არამართლმადიდებლურ გარემოში მოხვედრა, რა არის გამოსავალი პარამეტრები

[აბე]

ალბათ, ცოტა არ იყოს, არააქტუალურია ასეთი თემებზე საუბარი ამჟამად, მაგრამ მიუხედავად ამისა ვხსნი თემას, რომელშიც მინდა ვისაუბროთ ადამიანის პირადი სულიერი ცხოვრების ზოგიერთ საკითხებზე.

ალბათ, თითოეული ჩვენგანი აღმოვჩენილვართ ისეთ გარემოში, სადაც თავი უხერხულად გვიგრძვნია ჩვენი სარწმუნოების გამო. ერთ მაგალითს მოგიყვანთ. წასული ვიყავი საპარიკმახეროში. როცა შიგნით შევედი პარიკმახერი ყავას ისხამდა ჭიქაში და დასალევად ემზადებოდა. მე რომ პირდაპირ დავმჯდარიყავი სავარძელში, მას ყავა გვერდზე უნდა გადაედო, ჩემთვის შეეჭრა თმა და ყავის ჭიქა სულ თმებით გაივსებოდა. ამიტომ ვუთხარი, დალიე, დაგელოდები მეთქი. ამის შედეგად კი ის მივიღე, რომ ისიც გამიშინაურდა. ამაში ცუდი არაფერია, პირიქით. მაგრამ ამის მერე მოხდა ის, რაც მართლმადიდებელი ადამიანისთვის აუტანელია. მან დაიწყო უწმაწური ანეგდოტებისა და მისთ. რაღაცეების მოყოლა.

როგორ უნდა მოიქცეს მართლმადიდებელი ადამიანი ასეთ შემთხვევებში?
უნდა დაუწყოს ქადაგება და შეეცადოს მიახვედროს, რომ ასეთი საქციელი არასწორია,
თუ უნდა გაჩერდეს და თვითონაც გაიცინოს ცოტათი, რომ ისე არ გამოუვიდეს "ავს არ გიყადრებო"?

[INFORMATION]

აბე

როგორ უნდა მოიქცეს მართლმადიდებელი ადამიანი ასეთ შემთხვევებში?
უნდა დაუწყოს ქადაგება და შეეცადოს მიახვედროს, რომ ასეთი საქციელი არასწორია,
თუ უნდა გაჩერდეს და თვითონაც გაიცინოს ცოტათი, რომ ისე არ გამოუვიდეს "ავს არ გიყადრებო"?

არა აქვს მნიშვნელობა მართლმადიდებელი ხარ თუ არა! თუ პარიკმახერი თმების ჭრის დროს ყვებოდა ანეგდოტებს ან საუბრობდა, პირდაპირ უნდა გეთქვა- გაჩერდი და ყურადღებით გააკეთე შენი საქმეთქო! იმიტომ რომ შენ ფულს უხდი მას, და საუბრის დროს შესაძლოა მას ყურადღება გაეფანტოს და ცუდად შეგჭრას თმები.. შენ ამის სრული უფლება გაქვს!

[აბე]

აბე
არა აქვს მნიშვნელობა მართლმადიდებელი ხარ თუ არა! თუ პარიკმახერი თმების ჭრის დროს ყვებოდა ანეგდოტებს ან საუბრობდა, პირდაპირ უნდა გეთქვა- გაჩერდი და ყურადღებით გააკეთე შენი საქმეთქო! იმიტომ რომ შენ ფულს უხდი მას, და საუბრის დროს შესაძლოა მას ყურადღება გაეფანტოს და ცუდად შეგჭრას თმები.. შენ ამის სრული უფლება გაქვს!

ასეთი ვითარებები ჩემს სულიერ მდგომარეობას არყევს და ეს მადარდებს პირველ რიგში და მერე ჩემი თმები. ეს თემაც თმებისთვის არ მიმიძღვნია, არამედ იმისთვის, რომ გვემსჯელა:

-თუ როგორ უნდა მოვიქცეთ ასეთ შემთხვეებში, რათა ჩვენი ისედაც სუსტი სულიერი მდგომარეობა არ შეირყეს;
-ხომ არ არის უფლის სახელის გინება, როდესაც უწმაწური ანეგდოტის მსმენელი ხარ და ანეგდოტის მოყოლის შემდეგ გაღიმებასაც ბედავ - და მერე ლოცვაში იტყვი "წმინდა იყავნ სახელი შენი";
-ასეთ ვითარებებში მიზანშეწონილია თუ არა ახსნა განმარტებების მიცემა, რომ სულიერი სარგებელი ნახონ იმ ადამიანებმაც და შენც;
-ამპარტავნებაში ხომ არ ჩაგაგდებს ესა თუ ის ქმედება;
-და ა.შ.

P.S. მაშინ როდესაც მძღოლებიც კი ახერხებენ ავტომობილის მართვის დროს საუბარს, პარიკმახერებისთვის ეს ბევრად უფრო იოლია...