რელიგია და ბიოსამედიცინო ეთიკა, ურთიერთკავშირი, არგუმენტები და ფაქტები. პარამეტრები

[lingvo]

თანამედროვე მედიცინის მიღწევების გამოყენება დაკავშირებულია რთულ ფილოსოფიურ, რელიგიურ, სამართლებრივ და მორალურ პრობლემებთან, რომელთა დიდი ნაწილი ცალსახად ვერ გადაწყდება. თანამედროვე ბიოეთიკაში რეპროდუქციული ტექნოლოგიების მართვასთან დაკავშირებული პრობლემები ყველაზე აქტუალურ და მწვავე განსახილველ თემათა რიგს განეკუთვნება. აგრეთვე აქტუალურია ნანოტექნოლოგიების განვითარებასთან დაკავშირებული საკითხები. ზოგადად ალბათ შესამცნევია, რომ სწრაფი ტექნიკური პროგრესი ადამიანს არჩევანის წინაშე აყენებს, რომელიც ზემოთ ჩამოთვლილ ფასეულობებზე გადის.

• ხელოვნურ ინსემინაციას დონორის ან ქმრის სპერმით
• განაყოფიერებას ორგანიზმის გარეთ (ექსტრაკორპორული – ინ ვიტრო ) ემბრიონის შემდგომი იმპლანტაციით ქალის საშვილოსნოში
• სუროგატი დედობა
• დონორის კვერცხუჯრედების გამოყენება


ქართულ მართლმადიდებელ ეკლესიას უარყოფითი დამოკიდებულება აქვს ხელოვნური განაყოფიერების მიმართ, განსაკუთრებით დონორის გამოყენების შემთხვევაში.
რუსული მართლმადიდებლური ეკლესიის პოზიცია შემდგომში მდგომარეობს:
1. დაუოჯახებელი ქალის ხელოვნური განაყოფიერება დაუშვებელია, უპირველეს ყოვლისა, ბავშვის ნტერესებიდან გამომდინარე, რომელსაც შეგენბულად აქვს თავიდანვე ჩამორთმეული სრულფასოვან ოჯახში აღზრდის შესაძლებლობა
2. დაუშვებელია ქალის ხელოვნური განაყოფიერება ქმრის ნებართვისა და მონაწილეობის გარეშე
3. ქმრის ნებართვითა და დონორის გენეტიკური მასალის გამოყენებით ჩატარებული ხელოვნური განაყოფიერება არღვევს ცოლ ქმრულ ერთგულებას
4. ჰომოგენური განაყოფიერების მეთოდი სავსებით მისაღები საშუალებაა, რომელიც ქრისტიანულ ქორწინებას აძლვს შესაძლებლობას განახორციელოს რეპროდუქციული ფუნქცია
5. ინ ვიტრო მეთოდი მიუღებელია ზედმეტი ემბრიონის განადგურების აუცილებლობიდან გამომდინარე.
6.ოჯახური ურთიერთობების მთლიანობისა და უნიკალობის დაცვის თვალსაზრისიდან გამომდინარე, მორალურად დაუშვებელია კვერცხუჯრედებისა და განაყოფიერებული ემბრიონების დონორობის პრაქტიკა
7. ამ შეფასებას ექვემდებარება სუროგატული დედობის ყველა სახეობა. ამ მეთოდის საფუძელში დევს ძირითადი ემოციური და სულიერი კავშირის უგულებელყოფა, რომელიც მყარდება დედასა და ბავშვს შორის ფეხმძიმობის დროს.
მედიცინეს ეთიკური პრობლემების განხილვის უძველესი ტრადიცია კათოლიციზმში მოიპოვება. კათოლიკური მორალი საბოლოო ჯამში უარყოფითად ეკიდება ხელოვნურ განაყოფიერებას, განსაკუთრებით ჰეტეროლოგიურ მეთოდს, რადგან მათი აზრით ეს ეწინააღმდეგება ქორწინების წმინდა საიდუმლოებას, მეუღლეთა ღირსებას, მშობელთა დანიშნულებას და ბავშვის უფლებას ჩასახული და დაბადებული იყოს ქორწინებაში და ქორწინების წყალობით. სუროგატული დედობა უარყოფილია ყველა კათოლიკე ავტორის მიერ, ამასთან კათოლიკე ავტორთა შორის არიან თეოლოგები, რომლებიც ეკგ-ისა და ეგ-ის მეთოდს ეთკურად მისაღებად თვლიან, თუ ის გამორიცხავს “ჭარბი” ემბრიონების პრობლემას.
პროტესტანტული ეკლესია განსაკუთრებულ ყურადღებას აქცევს ბავშვის მომავალ ინტერესებს, მისი უფლებების გარანტიებს ნათესაურ ურთერთობებზე. რაც შეეხება ჰეტეროლოგიური განაყოფიერების შესაძლებლობას, მას არ გამორიცხავენ აუცილებლობის შემთხვევაში.
ისლამი მუსლიმანური ფილოსოფიის – სუფიზმის, მორალისა და შარიათის საწინააღმდეგოდ მიიჩნევს ხელოვნური განაყოფიერების ყველა მეთოდს, თუ ამისათვის არ გამოიყენება კანონიერი ქმრის გენეტიკური მასალა. რაც შეეხება სუროგატულ დედობას, რადგან ისლამი აღიარებს პოლიგამიას ამიტომ მუცლადმტარებელი დედა შეიძლება იყოს ქმრის მეორე მეუღლე, რომელიც თავის გენეტიკურ მასალას აძლევს პირველ ცოლს კვერცხუჯრედის განაყოფიერებისათვის. აუცილებელი მოთხოვნაა დონორის სასქესო უჯრედების შესახებ სრული ინფორმაცია, რათა გამოირიცხოს სისხლის აღრევა და უზრუნველყონ კანონიერი ნათესაური კავშირი მუსლიმანური სამართლის შესაბამისად.
იუდაიზმის პოზიცია არ არის ერთმნიშვნელოვანი, მაგრამ რაბინების უმრავლესობა გმობს დონორის გენეტიკური მასალით განაყოფიერებას. თუ დამტკიცებულია, რომ არანაირი სხვა თერაპია არ იქნება შედეგის მომტანი, მოცემულ საშუალებას კი შეუძლია პრობლემის მოხსნა, დასშვებად შეიძლება ჩაითვალოს ქმრის გენეტიკური მასალით განაყოფიერება.
ბუდიზმის ავტორიტეტული წარმომადგენლები დადებითად აფასებენ დონორის გენეტიკური მასალის გმაოყენებას ხელოვნური განაყოფიერების მიზნით, ისევე როგორც სუროგატულ დედობას. ისინი ხაზს უსვამენ შემდეგი გარემოებების გათვალისწინებას: მეუღლეთა თანხმობის ნებაყოფლობა, დონორის ანონიმურბა, მისთვის ანაზღაურების გამორიცხვა.
მაშასადამე ტრადიციული რელიგიები უარყოფითად ეკიდებიან რეპროდუქციულ ტექნოლოგიებს. არატრადიციული რელიგიები, უპირველეს ყოვლისა პროტესტანტული რიგის კონფესიები და დომინაციები, ითვალისწინებენ რა ეპოქის თავისებურებებს აღნიშნული პრობლემის გადაწყვეტისას შედარებით ლიბერალური პოზიციის დაჭერას ამჯობინებენ.

[გიორგი]

lingvo

რა გითხრა? ვერ გიპასუხებ გიო. მეტ არგუმენტს ვერ მოვიყვან

OK.
gurulo

ავადმყოფი უკვე გაჩენილია და მისი უფლებაა საკუთარი სიცოცხლის დაცვა.

აქ ადამიანების უფლებების საერთაშორისო დეკლარაციაზეა ლაპარაკი?

ეგეც არ იყოს და ეს მაგალითი პრინციპულობისთვის მოვიყვანე. უნდა ჩაერიოს თუ არა ადამიანი ხელოვნურად სხვადასხვა პროცესებში? ნებისმიერი სახის მკურნალობა, ოპერაცია, ამპუტაცია, ხელოვნური ფეხი და თვით ჯოხიც კი არის არაბუნებრივი მოვლენა, თავისი არსით არის ხელოვნური, ადამიანის მიერ მოგონილი. საკითხი კი ასე დგას: უნდა ჩაერიოს თუ არა ადამიანი ხელოვნური მეთოდებით სხვადასხვა პროცესებში? ჩარევა/არ ჩარევის პრინციპზეა ლაპარაკი.

- თუ ამბობ, რომ ადამიანი არ უნდა ჩაერიოს ხელოვნურად არაფერში და ჩარევა/არ ჩარევის საკითხია მთავარი, მაშინ მკურნალობაც უნდა ავკრძალოთ. (ნებისმიერი ფორმით)

- თუ ამბობ, რომ ადამიანი არ უნდა ჩაერიოს ბავშვის გაჩენაში (და სხვაგვარი მკურნალობა დასაშვებია) და ახალი სიცოცხლის დაბადება/არ დაბადების საკითხია მთავარი, მაშინ შვილიერებაზე ანუ რეპროდუქციაზე მკურნალობაც უნდა ავკრძალოთ. (ნებისმიერი ფორმით)

და საერთოდ რას ნიშნავს ღვთის საქმეებში ჩარევა?

ხელოვნური განაყოფიერება რატომაა ღვთის საქმეში ჩარევა? თვლი რომ რადგან სხვაგვარად ბავშვი არ უჩნდება წყვილს ე.ი. ღმერთს არც უნდა რომ გაუჩნდეს? მაშინ მკურნალობაზეც იგივე უნდა იფიქრო, რადგან ადამიანი თუ ავადაა, ან ფეხი მოიტეხა, მისი მკურნალობა და გამთელება ღმერთს არ ნდომებია, აბა ისე რატომ მოტეხავდა ფეხს, და არ უნდა ჩაერიო. თუ იტყვი რომ მკურნალობაც ღვთისგან მოდის და ამგვარი გზით უნდა ღმერთს რომ ადამიანი გამოაჯანმრთელოს, მაშინ იგივე ითქმის ხელოვნურ განაყოფიერებაზეც, იქნებ ღმერთს ამგვარი გზით უნდა რომ მისცეს წყვილს შვილი. თუ მეტყვი, რომ "რა ღმერთი ისე ვერ შეძლებდაო თუ საჭირო იყოო?" მეც იმწამსვე გიპასუხებ, რომ "რა ღმერთი ისე ვერ შეძლებდა რომ ადამიანი მორჩენილიყო ან საერთოდ არ გამხდარიყო ავად თუ ასე იყო საჭირო-თქო"

თუ მიგაჩნია რომ სრულყოფილ სხეულს ფეხი არ უნდა აკლდეს და ხელოვნური ფეხი იმის იმიტირებაა, რაც წესით ღვთისგან ადამიანს ეძლევა, მაშინ ხელოვნური განაყოფიერებაც იმ სრულყოფილების იმიტირებაა, რაც ადამიანს უნდა ჰქონდეს/შეეძლოს მაგრამ არ აქვს/შეუძლია.

ხოლო ბავშვის გაჩენა, ქრისტიანისთვის მანამდე არ არის საკუთარი უფლება ვიდრე ჯვარს არ დაიწერს, ანუ ღმერთი არ დართავს ნებას.

ჰო, მაგრამ შვილი, როგორც წესი ჯვარდაწერილებს უნდებათ ზუსტად. აბა, გელფრენდ/ბოიფრენდს და მითუმეტეს პროსტიტუციის შედეგად გაჩენილი ბავშვი არავის უნდა.

რადგან ყველაფერი ქრისტეანულ ჭრილში იხილება, მეც შესაბამისად ქრისტეან, ჯვარდაწერილ წყვილს ვგულისხმობ, რომლებსაც ბავშვის გაჩენა უნდათ.

ჯვარდაწერილი წყვილისთვის რატომ არ არის ნებადართული ხელოვნური განაყოფიერება?

აბა, ვინც ათეისტია, ან სხვა რელიგიის წარმომადგენელი იმას ვერც დაელაპარაკები ქრისტეანობის ენით და იმან თავისი საქმე თვითონ იცის. თუმცა ასევე მწვავე დისკუსიის საგანი შეიძლება გახდეს ის, ტუ რა უნდა ქნას ათეისტმა წყვილმა, რადგან ღმერთის არ სწამთ შვილის ყოლის სურვილი არ შეიძლება ჰქონდეთ? ისინი ჯვარს არასოდეს დაიწერენ, რადგან არ ჯერათ არც ჯვრისწერის მადლის და არც ღმერთის და ამიტომ გამრავლებას ვერ აუკრძალავ. თუმცა ეს სხვა საკითხია. დავუბრუნდეთ ქრისტიან წყვილს და ქრისტეანულ მიდგომას.

რა პრინციპით უნდა აეკრძალოს ქრისტეან წყვილს ხელოვნური განაყოფიერება?

ჯვრისწერის შემდეგაც ღმერთი წყვეტს ბავშვის გაჩენას

წყვიტავს.
თუმცა ხანდახან მკურნალობითაც ეხმარებიან და ისე ჩნდება ბავშვი.

საინტერესოა, ხელოვნური განაყოფიერების შედეგად რომ გაჩნდეს ბავშვი ის ღვთის ნების საწინააღმრდეგო, რატომ იქნება? იქნებ ეგეც ღვთის ნებაა? რაიმე სერიოზული არგუმენტი გაქვს...? ოღონდ არ მითხრა ბუნებრივიო და ა.შ. თუ არა იმწამსვე გეტყვი რომ მაშინ არც ერთი ხელოვნური პროცესი ღვთის ნება არ ყოფილა-თქო.

თუ შენი ლოგიკით ვიმსჯელებთ მივალთ იმ დასკვნამდე რო სიყვარულის შემთხვევაში წყვილის უფლებაა ცოლქმრული ურთიერთობით დაკავება თუნდაც ჯვრისწერის გარეშე.

ისე, რაღაც კარგად ვერ გავიგე ეს ამას როგორ დაუკავშირდა...

ისე თუ წყვილი არარელიგიურია ცხადია ეს მათი უფლებაა და შენ ვერანაირად ვერ მოთხოვ და ვერც აუკრძალავ ბავშვის გაჩენას. ათეისტები არასოდეს იწერენ ჯვარს და შენი აზრით შვილის ყოლის უფლება არ აქვთ...?

თუმცა ეს სულ სხვა საკითხია და რადგან ჯვრისწერის საიდუმლოს პრობლემა განაღვლებს მინდა გითხრა რომ ლაპარაკი დისკუსია ჯვარდაწერილ წყვილზე მიდის.

და კიდე, მკურნალობას, ღმერთის მიერ მონიჭებული უფლების აღსასრულებლად, არავინ არ გიკრძალავს

საოცარია.
ისევ იგივე.
რატომ არის მკურნალობით ღმერთის მიერ მონიჭებული უფლების აღსულება მისაღები და ხელოვნური განაყოფიერებით ღმერთის მიერ მონიჭებული უფლებების არსრულება არასწორი?

სხვა თანაბარ პირობებში, გამრავლების მოტივით, ჯვარდაუწერელი თანაცხოვრება და ხელოვნური განაყოფიერება ერთმანეთის მსგავსია.

იყოს ერთმანეთის მსგავსი.
ათეისტი ისეც გამრავლდება და ასეც.

შენი ლოგიკით ჯვარდაწერილი წყვილის ხელოვნური განაყოფიერება დასაშვები გამოდის...