თეოლოგიური ფიქრები, აქტუალურ საკითხებზე პარამეტრები

[KAIROS]

გამარჯობათ,

არ საჭიროებს ფორუმი გადატვირთვას, ამიტომ ყველა საჭირბოროტო საკითხზე ცალცალკე თემას ვერ გავხსნით, ყოველშემთხვევაში მე გადავწყვიტე, სანამდე ვიქნები აქტიურად ფორუმზე, ალბათ ზაფხულამდე, ჩემი ტკივილი, ფიქრები და ძიებანი, აქ ამ გვერდზე გაგიზიაროთ, ჩვენ უკვე მივეჩვიეთ, ცუდად და ძალიან სამწუხაროდ, წაყრუებას, ვიღაცისათვის ხაზის გადასმას და საერთოდ არ შეწუხებას იმაზე, ის ვიღაც რომ საყოველთაოდ გაკრიტიკებს, მართალია და აშკარაა, რომ მას სიყვარული არ ამოძრავებს, მაგრამ რასაც გეუბნება, იქნებადა მართლა გამოსასწორებელია?

არადა, უბრალო მიყუჩების, იგნორირების და ხშირად საერთოდ არ ვხედავს და არ მესმის ლოგიკური არ ვამბობ მოყვება და მიდის დრო, დრო... ის დრო, რომელიც მალევე გვაჩვენებს ამ ინერტიულობის შედეგს, სანამ ჩვენ აქ რაღაც ბანალიზმებზე ვსაუბრობთ, საზოგადოება ბევრჯერ დასმულ კითხვაზე ცუდ პასუხს ღებულობს, ბევრი გაზეთის ფურცლები, ტელე, რადიო და ე.წ. ფეისბუქი მიაქვს შხამს და ცილისწამებას, ან კიდევ ფანატიზმს და აბსურდს... მე არ მინდა და არც ვაპირებ, ვაკოპიროთ აქ და რაღაც დისკუსიები გავმართოთ, რომელთაც გამოცდილებით ვიცით, რომ დაძაბულების იქით დიდი რაიმე სარგებელი არ მოაქვთ, არა, ვფიქრობ უბრალოდ მოკლედ ვთქვათ რა საღდება ხშირად მართლმადიდებლობად და მერე იმ გასაღებულს აკრიტიკებენ, როგორც მართლმადიდებლობას, როცა მართლმადიდებლობა, სრულიად სხვაა და მის არასწორ გაგებას მოყვება ხოლმე ის ცილისწამებები და ღვარძლი... თავისთავად ეს თემა, ერთგვარი პასუხია, რეაქციაა, თავდაცვაა, აპოლოგეტიკაა, ჩვენთვისაც აუცილებელია, ბოლობოლო ვიცოდეთ რას გვაბრალებენ და რაში მდგომარეობს ჩვენი რწმენა; ამავდროულად ერთგვარუ ჩემი პასუხიცაა პერსონალურად, ერთ ადგილას გაიჟღერა , რომ რადგან სადღაც არ ვწერთ ე.ი. ჩუმად ყოფნა გვაწყობს ან მსგავსი, ეს ასე არაა და მგონი ამის ახსნაც არ იყო საჭირო.

ასე, პირველ თემასაც თავად შემოგთავაზებთ, იმდენია, საიდან დავიწყო არ ვიცი, იყოს პირველი

ქალი ეკლესიაში

საბჭოთა მენტალიტეტის გავლენა ეკლესიაში რომ შემოვიდა ეს ფაქტია და ერთგვარად ბუნებრივიცაა ესეც, მაგრამ ახლა საჭიროა დაწმენდა ამ აზროვნების, და გაგება კარგად და ეკლესიის მამებზე დაყრდნობით, ბოლობოლო რასაა რომ ასწავლის ეკლესია.

მართლმადიდებლობა უწინარეს ყოვლისა სქესთა შორის სხვაობას არ აღიქვამს რაიმე დამოკიდებულ სისტემად, "არცა მამაკაცება, არცა დედაკაცება, არამედ თქვენ ყოველნი ერთ ხართ (გალ.3,28); ქრისტიანობა ამით უაღმატებულესი მოძღვრებაა, ვხედავთ რა ხდება ულტრაკონსერვატორულ ისლამში და აფრიკის ტომებში, სადაც რელიგიური (ვიმეორებ რელიგიური!) მოტივებით ხდება ქალთა საშინელი დისკრიმინაცია, უუფლებობა, მონობა, იმდენი რამდენიც გინდათ, ქალთა უფლებების დამცავ ნებისმიერ საიტზე შედით, ან თუნდაც ერთერთ ყველაზე მთავარზე:

http://www.amnesty.org/en/campaigns/stop-v...e-against-women

საინტერესო პრესრელიზია აქ:

http://amnesty.org.ru/node/1331

მოკლედ, ხედავთ რომ მსოფლიო იბრძვის ქალთა უფლებების დაცვისათვის, და საოცრებავ, ჩვენთან ბევრს ეკლესიაშიც გონია, რომ , როგორც ერთერთ ფორუმზე წერენ "ქალი უნდა იჯდეს სახლში, რეცხოს, ხეხოს, იატაკი მოწმინდოს, ჭურჭელი დარეცხოს, ნასკებიც გარეცხოს, საჭმელი მოამზადოს, ბავშვები დაჩეკოს, აჭამოს, გაზარდოს, ქმარს ლოგინი გაუშალოს, ფეხსაცმელი გახადოს, უთო და მიქსერი ხელიდან არ უნდა გაუშვას... " ჰოდა, ამ დროს ღიპიანი ქმარი, უნდა ქეიფობდეს, ჭამდეს, სვამდეს და სლოკინით მოდიოდეს სახლში, და ესაა ქრისტიანობა, ან კიდევ არ წავალ შორს, აგერ გუშინ, აქვე ჩვენთან დასმულ კითხვა-პასუხს მინდა მივაქციოთ ყურადღება, მომყავს მთლიანად:

კითხვა:

გამარჯობათ მამაო.მაინტერესებს ეკლესია როგორ უყურებს არაქალიშვილის ცოლად მოყვანას? ეხლახანს ვნახე ვიდეო და წავიკითხე რომ ქალისთვის პირველი ვინც იქნება ცხოვრებაში,ის არის მომავალი ბავშვის მამა.მაინტერესებს თქვენი მოსაზრება.დიდი მადლობა წინასწარ

პასუხი:

ადამიანები არ ვართ დაზღვეულნი შეცდომებისა და ცოდვით დაცემისაგან. შეიძლება მოხდეს ისე, რომ დედაკაცმა დაკარგოს ქალწულება არაქორწინებით ურთიერთობაში. დიდი ცოდვაა, მაგრამ ეს არ ართმევს მას უფლებას შექმნას ოჯახი, იყოს დედა. რამდენად შეძლებს მამაკაცი აპატიოს მას წარსული შეცოდება და მიიღოს იგი, პირადი საქმეა. ეკლესია განუწესებს დედაკცს ეპიტემიას, მაგრამ არ ზღუდავს ქორწინების უფლებაში. ერთადერთი შეზღუდვა არის ისეთი მამაკაცისათვის, რომელიც ემზადება სამღვდელო პატივის მისაღებად. ასეთის საცოლე აუცილებლად უნდა იყოს ქალწული.

კარგი და პატიოსანი, თითქოსდა რაა აქ ცუდი, შემოვიდა კაცი და დაინტერესდა და მიიღო პასუხი, რომ შეიძლება, ოღონდ სამღვდელო კანდიდატურისათვის არაო... მაგრამ.. გინახავთ სადმე, გოგონას დაესვას კითხვა არავაჟიშვილს თუ შეიძლება გავყვე ცოლადო? არა! არც მოსდით თავში ეგ კითხვა, ლამის ბუნებრივია "კაცია და დადის ქალებში" ან "დადიოდა ქალებში", პირიქით?! რას ამბობ! "ქალია და დადის კაცებში" ან "დადიოდა" უდრის მეძავს, ხოლო კაცის შემთხვევა მაქსიმუმ "ცუღლუტს", გეგონება მცნება "არა იმრუშო" , რომ დაიწერა იქ სადმე "არა იმრუშო ქალო, შენც შეეცადე კაცო" ეწეროს... არ ვწერ ბანალურს, მართლა ვამბობ, ეკლესიაშიც არიან მიჩვეულნი ასეთ დამოკიდებულებას, ხშირად ეპიტემიაც კი განსხვავებულია კაცს მრუშობისათვის ან მსგავსი სექსუალური ცოდვებისათვის ძალიან ნაკლებ სასჯელს ადებენ (პირდაპირი შეხება მაქვს და ვიცი) და ქალს საერთოდ წლები არ აზიარებენ, ორმაგი მიდგომა, ორმაგი საზომი... ზემოთ პასუხი რატომ დავწერე იცით? იმიტომ რომ იქაც აისახა, ის რაც იმ ადამიანმა იკითხა, ის კი არ უკითხავს მე რომ ვარ ქალებში ნაგულავები (კითხვის დამსმელს არ ვგულისხმობ, ზოგადად ვამბობ), თუ შემიძლია ქორწინებაო, არა, ქალია მთავარი... პასუხიც მსგავსია, ნუ დაიშვებაო, მაგრამ ეს დაიშვება ქალს კი არ ეხება მარტო კაცსაც! ის რომ სამღვდელო კანდიდატმა ქალწული უნდა მოიყვანოს ცოლად, ეს კი არაა საკმარისი მარტო, საცოლე ქალწული იქნება თუ არა, პირიქით მეორადია; თავად სამღვდელო კანდიდატი უნდა იყოს ვაჟიშვილი!

ახლახანს სხვა კამათიც გვქონდა, ქალების რაღაც წმიდა ადგილებზე მისტიური არ დაშვების შესახებ, მსგავსი რამ არსებობს, ქალი თუ არ დაიშვება სადმე მხოლოდ იმიტომ რომ იქ მამაკაცი ბერებია და ზუსტად იგივე მოტივით არ დაიშვება მამაკაცი ქალთა მონასტერში, ცნობილი გამონაკლისი საკურთხეველია, თუმცა ისიც ვიცით, რომ არსებობდნენ დედათდიაკვნები და საკურთხეველშიც შედიოდნენ, მსოფლიო კრებები ამტკიცებენ ამას
ნიკეის I მსოფლიო კრების კანონი 19
ლაოდიკიის კრების კანონი 11
ქალკედონის IV მსოფლიო კრების კანონი 15
VI მსოფლიო კრების კანონი 14
ის შეზღუდვა, რომ მღვდელნი ვერ გახდებიან ეს ეკლესიაში მიღებული ტრადიციაა, ანუ წინამძღვრობა ოჯახშიც და ეკლესიაშიც მამათ მსახურებაა, ბიბლიურადაც და შემდეგშიც, მაგრამ ეს ქალებს არანაირად არ ამცირებს, ანუ არ შეიძლება ქალის ყოფნამ რაიმე ადგილი "გაუუწმიდუროს", არაა ქალი უწმიდური ან რაიმე დაბალი არსება, არადა უწესებენ იმდენ აკრძალვებს, რაც სრულიად აბსურდულია არამარტო ქრისტიანული, არამედ ჰუმანური მოსაზრებითაც, მაგალითად თურმე ჯვარზე მთხვევისას ჯერ კაცები უნდა გაატარო "უპირატესნი" არიან და იმიტომ, არადა ის "უპირატესი" წესით და ზრდილობით ავტობუსში ფეხზე უნდა წამოუდგეს ქალბატონს და დაუთმოს ადგილი, ეკლესიაში კი არა, უნდა უცადონს საათობით დაღლილმა ქალებმა, კმაყოფილი სახეებით როდის ჩაივლის მამაკაცთა გრძელი რიგი, მეტიც... თითქოსდა ეკლესიაში შესვლაც, ხატზე მთხვევაც, სანთლის დანთებაც და ლამის ლოცვანის დაკავებაც კი აუკრძალეს ქალთ დედათა წესის გამო, არადა რას ამბობს საეკლესიო კრებები?

დედაკაცს არა აქვს ზიარების უფლება მისი განწმენდის დღეებში:

დიონისეს ეპისტოლიდან ვასილიდის მიმართ, თავი 2
ტიმოთე ალექსანდრიელის კანონი 7

ე.ი. საიდუმლოებებიდან აყენებს და არა ეკლესიიდან განაგდებს ლამის, მსგავს აბსურდებზე და ზედმეტ აკრძალვებზე კარგად წერს ერთერთ მართლმადიდებლურ ფორუმზე
Вспоминаю случай, о котором рассказывал мне ныне покойный отец Даниил Сысоев (ეს მოძღვარი სხვათაშორის მოკლეს სარწმუნოებისათვის http://www.pravmir.ru/tag/daniil-sysoev/ ). Один издатель заказал ему материал о том, что разрешается и что не разрешается православной женщине в Церкви в период месячного очищения. Отец Даниил почитал и любил церковные каноны, любил творения святых отцов, поэтому к делу подошел серьезно. Он изучил все, что говорят каноны и святые отцы по этому вопросу, и пришел в своей статье к следующему выводу: во время месячного очищения женщинам нельзя только участвовать в Таинствах, все остальное позволительно. К сожалению, издатель ожидал от священника совершенно другого вывода. Он считал, что женщине во время «критических дней» нельзя даже заходить в храм, и хотел донести его до читательниц, снабдив еще страшными историями о том, какие «кары небесные» постигли тех нечистивиц, которые дерзали во время месячных прикасаться к святыне. В результате та статья отца Даниила так и не была издана, и было бы интересно сейчас узнать о е судьбе.

http://www.pravmir.ru/glavnyj-vrag-pravosl...aya-zhenshhina/

საერთოდ ფანატიკური სიშლეგის სახე მიიღო "ანტიშარვლისტურმა" მოძრაობამ, რომელიც ჩვენს ფორუმშიც საკმაოდ დიდად იქნა გავრცობილი, ნაცვლად იმისა, რომ გოგონათ უთხრან, რომ ქრისტიანობა სამოსის ფორმებს კი არა სიბილწეს და ზედმეტად გამომწვევად ჩაცმას კრძალავს, რაღაც დემონიზაცია მოახდინეს შარვალის, თითქოსდა წმიდა გიორგი კაბით არ დადიოდა ან თავად მაცხოვარს კვართი არ ცმოდეს, ქალი თან ქალის შარვალს ანუ სამოსს იცვამს და არა კაცისას, და ეს "არ ჩაიცვას კაცის სამოსი" სრულიად არაფერ შუაშია, არ იცავმს არც კაცი როცა კაცის კაბას იცავმდა (ან დღემდე იცვამს შოტლანდიელი), არ მოსვლია აზრად რომ "ქალის სამოსად" შეერაცხა საკუთარი სამოსი, მერე შეზღუდვები ქალის გალამაზებას ეხება, იმის ნაცვლად, რომ ვთქვათ ზედმეტი გადაღებვა არ შეიძლება, ფერუმარილს ლამის საერთოდ უკრძალავენ, გახსენდება უნებურად ცხონებული ნოდარ დუმბაძე:" თამარ მეფეც ისვამდა თურმე ფერუმარილს და თქვენ რაღა დაგემართათო"... ანუ არაა ასეთი გადაჭარბებული სიმკაცრე და აკრძალვები ქრისტიანული სულის და ნურც ნურვინ შეეხება მართლმადიდებლობას, როცა მსგავს ფანტიზმების დაუწყებს კრიტიკას.

ზემოთ მოყვანილ სტატიაში ძალიან საინტერესო ფაქტებია თავად მორწმუნე ქალის მიერ დაწერილი, ხოლო დაინტერესების შემთხვევაში დიაკონ ანდრეი კურაევის ამ ინტერვიუსაც გაეცანით, ეს ძალიან მნიშვნელოვნი კვლევაა და ყველას ვურჩევ:

Церковь в мире людей. Женщина в Церкви

http://www.pravmir.ru/cerkov-v-mire-lyudej...hhina-v-cerkvi/

ბევრი შეიძლება წერა, ოჯახში, საზოგადოებაში ქალის ადგილის შესახებ, დავწერთ ალბათ შემდეგშიც, უბრალოდ ყველამ უნდა გავისიგრძეგანოთ ქალი და კაცი ადამიანებია ორივე და მიუხედავად მათი სხვადასხვა დანიშნულებისა, უფლის წინაშე ყველანი თანასწორები ვართ, ცოდვა მოეთხოვება ორივეს თანაბრად და პასუხისმგებლობაც ორივეზე თანაბრად ვრცელდება.

იხარეთ;

კაიროსი!

[KAIROS]

ამ საკითხზე აზრების სხვადასხვაობა ძალიან რბილად რომ ვთქვა ერთიანი აზრის ნაკლებად ცნობის ბრალია...
მოკლედ ჩემო კარგო, შენ იცავ მათ ვინც უბრალოდ კრძალავს, ზოგი ყველაფერს, ზოგი ნაწილობრივ, აქაც დიდი არეულობაა, განა ვინმე კერძო აზრით უნდა არეგულირებდეს ამას?
მე ვიცნობ უამრავ მოძღვარს, რომელიც პატრიარქ პავლეს აზრს იზიარებენ, აზრთა სხვადასხვაობა კი ერში დაბნეულობას იწვევს და გაღიზიანებასაც კი!
მადლობა კიდევ ერთხელ ათოსს, რომელმაც სწორად მიანიშნა, რომ

მე-3 საუკუნეში, როცა მოღვაწეობდა წმ.დიონისე არ იყო არც ხატები და არც სეფისკვერი დღევანდელი სახით.




აქ არის კიდევ მაგ საკითხზე საინტერესო დისკუსია:
http://www.pravmir.ru/o-ritualnoj-nechisto...o-eto-i-zachem/

http://www.pravmir.ru/k-voprosu-o-ritualno...-vasse-larinoj/

აშენებულებმა ჯერ გადახედონს ეკლესიის ისტორიას და ნახონ რომ მესამე საუკუნეში მიღებულ კანონში ვერ იქნებოდა აკრძალვა ხატების მთხვევაზე და სეფისკვერზე, უბრალოდ იმიტომ რომ ისეთი სახით როგორც დღესაა , ესენი მაშინ არ არსებობდნენ...

ახლა შენს მიერ დამოწმებულ რუსულზე, აი ბატონო ზუსტად რა წერა:
Св.Дионисий Александрийский, правило 2:
"О женах, находящихся в очищении, позволительно ли им в таком состоянии входить в дом Божий, излишним почитаю и вопрошать.

Ибо не думаю, чтобы они, если суть верные и благочестивые, находясь в таком состоянии, дерзнули или приступить к Святой Трапезе, или коснуться Тела и Крови Христовых. Ибо и жена, имевшая 12 лет кровотечение, ради исцеления, прикоснулась не Ему, но только к краю одежды Его[5]. Молиться, в каком бы кто ни был состоянии и как бы ни был расположен, поминать Господа и просить помощи - не запрещается. Но приступать к тому, что есть Святая Святых, да запретится не совсем чистому душою и телом".

გასაგებია ხომ აქედან უფრო? რაზეა საუბარი?
дерзнули или приступить к Святой Трапезе, или коснуться Тела и Крови Христовых
ანუ ზიარებაზე, წაიკითხე ამის შესახებ ეს მონაკვეთიც (და წააკითხე იმ შენს ნაცნობებსაც )


Вселенские соборы никогда не касались подобной темы, поэтому канонических препятствий также не существует. Однако, мы имеем авторитетные в каноническом отношении источники, которые были одобрены на поместном Трулльском соборе[4]. Это правила святых Афанасия Великого и Дионисия Александрийского, а также епископа Тимофея.

Итак, вот мнение св. Дионисия:

Св.Дионисий Александрийский, правило 2: "О женах, находящихся в очищении, позволительно ли им в таком состоянии входить в дом Божий, излишним почитаю и вопрошать. Ибо не думаю, чтобы они, если суть верные и благочестивые, находясь в таком состоянии, дерзнули или приступить к Святой Трапезе, или коснуться Тела и Крови Христовых. Ибо и жена, имевшая 12 лет кровотечение, ради исцеления, прикоснулась не Ему, но только к краю одежды Его[5]. Молиться, в каком бы кто ни был состоянии и как бы ни был расположен, поминать Господа и просить помощи - не запрещается. Но приступать к тому, что есть Святая Святых, да запретится не совсем чистому душою и телом".

Ему вторит епископ Тимофей:

"Вопрос 7. Если жена усмотрит приключившееся ей обычное женам, должна ли она в тот день приступить к Святым Тайнам, или нет? Ответ. Не должна, доколе не очистится". Это мнение поддерживает Вальсамон Синопсис и Славянская Кормчая. Но Как мы видим, к сожалению, какого-либо серьезного обоснования запретной практики не приводится.

Самое раннее свидетельство это так называемые Апостольские постановления, которые передают раннехристианскую практику. Так в книге 6 (О ересях, пп.27-30) говорится:

В самом деле, если ты, жена, думаешь, что в продолжении семи дней, когда бывает у тебя месячное, не имеешь в себе Духа Святого; то следует, что если скончаешься внезапно, то отойдешь не имеющею в себе Духа Святого и дерзновения и надежды на Бога. Но Дух Святой, всеконечно, присущ тебе, потому что Он не ограничен местом, а ты имеешь нужду в молитве, в евхаристии и в пришествии Святого Духа, как нимало не согрешившая в том. Ибо ни законное совокупление, ни роды, ни течение кровей, ни течение семени во сне не могут осквернить естество человека или отлучить от него Духа Святого, но одно нечестие и беззаконная деятельность.

Далее надобно привести слова святителя Иоанна Златоуста о периодической нечистоте женщины, что "это поистине не есть ни грех, ни нечистота", так как, по словам Феодорита Кирского все, что происходит по природе, не есть нечисто, а нечисто лишь произволение ко греху: "Из сего явствует, что ничто не нечисто по природе; назвал же Бог одно нечистым, а другое чистым по особой некоей причине… А мы из сего познаем также, какое зло грех, потому что он производит истинное осквернение"

Современная церковная практика рисует как правило несколько иную картину. Работающим в епархиальном управлении и на приходах женщинам не составляют графика явки на работу в зависимости от их физиологических циклов. Во многих регентских и иконописных отделениях семинарий приход "критических дней" также не воспринимается как уважительный повод для пропуска занятий, спевок или служб.

Патриарх Сербский Павел говорит о том же: "позже дошло до такой точки зрения, что женщины не должны приходить в церковь в этом состоянии… Возможно и из-за запаха, который издает материя очищения при разложении". Патриарх Павел делает вывод, что "месячное очищение женщины не делает ее ритуально, молитвенно нечистой. Эта нечистота только физическая, телесная, равно как и выделения из других органов. Кроме того, поскольку современные гигиенические средства могут эффективно воспрепятствовать тому, чтобы случайным истечением крови сделать храм нечистым, равно как могут и нейтрализовать запах, происходящий от истечения крови, мы считаем, что и с этой стороны нет сомнения, что женщина во время месячного очищения, с необходимой осторожностью, и предприняв гигиенические меры, может приходить в церковь, целовать иконы, принимать антидор и освященную воду, равно как и участвовать в пении". Несмотря на это богословское заключение Патриарх Павел в отношении причащения выдвигает ригористическое мнение: "Причаститься в этом состоянии, или, некрещенная - креститься, она бы не могла. Но в смертельной болезни может и причаститься, и креститься"

აი სხვა წყაროც

Татьяна (www.pravmir.ru): "Почему девушкам нельзя входить в храм Божий во время критических дней?"

Священник Александр: "Дорогая Татьяна! В храм ходить можно, можно ставить свечи, прикладываться к иконам, нельзя только участвовать в Таинствах - исповедаться, причащаться, прикладываться к Евангелию и Кресту. Объяснить это можно так: возьмем мальчиков и девочек 8 лет - они одинаковые сорванцы. Представим себе, что женщины были бы такими же как и мужчины, тогда бы жизнь наша стала невыносимой. Господь даровал женщине удивительный дар - дар смирения, в этом состоит ее глубокое отличие от мужчины


Можно ли женщинам во время месячных ходить в храм и причащаться?

http://www.kiev-orthodox.org/site/churchlife/1319/

და კიდევ ერთხელ დარწმუნდები , რომ ვინც დედათა წესის დროს ხატების მთხვევას უკრძალავს ქალებს ცდება და ეს არცერთ კანონში არ წერია (დიონისესთან წმიდათაწმიდა წერია ანუ საკუთხეველი და სიწმინდე რაც იქაა ანუ ზიარება) და ის ვინც ეკლესიაში შესვლას უკრძალავს ის ორმაგად ცდება და ეს აშკარად სიბნელეა.

ვწუხვარ, მაგრამ ასეა.

იხარე;

კაიროსი!

ანუ ვენდობი კურთხევას ))

პ.ს.
მეც ვენდობი ეკლესიის კურთხევას

[sopo...]

და კიდევ ერთხელ დარწმუნდები , რომ ვინც დედათა წესის დროს ხატების მთხვევას უკრძალავს ქალებს ცდება და ეს არცერთ კანონში არ წერია (დიონისესთან წმიდათაწმიდა წერია ანუ საკუთხეველი და სიწმინდე რაც იქაა ანუ ზიარება) და ის ვინც ეკლესიაში შესვლას უკრძალავს ის ორმაგად ცდება და ეს აშკარად სიბნელეა.

რავიცი მგონი საუბრის გაგრძელებას აზრი არ აქვს, მოვისმინე შენი პოზიცია, მარა ვერ ვიგებ) და ამ ეტაპზე დასამატებელიც არაფერი მაქვს ..
ანუ ვერ ვიგებ რა არის სიბნელე .. დიდი სჯულისკანონი სადაც წერია-

"ქალს დედათა წესის დროს , ღმრთის ტაძარში შესვლისა და ზიარების მიღების უფლება არა აქვს."

წმ იოანე რომელიც ამობობს "let them not touch holy things for as many as seven days,"
რაც ნიშნავს შვიდი დღის განმავლობაში სიწმინდესთან მისვლის აკრძალვას
თუ წმ დიონისეს ეს სიტყვები და შესატყვისი განმარტება
«О женах, находящихся в очищении, позволительно ли им в таком состоянии входить в дом Божий, излишним почитаю и вопрошать. Ибо не думаю, чтобы они, если суть верные и благочестивые, находясь в таком состоянии, дерзнули или приступить к Святой Трапезе, или коснуться Тела и Крови Христовых. Ибо и жена, имевшая 12 лет кровотечение, ради исцеления, прикоснулась не Ему, но только к краю одежды Его. Молиться, в каком бы кто ни был состоянии и как бы ни был расположен, поминать Господа и просить помощи – не запрещается. Но приступать к тому, что есть Святая Святых, да запретится не совсем чистому душою и телом».[50]

Дионисий подразумевал именно то, что написал, и в точности так, как его поняли многие поколения восточных христиан [53]: женщина с менструацией не должна входить в храм Божий, потому что она не полностью чиста духовно и телесно. Интересно, предполагает ли это, что все остальные христиане полностью чисты, «katharoi». Скорее всего, что нет, потому что Церковь осудила тех, кто называл себя «katharoi», или «чистые», древнюю секту новатиан, на Первом Вселенском Соборе в Никее в 325 году по Р.Х. [54]

i guess that's it