რომ "შაბათის დაცვა" არ გულისხმობს მასზე დამოკიდებულებას "შაბათი შეიქმნა ადამიანისათვის და არა ადამიანი შაბათისათვის". მაგრამ რამდენად სწორია მისი ფაქტობრივად დაუცველობა

[KAIROS]

კანონ, მოგვიყევი რა ყოველდღიური ცხოვრება, ხასიათები, ქცევები ანუ გადაგვიყვანე ვირტუალურად წმიდა მიწაზე, ჩემი მოკრძალებული თხოვნაა, სურათებსაც თუ შემოგვთავაზებ ძალიან დაგვავალებ

დამიანე, კაი კაცო ნუ მაწითლებ

ახლა რაც შეეხება კითხვებს:

კვირის აღმატებულობა შაბათზე აუქმებს მისი როგორც ცნების დაცვას, თუ ფაქტობრივად მორწმუნეებმა ორივე დღე (კვირა განსაკუთრებით) უნდა დაიცვან.

ფაქტობრივად ჩაანაცვლა, რადგან ორი დღე უქმობა არ ხდება, შაბათიც არ ივიწყება, ლოცვაც განემზადა თავისი და განსხვავებული, ეკლესიამ ხშირად შაბათს მიცვალებულთა ხსენებები დააწესა, ანუ რაღაც პატივი დაუტოვა შაბათს, ბოლობოლო შაბათის მსახურებით იწყება კვირა... მაგრამ მთავარი მაინც აღდგომაა და კვირა.

წმინდა პრაქტიკული თვალსაზრისით, აუცილებელია თუ არა კვირის (და შაბათის, თუკი ისიც ძალაში რჩება) როგორც უქმე დღის დაცვა ანუ საკუთარი საქმეებისაგან (მაგ: სამსახურის საქმე დასვენება) და ამ მთლიანად უფლისათვის მიძღვნა?/

კვირამ არა მარტო შაბათი შეცვალა, არამედ "შაბათობაც" ანუ ის რაც იყო მიჩნეული შაბათობად და რაც თქვა კანონამ წინა პოსტში, უფლის რევოლუციური აბზაცი "შაბათია კაცისათვის და არა კაცი შაბათისათვის", ანთავისუფლებს ქრისტიანს ყოველგვარი ზედმეტი ვალდებულებისაგან, ქრისტიანი ზე ადის დროზე, ზე ადის საჭმელზე, ზე ადის ჩარჩოებზე, შესაბამისად უფლისეული მხილება ფარისევლურად პირდაპირი და ბუკვალური გაგების უარყოფას იწვევს და დავდივართ დღესასწაულის ნამდვილ შინაარსზე, ნამდვილ უქმობაზე, რომ უქმობაში მართლა შუქის ანთება-არ ანთება, პურის ყიდვა-არ ყიდვა კი არ იგულისხმება, არამედ კონცენტრაცია და მიზანი დღისა, ანუ კვირას ქრისტიანი კონცენტრირებულია უფალზე, ლოცვითა და სიკეთით მოღვაწეობს, პურსაც ჭრის და შუქსაც ანთებს, ანუ საქმიანობს მხოლოდ იმით რაც ესაჭიროება, მაგრამ არ მკის, არ თესავს, არ ხნავს, იმიტომ კი არა, რომ ფარისევლურად ესმის, არამედ იმიტომ რომ ეს დღე არის უქმობის დღე, მიწაზე და მიწიერზე არ უნდა ვფიქრობდეთ, არამედ სულზე და სულიერზე უპირველესად.

აი ნახე ზემო დარიგება:

Этой заповедью Господь Бог велит трудиться в течение шести дней и заниматься нужными делами, к каким кто призван, а седьмой день посвящать на служение Ему и на святые дела. К угодным Ему делам относятся: забота о спасении своей души, молитва в храме Божием и дома, изучение Слова Божия, просвещение ума и сердца полезными религиозными знаниями, благочестивые религиозные беседы, помощь бедным, посещение больных и заключенных в темнице, утешение скорбящих и другие дела милосердия

იხარე;

კაიროსი!