ქრისტიანიანობის ქადაგება. პარამეტრები

[Funkenstein]

მაინტერესებს ერში მყოფმა ადამიანმა, რომელიც ცდილობს იცხოვროს ქრისტიანულად, ნუ როგორ გამოსდის ეგ სხვა თემაა, აქვს თუ არა უფლება იქადაგოს ქრისტე თავის მეგობრებში. აი ეგეთი მომენტი მქონდა რომ მეგობარმა ესეთი რამ მითხრა, რომ მელაპარაკები რაღაცეებს ჯერ შენთვითონ იცხოვრე წესიერად და მერე სხვას ასწავლე ჭკუაო. არა ჭკუას ნამდვილად არ ვასწავლიდი, უბრალოდ ქრისტიანული თვალთახედვიდან ვცდილობდი დამენახებინა რაღაც მოვლენა. ანუ ააქვს კი იმას მნიშვნელობა სიმართლეს ვინ ამბობს მატყუარა თუ მართალი ადამიანი, ნუ თუ იცი რომ რასაც ის გეუბნება სიმართლეა? ანუ მარტივად რომ ვთქვათ ქრისტე რომ იქადაგო, ამისათვის საჭიროა რომ მცნებების ზედმიწევნით აღმსრულებელი იყო?

[newbie]

ნუ გააჩნია ალბათ .. სიტუაციას , ფორმას, ცოდვას
ასეთ შემთხვევაში მცდელობების, ბრძოლების აღნიშვნა რავიცი არ მგონია ცუდი , საზიანო იყოს, ანუ ვიზუალურად თუ ვთქვათ იქმნება ეფექტი, რომ შენ ნაყინს ჭამ არხეინად, და სხვას ეჩხუბები ნაყინს არ მიეკარო , ცეცხლი და წუნწუბაო არ აგცდებაო, შეიძლება არც მოგისმინოს, ანუ მხოლოდ ამ ეფექტის გაქარწყლების მიზნით თქმა შენი სურვილის, მცდელობის შესახებ როგორ გიჭირს თავის დაღწევა ამ ცოდვისგან და მისი მოწოდებაც მცდელობისკენ მგონი უფრო შედეგიანი იქნება..


ზოგადად ქადაგების სურვილი მგონი სიკეთეა ანუ როცა ადამიანი ხედავს ჭეშმარიტების გზას სურვილი ნაცნობების ინფორმირების ალბათ ბუნებრივია, გარკვეულწილად პასუხისმგებლობასაც გრძნობ მათ წინაშე რომ უთხრა , ილოცო, უშველო, მაგრამ ამას მეორე მხარეც აქვს, მე არვიცი ადამიანი ვისაც შენიშვნა , მითითება უყვარს დამნაშავეც რომ ეგონოს თავი, კიარადა ზოგადად ნათქვამ ქადაგებაში, ან აზრში ქრისტიანულ ღირებულებებზე ადამიანმა შეიძლება საყვედური დაინახოს , თავმოყვარეობა შეელახოს, და ეტკინოს. ასეთი ტკივილის გზით კი მის გულამდე სიყვარულის , ქრისტეს სარწმუნოებას ვერ მიიტანს ადამიანი , სიყვარულია საჭირო სიყვარულზე სალაპარაკოდ, და მოყვასის სიყვარული რავი რა ხილია, თეორიულად ალბათ საკუთარი თავივით როცა გიყვარს შეგიძლია განიცადო მისი ტკივილი, უძლურება, სასოწარკვეთილება ქრისტესგან დაშორების გამო, ეს თუ იგრძენი შეიძლება ცრემლებმა ლაპარკიც არ გაცალოს, მაგრამ თუ ეს გრძნობა არ მოდის გულიდან ალბათ გონებით უნდა ივარჯიშოს ადამიანმა, ვთქვათ გაანალიზოს მისი მდგომარეობა, და მისი ყურით მოუსმინოს თავის თავს, ანუ მის ადგილას დააყენოს თავი.. ნუ რაღაც ესეთი ალბათ რავი.. მთელი ხელოვნებააო ადამიანთან ურთიერთობა და ძნელია , იქით ქადაგებებიც არის იქნებ ამ სიტუაციაზეც იკოს რამე ...

[Funkenstein]

მე არვიცი ადამიანი ვისაც შენიშვნა , მითითება უყვარს დამნაშავეც რომ ეგონოს თავი, კიარადა ზოგადად ნათქვამ ქადაგებაში, ან აზრში ქრისტიანულ ღირებულებებზე ადამიანმა შეიძლება საყვედური დაინახოს , თავმოყვარეობა შეელახოს, და ეტკინოს.

აი მანდ გვერხევა ხოლმე, თავმოყვარეობაა ქე რომ გვღუპავს