მიმტევებლობა პარამეტრები

[lingvo]

"და მომიტევენ ჩვენ თანანადებნი ჩვენნი, ვითარცა ჩვენ მივუტევებთ თანამდებთა მათ ჩვენთა"

22. ხოლო მე გეტყჳ თქუენ, რამეთუ რომელი განურისხნეს ძმასა თჳსსა ცუდად, თანა-მდებ არს სასჯელისა; და რომელმან ჰრქუას ძმასა თჳსსა რაკა, თანა-მდებ არს იგი კრებულისაგან განსლვად; და რომელმან ჰრქუას ძმასა თჳსსა ცოფ, თანა-მდებ არს იგი გეჰენიასა მას ცეცხლისასა.
(მათე 5, 22)

21. მაშინ მოუჴდა მას პეტრე და ჰრქუა: უფალო, რაოდენ-გზის შემცოდოს ძმამან ჩემმან, და მიუტეო მას? ვიდრე შჳდ-გზისამდეა?
22. ჰრქუა მას იესუ: არ გეტყჳ შენ ვიდრე შჳდ-გზისამდე, არამედ ვიდრე სამეოც და ათ შჳდ-გზის.
(მათე 18, 21–22)

23. უკუეთუ შესწირვიდე შესაწირავსა საკურთხეველსა ზედა და მუნ მოგეჴსენოს შენ, ვითარმედ ძმაჲ შენი გულ-ძჳრ რაჲმე არს შენთჳს,
24. დაუტევე შესაწირავი იგი წინაშე საკურთხეველსა მას და მივედ და დაეგე პირველად ძმასა შენსა და მაშინ მოვედ და შეწირე შესაწირავი შენი.
25. იყავ კეთილად მცნობელ წინამოსაჯულისა მის შენისა ადრე, ვიდრემდე ხარ მის თანა გზასა ზედა, ნუუკუე მიგცეს შენ წინამოსაჯულმან მან შენმან მსაჯულსა და მსაჯულმან – მსახურსა, და საპყრობილედ შეჰვარდე.
26. ამენ გეტყჳ შენ: ვერ გამოხჳდე მიერ, ვიდრე არა მისცე უკუანაჲსკნელი კოდრატი.
(მათე 5, 23–25)

32. მაშინ მოუწოდა მას უფალმან მისმან და ჰრქუა მას: მონაო ბოროტო, ყოველივე თანანადები შენი მოგიტევე შენ, რამეთუ მევედრებოდე მე.
33. არა ჯერ-იყო შენდაცა, რაჲთამცა შეიწყალე შენ შენ თანა მონაჲ იგი, ვითარცა მე შენ შეგიწყალე?
34. და განურისხნა უფალი იგი მისი და მისცა იგი ჴელთა მტანჯველთასა, ვიდრემდის გარდაიჴადოს ყოველი იგი თანა-ნადები მისი.
35. ეგრეთცა მამამან ჩემმან ზეცათამან გიყოს თქუენ, უკუეთუ არა მიუტევნეთ კაცად-კაცადმან ძმასა თჳსსა ყოვლითა გულითა თქუენითა ცთომანი მათნი.
(მათე 18, 32–35)

26. გული გიწყრებოდენ, და ნუ სცოდავთ: მზე ნუ დაჰვალნ განრისხებასა თქუენსა.
(ეფ. 4,26)

საუფლო ლოცვიდან და სახარების ამ მონაკვეთებიდან ჩანს თუ რა დიდი მნიშვნელობა აქვს მთელი გულით მიტევებას. თუ გულში მიუტევებ, აღარც განიკითხავ და განკითხვასაც აიცილებ თავიდან. ცხოვრებაში ალბათ გვიჭირს მთელი გულით მიტევება. როგორც მოციქული გვასწავლის მზე არ უნდა ჩავიდეს ისე, რომ არ დავაცხროთ მრისხანება და ვაპატიოთ.

[beso777]

მიმტევებლობის არქონა ერთერთი ყველაზე დიდი მცდარი ნაბიჯია ცხოვრებისა.ყველაზე დიდ ცოდვილსჰი სჰესაზლოა უფრო მეტად აღმოჩნდეს მიმტევებლობის გრზნობა,ვიდრე დღევანდელ მორწმუნეთა უმრავლესობაში.იყო დრო რწმენა და უფლის გვერდით ყოფნის სურვილი ადამიანებს ლმობიერს და მიმტევებელს ხდიდა,დღეს კი რაც უფრო ისწრაფიან უფლისკენ ,უფრო მეტად შეუბრალებელნი ხდებიან საკუთარი თავის გარდა სხვების მიმართ და ეს ულმობლობა ამპარტავნობაში გადადის,უფლისკენ ბევრი ისწრაფის,მაგრამ უფალი მხოლოთ გულლმობიერ და მიმტევებელ ადამიანებს ეგებება,სულ და გულგაწინულებს კი როგორც ეგებება კარგატაა აღწერილი საზვერეებში,სადაც აღნისნულია რომ როგორც წმიდათაც არ უნდა ცხოვრობდეს ადამიანი,რა გვაწლიც არ უნდა მიუძღოდეს,როგორც არუნდა ეთაყვანებოდეს უფალს,თუ მასში არაა ლმობიერება,ულმობელია სხვების მიმართ,მისი ყოველგვარი ღვაწლი ფარისევლობაა.ლმობიერება და სიყვარული ხდის მიმტევებელს ადამიანს და ამათ გარეშე წყლის ნაყვაა ყოველგვარი ღვაწლი ,მათი გვერდის ავლით ვერავინ წავა შორს სულიერების გზაზე.