შიში მართლმადიდებლობისა და მართლმადიდებლებისადმი, რატომ ეშინიათ/ეშინოდათ სხვა კონფესიებს მისი/მათი პარამეტრები

[გლახა]

განსაკუთრებით ეს კარგად გვახსოვს იმ ადამიანებს, რომელნიც პროტესტანტული ეკლესიის წიაღში აღვიზარდენით.
ქუჩაში მღვდლის დანახვაც შიშსა და სიძულვილს იწვევდა ხოლმე ჩვენთვის.
სამღვდელოებაში პროტესტანტთა უმრავლესობა აგრესიას და რისხვას იწვევდა...
ჩემთვის და ბევრი ყოფილი/ახლანდელი პროტესტანტისათვის ეს ასე აღარ არის... (მადლობა უფალს)
როგორ გგონიათ რა შედეგები მოაქვს სასულიერო პირთა ასეთ დამოკიდებულებას განსხვავებული აღმსარებლობის მიმართ?

(მადლობა უფალს, რომ დღეს სიტუაცია იცვლება და ბევრი მოძღვარი სიძულვილის ნაცვლად სიყვარულით უდგება სხვაგვარად მოაზროვნე ადამიანებს)

[ნიანია]

აი ამ თემაში ჩემი შეცდომა უნდა ვაღიარო. ამ შაბათ კვირას იეღოველებს ვეჩხუბე. ვიცი რო ძალიან ცუდად მოვიქეცი და არც თავის გამართლება მინდა. უბრალოდ დედაჩემს მიადგნენ სახლში და ლამაზ-ლამაზ ნახატებიან წიგნს სთავაზობდნენ. დედაჩემი ძალიან ლოიალური ქალია და სიცილით ეუბნებოდა დამიტოვეთ მარა მე ამისი არ მწამსო თუ რაღაც ასეთი უთხრა. ამ დროს მეოთახში ვიჯექი და იმათი მეტყველების ტონალობაზე მივსვდი ვინც იყვნენ. (მე თვითონ ეკლესსის მრევლი ვარ) ჭკუა გადამეკეტა. წავართვი წიგნი დედაჩემს და იმათ მივაჩეჩე. ამ დიდ მარხვაზე მაინც შეგრცხვეთ მეთქი კარდაკარ სიარული. ეს საკმაოდ მრისხანედ ვუთხარი და უკან გამოვბრუნდი. ნეტა ვინ გასწავლა რო უნდა იმარხულოო, მომაძახეს. ეგ უკვე შენი საქმე აღარაა მეთქი.
ჩვენი ეკლესიის წინამძღვარი გვეუბნება ხოლმე მრევლს, ერთი კარგად გაწვრთნილი იაღოველიც რო შეგეკამათოთ იმდენად უვიცები ხართ წმინდა წერილში ვერანაირად დაუმტკიცებთ თქვენს სიმართლესო.
ხოდა ზუსტად ეს მომივიდა. ისე გავმწარდი და არგუმენტების მოტანაც კი ვეღარ შევძელი.
მამა მომიკვდა სამი წლის წინ და დედაჩემს ხშირად აკითხავდნენ თურმე სახლსი სექტანტები. გვიან გამიმხილა. ალბათ ამან უფრო იმოქმედა. ყველა მორწმუნე გამიგებს რა ძნელი იქნება მისი მშობელი იაღოველებმა რო წაჰგლიჯონ ხელიდან.