გიყვარდეს მტერი შენი |
სტუმარს სალამი ( შესვლა | დარეგისტრირება )
გიყვარდეს მტერი შენი |
მატასი |
Feb 28 2007, 01:29 AM
პოსტი
#1
|
თამ... ჯგუფი: Members პოსტები: 2,614 რეგისტრ.: 10-November 06 მდებარ.: dedamiweli :) წევრი № 440 |
ჩვენ ჩვენი მტრები უნდა შევიყვაროთ...
მოდით, ვისაუბროთ ამ თემაზე, თქვენ გიყვართ თქვენი მტრები? ცდილობთ მათ შეყვარებას? რამდენად გამოგდით ეს... -------------------- მუჭაში ვაგროვებდი მზეს შენთვის...
აჰა, მიიღე... "ერთხანს შორიშორს იდგნენ და ოდნავი შეხედვისაც ეშინოდათ, რადგან აშკარად გრძნობდნენ გატრუნულნი, როგორ ამოდიოდა მათ სხეულში უცნაური, მჩხვლეტავი მცენარე - სიყვარულის კაკტუსი..." |
მნათე |
Feb 28 2007, 01:14 PM
პოსტი
#2
|
Advanced Member ჯგუფი: Members პოსტები: 17,662 რეგისტრ.: 23-July 06 მდებარ.: Tbilisi წევრი № 4 |
ხოოო, რთული თემაა... ამისთვის ჯერ, უნდა განვსაზღვროთ როგორ გვიყვარს საკუთარი თავი
იქნებ კარგი თვისებებისთვის? არა რასაკვირველია! რადგან ხშირად ჩემი თვისებები ჩემსავე სინდისს გადადის, მე სავსე ვარ ნეგატიური გამოვლინებებით.... მაგრამ ეს თავს არ მაძულებს! უმალ პირიქით... ანუ უნდა შევთანხმდეთ, რომ ჩვენ საკუთარი თავი გვიყვარს, არა თვისობრივად არამედ, არსობრივად! ეს რაღაც აპრიორია, რომელსაც უნდა დავმორჩილდეთ... გნებავთ ეგოიზმი უწოდეთ.... მაშასადამე, როგორ უნდა გვიყვარდეს ჩვენი მტერი? და ზოგადად კაცობრიობა? ა რ ს ო ბ რ ი ვ ა დ ! , უნდა გვძულდეს ცუდი თვისებები-მაგრამ ხატებები გვიყვარდეს! რადგან ჩვენ ყველას ერთი მშობელი გვყავს! რადგან სინამდვილეში ჩემი ბუნება, ჩემი მეზობლის, დედის, მამის და ა.შ იდენტურია... თუ მიყვარს ერთი, ალოგიკურია მეორეს სიძულვილი.... უნდა გავითვალისწინოთ მეორე ქრისტეანული ფუნდამენტი: რომ.7. 15/25 ვინაიდან რას ვაკეთებ, არ ვიცი: იმიტომ, რომ იმას არ ვაკეთებ, რაც მსურს , არამედ, რაც მძულს, იმას ვაკეთებ. ხოლო თუ იმას ვაკეთებ, რაც არ მსურს, ვეთანხმები რჯულს, რომ ის კეთილია. მაშასადამე, მე კი აღარ ვაკეთებ ამას, არამედ ცოდვა, რომელიც ჩემში იმყოფება. ვინაიდან ვიცი, რომ ჩემში, ესე იგი ჩემს სხეულში, არ იმყოფება კეთილი; ასე რომ, სურვილი არის ჩემში, მაგრამ კეთილის კეთება - არა. ვინაიდან არ ვაკეთებ კეთილს, რომელიც მსურს, არამედ ვაკეთებ ბოროტს, რომელიც არ მსურს. ხოლო, თუ იმას ვაკეთებ, რაც არ მსურს, მე კი აღარ ვაკეთებ, არამედ ცოდვა, რომელიც ჩემშია დამკვიდრებული. ამრიგად, ვპოულობ ამ რჯულს: კეთილის გაკეთება მსურს და ბოროტი მეტმასნება. ვინაიდან შინაგანი ადამიანის მიხედვით მესიამოვნება ღვთის რჯული. მაგრამ ჩემს ასოებში მე ვხედავ სხვა რჯულს, რომელიც წინააღმდეგობას უწევს ჩემი გონების რჯულს და მხდის ჩემს ასოებში მყოფი ცოდვის რჯულის ტყვედ. უბადრუკი ადამიანი ვარ! ვინ დამიხსნის ამ სიკვდილის სხეულისაგან? ვმადლობ ღმერთს ჩვენი უფლის ქრისტე იესოს მიერ. აჰა, მე თავად ჩემი გონებით ღვთის რჯულს ვემონები, ხოლო სხეულით - ცოდვის რჯულს. ---------------------------------------------------- ანუ ჩვენ ავად ვართ ცოდვით ჩვენი სული ხორცს, ხორცი, სამშვინველს ეს უკანასკნელი კი ორივეს უპირისპირდება... სწორედ ამიტომ ხდება რომ, კვირას დილით ხორცი ლოგინისკენ მიგაქანებს-სული კი წირვისკენ.... ქრისტე იწყება სწორედ ამ, ავადმყოფობის დანახვით, როდესაც ადამიანი აცნობიერებს საფრთხის დამღუპველობას, შესაბამისად იგი იწყებს მესიის/მხსნელის ძებნას, აქ უკვე სინანული იბადება, როდესაც შენში ეს გრძნობა გაჩნდება დაინახავ რომ ირგვლივ ყველა შენნაირია, სხვადასხვა ტკივილებით, ზოგს ფეხი სტკივა, ზოგს ხელი, სინამდვილეში ყველას გვახასიათებს-ერთი ექსორიის[გამოდევნის] პროდუქტი-ცოდვა/ავადობა, მაშ რას გავს საქციელი რომელიც შენ ავადმყოფს დასაცინად და გასაკილვად აღგძრავს, შენი მოძმის სატკივარზე? საშინელებას! სიყვარულიც სწორედ აქედან იწყება... შებრალებით.... -------------------- ანალოღია და ჯვარი მომიტანეთ, ვქადაგებ!
რომ გამრეცხავთ, გავიწევ :))))) |
მსუბუქი ვერსია | ახლა არის: 22nd June 2024 - 10:44 AM |
მართლმადიდებლური არხი: ივერიონი
ფორუმის ელექტრონული ფოსტა: იმეილი