![]() |
სტუმარს სალამი ( შესვლა | დარეგისტრირება )
![]() |
beks777 |
![]()
პოსტი
#1
|
![]() Member ![]() ![]() ჯგუფი: Members პოსტები: 120 რეგისტრ.: 9-January 11 წევრი № 10,238 ![]() |
ქრისტეს ადამიანური ბუნება ექვემდებარებოდა თუ არა ბუნებრივ სიკვდილს???
-------------------- როგორც სხეულია მკვდარი სულის გარეშე,ასევე მკვდარია რწმენაც საქმის გარეშე.(იაკობ.2,26)
|
![]() ![]() |
afxazi |
![]()
პოსტი
#2
|
![]() დავითი ![]() ![]() ![]() ჯგუფი: სენატის თავმჯდომარე პოსტები: 8,814 რეგისტრ.: 7-March 07 წევრი № 1,291 ![]() |
Otherguy
ციტატა და ის რომ მას ადამიანური ჭამა-სმის სურვილები ჰქონდა, ამას არც მონოფიზიტები უარყოფენ... მაგრამ მათი გაგებით ეს მხოლოდ სპონტანური იყო, ასე ვთქვათ მოჩვენებითი და არა რეალური. სხვაგვარად ვერ ვიფიქრებთ, რადგან მონოფიზიტობის დოქტრინის მიხედვით გაუქმებული და არარსებული ადმაიანური ბუნება, ცხადია, ყველა თავისი თვისებით უქმდება. რატომღაც ამ თემაზე საუბრისას არ ვითვალისწინებთ, რომ ქრისტე იყო ერთი პიროვნება. მოდი უფრო ცხადი გავხადოთ ეს ყოველივე. ავიღოთ რომელიმე ძველი აღთქმის წინასწარმეტყველი, ვთქვათ მოსე (რომელიც განღმრთობის მწვერვალზე იმყოფებოდა). მოსე, როდესაც ის სინას მთაზე ავიდა, სულიერად ის ავიდა განღმრთობის მწვერვალზე, ეს კი ნიშნავდა იმას, რომ საღვთო და ადმაიანური ნება ერთმანეთს უმკვეთრესად დაუახლოვდა ერთურთს. ეს უკანასკნელი ადამიანური ნება (ნება ბუნების თვისებაა) მოქმედებაში მოყვანილ იქნა, ანუ ამოქმედებულ იქნა პიროვნება მოსეს მიერ. ანუ მოსემ ინება უფალთან შეერთება და ეს აღსრულდა კიდეც. მოსეს რომ ეს ნება არ გამოევლინა, ცხადია, ის ღმერთს ვერ შეუერთდებოდა. ბუნება ეს არის ზოგადობა, ანუ ის რაც ერთი სახოვნების მქონე არსებებისთვის საერთოა. ის ცალკე არსებულად არ არსებობს, არამედ შეიცნობა ცალკეულ ინდივიდთა მიერ ამოქმედებული იმ თვისებებით, რა თვისებებსაც ფლობს ის. ნება, აზროვნება, შიმშილი, წყურვილი (ეს ორი შეძენილია) ეს ბუნებითი თვისებებია, რაც საერთოა ყველასთვის, მაგრამ პიროვნებები იმით განსხვავდებიან ერთმანეთისაგან, რომ ყველას ერთნაირად არ წყურია, არ ნებავს და არ შია. ანუ პიროვნებათა სხვაობა ბუნებით თვისებათა მოქმედებაში მოყვანის დროს სხვაობენ. რაც შეეხება ცოდვას, როგორც აღვნიშნე ის თვისება არაა, არამედ ნების, ამ ბუნებითი თვისების არასწორმა ამოქმედებამ გამოიწვია ამ ცნების გაჩენა. ცხადია, რომ ცოდვა, ბოროტება თავისთავად არ არსებობს (ასე უთუოდ მივიდოდით ორსაწყისიანობის აღიარებამდე). დავუბრუნდეთ მოსეს მაგალითს და ვიკითხოთ რატომ არ აღსრულდა მოსეს (ისევე როგორც სხვა დიდ წინასწარმეტყველთა) შემთხვევაში გამოხსნა. როგორც იოანე დამასკელი ამბობს ყველა ქმნილება აუცილებლად ცვალებადია, რადგან რის არსებობაც ცვალებადობით დაიწყო (არარსებობიდან არსებობაში შემოსვლა), ცხადია, რომ ცვალებადია, ანუ მის არსებაში არ დევს თვისება უცვალებელი, რაც მხოლოდ ღვთაებრივი არსის მახასიათებელია. გავიხსენოთ რა მდგომარეობაში დაეცა ადამი, უცოდველ და სამოთხისეულ მდგომარეობაში. რა მდგომარეობაში დაეცა ანგელოზი, უცოდველ და ნეტარ მდგომარეობაში. რატომ? იმიტომ, რომ მათი მდგომარეობა არ ყოფილა უცვალებელი თვისების მქონე მდგოამრეობა. მათ თავისუფალი ნების სწორად გამოყენების შემთხევაში მართებდათ მდგოამრეობის შენარჩუნება. მაშ რატომ ვერ აღასრულა მოსემ გამოხსნა? იმიტომ, რომ მისი ნება იმყოფებოდა არამყარ მდგომარეობაში, რადგან თუკი ადამი დაეცა უცოდველ მდგომარეობაში, როგორ შეგვიძლია ვთქვათ, რომ მოსეს ამაზე აღმატებულ მდგომარეობაში იმყოფებოდა, მაშინ როცა უკიდურესად გაუკუღმართებული იყო ადამიანური ბუნება. ნესტორიანული გაგებით განკაცებისას აბსოლუტურად იგივე აღსრულდა, რაც მოსეს შემთხვევაში, რადგან მისი თქმით ძე ღმერთის პიროვნება ადამიან პიროვნებას შეუერთდა, რაც მოხდე მოსეს შემთხვევაში, რა დროსაც ადამიანური ბუნების თვისების - ნების ამოქმედება ადამიანი პიროვნების მიერ ხორციელდებოდა, რაც ცხადია არამყარი იყო. სწორედ ამიტომ, როგორც ირინეოს ლიონელი ამბობს, მაცხოვრის ერთ ჰიპოსტასში შეერთდა ორი ბუნება, რომ კვლავ არ ყოფილიყო საფრთხე დაცემისა. ადამიანს რომ საკუთარი ძალისხმევით შეძლებოდა საკუთარი თავის გამოხსნა, ცხადია, განკაცება არც აღსრულდებოდა, და ვერც აღსრულდა კიდეც ძველი აღთქმის უდიდეს წინასწარმეტყველთა მიერ. და თუკი ჩვენ ვაღიარებთ საღვთო შემწეობის აუცილებლობას, რატომ უნდა იყოს გადაულახავი ის, რომ ძე ღმერთის პიროვნება არ ავლენდა ცოდვას (ნუ იყოფინ). მაცხოვარმა მიიღო ადამიანური ბუნება, ზოგადობა და არა ერთი კონკრეტული ადამიანი პიროვნება (რაც ნესტორიანიზმია) თუ ჩვენ ვაღიარებთ განკაცების განსაკუთრებულობას, უნდა ვაღიაროთ მაცხოვრის ერთი პიროვნება, ხოდა რამდენად ნორმალურია, რომ ამ პიროვნებას დავაბრალოდ ცოდვის შესაძლებლობა, ეს ხომ მკრეხელობა იქნება. დასკვნის სახით რომ ვთქვა ადამიანური ბუნების თვისებები ძე ღმერთის ჰიპოსტასის მიერ ვლინდებოდა და ამით იძენდა იმ სიმყარეს და უცოდველობას, რაც გამოხსნაში ადამიანურობის მონაწილეობით გამოიხატა. სხვაგვარად, თუკი ადამიანობა კვლავ დაცემის შესაძლებლობის ქვეშ იქნებოდა დაყენებული, გამოხსნა ვერ აღსრულდებოდა, შესაძლებელი იყო ადამიან პიროვნებას ჯვარცმის წინ უკან დაეხია და ეს ბუნებრივი შიშის გამოვლენა იქნებოდა, მაგრამ გამოხსნა ვერ აღსრულდებოდა. -------------------- სათნოება თვითკმარია ბედნიერებისთვის კლიმენტი ალექსანდრიელი |
Otherguy |
![]()
პოსტი
#3
|
![]() Advanced Member ![]() ![]() ![]() ჯგუფი: Members პოსტები: 1,802 რეგისტრ.: 25-February 09 მდებარ.: Sorrow Hill წევრი № 6,554 ![]() |
ციტატა მაგრამ მათი გაგებით ეს მხოლოდ სპონტანური იყო, ასე ვთქვათ მოჩვენებითი და არა რეალური. სხვაგვარად ვერ ვიფიქრებთ, რადგან მონოფიზიტობის დოქტრინის მიხედვით გაუქმებული და არარსებული ადმაიანური ბუნება, ცხადია, ყველა თავისი თვისებით უქმდება. სპონტანური არა, მათი აზრით უფლის ღვთაებრივმა ბუნებამ მისცა ნება ადამიანურს რომ გამოხატულიყო, ოღონდ ისევ ჩვენთვის, მაგალითის მისაცემად... წმინდა კირილე წერს: "ორივე ბუნებამ შეინახა თავისი თვისებები, მაგრამ ჩვენ გვაქვს ერთი განხორციელებული ბუნება ქრისტესი"... ციტატა ავიღოთ რომელიმე ძველი აღთქმის წინასწარმეტყველი, ვთქვათ მოსე (რომელიც განღმრთობის მწვერვალზე იმყოფებოდა). მოსე, როდესაც ის სინას მთაზე ავიდა, სულიერად ის ავიდა განღმრთობის მწვერვალზე, ეს კი ნიშნავდა იმას, რომ საღვთო და ადმაიანური ნება ერთმანეთს უმკვეთრესად დაუახლოვდა ერთურთს. ეს უკანასკნელი ადამიანური ნება (ნება ბუნების თვისებაა) მოქმედებაში მოყვანილ იქნა, ანუ ამოქმედებულ იქნა პიროვნება მოსეს მიერ. ანუ მოსემ ინება უფალთან შეერთება და ეს აღსრულდა კიდეც. მოსეს რომ ეს ნება არ გამოევლინა, ცხადია, ის ღმერთს ვერ შეუერთდებოდა. მოსე არ ასულა განღმრთობის მწვერვალზე, იგი კვლაც სცოდავდა, ამიტომ არ შეიყვანა ღმერთმა იგი ქანაანში... თანაც მოსეს ჰქონდა ის რაც სხვებს არ ჰქონდათ... მას ღმერთი გამოეცხადა ამიტომ რწმენის პრობლემა არ ჰქონია... გამოსყიდვა უნდა მომხდარიყო, ოღონდ არა ღმერთის ასეთი ჩარევის შედეგად... ციტატა ბუნება ეს არის ზოგადობა, ანუ ის რაც ერთი სახოვნების მქონე არსებებისთვის საერთოა. ის ცალკე არსებულად არ არსებობს, არამედ შეიცნობა ცალკეულ ინდივიდთა მიერ ამოქმედებული იმ თვისებებით, რა თვისებებსაც ფლობს ის. ნება, აზროვნება, შიმშილი, წყურვილი (ეს ორი შეძენილია) ეს ბუნებითი თვისებებია, რაც საერთოა ყველასთვის, მაგრამ პიროვნებები იმით განსხვავდებიან ერთმანეთისაგან, რომ ყველას ერთნაირად არ წყურია, არ ნებავს და არ შია. ანუ პიროვნებათა სხვაობა ბუნებით თვისებათა მოქმედებაში მოყვანის დროს სხვაობენ. ჰო მაგრამ გამოსყიდვა როგორ უნდა მოახდინოს იმან, რომელიც ჩვენნაირი არაა? თუ მას შეცოდება არ შეუძლია, ესეგი ჩვენნაირი არაა... და განა ადამს არ ჰქონდა შიმშილი და წყურვილი? იესოს რაღაცა ისე აუღია ეს ბუნებითი თვისები, ამოურჩევია... ჰოდა ადამი იმიტომ კი არ დაეცა რომ შიმშილი აწუხებდა, არამედ იმიტომ რომ თავისუფალი ნება ჰქონდა - რაც იესოს არ ჰქონია... ციტატა რაც შეეხება ცოდვას, როგორც აღვნიშნე ის თვისება არაა, არამედ ნების, ამ ბუნებითი თვისების არასწორმა ამოქმედებამ გამოიწვია ამ ცნების გაჩენა. ცხადია, რომ ცოდვა, ბოროტება თავისთავად არ არსებობს (ასე უთუოდ მივიდოდით ორსაწყისიანობის აღიარებამდე). ცოდვა არაა თვისება, მაგრამ თვისებებია შური, სექსის სურვილი, ბრაზი, ღმერთში იმედგაცრუება და ასე შემდეგ... თუ ესენი არ მიიღო ქრისტემ იმ დოზით რაც ზოგადად ადამიანს აქვს, მაშინ არც ჰქონია ადამიანური ბუნება... ხომ ვხედავთ ღმერთში იმედგაცრუებას - "რად მიმატოვე?"-ო? და ბრაზსაც ხომ ვხედავთ? შოლტით რომ სცემს ტაძარში ხალხს? ციტატა დავუბრუნდეთ მოსეს მაგალითს და ვიკითხოთ რატომ არ აღსრულდა მოსეს (ისევე როგორც სხვა დიდ წინასწარმეტყველთა) შემთხვევაში გამოხსნა. როგორც იოანე დამასკელი ამბობს ყველა ქმნილება აუცილებლად ცვალებადია, რადგან რის არსებობაც ცვალებადობით დაიწყო (არარსებობიდან არსებობაში შემოსვლა), ცხადია, რომ ცვალებადია, ანუ მის არსებაში არ დევს თვისება უცვალებელი, რაც მხოლოდ ღვთაებრივი არსის მახასიათებელია. გავიხსენოთ რა მდგომარეობაში დაეცა ადამი, უცოდველ და სამოთხისეულ მდგომარეობაში. რა მდგომარეობაში დაეცა ანგელოზი, უცოდველ და ნეტარ მდგომარეობაში. რატომ? იმიტომ, რომ მათი მდგომარეობა არ ყოფილა უცვალებელი თვისების მქონე მდგოამრეობა. მათ თავისუფალი ნების სწორად გამოყენების შემთხევაში მართებდათ მდგოამრეობის შენარჩუნება. მოსეს დროს არ იყო საჭიროება გამოსყიდვისა... ეგრე ბარემ აბრაამს გამოესყიდა... ან აბელს, ხომ მოკვდა უსამართლოდ როგორც ქრისტე? ჰოდა თავისუფალი ნებაო და ქრისტეს თუ ჰქონდა თავისუფალი ნება? ან როგორ ეუბნება ეშმაკი - მთელ სამყაროს მოგცემო თუ ისედაც მას ეკუთვნის? ეს რა გამოცდაა? იესოს უნდა დაეცინა ეშმაკისთვის და ეთქვა: "შენ ვერა ხარ, ეგ ისედაც ჩემია"-ო... ციტატა ნესტორიანული გაგებით განკაცებისას აბსოლუტურად იგივე აღსრულდა, რაც მოსეს შემთხვევაში, რადგან მისი თქმით ძე ღმერთის პიროვნება ადამიან პიროვნებას შეუერთდა, რაც მოხდე მოსეს შემთხვევაში, რა დროსაც ადამიანური ბუნების თვისების - ნების ამოქმედება ადამიანი პიროვნების მიერ ხორციელდებოდა, რაც ცხადია არამყარი იყო. სწორედ ამიტომ, როგორც ირინეოს ლიონელი ამბობს, მაცხოვრის ერთ ჰიპოსტასში შეერთდა ორი ბუნება, რომ კვლავ არ ყოფილიყო საფრთხე დაცემისა. ადამიანს რომ საკუთარი ძალისხმევით შეძლებოდა საკუთარი თავის გამოხსნა, ცხადია, განკაცება არც აღსრულდებოდა, და ვერც აღსრულდა კიდეც ძველი აღთქმის უდიდეს წინასწარმეტყველთა მიერ. და თუკი ჩვენ ვაღიარებთ საღვთო შემწეობის აუცილებლობას, რატომ უნდა იყოს გადაულახავი ის, რომ ძე ღმერთის პიროვნება არ ავლენდა ცოდვას (ნუ იყოფინ). მაცხოვარმა მიიღო ადამიანური ბუნება, ზოგადობა და არა ერთი კონკრეტული ადამიანი პიროვნება (რაც ნესტორიანიზმია) კი ბატონო! მაგრამ, რა საჭიროა მაშინ ადამიანურ ბუნებაზე ასე ჩაციკვლა მაშინ? რაზე ედავებით მონოფიზიტებს? ეგ ადამიანური ბუნება გამოდის ტანისამოსია, რომელიც უნდა გაირეცხოს და იესო მას ამიტომ ატარებს და არა იმიტომ რომ რეალურად გამოიცადოს და მაგალითი გვაჩვენოს... აი როგორ იცი? მე ვარ შიშველი და ვხედავ რომ ყველას დასვრილი ტანსაცმელი აცვია, ჰოდა მე ავიღო ერთ-ერთი დასვრილი ტანსაცმელი, ჩავიდე მდინარეში და გავრეცხო, სხვებს მაგალითი მივცე, ვუთხრა - ასე უნდა გაირეცხოთ ტანსაცმელი თქო და ავიდე... მაგრამ თუ ადამიანის ბუნებაა რომ დასვრილი ტანსაცმლით იაროს, მე მათ რა მაგალითს ვაძლევ თუ მეც არ მაქვს იგივე ბუნება? მითუმეტეს თუ შინაგანად ვერ ვიტან დასვრილ ტანსაცმელს და თავისუფალი ნება არც მაქვს - ერთადერთი რამ რაც მინდა ეს გარეცხვაა... ან გამოსყიდვა სადაა? აი ეგ ვერ გავიგე... მე თუ ერთი სამოსი გავრეცხე, ამიტომ ყველას გამოვისყიდი? მოდი ამ მაგალითით ვიმსჯელოთ... -------------------- 43. ვინაიდან არ არის ვარგისი ხე, რომელმაც გამოიღოს უვარგისი ნაყოფი, და არც უვარგისი ხე, რომელმაც გამოიღოს ვარგისი ნაყოფი.
44. რადგანაც ყოველი ხე თავისი ნაყოფით იცნობა... 46. რად მეუბნებით: უფალო, უფალო! და ჩემს ნათქვამს კი არ ასრულებთ? |
■გიორგი■ |
![]()
პოსტი
#4
|
![]() Member ![]() ![]() ჯგუფი: Members პოსტები: 396 რეგისტრ.: 4-March 10 მდებარ.: ქვე-ცა წევრი № 8,302 ![]() |
აი როგორ იცი? მე ვარ შიშველი და ვხედავ რომ ყველას დასვრილი ტანსაცმელი აცვია, ჰოდა მე ავიღო ერთ-ერთი დასვრილი ტანსაცმელი, ჩავიდე მდინარეში და გავრეცხო, სხვებს მაგალითი მივცე, ვუთხრა - ასე უნდა გაირეცხოთ ტანსაცმელი თქო და ავიდე... მაგრამ თუ ადამიანის ბუნებაა რომ დასვრილი ტანსაცმლით იაროს, მე მათ რა მაგალითს ვაძლევ თუ მეც არ მაქვს იგივე ბუნება? მითუმეტეს თუ შინაგანად ვერ ვიტან დასვრილ ტანსაცმელს და თავისუფალი ნება არც მაქვს - ერთადერთი რამ რაც მინდა ეს გარეცხვაა... ან გამოსყიდვა სადაა? აი ეგ ვერ გავიგე... მე თუ ერთი სამოსი გავრეცხე, ამიტომ ყველას გამოვისყიდი? მოდი ამ მაგალითით ვიმსჯელოთ... საინტერესო მაგალითია მაგრამ წერა მეზარება. ![]() -------------------- იგავები 16:25.
იგავები 21:2. საქმენი 17:10,11. |
![]() ![]() |
მსუბუქი ვერსია | ახლა არის: 4th July 2025 - 10:00 AM |
მართლმადიდებლური არხი: ივერიონი
ფორუმის ელექტრონული ფოსტა: იმეილი