საეკლესიო რეფორმა თუ დივერსია, XVII საუკუნის რუსეთის საეკლესიო რეფორმა და მისი შედეგები პარამეტრები

[dzvelmartlmadidebeli]

ამ თემის გახსნა საჭიროდ ჩავთვალე იმ მიზეზის გამო, რომ მრავალ ჩემს თანამემამულეს წარმოადგენა არა აქვს ძველმართლმადიდებლობაზე და ხშირად მსჯელობს გასული საუკუნეების (ძირითადად XVII-XIX სს.) რუსულ, ოფიციალურ პოლემიკურ თხზულებებზე დაყრდნობით, რომლებიც უმეტესწილად არაობიექტური და ტენდენციურია.

მრავალს ასევე აინტერესებს თუ რა მიზეზებმა გამოიწვია საქართველოში ძველმართლმადიდებლური ეკლესიის დაფუძნება და რა კავშირშია დღევანდელი ქართული ეკლესია XVII საუკუნის რუსულ რეფორმასთან.

შევეცდები ყველა დაინტერესებულ ადამიანს მივაწოდო ის ობიექტური ინფორმაცია, რომელიც დაკავშირებულია როგორც მე-17 საუკუნის რუსული ეკლესიის რეფორმასთან, ასევე საქართველოს ძველმართლმადიდებლურ ეკლესიასთან. მზად ვარ პასუხი გავცე შეკითხვებს და აგრეთვე, გამოვაქვეყნო ცნობილ რუს ისტორიკოსთა, ღვთისმეტყველთა და მკვლევართა შეხედულებები ამ პრობლემატიკასთან დაკავშირებით, რომელიც მოიცავს როგორც საწესჩვეულებო-ლიტურგიკულ მხარეს, ასევე სწავლა-მოძღვრებითსაც.

იმედი მაქვს, კორექტული იქნებით ამ თემასთან დაკავშირებული საკითხების განხილვისას.

[damiane80]

ძალიან სამწუხაროა. მართლმადიდებლობის ისტორიაში არ ყოფილა შემთხვევა (თუ 1667 წლის კრებას და მის მხარდამჭერებს არ ჩავთვლით), მნიშვნელობა არ მიენიჭებინოთ ვინ ასამართლებს მართლმადიდებლობას და რატომ ასამართლებს. ასეთი უგულისხმო დამოკიდებულება, უკვე არის მიმანიშნებელი იმ სულიერი დაცემულობისა, რაც იმდროინდელ აღმოსავლეთს ახასიათებდა. ამაშიც, არაფერია გასაკვირი, მართლმადიდებლური ეკლესიის ისტორიაში ცნობილია, რომ მონოთელიტობის დროს აღმოსავლეთის უამრავაი იერარქი, მ. შ. თითქმის ყველა პატრიარქი ამ მწვალებლობაში გადავარდა. მცირედნიღა იცავდნენ მართლმადიდებლობას. სწორედ მაშინ უთხრეს, თუ გახსოვთ, წმ. მაქსიმე აღმსარებელს (საკუთარი სიტყვებით გადმოვცემ): როდესაც ყველა ამ შეხედულებას უჭერს მხარს, მარტო შენა გაქვს სიმართლეო? და მაქსიმემ უპასუხა: მთელი სამყაროს, რომ მონოთელიტობის მხარდამჭერი აღმოჩნდეს, მე თქვენს უკეთურებას არ ვეზიარებიო...

ძალიან არასწორი მაგალითია, ჯერ ერთი, კონკრეტულ შემთხვევაში რომ ცალკეული ეკლესიები ან უმრავლესობა კი არ იდგა 3 თითიანი წყობის მართებულობაზე, არამედ ყველა მაშინ არსებული ეკლესია გარდა რუსეთისა, და არ ღირს ახლა თურქების გავლენაზე ლაპარაკი ათონის მთის და ზოგიერთი ეკლესიების მიმართ, ვისთანაც თურქეთი საერთოდ არაბნაირ შემხებლობაში არ იყო (მაგ, იგივე წმინდა სინას მთიდან იყო კრებაზე იერარქი და სხვა ეკლესიებიდან);
მეორეც, აქ საკითხი არ იდგა დოგმატური ცვლილების შესახებ, იმიტომ რომ 3 თითიანი პირჯვრის წერის წესი დოგმატური თვალსაზრისით და სინაარსობრივად არ ეწინააღმდეგება მართლმადიდებლის მრწამს და აღიარებს ზუსტად იმასვე, რასაც მანამდე არსებული 2 თიათიანი წყობა (განსხვავება მხოლოდ თითების თანმიმდევრობაშია). მაგ: აქ რომ ყოფილიყო დოგმატური ცვლილების საკითხი, მაგ ქრისტეს ერთ ბუნების აღიარება და ა.შ, ასეთ დროს ძველმართლმადიდებელის სიმტკიცე რწმენაში შესაშური იქნებოდა, მაგრამ კონკრეტულ შემთხვევასი რეფორმის დროს ასეთი საკითხი არ იხილებოდა;

ამიტომ შენს მიერ მოყვანილი მაგალითი ვერ გამოდგება ძველმართმადიდებლობის გასამართლებლად "რასკოლში"

მე ზემოთ ადრე მოვიყვანე კონსტანტინოპოლის პატრიარქის წერილიც, რომელიც ნიკონს წერს, რომ იგი ამართლებს პირჯვრის წერის 3 თითიან წყობას, თუმცა შეცდომად არ მიაჩნია 2 თითით პირჯვრის წერა და მოუწოდებს ამის გამო არ შექმნას განხეთქილება ეკლესიაში.


ამაზე მე ზემოთვე გიპასუხეთ, თუ არ ვცდები.

შენ მიპასუხე, რომ ამაზე დეტალურად შემდეგ მიპასუხებდი