ნურარას უფროჲს განწესებულისა თქუენისა იქმთ პარამეტრები

[აბე]

მოდი განვიხილოთ პატარა მაგალითი. შენ ხარ გარკვეული საქმის სპეციალისტი და უწევ სერვისს ადამიანებს/კომპანიებს გარკვეული საფასურის სანაცვლოდ. შეგხვდა კლიენტი, რომელსაც სურს გაუწიო ეს სერვისი მას, მიუხედავად იმისა, რომ მას იგი არ სჭირდება. თვითონ ჰგონია, რომ საჭიროა ეს სერვისი, სინამდვილეში კი არაა იგი საჭირო.

შენ შეგიძლია აუხსნა კიდეც მას, რომ არ არის ამ სერვისის საჭიროება და ტყუილად დახარჯავს ფულს, მაგრამ თუ ხედავ, რომ მას ფული არ ადარდებს საერთოდ და შენ სახლში ნახევრად მშიერი ბავშვები გელოდებიან, ხომ შეიძლება გაუწიო მას ეს სერვისი და აიღო თანხა იმ შრომის სანაცვლოდ რაც მართლა დახარჯე მისთვის, არა მოტყუებით, არამედ კლიენტის სურვილით? თუ არ შეიძლება?


უამრავი პრაქტიკული მაგალითის მოყვანა შეიძლება და ალბათ თითოეული მათგანი ცალკე განსახილველია... ჯერ ამ მაგალითზე ვიმსჯელოთ...

[neo]

გეთანხმები.

ერთი მომენტია კიდევ აქ. ზოგადად მართმადიდებლები მოგებას ცუდი თვალით ვუყურებთ ხოლმე, განსხვავებით კათოლიკური და პროტესტანტული სამყაროებისაგან... ეტყობა კიდევაც ეს ქვეყნებს.

ჩემი აზრით, მოგებას არ უნდა განვიხილავდეთ როგორც ვახშს, ან ღორმუცელობას ან რაღაც მაგდაგვარს. მოგება ზოგადად ან გინდაც ადამიანის ხელფასი არის პირობა და აუცილებელი პირობა იმისათვის რომ უფრო მეტი გააკეთო ხახისთვის ხვალ ვიდრე დღეს აკეთებ. მოგება და ფული საკვებივით, სისხლივით, ჰაერივით არის, თუმცა ესენი არ არიან არსებობის მიზანნი... არამედ მხოლოდ საშუალებანი სხვა უფრო ამაღლებული მიზნების მისაღწევად...

ჩემი აზრით. შენ თუ მოგების მაქსიმიზაციაზე არ ფიქრობ, ეგ ნიშნავს რომ უფრო ცოტას ქმნი ვიდრე შეგიძლია. (თუმცა არ ვგულისხმობ მონოპოლიების და ამდაგვარი მახინჯი ფორმების შექმნის გზიტ მოგების გაზრდას). უბრალოდ პროდუქტს ის ფასი უნდა ედოს რაც ღირს. და მისი ღირებულება კი განსხვავებულია სხვადასხვა ადმიანისთვის.

ოქროს ზოდებით სავზე ტომარა რომ ჩაუგდო სადრაც განუვიტარებელ აფრიკულ ტომებს უდაბნოში, ოქროს ზოდებს გადაყრიან და ტომარას გამოყენებენ. მოკლედ ევროპელისთვის ის 100 ატასიანი ტომარა აფრიკელისთვის 2 ლარი ღირს. ამიტომ იმას 100 ად უნდა მიყიდო ამას კი 2-ად.