"ბუდა ბარის" მშენებლობა რიყეზე, წმიდა ადგილზე. პარამეტრები

[lingvo]

ვფიქრობ საჭიროა ამის შესახებ ცალკე თემის არსებობა.

როგორც იცით რიყეზე მიმდინარეობას ე.წ. რესტორნის "ბუდა ბარის" მშენებლობა. მსგავსი დასახელების რესტორნების ქსელი შემდეგ ქალაქებში ფუნქციონირებს: ბეირუთი, კაირო, დუბაი, ჯაკარტა, კიევი, ლონდონი, მონტე კარლო, პარიზი, პრაღა, სან პაოლო, ვაშინგტონი. ამჟამად თბილისშიც აპირებენ როგორც ვხედავთ. ამ რესტორნების დამახასიათებელი ნიშანია ბუდას ქანდაკება. 13 ნოემბერს, 100 000 მოწამის ხსენების დღეს უწმიდესმა ბრძანა, რომ ყოვლად დაუშვებელია ამის გაკეთება რიყეზე. ეს ადგილი წმიდაა, აქ სარწმუნოების დასაცავად ეწამა ასი ათასი ქართველი. წარმოდგენაც კი შემზარავია ამ ადგილზე რესტორნის, სადაც აღმართული იქნება ბუდას ქანდაკება. ვფიქრობ ჩვენი ვალია დავაფიქსიროთ პოზიცია და არ ჩაიაროს ამ მნიშვნელოვანმა საკითხმა ყურადღების მიღმა. რას ფიქრობთ, რა შეიძლება მოვიმოქმედოთ, რომ არ დავუშვათ მსგავსი რამ? როგორც მამათმავალთა აღლუმის ჩატარების წინააღმდეგ გვქონდა პროტესტი, ვფიქრობ აქაც არანაკლებ საჭიროა ჩვენი პოზიციის დაცვა.

ბუდას ქანდაკება ნიუ იორკის რესტორანში http://www.buddhabarnyc.com/



რეპორტაჟი რიყეზე მიმდინარე მშენებლობაზე და უწმიდესის კომენტარი (ბოლოს).



რეპორტაჟი კურიერში 17.11.2010
http://www.myvideo.ge/?act=dvr&chan=rustav...11-2010%2021:12

[kato_Bato]

lingvo

kato_Batoმარტო ამის აღიარება რას გვიშველის? თუ ამ ყველაფერს ვხედავთ უნდა გამოვსწორდეთ და წყალობაც მოვა.

უნივერსიტეტში რომ ვსწავლობდი, ერთერთი სტუდენტური ხემსის დროს გამოვაჯავრე მოპირდპაირე მხარეს მჯდომი გოგო, რომელიც გადავწყვიტე, რომ მანჭვა გრეხით ჭამდა თავის ლუკმას.
მთელმა ჩემმა სამეგობრომ პირი დააღო, არ იყვნენ ჩემგან ჩვეული ასეთ რამეს.
ის დღეერთერთია იმათ შორის, სინანულით რომ ვიგონებ, რადგან მათი გაოცება არაფრად ჩამიგდია, არც შენიშვნად მიმიღია "შენ არ იცი მასეთი რამეებიო".

შევეჩვიე ჩემს მდგომარეობას და ახლა თავს უფლებას ვაძლევ სხვისი საქციელი ჩემებურად ავხსნა.
არადა ეს საქციელი ყველაზე მეტად მძულს.
ჩვენ ძალიან ბევრ ისეთ რამეს ვაკეთებთ რაც არ მოგვწონს და ამას იმითი ვამართლებთ, რომ საზოგადო სენია.
არადა, ვინ გიშლის კარგი და ზნეობრივი იყო?

მცდელობის გარეშე მართლა არაფერი არ გამოდის, რატომ უდნა გამოვიდეს ისე?

ჩვენ ვაძლევთ სხვებს შანსს ან თავისი ადამიანობა დაამკტიცოს, ან წინ წავიდეს, თუ ძალიან არ ეცადა?
ჩვენც უნდა ვცადოთ, რამე უ ნდა ვქნათ..

დავდგეთ და ქრისტიანები ქვეყნის მასხრად ავაგდებინოთ?
ფრთა მაქვს თუ კუდი, იქნებ დასაცინი არ ვარ ამის გამო?

ეს არ ვარგა თუ ის, რელიგიაში, განა ურწმუნებაში ვარგა ყველაფერი?

რახან მე კარგად ვერ მასწავლა ჩემმა მოძღვარმა, როგორ მივაგო პატივი ამდენ მოწამეს, ეს იმას ნიშნავს, რომ მართლა არ იმსახურებდნენ პატივისცემას და თავზე ბუდა უნდა დაადგა?