![]() |
სტუმარს სალამი ( შესვლა | დარეგისტრირება )
![]() |
beks777 |
![]()
პოსტი
#1
|
![]() Member ![]() ![]() ჯგუფი: Members პოსტები: 120 რეგისტრ.: 9-January 11 წევრი № 10,238 ![]() |
ქრისტეს ადამიანური ბუნება ექვემდებარებოდა თუ არა ბუნებრივ სიკვდილს???
-------------------- როგორც სხეულია მკვდარი სულის გარეშე,ასევე მკვდარია რწმენაც საქმის გარეშე.(იაკობ.2,26)
|
![]() ![]() |
afxazi |
![]()
პოსტი
#2
|
![]() დავითი ![]() ![]() ![]() ჯგუფი: სენატის თავმჯდომარე პოსტები: 8,814 რეგისტრ.: 7-March 07 წევრი № 1,291 ![]() |
beks777
ციტატა ამრიგად, შექმნა მან იგი ბუნებით უცოდველი და ნებელობით თავისუფალი, მაგრამ უცოდველს ვამბობ არა იმიტომ, თითქოს არ იყო ცოდვის მიმღები (რადგან მხოლოდ ღვთიურობაა არმიმღები ცოდვისა) არამედ იმიტომ, რომ ბუნებაში არ ჰქონდა მას მცოდველობა; უმალ არჩევანში ჰქონდა მას ეს, ანუ უფლებამოსილი იყო იგი, როგორც სიკეთეში დარჩენისა და წარმატებისა საღვთო მადლის თანამოქმედებით, ასევე, კეთილისგან უკუმიქცევისაც და ბოროტებაში ყოფნისა, რასაც უშვებდა ღმერთი [ადამიანის] თვითუფლებრივობის გამო, რადგან არ არის სათნოება ის, რაც იძულებით კეთდება.(წმ.იოანე დამასკელი:"მართლმადიდებელი სარწმუნოების ზედმიწევნითი გადმცემა-თავი ოცდამეექვსე") სრული ჭეშმარიტებაა. და რადგან ეს საკითხი გავარკვიეთ, რომ ცოდვა, ეს არაბუნებითი, ბუნების გარეგანი მოვლენაა და ის ბუნებაში პიროვნული არჩევანის მეშვეობით აღწევს, გავიხსენოთ ისიც, თუ რა მოიტანა ამ არასწორად გაკეთებულმა არჩევანმა. ის თვისებები, რაც ადმაიანში ხატებას და მსგავსებას ღვთისას წარმოაჩენდა, შესუსტდა და მათი გამოვლინების სახე უკვე აღარ არის ყოველთვის ერთმნიშვნელოვანი. მაგალითად თავისუფალი ნება, თვითუფლებრიობა ყოველთვის სიკეთისკენ არ წარემართება, არამედ მას საწინააღმდეგო გამოვლინებაც აქვს. მაგრამ თვითონ თვისება, თავისთავად საღვთო ხატოვნების გამომხატველია ადმაიანში. ამასთან ადმაიანმა შეიძინა ისეთი თვისებებიც (არა ბუნებითი ცხადია), რაც უყვედრელად იწოდება, და რაც მისი ცოდვით დაცემის შემდგომი ყოფისთვის აუცილებელი იყო. ანუ რომ დავასკვნათ ერთ მხარეზეა ცოდვა - ბუნების გარეგანი მოვლენა, რომლის გამოც ადმაიანი გახდა ისეთი, რაზეც ზემოთ ვისაუბრეთ. მაცხოვარი მოდის ამ უკანასკნელი სახის თავდაპირველ მდგომარეობაში აღსადგენად. ის იღებს ყველაფერს იმას, რაც დაცემულ ადმაიანს აქვს და კურნების შემდეგ აღადგენს მას თავდაპირველ მდგოამრეობაში. განკაცებისას განკაცება შემდეგი სახით რომ მომხდარიყო, ვთქვათ ძე ღმერთის ჰიპოსტასი ადამიან ჰიპოსტასს შეერთებოდა, რა დროსაც ადამიან პიროვნება ისევე იქნებოდა დაცემის საფრთხის ქვეშ, ცხადია ჩვენ ვეღარ ვისაუბრებდით ვეღარანაირ განკაცებასა თუ გამოხსნაზე. ეს იქნებოდა რიგითი ფაქტი, მსგავსი ძველი აღთქმის წინასწარმეტყველებისა. მაცხოვარმა მიიღო დაცემული ადმაიანური ბუნება და შესაბამისად ჩვენ ვეღარ ვიტყვით იმას, რომ მან ცოდვა მიიღო, რადგან ცოდვა ეს ბუნების გარეგანი მოვლენაა. ამასთან ამ ბუნების (ადამიანური) თვისებების მოქმედებაში მომყვანი იყო საღვთო ჰიპოსტასი (ქრისტე ერთი პიროვნებაა) და ჩვენ ვერ ვისაუბრებთ იმაზე, რომ ერთი და იგივე პიროვნება ერთბაშად უცოდველიც იყო და ციდვილიანიც, სწორედ იქიდან გამომდინარე, რომ ადამიანური ბუნება ბუნებითად არ ფლობდა ისეთ უკეთურ თვისებას, რაც პიროვნების მიერ ცოდვის სახით წარმოჩინდებოდა. მართალია ადამიანური ბუნება ფლობდა შიმშილის, წყურვილის, სიკვდილის და სხვა უყვედრელ არაბუნებით თვისებებს, მაგრამ ეს თვისებებიც საღვთო ჰიპოსტასის მიერ ყოველგვარი ძალდატანების გარეშე მოდიოდა მოქმედებაში, ანუ როგორც იოანე დამასკელი ამბობს ინება უფალმა და მოშივდა, ინება და მოწყურდა და ა.შ. ყოფითი მაგალითი რომ მოვიშველიოთ, შესაძოა ადმაიანმა ჩაიდინოს რაღაც დანაშაული და ამის შედეგი იქნება სასჯელი, ვთქვათ ციხეში ჩასმა, ან სხვა რაიმე სახის სასჯელი. ამ დროს შესაძლოა მეორე ადმაიანი, პირველის სიყვარულის მიზეზით, თავისი ნებით გამზიარებელი იყოს პირველის სასჯელისა, მაგრამ ჩვენ ხომ ვერ ვიტყვით, რომ ამ ადმაიანმა მიზეზიც მიიღო ამ სასჯელისა (ცხადია, ვგულისხმობ იმ შემთხვევას, თუკი მეორე ადმაიანი ამას მხოლოდ სიყვარულის მოტივით აკეთებს), არამედ ვამბობთ, რომ მან შედეგი მიიღო. იმედია გასაგებად ავხსენი. -------------------- სათნოება თვითკმარია ბედნიერებისთვის კლიმენტი ალექსანდრიელი |
![]() ![]() |
მსუბუქი ვერსია | ახლა არის: 4th July 2025 - 10:26 AM |
მართლმადიდებლური არხი: ივერიონი
ფორუმის ელექტრონული ფოსტა: იმეილი