ეროვნული იდენტურობის შენარჩუნებისათვის, ანუ ჩვენ ქართველები ვართ! |
სტუმარს სალამი ( შესვლა | დარეგისტრირება )
ეროვნული იდენტურობის შენარჩუნებისათვის, ანუ ჩვენ ქართველები ვართ! |
KAIROS |
Feb 2 2010, 10:02 PM
პოსტი
#1
|
იხარეთ! ჯგუფი: საფინანსო პოსტები: 9,492 რეგისტრ.: 9-November 06 მდებარ.: Aurea mediocritas წევრი № 438 |
ჩვენ ვინც ქართველები ვართ და ჩვენ, ვისაც ოდნავ დიდხანს გვიცხოვრია უცხოეთში, და თანადროულად ვამაყობთ და გვიხარია ქართველობა, აშკარად ვგრძნობთ იმასაც, როგორ ვდგავართ გადაშენების საშიშროების წინ...
ამას წინათ, ამერიკაში ყოფნისას, ვნახე, როგორ საუბრობდნენ ქართველი ბავშვები ერთმანეთში ინგლისურად, თან ყველა ქართველი იყო, იგივე ვნახე ყველგან, მეტიც... აქცენტით ლაპარაკობენ ქართულად, საშინელი უცხოური აქცენტით... მე, მიცნობთ ასეთუისე, ფსევდო და ურა პატრიოტიზმი არ მახასიათებს, მაგრამ სადაც არ უნდა იყვნენ ქართველები ორი მიზანი უნდა ქონდეთ, სამშობლო არ დაივიწყონ და ენა, ყველაზე კარგი იქნება თუ დაბრუნდებიან, და თუ ვერა, მაშინ უნდა იცოდნენ რომ მათი სამშობლოა საქართველო. თქვენმა შვილებმა ქართული იციან? ეს კითხვა, რაც ფესვებში გაისმა, დღესაც ისმის ყველგან, სადაც ქართველები ცხოვრობენ, დაბრუნების მომენტი ვისაც გამოეპარა, ენა შეუნახონ შვილებს უნდა.. მე პატარა ქართველი ვარ! აი ასე უნდა დაიწყოს ყველამ საუბარი, აქედან და ასე! დღემდე სადაც ამას ვფიქრობ, ჩვენ ხალხის გადარჩენის იდეა, უცხოეთში როცა ცხოვრობენ არის ენის შენარჩუნება, ოჯახში ქართულად უნდა ილაპარაკონ, სიმღერა უნდა იცოდნენ ქართულად, ცეკვა, ტირილი უნდა იცოდნენ ქართულად და მოფერებაც ქართულად მომენატრა საქართველო და ყველაზე მეტად იმის მეშინია, მაქ ჩამოსულს უკან დაბრუნება არ მაფიქრებინონ, მარტო მე კი არა, ჩემნაერს ათასს და ათი ათასს, მაგრამ სადაც არ უნდა ვიყოთ ჩვენ უნდა ვთქვათ: We are georgians Noi Siamo georgiani Nous sommes des Géorgiens Vi er georgierne Wir sind Georgier Vagyunk a grúzok Jesteśmy Gruzinów Мы грузины!!! ჩვენ ვართ ქართველები და უნდა გაკეთდეს ყველაფერი, რომ ეს მივიტანოთ ჯერ ჩვენივე ქართველების გულთან, მერე ჩვენს მასპინლებთანაც... როგორ და რანაირად თქვენ დაწერეთ, ასევე მოვუყაროთ თავი ყველაფერს რაც ხდება ემიგრაციაში ქართველების სასიკეთოდ, ჩვენი კულტურის, ჩვენი ენის და ისტორიის გასავრცელებლად... დავიწყებ იმით, რომ გუშინწინ მილანში ძალიან ლამაზი საღამო მოეწყო, თქვენს მონა-მორჩილს ქონდა ბედნიერება მონაწილეობა მიეღო ამ შეხვედრაში და ქართულ იავნანზეც ბევრი ცრემლმომდგარიც ვნახე, ისევ ჩემივე ჩათვლით რა თქმაუნდა... http://www.facebook.com/group.php?gid=110999220463 http://www.conlageorgianelcuore.it/immagin...010%20final.pdf ასე შევკრიბოთ ინფორმაციები და აქაც გავერთიანდეთ. იქართველეთ; კაიროსი! -------------------- ...მართლმადიდებლობა ყოველგვარი უკიდურესობებისგან გამიჯნული სამეუფეო გზაა. აქედან გამომდინარე, მისთვის დამახასიათებელია თავგანწირვა, მაგრამ მიუღებელია ფანატიზმი, დამახასიათებელია შემწყნარებლობა, მაგრამ მიუღებელია ფსევდოლიბერალიზმი (ყველაფრის დაშვებულობა)-
ილია II- სააღდგომო ეპისტოლე, 2008 წელი |
KAIROS |
Mar 4 2010, 03:59 AM
პოსტი
#2
|
იხარეთ! ჯგუფი: საფინანსო პოსტები: 9,492 რეგისტრ.: 9-November 06 მდებარ.: Aurea mediocritas წევრი № 438 |
ჩვენ საყვარელ ტუსტუსას ქონდა კარგი თემა გახსნილი " ვწერ მას წერილს"...
ახლა მინდა რომ წერილი დავუწერო უცხოეთში მყოფ უცხო ქართველ ემიგრანტს, უფრო სწორედ ეს წერილი კონკრეტული პიროვნებებისათვის არის განკუთვნილი, და რადგან არ ვაკონკრეტებ, უმრავლესობას ეკუთვნის. ჩემო კარგო (ნუ ზოგადად ვინცაა), შენ რომ კარგი ხარ, ეს ჩვენთვის ლამის ბუნებრივი იყო, მშობლიური მიწის და ჰაერის ხიბლი და სილამაზე თან წაგიღია, და ჩვენეული ეშხით ცდილობ, წინ წახვიდე, ნიჭიერი და გონიერიც ხარ, იშვიათი შემართებაც გაქვს თან, არ გრცხვენია არც მუშაობის, არც წვალების, არც დასაფუთავების, არც ღამეების თენების და არც მოსამსახურედ ყოფნის, ზემოდან მათ ყურებასაც, ძნელად, მაგრამ მაინც იტან... სწავლასაც ახერხებ, ცოტას მაგრამ მაინც, იმედებიც გაქვს და ოცნებებიც, შორეული ოცნებები მაგრამ მაინც, უკვე არც პატარა აღარა ხარ, საქართველოში დაბრუნება უპერსპექტივოა და ისევ მაქ ცდილობ, ყოველ ორ ან ერთ წელიწადში საბუთი გაახანგძლივო, ბინის ქირის, კვების და საქართველოში გასაგზავნი საჩუქრების იქით, მცირედ შენთვისაც გრჩება, და იქნებ წელიწადში ერთხელ მაინც სადმე გახვიდე... მაგრამ, მერე გრძნობ რომ ცხოვრება ძალიან ჩქარა მიდის, უძვირფასეს წუთებს, დღეებს, თვეთ და წლებს კარგავ შენების გარეშე, შენს დედას ჭაღარა გაერია, მამა მოხუცდა, შენი მეგობრები დაოჯახდნენ, წვალობენ, მაგრამ მაინც პატარა ბუდე აქვთ, პატარა ბარტყებსაც ზრდიან. და შენ უკვე ფიქრობ რა ქნა, კარგი ხარ, არც გაემტყუნება იმ ბევრს ვისაც მოწონხარ, ცხოვრება არადა აქ სხვანაირია, აქ არავინ მივა მამაშენთან და შენს ხელს არ თხოვს, არც ცხენებით გადააფრინდებიან დასანიშნად მისული მაყრები შენი სოფლის ორღობეს, არა... იქ სრული სიჩუმეა, როცა შენ უნდა გადაწყვიტო, რამოდენიმე მეგობრის საუბრის შემდეგ, გაყვე ცოლად, თუმცა ჯერ ცოლადაც არა, გაყვე სათანაცხოვრებოდ, რომ მერე იქნებ... და თუ არა შემდეგზე მაინც იქნებ... და თუ არა... თუმცა ჩვენიანებს, როგორც შენც, ეს არ უნდათ და არც შეუძლიათ, ასე საჯიჯგნად და საცდელად არავის მიიკარებ ახლოს, არადა სანამ უნდა იყო ასე პარტ-თაიმად მომუშავე, სანამ უნდა აგრძელო ეს საბუთი ათას პრობლემაზე გადახტომით, ოჯახიც გინდა, შვილიც, სიყვარულიც... აი, შეიძლება გამოჩნდეს ადამიანი, რომელმაც შეგპირდეს, რომ მხოლოდ ჯვრისწერის და ხელმოწერის შემდეგ იქნებით ერთად, კარგია მართლაც, მაგრამ მერე ფიქრობ... ეს რომანტიული უცხოეთი უცებ შენს სახლად იქცევა და შენი სახლი რომანტიულ უცხოეთად, შენთვის შეიძლება არა, შენი შვილისათვის თითქმის უცილობლად , ხოლო მერე თუკიღა ვინმეს მაინც გაახსენდა ბებიის (ან ბაბუის-წერილი ზოგადია), უცხოეთი, ის უცხო უცხოეთი იქნება მხოლოდ... არადა ვინ მისცა საქართველოს შვილი დასაკარგავი? თან ასეთი რჩეული შვილი? სულით ხორცამდე შევიძრები ხოლმე ამაზე, თითქოსდა ჩემგან გაქონდეთ რამე და სადღაც შორს და სხვისთვის, მიქონდეთ და მიმოაბნევდნენ, გული მეკუმშება ხოლმე... დაგვიბრუნდი, არ დარჩე, მაგრამ ვაი, რომ ყველას ვერ მიაწვდენ ამ ხმას და რომც მიაწვდინო, უკვე გვიანია ბევრისათვის, უკვე ისინი ემიგრაციაა, არსებული რეალობა, ჰოდა მაშინ იმათ მაინც ქართველობა შევუნარჩუნოთ, მართლმადიდებლობა.... მე არ ვიცი თქვენ გინახავთ თუ არა, მაგრამ ემიგრანტის ცრემლები ეკლესიაში სხვანაირია, ბევრს უჭირს კიდევაც ხატის შეხედვა, შინაგადან გრძნობენ ალბათ სიშორეს და იკეტებიან, რამოდენი მინახავს ასეთი და რა კარგები არიან ამავე დროს, და როგორ გინდა რომ დაეხმარო, და რა უსუსური ხარ, როცა ეს არ შეგიძლია. მართლაც უნდა გავაძლიეროთ ემიგრაციაში ქართული სული, მართლმადიდებლური რწმენა საქმეში უნდა გადავიდეს და ვინც კი იქ არის და ვინც იქ რჩება (ანუ -აქ ) ქართველ მართლმადიდებლებად უნდა შევინარჩუნოთ,თორემ ჩემო კარგო, სადა ყავს საქართველოს შენნაერი დასაკარგი შვილები? კაიროსი! -------------------- ...მართლმადიდებლობა ყოველგვარი უკიდურესობებისგან გამიჯნული სამეუფეო გზაა. აქედან გამომდინარე, მისთვის დამახასიათებელია თავგანწირვა, მაგრამ მიუღებელია ფანატიზმი, დამახასიათებელია შემწყნარებლობა, მაგრამ მიუღებელია ფსევდოლიბერალიზმი (ყველაფრის დაშვებულობა)-
ილია II- სააღდგომო ეპისტოლე, 2008 წელი |
Ligia |
Mar 5 2010, 01:58 AM
პოსტი
#3
|
Advanced Member ჯგუფი: Members პოსტები: 2,990 რეგისტრ.: 2-April 08 წევრი № 4,411 |
ჰოდა მაშინ იმათ მაინც ქართველობა შევუნარჩუნოთ, მართლმადიდებლობა.... ამას დიდი მნიშვნელობა აქვს იცით რა განებივრებულები ვართ ლონდონში ამით? მეუფე ზენონმა მღვდელ-მონაზონი დოროთე ჩამოიყვანა, რომელიც ტაძარში იცხოვრებს და არამცთუ შაბათ-კვირას აღასრულებს მსახურებას, არამედ ყოველდღე ტაძარში იქნება და თუ ვინმეს საუბარი ენდომება ყოველთვის შეეძლება მისვლა ტაძარი ის ადგილია სადაც ემიგრანტი ქართველები ერთიანდებიან და იცნობენ ერთმანეთს, ასე გავიცანი ბევრი ქართველი ზოგი უკვე მოქალაქე, ზოგი არამოქალაქე მაგრამ მომუშავე კანონიერად, ზოგი არალეგალურად მყოფები და ასე შემდეგ, ვინც მოქალაქეა და მუშაობს იმათ დაბრუნება აღარ უნდათ, აი არალეგალებს პირიქით მესანთლე გვყავს ერთი ძალიან კარგი ქალია, მუშაობს აქ არალეგალურად რომ შვილებს ფული გაუგზავნოს, მარა კი ამბობს ეს წელიც და იქით გაზაფხულს მე აქ დამრჩენი აღარ ვარო ვეღარ იტანს აქაურობას |
მსუბუქი ვერსია | ახლა არის: 25th September 2024 - 06:48 AM |
მართლმადიდებლური არხი: ივერიონი
ფორუმის ელექტრონული ფოსტა: იმეილი