სიბრაზის მოთოკვა პარამეტრები

[ikanosi]

არის შემთხვევები როდესაც ძალიან განგარისხებენ....აი მაგ დროს როგორ შეიძლება ადამიანმა თავი დაიმშვიდოს? თქვენ როგორ იქცევით?
ამ საკითხის გარშემო მინდა ვისაუბროთ და ერთმანეთს აზრი გავუზიაროთ

[აბე]

ikanosi
ნონას პირველ პასუხზე რომ თქვი ყველა შემთხვევას არ ესადაგებაო, იმიტომ რომ მართლა რეცეპტივით განიხილე... ნონას პასუხში მთავარია - სიყვარული. ანუ თუ შეეცდები შეიყვარო შენი მოყვასი, ისეთი როგორიც არის, თავისი ნაკლოვანებებით, მაშინ თვითონ იპოვი გამოსავალს ნებისმიერ სიტუაციაში.

ადრე მამა თეოდორეს (გიგნაძე) დავუსვი კითხვა, მაცხოვარმა ხომ გამოხატა თავისი მრისხანება, როდესაც ქვაბ ავაზაკად ქცეულ ტაძარში შოლტი გააკეთა და მაგიდები გადაუყირავა ხალხს თქო და მიპასუხა. ჯერ ერთი ადამიანებისთვის არ დაურტყია ის შოლტიო და მერე მეორეც იქ მაცხოვარი გამოხატავდა თავის ღვთაებრივ მრისხანებას და არ შეიძლება თავი შევადაროთო... ოღონდ ეს მამა თეოდორეს სიტყვების ზუსტი ციტირება არაა, შინაარსი გადმოვეცი. ეხლა მე რას ვასკვნი აქედან: მიუხედავად თავისი მრისხანებისა, მაცხოვარმა ვერ გაიმეტა შოლტის დასარტყმელად ავაზაკები, იმდენად უყვარდა ისინი. ჩემი მოსაზრებით, სიმშვიდის შენარჩუნება არის არა მრისხანების, სიბრაზის მოთოკვა, არამედ სიყვარულის შეგრძნების გაფრთხილება. როდესაც შენ ცდილობ არ აჰყვე ბოროტის კარნახს - გაბრაზდე, იმის გამო, რომ შენ არ შეგიძლია ეს იმ ადამიანის სიყვარულის გამო. ახლა ერთი რამ გამახსენდა, რომელსაც გავს ეს სიტუაცია: როდესაც ომში ტყვედ ჩავარდნილს იარაღს დააკავებინებდნენ ხელში და უბრძანებდნენ თავის თანა-მებრძოლს ესროლოს. ამ შემთხვევაში თუ ადამიანს უყვარს ის მოყვასი, არ ესვრის, არამედ ადგება და იმ მტერს ესვრის, კაპიტანს მოუკლავს, ასმეთაურს მოუკლავს ან ვინმე სხვას, გმირობას ჩაიდენს, სამშობლოს ტყვეობის ჟამსაც კი მოუტანს სარგებელს!!!... ხოდა ეს მტრები არიან ეშმაკები, რომლებსაც დაუმონებიხარ, მაგრამ შენ უნდა ესროლო ამ ეშმაკებს და არა შენს მოყვასს.

თუმცა, მე ძალიან ფეთქებადი ხასიათი მაქვს, მშფოთვარე, აღშფოთებადი, განრისხებადი და სიმშვიდისაგან ძალიან დაშორებული ვარ. ასე, რომ ეს მაგალითი, რომელიც ახლა ზემოთ დავწერე პირველ რიგში მე უნდა გავითვალისწინო.