ბერძნული (შეიძლება ბიზანტიურიც) საგალობლები, ოღონდ ნამდვილი პარამეტრები

[NiKoLozi1]

ძალიან მინდა სიმონოპეტრას აგრი პართენი , იქნებ ვინმეს ქონდეეს , ან იქნეებ მიმითითოთ სად შეილება რომ ვნახო

[ვეშაპო]

athos

დიდი უმრავლესობა ბიზანტიურად მოიხსენებს.

აბა სად?
რაც არ იცით, იმას მაინც ნუ დაწერთ.

(ეგეთ გამონაკლისი ავტორების მოყვანა ყველა თემასთან დაკავშირებით შეიძლება).

ეგება თვალი მაინც გადაგევლო და ის მაინც გაგერკვია, მანდ ერთ ავტორზეა ლაპარაკი, თუ საბერძნეთს გარეთ მყოფ მთელ მუსიკალურ-სამეცნიერო წრეებზე.
ვიცი, გეზარება, მაგრამ მაინც სცადე.

ერთი ავტორი ყოფილა თურმე:

Лит.: Παπαδόπουλος Γ. Ι. Συμβολαὶ εἰς τὴν ἱστορίαν τῆς παρ’ ἡμῖν ἐκκλησιατικῆς μουσικῆς. Ἀθῆναι, 1890, 1977r; Schlцtterer R. Die kirchenmusikalische Terminologie der griechischen Kirchenväter: Ph. D. Diss. Münch., 1953; Di Salvo B. Gli «Asmata» nella musica bizantina // Boll. Grott. 1959. Vol. 13. P. 45–50, 127–145; 1960. Vol. 14. P. 145–178; Thodberg C. The Tonal System of the Kontakarium: Stud. in Byzantine Psaltikon Style. København, 1960; idem. Der byzant. Alleluiarionzyklus: Stud. im kurzen Psaltikonstil. Kopenhagen, 1966. (MMB. Subs.; 8); Wellesz E. A History of Byzantine Music and Hymnography. Oxf., 19612; Velimirovic M. Liturgical Drama in Byzantium and Russia // DOP. 1962. Vol. 16. P. 351–385; idem. Byzantine Composers in Ms Athens 2406 // Essays presented to E. Wellesz. Oxf., 1966. P. 7–18; McKinnon J. The Meaning of the Patristic Polemic against Musical Instruments // Current Musicology. 1965. Vol. 1. P. 69–82; idem. Christian Antiquity // Antiquity and the Middle Ages: From Ancient Greece to the 15th Cent. Englewood Cliffs (N. J.), 1991. P. 68–87; idem. The Temple, the Church Fathers and Early Western Chant. Ashgate: Aldershot, 1998; Williams E. V. A Byzantine ars nova: The 14th-cent. Reforms of Iohn Koukouzeles in the Chanting of Great Vespers // Aspects of the Balkans: Continuity and Change / Ed. by H. Birnbaum, S. Vryonis (Junior). The Hague, 1972; Conomos D. E. Sacred Music in the Post-Byzantine Era // The Byzantine Legacy in Eastern Europe. Boulder; N. Y., 1988. P. 83–105; Desby F. The Modes and Tunings in Neo-Byzantine Chant: Ph. D. Diss. Los. Ang., 1974; idem. The Growth of Liturgical Music in the Iakovian Era // History of the Greek Orthodox Church in America / Ed. by M. B. Ephthimiou, G. A. Christopoulos. N. Y., 1984. P. 303–323; Moran Neil K. The Ordinary Chants of the Byzantine Mass. Hamburg, 1975. 2 vol.; Γεωργίου Κ. Ι. Ἡ ἑβδομαδιαία ἀντιφωνικὴ κατανομὴ τῶν ᾠδῶν εἰς τῆς Ἀσματικῆς Ἀκουλουθίας ἑσπερινοῦ καὶ ὄρθρου. Ἑλληνικοὶ Μουσικοὶ Κώδικες 2061–2062 Ἐθνικῆς Βιβλιοθήκης Ἀθηνῶν: Ph. D. Diss. R., 1976; Στάθης. Ἀναγραμματισμοὶ καὶ μαθήματα; Καρᾶς Σ. Μέθοδος ἑλληνικῆς μουσικῆς. Ἀθῆναι, 1982–1985. 8 τ.; Touliatos-[Banker] D. The Byzantine Amomos Chant of the 14th and 15th Cent. Thessal., 1984. (Analecta Vlatadon; 46); Αλυγιζάκης Α. Ε. Η Οκταηχία στην ελληνική λειτουργική υμνογραφία. Θεσσαλονίκη, 1985; Music in Early Christian Literature / Ed. by J. McKinnon. Camb., 1987; Μητσάκης Κ. Βυζαντινὴ ὑμνογραφία ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τῆς Καινῆς Διαθήκης ὡς τὴν Εἰκονομαχία. Ἀθῆναι, 19862; Trapp E. Critical Notes on the Biography of Iohn Koukouzeles // Byzantine and Modern Greek Studies. 1987. Vol. 11. P. 223–229; Schartau B. On Collecting «Testimonia» of Byzantine Musical Practice // CIMAGL. 1988. N 57. P. 159–166; Φιλόπουλος Γ. Εἰσαγωγὴ στὴν ἑλληνικὴ πολυφωνικὴ μουσική. Ἀθῆναι, 1990; 1000 Years of Russian Church Music, 988-1988 / Ed. by V. Morosan. Wash., 1990. (Monuments of Russian Sacred Music; 1); Jeffery P. The Sunday Office of 17th Cent. Jerusalem in the Georgian Chantbook (Iadgari): A Prelim. Rep. // Studia Liturgica. 1991. Vol. 21. P. 52–75; idem. The Earliest Christian Chant Repertory Recovered: The Georgian Witnesses to Jerusalem Chant // JAMS. 1994. Vol. 47. P. 1–39; Lingas A. The Liturgical Use of the Kontakion in Constantinople // Литургия, архитектура и искусство визант. мира: Тр. XVIII Междунар. Конгресса византинистов (Москва, 8–15 авг. 1991) и др. мат-лы, посвященные памяти о. И. Мейендорфа / Под ред. К. К. Акентьева. СПб., 1995. С. 50–57. (Византинороссика; 1); idem. Hesychasm and Psalmody // Mount Athos and Byzantine Monasticism / Ed. by A. Bryer and M. Cunningham. Brookfield (Vt.), 1996. P. 155–168; idem. Festal Cathedral Vespers in late Byzantium // OCP. 1997. Vol. 63. P. 421–459; idem. Sunday Matins in the Byzantine Cathedral Rite: Music and Liturgy. Aldershot (в печати); Studi di musica bizantina in onore di G. Marzi / Ed. A. Doda. Lucca, 1995; Giannelos D. La musique byzantine: Le chant ecclésiastique grec, sa notation et sa pratique actuelle. P., 1996; Byzantine Chant: Tradition and Reform: Acts of a Meeting held at the Danish Inst. at Athens, 1993 / Ed. C. Troelsgеrd. Athens, 1997; Τσιαμούλης Χ., Ἐρευνίδης Π. Ρωμηοὶ συνθέτες τῆς Πόλης (17ος–20ος αἰ.). Ἀθῆναι, 1998; The Communion Chants of the 13th-Cent. Asmatikon / Ed. by S. Harris. Amst., 1999. (Music Archive Publ., Ser. A; 1); Frøyshov S. La reticence а l’hymnographie chez des anachorиtes de l’Égypte et du Sinaï du 5ème au 8ème siècles // L’Hymnographie: Conf. S.-Serge, 46e Semaine d’Études Liturgiques, Paris, 1999 / Ed. A. M. Triacca, A. Pistoia; R., 2000. P. 229–245. (BEL.S 105); Θεωρία καὶ Πράξη τῆς Ψαλτικῆς Τέχνης. Πρακτικῆ Α΄ Πανελλινίου Συνεδρίου Ψαλτικῆς Τέχνης (Ἀθῆναι, 3–5 Νοεμβρίου) / Ἐκδ. παρὰ τοῦ Α. Γ. Χαλδαιάκη. Ἀθῆναι, 2001; Χριστόδουλος (Παρασκευαΐδης), ἀρχιεπίσκοπος. Ἐγχειρίδιον ἱεροψάλτου: Βασικαὶ τοῦ ἱεροψάλτου ὑποχρεώσεις ὡς συμβολὴ εἰς τὴν Λειτουργικὴν ἀναγέννησιν. Ἀθῆναι, 20013; Οικονόμου Φ. Α. Το Νέο Μουσικό Ζήτημα στην Ορθόδοξη Εκκλησία. Αίγιο, 2002; Пентковский А. М. Антиохийская литург. традиция в IV–V ст. // ЖМП. 2002. № 7. С. 73–87.

ასევე ადგილობრივ ეკლესიებშიც (სადაც არ გალობენ), იქაც ბიზანტიურად იწოდება.

ხო, მაგიტომ დავწერე, ბერძნები ჩალიჩობენთქო.
მეტიც, ადგილობრივ ეკლესიებში კი არა, რუსეთში და სხვა მართლმადიდებლურ ქვეყნებში (თუმცა, რუსეთი რამდენად მართლმადიდებლური ქვეყანაა, სხვა საკითხია) დაამკვიდრეს კიდეც.
მაგალითად?
შენი თავი აიღე.

არც ჩვენი წირვაა იოანე ოქროპირის, თუ ეგრე მივყვებით.
ლაპარაკია გალობის ევოლუციაზე, რაც ბუნებრივი პროცესია.

ეგ შეიძლება ეგრეც ყოფილიყო, მაგათ წყვეტა რომ არ ქონოდათ კაი 400 წლიანი.
პარალელი:
ზუსტად იგივე "წარმატებით" შეგვიძლია დავარქვათ ჯავახურ ფოლკლორს (რომელიც აღარ არსებობს და დღესდღეობით სომხური ფოლკლორია) ქართული.

ახლა თქვენ რას დაუძახებთ, ამით ბიზანტიურ გალობას არაფერი დააკლდება.

არც ბერძნულ გალობას მიემატება, შენს მიერ "ბიზანტიურის" ძახებით.
თან შენს მიერ წაუკითხავ ბმულზე პირველივე აბზაცში წერია, რომ თურმე ნუ იტყვი და:

Сам термин «византийское пение» появился в Новое время

პ.ს. თქვენი მეგობარი არ ვარ.

არა უშავს მეგობარო.