პეტრიწონის ქართველთა სავანე ბულგარეთში, დაკარგული საუნჯე:( პარამეტრები

[::სალომე::]

უძველესი თრაკიის მიწა-წყალზე, თანამედროვე ბულგარეთის სამხრეთში, როდოპის მთების ჩრდილოეთ კალთაზე აღმართულია ყოვლადწმიდა ღმრთისმშობლის მიძინების ქართული სავანე.
პეტრიწონის(იგივე ბაჩკოვის) სავანე სიდიდით მეორე ადგილზეა ბულგარეთში რილის მონასტრის შემდეგ, იგი მდებარეობს მდინარე ჩელეპარსკას მარჯვენა მხარეს, ზღვის დონიდან 400 მეტრზე. მაღალი გალავნით გარშემოვლებული და მთლიანად მწვანეში ჩაფლული სავანე გარედან ნამდვილ ციხე სიმაგრეს ჰგავს. მის წინ მრავალწლოვანი ჭადრები და კაკლის ხეები აზიდულან. როდოპის ჭაღარა მწვერვალები, დაბურული წიწვიანი ტყეები და ჩელეპარსკას მჩქეფარე ტალღები აი უკვე ცხრა საუკუნეა ამკობენ მონასტრის შემოგარენს.
ტკბილი, ანკარა, ყინულივით მთის ცივი წყაროებით, გვალვებშიც რომ არ შრებიან, სურნელოვანი ყვავილებით მოჩითული ლამაზი მდელოებით, ფოთლოვანი და წიწვოვანი ტყეებით შეუმოსია უფალს ყოვლადწმიდა ღვთისმშობლის სავანე, რომელიც გაუშენებიათ " შორს სოფელთაგან და მსოფლიოთა, ამას შუენიერსა უდაბნოსა, რომელი აღსავსე არს ყოვლითა კეთილითა, ესე იგი არს მრავლითა და ტკბილითა წყლითა და წყაროებითა და მათ შინა მრავლითა და გულის-სათქუმელითა თევზითა და თითო სახითა ნაყოფითა, ხილითა და ვენახებითა და მხლითა და გუარად-გუარადითა და სხვითა ყოვლითავე, რომელიცა უხმს მონაზონთა".
პიროვნება, ვისაც ასე საგულდაგულოდ შეურჩევია ადგილ-მამულები, აღუშენებია და დაუმკვიდრებია ამ თვალწარმტაც მიდამოში სავანე, გახლდათ ბიზანტიაში მოღვაწე ქართველი მხედართმთავარი სახელმწიფო მოღვაწე გრიგოლ-ბაკურიანის-ძე, რომელმაც 16საუკუნის მიწურულს--1083 წელს, ბულგარეთის მიწა-წყალზე დაარსა ქართული მონასტერი, სადაც ქართველი ბერ-მონაზონნი მშობლიურ ენაზე აღუველენენ უფალს ლოცვასა და ქება-დიდებას.

პეტრიწონის, იგივე ბაჩკოვოს ქართული სავანე

[::სალომე::]

აი, ქართული ხელნაწერებიც
1)

2)