მუხრან მაჭავარიანი სულ(ს) საქართველოს შეუერთდა პარამეტრები

[თერალ ი]

მუხრან მაჭავარიანი სულ(ს) საქართველოს შეუერთდა


რუსთაველის თეატრის სცენაზე ...

ბოლო სიტყვა საქართველო ყოფილა ...



აცხონოს ღმერთმა

[თერალ ი]

გოდება ცოტნესი (უკვე ღრმად მოხუცისა)


ეს რაო გვიყავ?! –
ე ვის ხელში ჩაგვყარე ზენავ?! –
გვრიტ არს ამათთან შედარებით თვით ყრუ მურვანი!
კაცი დავბერდი,
მე ამათი გავიგე ვერრა;
ჩვენი ამ რეგვენთ
არამარტო არ მოსწონთ ენა,
ასე განსაჯე,
გვიწუნებენ ზოგჯერ პურ – მარილს.
თავი თვითეულს ისე ყინჩად უჭირავს ჩვენში, -
თითქოს ის ჩვენთან კი არ იყოს,
ჩვენ ვიყოთ მასთან…
ასი წელია სულსა ღაფავს ქართლი მათ ხელში

და კიდევ ასე,
ღმერთმა იცის, – რამდენხანს გასტანს.
კი, მაგრამ, ღმერთი აღარაა?! –
სადაა?! – თუა?! –
ასე აბუჩად შეიძლება აგდება ერის?!
ბედი ქართლისა გადაწყვიტა ვინც ორწყალშუა,
ჩვენი უმტრესი ის გამოდგა დაბოლოს მტერი.

რაც მოვითმინეთ, მოთმინებად, მე მგონი, კმარა! –
დროა მივბაძოთ გმირთა ძველთა, -
კაცთა უწინდელთ!
ცოტნეს თავისი წელზე ერტყას დადიანს ხმალი
და საქართველოს, მამულს მისას, ასე უჭირდეს?!

კი, მაგრამ, ღმერთი აღარაა?! –
არადა როა!?
ვაი დედასა! – რა უბრალოდ წავაგეთ ჭკუა!
ვის შევეყარეთ! –
ეს ვინცხაა, მურვანზე ყრუა!
როგორც ვიყავით,
ვიმყოფებით კვლავ ორწყალშუა!

მუხრან მაჭავარიანი


ხარ ვერაფერი ვაჟკაცი...


ხარ ვერაფერი ვაჟკაცი! _
როცა იყავი ნიბლია, _
«ბიძია თომას ფაცხაში»
ცრემლები თუ არ გიღვრია.

გაგიმწარდება სიბერე
(ჯერ ერთი, თუკი გეღირსა) _
ფშაველას «ხმელი წიფლიდან»
ხმა თუ არ გესმის დედისა!