![]() |
სტუმარს სალამი ( შესვლა | დარეგისტრირება )
![]() |
gurulo |
![]()
პოსტი
#1
|
![]() Member ![]() ![]() ჯგუფი: Members პოსტები: 815 რეგისტრ.: 1-November 07 მდებარ.: tbilisi,vaja წევრი № 3,082 ![]() |
თქვენი აზრით სად გადის ღირსებასა და თავმოყვარეობას შორის ზღვარი? ანუ როგორ გავარჩიოთ ჩვენი ქმედება მართებულია თუ ამპარტავნული..
-------------------- წინაპართაგან წავიდა ყველა, სხვა ხალხის ისმის აქ ჟრიამული
|
![]() ![]() |
gurulo |
![]()
პოსტი
#2
|
![]() Member ![]() ![]() ჯგუფი: Members პოსტები: 815 რეგისტრ.: 1-November 07 მდებარ.: tbilisi,vaja წევრი № 3,082 ![]() |
ციტატა ჰოდა მე ჩემშიც ვხედავ უფლის ნაწილს და სხვებშიც. დასკვნა, შენ გიყვარს უფლის ნაწილი შენში და არა შენი თავი. აგაშენოს ღმერთმა. ჩემი აზრით უბრალოდ ტერმინი გაქ არასწორედ გააზრებული. მე ვერ ვხვდები რატომ უნდა უყვარდეს ადამიანს თავისი თავი. იმიტომ რომ ლამაზია ან კარ საქმეებს სჩადის? რათ უნდა ეგ ყველაფერი, ცუდად რომ არ იგრძნოს თავი გინდა აქ და გინდაც იქ? კარგად ყოფნა უბრალოდ შედეგია რაღაცისა, მთავარია რაზეა დაფუძნებული შენი ბედნიერება, ჭეშმარიტად ბედნიერი ისაა ვისთვისაც უფალთან ყოფნაა ამის საფუძველი და არა მისი კეთილი საქმეები და... კეთილი საქმის კეთებაც კარგად უნდა განიმარტოს. არის ქმედებები რომლებსაც ბუნებრივბად ვაკეთებთ. მაგ: სულაც არაა გასაკვირი რომ დედას თავისი შვილი უყვარს და ზრუნავს მასზე. ეგ არაა ის ქმედება რომელიც უნდა აღინიშნოს - ნახე თურმე დედა შვილზე ზრუნავს... -------------------- წინაპართაგან წავიდა ყველა, სხვა ხალხის ისმის აქ ჟრიამული
|
![]() ![]() |
მსუბუქი ვერსია | ახლა არის: 16th July 2025 - 02:40 PM |
მართლმადიდებლური არხი: ივერიონი
ფორუმის ელექტრონული ფოსტა: იმეილი