არამართლმადიდებლურ გარემოში მოხვედრა, რა არის გამოსავალი პარამეტრები

[აბე]

ალბათ, ცოტა არ იყოს, არააქტუალურია ასეთი თემებზე საუბარი ამჟამად, მაგრამ მიუხედავად ამისა ვხსნი თემას, რომელშიც მინდა ვისაუბროთ ადამიანის პირადი სულიერი ცხოვრების ზოგიერთ საკითხებზე.

ალბათ, თითოეული ჩვენგანი აღმოვჩენილვართ ისეთ გარემოში, სადაც თავი უხერხულად გვიგრძვნია ჩვენი სარწმუნოების გამო. ერთ მაგალითს მოგიყვანთ. წასული ვიყავი საპარიკმახეროში. როცა შიგნით შევედი პარიკმახერი ყავას ისხამდა ჭიქაში და დასალევად ემზადებოდა. მე რომ პირდაპირ დავმჯდარიყავი სავარძელში, მას ყავა გვერდზე უნდა გადაედო, ჩემთვის შეეჭრა თმა და ყავის ჭიქა სულ თმებით გაივსებოდა. ამიტომ ვუთხარი, დალიე, დაგელოდები მეთქი. ამის შედეგად კი ის მივიღე, რომ ისიც გამიშინაურდა. ამაში ცუდი არაფერია, პირიქით. მაგრამ ამის მერე მოხდა ის, რაც მართლმადიდებელი ადამიანისთვის აუტანელია. მან დაიწყო უწმაწური ანეგდოტებისა და მისთ. რაღაცეების მოყოლა.

როგორ უნდა მოიქცეს მართლმადიდებელი ადამიანი ასეთ შემთხვევებში?
უნდა დაუწყოს ქადაგება და შეეცადოს მიახვედროს, რომ ასეთი საქციელი არასწორია,
თუ უნდა გაჩერდეს და თვითონაც გაიცინოს ცოტათი, რომ ისე არ გამოუვიდეს "ავს არ გიყადრებო"?

[xokaido]

მაშიკო
და შეასრულოს რა, რა იცი, იქნება შენს მამაოსთან მისვლაა საწირო მამაშენისთვის, იქნებ მაგით მოექცეს ისიც და ეკლესიური ცხოვრება დაიწყოს?..
ლოცვა, ლოცვა და კიდევ ერთხელ ლოცვა.. გულმხურვალე, გულითადი, ცრემლიანი ლოცვა არ დარჩება უყურადღებოდ... ილოცე შენი მშობლებისათვის და მოექცევიან ისენიც ჭეშმარიტებისაკენ... ;-) და შენს მამაოსთან მისვლა კი უნდა გიხაროდეს ჩემი აზრით მამაშენის... მე რატომღაც მგონია, რომ ან ვერ მივა მამაშენი, ან მისვლის შემდეგ მოექცევა... ლოცვა არ შეწყვიტო, ილოცე შენი სიტყვებითაც და ევედრე ღმერთს მოგიქციოს მშობლები... მე აგერ კბილი მტკივა, გამოხრული მაქვს და ლოცვით ვიქრობ ტკვილს, გუშინ ვიდექი არჩევანის წინაშე ან წამალი ან ლოცვა... ერთხელ რო ვიდექი არჩევანის წინაშე ვერ ჩავაბარე, წამლისაკენ გადავიხარე, რატომღაც მეგონა, რომ ქიმია უფრო შველოდა ვიდრე ლოცვა... ქიმიამ რო არ გამიყუჩა ლოცვა დავიწყე... კბილის ტკივილმა გაიარა... მაგრამ წამალს დავბრალე, ალბათ წამალმა გამიყცა, გვიან იმოქმედამეთქი.. გუსინ იგივე გამეორდა.. არ გავეკარე წამალს და ლოცვამ უშესანიშნავესად იმოქმედა, კბილის ტკვილმა ისე გამიარა დღეს სულ ოდნავ რამოდენიმე წამით შეხსანა თავი მხოლოდ... :-) ასე რომ ლოცვას ძალიან დიდი ძალა აქვს, შეისმენს ღმერთი აუცილებლად შენსას, გამორიცხულია რო არ შეისმინოს, ღმერთი ყოვლადმოწყალე და ყოვლად სახიერია, ჩვენი მისი სახიერების შესახებ წარმოდგენითაც კი შეზღუდულები ვართ... :-)

[Ligia]

, კბილის ტკვილმა ისე გამიარა დღეს სულ ოდნავ რამოდენიმე წამით შეხსანა თავი მხოლოდ... :-) ასე რომ ლოცვას ძალიან დიდი ძალა აქვს,

სხვის კბილს რას ერჩი აბა? დამტვრევის მაგივრად ილოცო არ ჯობია? თან გცოდნია როგორ კარგად შველის

ხოდა მაგიტომ ვთქვი და ვახსნე რო შეიზლება ჩემი დეგრადირებული რწმენის ბრალიათქო.. :-P
ფეთქბადი ხასიათი მაქვს.. აგერ მხევალი ნინომ მაგარი რამე მითხრა მოვა, კოდალასავით ჩაგიკაკუნებს თავში და მერე ბოდიშს მოგიხდისო.. :-D მართალია, ცხოვრებაშიც ესე ვარ.. ჯერ დავამტრევ კბილებს და მერე ბოდიშს მოვუხდი, თან ისე რო პატიების სურვილი გაუჩნდეს.. :-P
რა ვქნა, ესეთი ვარ, ყოველდღიურად ვცდილობ კარგი გავხდე დაუკეთესი, მაგრამ ჯერჯერობით, ამ ეტაპზე ვერ მივაღწიე მაგას.. :-)

ძამიკო ეგ შენი პრობლემა ყოფილა მაშინ და არა პარიკმახერის

ინდულგენციებით ხომ არ ვაჭრობდი წინა ცხოვრებაში? არიქა ცოდვას ჩავიდენ და მერე პატიებას ვითხოვო ოღონდ ახლა ქაღალდის ნაცვლად ლიტონი სიტყვები გიჭირავს ხელში

:გამოვისხიფრთები: