პირჯვრის გადაწერის მიმართულება, თქვენ როგორ იცით? პარამეტრები

[კანონისტი]

ცნობილია, რომ პირჯვარს სხვადასხვა ქრისტიანული კონფესიების წარმომადგენლები სხვადასხვა მიმართულებით იწერენ

ამ საკითხზე ერთადერთი განმარტება, რაც გამიგია, არის თბილისის სურბ გევორქის ეკლესიის მოძღვრის მამა აბგარის მოსაზრება, რომელმაც ეს შემდეგნაირად ახსნა:

ძველი წარმოდგენით, ადამიანის სული მდებარეობდა გულში, ამიტომ წმინდა სამების მოხსენიების დროს სიტყვა "სული" უნდა ეთქვათ ხელის გულზე, ანუ მარცხნივ დადების დროს. გათვალისწინებით იმისა, რომ ზოგ ენაში მსაზღვრელი წინ უსწრებს საზღვრულს და ზოგში პირიქით, და შესაბამისად ზოგ ენაზე ითქმის წმიდა სული და ზოგზე სული წმიდა, ხელსაც შუბლსა და მუცელზე დადების შემდეგ იდებენ ან ჯერ მარცხნივ, ან მარჯვნივ

მაგალითად,

ბერძნულად:
Doxa Patri ke Yio ke Agio Pneumati
ქართულად:
დიდება მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა
სლავურად:
Слава Отцу и Сыну и Святому Духу

ანუ ხელს მართლმადიდებლები ვიდებთ ჯერ მარჯვნივ და წარმოვთქვამთ "წმიდასა" და მერე მარცხნივ - და "სულსა"

პირიქითაა ლათინურსა და სომხურში:
Gloria Patri et Filio et Spirito Sancti
ფარგ ჰორ იევ ვორთ იევ ჰოგუ სურფ

ამიტომ, ისინი ხელს ჯერ მარცხნივ იდებენ

თქვენ როგორ იცით?

[dzvelmartlmadidebeli]

პირჯვრის წერისა და კურთხევის გასაცემი თითების წყობის შესახებ უფრო დეტალურად იხილეთ აქ: http://www.oldorthodox.ge/pirjvriscera.html

აქ კი მინდა გითხრათ, რომ თითების შეცვლის ისტორია არ არის ისეთი, როგორც თქვენ გადმოსცემთ. გარდა ამისა, ეს არც ისე უმნიშვნელო რამ არის, როგორც ზოგიერთი ამტკიცებს. თუნდაც ის ფაქტი, რომ ნიკონმა თავისი სამი თითის გამო მილიონობით ადამიანი დევნა და ასიათასობით დახოცა, მრავლისმეტყველია.

ვერ დაგეთანხმებით იმაშიც, თითქოსდა განხეთქილება მოაწყვეს "სტაროვერებმა", ან ისინი გავიდნენ ეკლესიიდან. თუ გავარკვევთ "განხეთქილების" და "ეკლესიის" ცნებებს, აღმოჩნდება პირიქით - ანუ განხეთქილების მოქმედნი და ეკლესიიდან გასულები არიან ოფიციალური ეკლესიის (ამ შემთხვევაში ნიკონის რეფორმის) მომხრეები და მათი სულიერი მემკვიდრეები.

საეკლესიო უსამართლობისადმი სამართლიანი პროტესტის გამოხატვა (იქნება დაწყებული ელემენტარული, ადამიანური უსამართლობით და დამთავრებული აშკარა მწვალებლობით) ნაქებია კონსტანტინოპოლის ორგზისი კრების მე-15 კანონით.

ეკლესიის ისტორიიდანაც ცნობილია უამრავი შემთხვევა, როდესაც მართლმადიდებელი ქრისტეანები პროტესტს უცხადებდნენ საეკლესიო უსამართლობას ან მწვალებლობას, რომელსაც ატარებდა მმართველი საეკლესიო ხელისუფლება და ევქარისტულ ურთიერთობას წყვეტდა მასთან.

ერთ ერთი ასეთი განხეთქილება მოხდა წმ. იოანე ოქროპირის დროს (IVს), როდესაც წმ. იოანეს წინააღმდეგ განხორციელებული უსამართლო დევნის გამო გაჩნდა განხეთქილება, რომელსაც მმართველმა საეკლესიო წრეებმა "იოანიტების სქიზმა" შეარქვეს. არსებობენ წმ. იოანე ოქროპირის გამო წამებული წმინდანებიც კი.

ჩემო ძვირფასო მეგობარო, ამ საკითხებს სჭირდება ძალიან სათუთი მოპყრობა, რადგან ეს არც თუ ისე მარტივი საკითხია. ჩვენ (ძველმართლმადიდებელ ქრისტეანებს) ყველას ძალიან გვაწუხებს ეს განყოფა, მაგრამ საეკლესიო ცხოვრებაში მთელი რიგი კანონების, გადმოცემებისა და ჩვეულებების უგულებელყოფასაც ვერ შევურიგდებით. ჩვენ ვიმედოვნებთ, რომ თბილი, მეგობრული დიალოგი დასაბამს მისცემს კვლევა-ძიებას და მრავალი ჩვენი თანამემამულისადმი ნათელი გახდება ჩვენი საწუხარის ნამდვილი არსი.

dzvelmartlmadidebeli
რა ნიშნის მოგება...პირიქით...ის რაც გააკეთა ნიკონმა არის დანაშაული და ეს დანაშაული უნდა გამოისყიდოს მოსკოვმა...

რაც შეეხება ევქარისტიულობას - მე სწორედ იმიტომ დავააქცენტე, რომ ის მიანიშნებს, რომ არანაირი დოგმატური ცვლილება არ იყო არცერთ პრაქტიკაში.

სქიზმა დაიწყო კრების განჩინების შემდეგ, რომელმაც დაგმო ძველი წესი.