ლადო ასათიანი, ''ვიცი, ჩემი ცხოვრება ხანმოკლე იქნება...'' |
სტუმარს სალამი ( შესვლა | დარეგისტრირება )
ლადო ასათიანი, ''ვიცი, ჩემი ცხოვრება ხანმოკლე იქნება...'' |
k@the |
Mar 28 2008, 02:39 PM
პოსტი
#1
|
იყო და არა იყო რა... ჯგუფი: Members პოსტები: 16,796 რეგისტრ.: 21-May 07 მდებარ.: მყარად მიწაზე წევრი № 1,967 |
გავიხსენოთ ლადო ასათიანი, ჩემი უსაყვარლესი პოეტი...
ლადო ასათიანი 1917-1943 ლადო ასათიანი დაიბადა 1917 წლის 14 იანვარს ქუთაისში. ლადოს მშობლები პედაგოგები იყვნენ, ცაგერის რაიონის კვიდრნი. ლადო ასათიანმა 1934 წელს დაასრულა სასოფლო-სამეურნეო ტექნიკუმი და სწავლა ქუთაისის პედაგოგიურ ინსტიტუტში, საბუნებისმეტყველო ფაკულტეტზე გააგრძელა. სულ მოკლე ხანში კი ქართული ენისა და ლიტერატურის ფაკულტეტზე გადავიდა. სტუდენტობის პერიოდში ჩაბმული იყო სამეცნიერო წრეებისა და ლიტერატურული ორგანიზაციების მუშაობაში, იყო ქუთაისში გამომავალი გაზეთის „სტალინელის“ თანამშრომელი, სწორედ ამ გაზეთში დაიბეჭდა პირველად მისი ლექსები. 1936 წელს ლადო ასათიანი რამდენიმე თვით მშობლიურ სოფელ ბარდნალაში დაბრუნდა. ამ პერიოდში თარგმნა პუშკინის, მამინ-სიბირიაკის ნაწარმოებები. ქუთაისში დაბრუნების შემდეგ ლადო კიდევ უფრო აქტიურად ჩაება ქალაქის ლიტერატურულ ცხოვრებაში. განსაკუთრებით იყო გატაცებული ფოლკლორისტული ძიებებით. 1937-38 წლების რეპრესიები ლადო ასათიანის ოჯახსაც შეეხო: დედამისი - ლიდა ცქიტიშვილი, რუსული ენისა და ლიტერატურის მასწავლებელი, დააპატიმრეს „ხალხის მტრის“ ბრალდებით. რეპრესირებული ოჯახის შვილს მალე გამოუჩნდნენ მოშურნეები, მოწინააღმდეგეები, რომელთაც ბრძოლა გამოუცხადეს ახალგაზრდა პოეტს. 1937 წლის 16 ივლისს გაზეთ „სტალინელში“ გამოქვეყნდა პუბლიკაცია, რომელშიც რამოდენიმე სხვადასხვა მწერალთან ერთად, მკაცრად იყო გაკრიტიკებული ლადო ასათიანი. „კრიტიკოსები“ პოეტს „პოლიტიკური შეცდომების“ გამოსწორებისაკენ მოუწოდებდნენ, ურჩევდნენ, თავი დაენებებინა „მავნე ლაყბობისათვის“. ასეთი გამოხდომები მძიმე შთაბეჭდილებას ახდენდა ახალგაზრდა პოეტზე; მის გარშემო ატეხილი აჟიოტაჟით გამოწვეული გულისტკივილი კარგად ჩანს პოეტის ჩანაწერებში, პირად წერილებში, თანამედროვეთა მოგონებებში. დედის დაპატიმრების შემდეგ ლადო ასათიანი ინსტიტუტიდან გარიცხეს. ოფიციალური მიზეზი ასეთი იყო: „კონტრევოლუციური ლაყბობა“. ასეთი ბრალდება 1937-38 წლებში, რეპრესიების დროს, გაწირვის ტოლფასი იყო და, ბუნებრივია, ამ ფაქტმაც ძლიერ იმოქმედა პოეტზე. ამგვარი ბრალდებით „დაღდასმული“ ლადო ამაოდ დადიოდა დაწესებულებიდან დაწესებულებაში სამუშოს საძიებლად, მაგრამ მატერიალურ სიდუხჭირეში ჩავარდნილ „მტრის შვილს“ ხელს არავინ უმართავდა. 1938 წლიდან მდგომარეობა რამდენადმე შეიცვალა, რეპრესიების ტალღამ თითქოს გადაიარა. 1938 წლის 29 მარტს კი საქალაქო კომიტეტის დადგენილებით ლადო ასათიანი ინსტიტუტში აღადგინეს. 1938 წლის ზაფხულიდან ლადო ასათიანი თბილისში გადმოვიდა საცხოვრებლად, თანამშომლობდა ჟურნალ „ჩვენი თაობის“ რედაქციასთან. მისი ნაწარმოებები ქვეყნდებოდა „ახალგაზრდა კომუნისტში“, „მნათობში“, „ლიტერატურულ გაზეთში“, „პიონერში“ და სხვ. 1938-39 წლებში პოეტი მუშაობდა გაზეთ „ნორჩ ლენინელში“, აქვეყნებდა ლექსებს, ნარკვევებს, ლიტერატურულ წერილებს. სტატიები მიუძღვნა ნიკოლოზ ბარათაშვილის, ვანო სარაჯიშვილის, შიო მღვიმელის, უოლტერ სკოტის, ჟორჟ სანდის და სხვათა შემოქმედებას. 1939 წელს ლადო ასათიანი არმიაში გაიწვიეს, მაგრამ ავადმყოფობის გამო თბილისში დააბრუნეს. იგი ტუბერკულიოზით იყო დაავადებული, არაერთი თვე გაატარა აბასთუმანში, მაგრამ ვერ განიკურნა. ლადო ასათიანი გარდაიცვალა 1943 წელს სრულიად ახალგაზრდა, 26 წლისა. იგი დიდუბის პანთეონშია დაკრძალული. გამოყენებული ლიტერატურა: „ქართველ მწერალთა ბიოგრაფიები“ ლიტერა, 2004 (როგორ არ მინდა, ძლიერო სენო...) ლადო ასათიანი როგორ არ მინდა, ძლიერო სენო, ლექსში ქართულად რომ მოგიხსენო! როგორ არ მინდა, ჩემს სიჭაბუკეს დააჩნდეს შენი შავი ჩრდილები! ეს რა უშრეტი ცეცხლით დამბუგე, პირს მარიდებენ ქალიშვილები! შენ შეგრჩა ვაჟას ფილტვების დაღრღნა, ჩემს წინააღმდეგ აღსდექი ახლა. შენ ბოროტების გარეშე ვერ ძლებ, შენ შეერკინე ანტიურ ბერძნებს, შენ ჰიპოკრატემ ჭლექი გიწოდა და მხოლოდ მაშინ შეშინდი ცოტა. შენ გადუქროლე რომის ქარვასლებს და შეაშფოთე რომაელები, მაგრამ ახალი დროის ქალ-ვაჟებს ამაოდ ცდილობ, რომ გაერევი! შენ შეგრჩეს ვაჟას ფილტვების დაღრღნა და ჩემს დაცემას ნუ ლამობ ახლა. ო, განვედ ჩემგან, ძლიერო სენო, ჩემს შემდეგ ნურვინ ნუ მოგიხსენოს. 1941 -------------------- --
There are only 10 types of people in the world -- those who understand binary, and those who don't. |
ანნო |
Aug 15 2009, 02:13 PM
პოსტი
#2
|
Newbie თვითონ ხარ :P :D ჯგუფი: Members პოსტები: 540 რეგისტრ.: 22-June 09 წევრი № 7,163 |
ეხლა შევამჩნიე ეს თემა...
ყველა პოეტს აქვს კარგი და ცუდი ლექსი...ამ ადამიანის შემოქმედებაში ცუდი არ შემხვედრიაა ეს ლექსი უზომოდ მიყვარსს ილიასადმი საგურამოში ხე არის ერთი, ხე — რხეული და რტოებხნიერი, აქ ისვენებდა მუზების ღმერთი და შუბლმაღალი ოლიმპიელი. მოსტაცა დიდი სინათლე დღეს და პრომეთეს ცეცხლი მისცა უკუნეთს, აქ იჯდა იგი, ამ კაკლის ხესთან, მხრებგანიერი, ვით საუკუნე. როგორც ქართველი პოეტის შუბლი, იმზირებოდა რტოებში მთვარე, ზეცას არ აჩნდა იოტიც ღრუბლის და ვარსკვლავები იფშვნეტდნენ თვალებს. შარიშურობდა კაკლის ხის ტოტი, ნანას უმღერდა წალკოტს ჩრდილიანს: — ეჰ, აყვავდები, სამშობლოვ, როდის? — მთვარესთან ღამით უთქვამს ილიას. უყვარდა სიბრძნე და სილამაზე, ეხურა ქუდი წითელი ფუნჯით, აქ იჯდა იგი ნალისფერ ქვაზე, დიდი მეტყველი და დიდი მუნჯი … აქ უწერია ოქროსხელიანს თავის მამულის სასახელოდა. კაკლის ტოტები ახლაც მღერიან, რასაც პოეტის ყელი მღეროდა. მთვარემ დახია მწუხრის ზეწარი, უკან დატოვა შავი ღრუბლები, მე ცოცხალ პოეტს ვერ მოვესწარი და კაკლის რტოებს ვესაუბრები. მეტყვიან ალბათ, დაჩემებულად, მწვანე ფოთლები ნელი ჩურჩულით, თუ რაოდენჯერ აცრემლებულა სამშობლოს ბედით გულდათუთქული. მეტყვიან ალბათ, თუ ცეცხლი ღვივის, როგორ დალეწეს სირცხვილის ზღურბლი, როგორ გააპეს ბერდანის ტყვიით ოლიმპიელის მაღალი შუბლი. მეტყვიან, მკაცრი წყევლა და კრულვით რომ მოითხოვდნენ მართლის მხილებას, რომ იგი, ქართლის მტრების მოკლული, დღეს გააცოცხლეს ქართლის შვილებმა. დილისკენ თეთრი ნისლი იშლება, სამოგზაუროდ მიდის მთაბარად და იფანტება ველზე გიშრებად ლექსი, ქცეული ხალხის ანბანად. მეც ხომ ამ ლექსის ეშხმა მიშველა და პოეზიის ცეცხლში გამბანა … ყვარლის მთებიდან ქარს ღრუბლის მური, ნიავს ნისლი და ცრემლი მოჰქონდა, ვინ იფიქრებდა, რომ წიწამური შეიქნებოდა მისი გოლგოთა! შრიალებს რტო და მიწიდან მესმის მკერდგანიერი პოეტის სუნთქვა, ასწიე თასი და უცებ შესვი, თუ ეს სიმღერა გულს გწვავს და გთუთქავს. მისი სიმღერა თერგივით რბოდა, და ეტყვის ახლა ქვეყნად გმირს - გმირი: წარსულმა დადგა მისი გოლგოთა, აწმყომ დაუწნა დაფნის გვირგვინი. -------------------- არ შეგეშინდეს თუნდაც ყოველდღე დაეცე!
არ განეშორო ლოცვას,იდექი მტკიცედ და ანგელოზი შენი მფარველი დააფასებს შენს მოთმინებას! *********************************************************** სიხარულო ჩემო,მოიპოვე სულის სიმშვიდე და ათასობით ადამიანი გადარჩება შენს ირგვლივ! |
მსუბუქი ვერსია | ახლა არის: 7th June 2024 - 03:24 AM |
მართლმადიდებლური არხი: ივერიონი
ფორუმის ელექტრონული ფოსტა: იმეილი