არამართლმადიდებლები ცხონდებიან?, რატომაც არა? ;) პარამეტრები

[Atman]

სადმე იქნება ალბათ ასეთი თემა მაგრამ თავიდან გავხსნი.

ვინმემ ვინც ერკვევა მართლმადიდებლურ დოგმატიკაში, ჩამოაყალიბოს: ცხონდება თუ არა არამართლმადიდებელი? არსებობენ თუ არა გამონაკლისები და რის მიხედვით ხდება გამონაკლისების დაშვება?

[Atman]

უბრალოდ, ადამიანი შეიძლება იყოს ბუდისტი, მაგრამ ეს მხოლოდ გარეგნულად, შინაგანად კი მართლმადიდებელი.

არაა აუცილებელი სახელი დაარქვა. მე პირადად ღმერთმადიდებელს ვუწოდებ ხანდახან საკუთარ თავს, რადგან ასეთი კონფესია არ არსებობს. რომ არსებობდეს არ ვუწოდებდი


მე მაინც დედამიწას ციხეს შევადარებდი, ჯოჯოხეთს კი კარცერს. კარცერიდან პირდაპირ გარეთ გამოსვლა შეუძლებელია, ციხიდან კი შესაძლებელი. სამაგიეროდ კარცერში ყოფნა გაცილებით ხანმოკლეა ვიდრე ციხეში.

blue night

არ ვიცი რამდენად სწორად გავიგე თქვენი ნააზრევი, მაგრამ მემგონი საიდუმლო არ ირღვევა. დაახლოებით თქვენ აზრს ვიტყვი სხვა სიტყვებით: სამოთხეში დრო არ არის, მხოლოდ მარადისობაა. ღმერთში არ არის დრო. ვინც ღმერთშია, ალბათ არც მისთვისაა ეს წარსული, მომავალი. მარადიული მხოლოდ ღმერთია და მის გარეშე "სხვა არაფერი არსებობს."

მართალია, ოღონდ შესწორებას შევიტანდი. სამოთხესა და ცათა სასუფეველს შორის მაინც ვხედავ განსხვავებას. და სამოთხეც დროებითია, ისევე როგორც ჯოჯოხეთი. მარადიული მხოლოდ "ცათა სასუფეველია". (არადა არ მომწონს ეს სიტყვა, კარგად ვერ გამოხატავს არსს)

"ვერა, შვილო, ვერც მე შეგიწყალო, ვერც უფალმა ვერ შეგიწყალოს, შენი თავი შენ თვითონ თუ არ შეიწყალე.

ეს სიტყვები ძალიან მომეწონა. შეიძლება მე სხვა კონტექსტში გავიგე მაგრამ ხშირად ადამიანი იმდენად ცოდვილად გრძნობს თავს რომ საკუთარი თავის შეწყალება არ შეუძლია. საკუთარ თავს თუ არ შეუნდე და საკუთარი თავი არ შეიყვარე, ვერც სხვას შეუნდობ და ვერც სხვას შეიყვარებ. უპირობო კანონია ეს! და ყველაზე მეტად არაცნობიერში მოქმედებს, ცნობიერება კი რამდენსაც უნდა იმდენ ილუზიას შეთხზავს...

მე გამიგია, რომ ახლობლის ან წმინდანის ლოცვით ადამიანი, რომელიც ჯოჯოხეთშია, შეიძლება ცხონდეს. არ ვიცი ეს როგორ ხდება, გამოდის ადამიანს ჯოჯოხეთში შანსი ეძლევა, ის უარყოფს თავის შეგნებულ ბოროტ არჩევანს და იყვარებს ღმერთს, იქნებ იმ ახლობლის ლოცვა და სიყვარული ულბობს გულს მას, არ ვიცი. მაგრამ მისი ეს არჩევანი იმ ღვაწლის ტოლფასი იქნება, რომელიც ჭირდება ადამიანის სულს ღვთის შესაყვარებლად. იმედი მაქვს, წმინდანთა ლოცვით ყველა ცხონდება ოდესმე, თავისი ნებით აირჩევს სიკეთეს, რა თქმა უნდა. ცხადია ჩემი ნების გარეშე სამოთხეში ყოფნა გაცილებით დიდი ტანჯვაა, ვიდრე ჯოჯოხეთში. ანუ ჯოჯოხეთიც ღვთის სიყვარულის და მოწყალების გამოვლინება გამოდის, ძალიან ბოროტისთვის უსაზღვროდ და მხოლოდ სიკეთეში ყოფნა უარესი ტანჯვაა ვიდრე ჯოჯოხეთი. ძალით ცხონება მართლა აბსურდია..

ძალით ცხონება აბსურდია, ძალით გაღვიძებაც, მაგრამ კოშმარული სიზმრის დროს უფრო ადვილად იღვიძებს ადამიანი ვიდრე ტკბილი და ლამაზი სიზმრის დროს. ამ შემთხვევაში "ჯოჯოხეთი" დამხმარე ფაქტორიც კია.


და ბოლოს: მე მაინც არ ვყოფ ადამიანებს კეთილებად და ბოროტებად... ღვთის მოყვარულებად და ღვთის მტრებად... მე ვყოფ მხოლოდ მძინარეებად, ნახევრადმძინარეებად და გამოღვიძებულებად

და ოდესმე ყველა გაიღვიძებს, თუმცა შეიძლება ისევ მოუნდეს ძილი და დაიძინოს... არც ეგაა გამორიცხული