ძველმოწესეთა ეკლესია, კანონიკური საკითხები პარამეტრები

[კანონისტი]

dzvelmartlmadidebeli

ბ-ნო დავით, როდესაც ჩვენი მხარე თქვენს მხარეს ედავება, ან შენიშვნას აძლევს, ყოველთვის "ქედმაღლობად" და "დიდაქტიკოსობად" მიიღება. არადა ჩვენ, ვლაპარაკობდით კიჩსა და გაქილიკებაზე, რომელსაც მიმართავს თქვენი მხარე ჩვენი პოსტების განხილვისას. მგონი უნდა ასხვავებდეთ კიჩსა და შენიშვნას, ქილიკსა და დავას... ასე ალბათ იმიტომ ხდება, რომ თქვენ არ გაგაჩნიათ ქრისტეანული სიყვარული ძველმორწმუნე მართლმადიდებელთა მიმართ, მაშინ როდესაც უპრობლემოდ მეგობრობთ ლათინებთან, პროტესტანტებთან, იუდეველებთან და თვით მაჰმადიანებთანაც კი...

ნამდვილად არ არის ასე. მე მომეჩვენა, რომ თქვენს პოსტებში იგრძნობოდა, რომ ჩახვდით რა იმ ,,ჭეშმარიტებას", რომ თურმე საქართველოს მართლმადიდებელი ეკლესია აცდენილია ღმრთის გზას, ცდილობთ ჩვენ შეცდომილნი დაგვაბრუნოთ ჭეშმარიტებაში. ეს, რბილად რომ ვთქვათ, ქედმაღლობაა (ღმრთის გმობაზე რომ არაფერი ვთქვა).

ადამიანური პატივისცემა თქვენი ეკლესიის მიმართ, ბუნებრივია, მაქვს. მინდა გითხრათ, რომ ბევრად მეტი, ვიდრე მუსლიმების თუ იუდეველების მიმართ. მაგრამ ადამიანური პატივისცემა ერთია და სწავლების გაზიარება - მეორე. ქრისტიანს კი ღმრთის მორჩილება უფრო ჰმართებს, ვიდრე კაცთა.

როდესაც ვინმე კანონისტობას იბრალებს, ელემენტარულად მოეთხოვება საეკლესიო კანონების ცოდნა, თუ იცის, მაშინ უნდა შეეძლოს მათი საღვთისმეტყველო, კანონიკური და ისტორიული გააზრება. მაგალითად, თუ კანონისტმა (თქვენზე არ არის ლაპარაკი) იცის, რომ არსებობს საეკლესიო კანონები, რომლებიც მკაცრად კრძალავენ და მძიმე ეპითიმიებით სჯიან მწვალებლებთან და ებრაელებთან ერთად მლოცველებს; კრძალავენ მათგან კურთხევის მიღებას და მეგობრობასაც კი, უნდა შეეძლოს ამგვარი დადგენილების შინაარსსა და მიმართულებაში წვდომა. აი, რას ვგულისხმობდით ჩვენ, როცა ვამბობდით, რომ ებრაული ტაძრის ნანგრევებთან მლოცველი კაცი არ შეიძლება იყოს ორთოდოქსი, მართლმადიდებლური აზროვნების მქონე. მისი ცხოვრების წესი (თუნდაც ებრაელთა სალოცავებთან და მწვალებლებთან დამოკიდებულებაში) არამართლმადიდებლური და არაკანონიკურია. ამიტომ, გითხარით ის, რაც გითხარით და ამოშალეთ ჩემი წინა პოსტიდან.

მოდით, თქვენც რეალურად შეხედეთ. კანონისტობას თქვენ იბრალებთ, რადგან სპეციალისტი არ ხართ და მოყვარულის დონეზე (თუნდაც კარგ დონეზე) საუბრობთ კანონიკურ სამართალზე (თუ ეს ასე არ არის, მაშინ შემისწორეთ). მე კიდევ (ნამდვილად არ მინდოდა საკუთარ თავზე საუბარი, ეს რომ მნდომოდა, კარგა ხნით ადრე გეტყოდით) კანონიკური სამართლის სპეციალისტი გახლავართ, ქართულ ენაზე საეკლესიო სამართლის პირველი სახელმძღვანელოს ავტორი და რამდენიმე თვეში (თუ ინება კაცთმოყვარე უფალმა) - კანონიკური სამართლის დოქტორი. ამიტომ, მე ნამდვილად არ ვიბრალებ არაფერს, ხოლო აი, თქვენ თუ გვიბრძანებთ, რა კავშირი გაქვთ საეკლესიო სამართალთან, გარდა იმისა, რომ ქრისტიანი ხართ და, ცხადია, ამ სამართლის სუბიექტიც ბრძანდებით, დიდად დამავალებთ.

რაც შეეხება იუდეურ ტაძართან ლოცვას. სულიწმიდა ყოველგან არს და ყოველსავე აღავსებს. თქვენ თუ გგონიათ, რომ მე ლოცვა იმიტომ ვთქვი, რომ მგონია, უფალი მხოლოდ იერუსალიმში იდიდება (როგორც ცოტა ხნის წინ დამაბრალეთ), მაშინ, ნება მომეცით, თქვენს ლოგიკაში ცოტათი მაინც ეჭვი შევიტანო. რაც შეეხება იუდეველებთან თანალოცვას, იმედი მაქვს, ეს ხუმრობით თქვით. წინააღმდეგ შემთხვევაში, გთხოვთ, მაჩვენოთ, რომელი იუდეური ლოცვა ითვალისწინებს პირჯვრის გადაწერას. ისე კი, საზოგადოდ, რაც მე განსაცდელი მქონდა ქრისტიანული ლოცვის გამო იმ ადგილას, მაგას არ გირჩევთ არც თქვენ და არც არავის. კაცმა არ იცის, ვინ რას როგორ გაუძლებს (ღმერთმა ყველას მოგვცეს ძალა, უშიშრად დავამოწმოთ ჩვენი რწმენა). მე მხოლოდ სიხარული მავსებს, რომ ვიხსენებ, რომ წმ. სამების სადიდებელი ლოცვა, იმ კედლებთან, ვინც ,,იხილა" განკაცებული ღმერთი - ჭეშმარიტი მესია, წარმოვთქვი კაცობრივად მის მშობლიურ - ებრაულ ენაზე.

ასე, რომ თუ საკითხთადმი ჩვენს მიდგომას გულისხმობდით, ჩვენ არავითარი შეცდომა არ დაგვიშვია

გასაგებია. არ აღიარებთ, რომ არ იცოდით.

ისე გამომიყვანეთ ახლა, რომ ხელში წითელი და ყვითელი ფანქრები მიჭირავს და ნაწერების გაფერადების მეტი სხვა საქმე არ მაქვს და უმიზნოდ ვაფერადებ... ასეთი შემოპასუხებების პასუხი არ მიყვარს... აქ ან გული უნდა გატკინოთ, ან კიდევ დავეთანხმო იმას, რაც არასწორია... მირჩევნია გავჩუმდე... არ მინდა გული გატკინოთ...

ისევ გეწყინათ. მე კი მხოლოდ ის ვიგულისხმე, რომ კარგი იქნებოდა, ნაწერების გაწითლებას, ისეთ მნიშვნელოვან რამეზე მიგექციათ ყურადღება, როგორიც არის კანონის რიგითი ნომერი და თან, ორჯერ არ შეგშლოდათ. თქვენს სასარგებლოდ ვამბობ, თორემ მე რომ არ აღმენიშნა, ვინმე ადგებოდა, ნახავდა თქვენს დაკოპირებულ ერთსა და იმავე კანონს სხვადასხვა მინიშნებით, მერე ჩემსას - სწორად და, მგონი ხვდებით, რა დასკვნასაც გამოიტანდა. მე სარკე მოგიტანეთ და სარკეს რატომ უჯავრდებით? რაც ნაკლია, იმის გამოსწორებაზე უნდა იფიქროთ და უნდა ვიფიქროთ.

უკაცრავად...! ასე "დოგმატიკურად" ნუ მიუდგებით ჩემს ნათქვამს.

კი, ბატონო. მაგრამ თქვენ ცოტა ხნის წინ ის იწყენით, რას ჰქვია ვიღაცამ თქვენი ეკლესიის რუსული სახელწოდებით მოგმართათ (,,სტაროვერი" არ ვარო. არადა, სწორედ რომ სტაროვერი ხართ და თქვენი მეტსახელიც ამას მიანიშნებს, ჩემი ბულბულ-ოღლობისაგან განსხვავებით).

გმადლობთ. სიმართლე გითხრათ ამაზე სერიოზულად არ დავფიქრებულვარ. თუმცა რჯულისკანონიც გამართლებული მგონია. თუ თქვენ ფილოლოგი ბრძანდებით, თქვენს შენიშვნას აუცილებლად გავითვალისწინებ.

აჰა. ეტყობა მართლა გგონიათ, რომ კანონისტობას ვიბრალებ. ფილოლოგი არ ვარ.
რჯულისკანონიც გამოიყენებოდა ქართულში და რჩულისკანონიც (შდრ. მერჩულე), მაგრამ სწორი ფორმაა სჯულისკანონი.

პირველი, ჩვენ სექტა არ ვართ, და სექტის მაგალითზე არ უნდა გველაპარაკოთ (თუ გინდათ ვიმსჯელოთ სექტის რაობაზე და იმაზე, არის თუ არა სექტა ძველმართლმადიდებლური ეკლესია. სხვათა შორის, თქვენი საპატრიარქოს ოფიციალურ საიტზე პირდაპირ მითითებულია ჩვენზე რომ ეს "სექტა არ არის". კარგი იქნება თუ თქვენებს მაინც დაუჯერებთ ამ საკითხში).

რატომ ბრაზობთ? ვინ გითხრათ, რომ სექტა ხართ? მე გითხარით, რომ სექტებიც იმავე სახარებას ეფუძნებიან, რასაც ჩვენ. ამ შემთხვევაში იმის მინიშნება მინდოდა, რომ მართალია, იმავე წმინდა მამების ნაწერებს იზიარებთ უმეტესწილად, რასაც ჩვენ, მაგრამ სხვა ინტერპრეტაციას უკეთებთ და შესაბამისად, მოძღვრებაც სხვა გამოდის. მწყინს, რომ ასე ელემენტარულის ასეთი ,,დაღეჭვა" მიწევს.

აქ ორი ბრალდებაა გადმოცემული (1. საკუთარ ნებაზე "ვჭრით და ვკერავთ", ანუ განვმარტავთ წმ. წერილს და 2. ვართ განდგომილები ეკლესიისგან). როგორც კანონისტი, ალბათ უნდა გრძნობდეთ, რომ ამ შეხედულებებს დამტკიცება სჭირდება. სხვაგვარად, ჩვენც შეგვიძლია იგივე გითხრათ და რა, გაირკვევა რაიმე ამით?...

ეს დამატებით კიდევ ორი ბრალდება: 3) ვართ ეკლესიის გარეთ და 4) საკუთარ თავს უსაფუძვლოდ ვუწოდებთ ეკლესიას. აქაც თქვენი პოზიციის განმამტკიცებელი არგუმენტებია საჭირო... ან ჩვენი პოზიციის დასაბუთებული მხილება... ჯერ არც ერთი და არც მეორე, არავის უქნია...

გეტყობათ, რომ იურისტი არ ხართ, არც კანონისტი. ვინაიდან თქვენ არ ეკუთვნით იმ ეკლესიას, რომელიც უწყვეტად მოდის სამოციქულო ტრადიციით და მიიჩნევთ, რომ რეალურად, ჩვენ ვართ გარეთ მდგომნი და თქვენ - სამოციქულო ხაზის გამგრძელებლები - მტკიცების ტვირთი თქვენზეა, ბატონებო, და არა ჩვენზე. ეს თქვენ უნდა ახსნათ და დაასაბუთოთ, თუ როგორ აღმოჩნდით საქართველოს ტერიტორიაზე პარალელურ ეკლესიად (თუ ჭეშმარიტ ეკლესიად, როგორც თქვენ მიიჩნევთ), საიდან არის თქვენი ხელდასხმა, რამდენად არის უწყვეტობა შენარჩუნებული და ასე შემდეგ. ჩვენ ნამდვილად არ გვევალება მტკიცება. ჩვენი სამოციქულო უწყვეტი ჯაჭვი აღიარებული და დადასტურებულია.

1. თქვენ აკრიბიის წესით იცავთ ზოგიერთ ტრადიციულ საკითხს და მათ დამრღვევთ მიიჩნევთ ეკლესიის გარეთ აღმოჩენილად.
2. თქვენ არ ხართ ჩვენი ეკლესიის მრევლი. თუ სიტყვა ,,განდგომილი" გჭრით ყურს, გაგიმარტივებთ ტერმინს - ,,თქვენ ხართ მართლმადიდებელი ეკლესიის გარეთ".
3. რა, არ ხართ ეკლესიის გარეთ? იმას, რომ მიიჩნევთ, თითქოს ჩვენ ვიყოთ გარეთ, ჯერ ერთი მტკიცება სჭირდება და მეორეც - ეს მაინც იმას არ ნიშნავს, რომ ჩვენი ეკლესიის გარეთ ხართ?
4. მხოლოდ ის, რომ ეპისკოპოსი გყავთ, სულაც არ ნიშნავს, რომ მართლმადიდებელი ეკლესია ხართ. ძალიან მარტივი კითხვა - რუსულ სტაროვერთა - სტაროობრიადეცთა ეკლესიის გარდა, ვისგან გაქვთ ევქარისტიული კავშირი? პასუხის მიხედვით იფიქრეთ, რამდენად შეიძლება ჭეშმარიტებას ფლობდეთ. აქ არ მინდა იმ პერსპექტივების მოხმობა, რომ დიალოგი იწარმოება ბერძენ განდგომილებთან. კაცმა არ იცის, დიალოგი როგორ დასრულდება. მე მაინტერესებს, დღეის - 30 აპრილის მდგომარეობით, ვისთან გაქვთ ევქარისტიული კავშირი.

[dzvelmartlmadidebeli]

A.V.M

dzvelmartlmadidebeli
უაზრო კამათში(როგორც ბატონმა აფხაზმა თქვა)არ ჩავებმევი.უბრალოდ ყურადღებას მივაქცევ ისეთ საკითხებს რისი უპასუხოდ დატოვებაც არ შეიძლება

GIORGI LELUASHVILI

damiane80
საკმაოდ აქვთ მსგავსი ციტატები მოყვანილი აფხაზსა და კანონისტს, უბრალოდ გამგებმა უნდა გაიგოს.

სანამ აფხაზი ჩვეულებისამებრ ამ თემას დაგვიხურავს, შევეცდები ყველა თქვენთაგანის ბრალდებას თუ შენიშვნას მოკლე პასუხები გავცე. თუმცა, რომც დახუროს, ამას ჩვენთვის არსებითი მნიშვნელობა არა აქვს, რადგან მართალი სიტყვის დევნა და შევიწროება ყოველთვის გვირგვინის მომპოვებელია ქრისტეანისთვის. ქრისტემ ხომ ბრძანა: "ნეტარ იყვნეთ თქუენ, რაჟამს გყუედრიდენ და გდევნიდენ და თქუან ყოველი სიტყვაჲ ბოროტი თქუნდა მომართ სიცრუვით ჩემთჳს" (მათე 5:11).

არც მე ვაპირებ უსასრულო დავას ნათლობის საკითხებზე. აფხაზი არ იქცევა კორექტულად, როდესაც ნათლობაზე დავის განახლებას მე მაბრალებს. გარდა ამისა, თქვენს პასუხებში გამოსჭვივის ის აზრი, რომ თითქოსდა მე და ჩემი ერთმორწმუნე მეგობრები ყურადღებას არ ვაქცევთ თქვენს მიერ დამოწმებულ მაგალითებს.

ამ საკითხს ზემოთ უკვე გავეცი პასუხი, ამიტომ აქ აღარ გავიმეორებ, მაგრამ ვფიქრობ, ერმოგენეს ნათლობაზე ორიოდ სიტყვა მაინც უნდა გითხრათ, რადგან ყველანი ფიქრობთ, რომ ეს არის ყველაზე უთვალსაჩინოესი მაგალითი დასხმითი ნათლობისა, რომელსაც ჩვენ "უგულებელვყოფთ".

სამწუხაროდ, თქვენ გაურბიხართ ჩემს მიერ მოტანილ უამრავ მოწმობას დასხმითი ნათლობის უარყოფის შესახებ და საღმრთო განგებულებით აღსრულებულ ნათლობებს, ნათლობის კანონიკური წესისგან ვერ (ან არ) ასხვავებთ. საეკლესიო სჯულმდებლობის წინ აყენებთ კერძო შემთხვევებს, რომლის დაშვება უფლის ნებაა და მისით არავინ უნდა ხელმძღვანელობდეს.

განსაკუთრებულ მნიშვნელობას კი, ამ მიმართებით, ანიჭებთ წმ. ერმოგენეს ნათლობას, რომელსაც 13 (სხვა ვერსიით 30) ეპისკოპოსი ესწრებოდა.

ეს გარემოება გაფიქრებინებთ, რომ საქმე გამონაკლის შემთხვევასთან არ უნდა გვქონდეს რაკიღა"საჯაროდ, საზეიმოდ, სამგზისი დასხმით ნათლობა აღსრულდა მაშინ, როცა ყოველგვარი საშუალება და ყოველგვარი შესაძლებლობა არსებობდა ხსენებული მთავრის შთაფლვით წესით მონათვლისა" (ედ. ჭელიძე. "ეკლესია - სძალი უფლისა". თბ. 1990 წ. გვ. 165).

მართლაცდა, თითქოს არავითარი აუცილებლობა არ იყო ეპისკოპოსთა წინაშე ადამიანი მონათლულიყო დასხმით, მაგრამ თუ ყურადღებით წავიკითხავთ წმ. ერმოგენეს, მენასა და ევგრაფის ცხოვრებას, ვნახავთ, რომ ერმოგენეს ნათლობა, ალექსანდრიის სხვადასხვა კუთხიდანმენას სანახავად ჩამოსული ხალხისა და ეპისკოპოსების წინაშე, სხვაგან (ვთქვათ მდინარეში, ან ემბაზში ან სადმე ისეთ ადგილას, სადაც შთაფლვისთვის საკმარისი დიდი რაოდენობის წყალი იქნებოდა) კი არ უნდა აღსრულებულიყო,არამედ იქვე, მოედანზე, რაჟამსაც ერმოგენემ ირწმუნა და თავისი რწმენა საკვირველმოქმედი წმინდანის სანახავად შეკრებილი უარიცხვი ხალხის წინაშე დაამოწმა.

მენას ეძლეოდა შესაძლებლობა ამ ურიცხვი ხალხისთვის ესწავლებინა ჭეშმარიტი სარწმუნოება და ექადაგა თუ რა უნდა ეკეთებინათ სულის საცხოვნებლად. ამრიგად, შეიქმნა განსაკუთრებული გარემოება, რომელიც ქვეტექსტად სდევს ერმოგენეს ნათლობას და მას გამონაკლისთა კატეგორიას განაკუთვნებს. მითუმეტეს, რომ მის ნათლობას ხელმძღვანელობდა არა 13 ეპისკოპოსი, არამედ წმ. მენა, რომელსაც არავითარი საეკლესიო ხარისხი არ გააჩნდა.

ეპისკოპოსთა როლი ერმოგენეს ნათლობაში შემოისაზღვრა მხოლოდწყლის "გარდასხმით". არ ყოფილა არც ნათლობის ლოცვები, არც წყლის კურთხევა, არც მირონცხება და ზიარება, რაც ჩვეულებრივ ახლავს ნათლობას, როცა მას ღმრთისმსახურები ასრულებენ.

როგორც უკვე აღვნიშნეთ, მთელს ამ პროცესს თვით მენა ხელმძღვანელობდა: "ბრძანა წმინდანმა რომ მოტანილიყო წყალი, თვით იგი (წმ. მენა) შემაღლებულ ადგილას ავიდა და მთავარს უწოდა მოეხარა თავი ღმრთისმოყვარე ეპისკოპოსთათვის" (ედ. ჭელიძე. დასახ. ნაშრ. გვ. 166).

მენას გადაწყვეტილება, ურიცხვი ხალხის თვალწინ მონათლულიყო ერმოგენე და თანაც ისე, როგორც ეს მის ცხოვრებაშია აღწერილი, ღმრთით იყო შთაგონებული. ამიტომაც,წმ. ერმოგენეს ნათლობას, სხვა მსგავს შემთხვევათა მსგავსად, გამონაკლისთა რიცხვს განვაკუთვნებთ და ზოგადსაეკლესიო კანონიკურ წესად არ მივიჩნევთ.



მეორეს მხრივ, თუკი, როგორც ედ. ჭელიძე წერს: "ყოველგვარი საშუალება და ყოველგვარი შესაძლებლობა არსებობდა ხსენებული მთავრის შთაფლვით წესით მონათვლისა" (ედ. ჭელიძე. "ეკლესია - სძალი უფლისა". თბ. 1990 წ. გვ. 165) და ასევე იმისა, რომ ერმოგენესთვის წაეკითხათ ის ლოცვები, რაც ნათლისღებისთვის არის საჭირო, ეცხოთ მირონი და მიეცათ ზიარება, მაგრამეპისკოპოსებს არაფერი ამდაგარი არ უქნიათ გამოდის, რომ ნათლობის მთელი საიდუმლო შეიძლება დავიყვანოთ მხოლოდ თავის მოხრამდე და წყლის დასხმამდე.

ანუ, ყოველივე დანარჩენი, რაც ნათლობას ახლავს, შეიძლება დავტოვოთ, რადგან არაფერი ამდაგვარი ერმოგენეს ნათლობაში არ ყოფილა. თუ ერმოგენეს ნათლობა არ არის გამონაკლისი და ეს წესია, მაშინ უწესობა და უაზრო დანამატი აღმოჩნდება ახალმონათლულთა მირონცხება (სულიწმიდის გარდამოწვევა) და ზიარება (სხვა დანარჩენზე არაფერს ვამბობ).

გეკითხებით: არსებობდა თუ არა "ყოველგვარი საშუალება და ყოველგვარი შესაძლებლობა საჯაროდ და საზეიმოდ ხსენებული მთავრის შთაფლვით წესით მონათვლისა"?

ვერ მეტყვით, რომ არ არსებობდა, რადგან ასე გასწავლით ედ. ჭელიძე.

მაშინ, კიდევ გკითხავთ: არსებობდა თუ არა "ყოველგვარი საშუალება და ყოველგვარი შესაძლებლობა საჯაროდ და საზეიმოდ ხსენებული მთავრისთვის ნათლისღების საიდუმლო თავიდან ბოლომდე, მთელი წეს-განგებით ჩაეტარებინა: ეცხოთ მირონი, თეთრად შეემოსად, მიეცათ ჯვარი და ქრისტეს უპატიოსნეს ხორცსა და სისხლს ეზიარებინათ"?

განა ეს უფრო საზეიმო და ქრისტეანობის ამამაღლებელი სანახაობა არ იქნებოდა? განა ეს უფრო მეტ სილამაზეს და სიდიადეს არ შეჰმატებდა იმ დღეს წარმართობაზე გამარჯვებულ ქრისტეანობას?

ცხადია, ვერც ახლა იტყვით, ამისი შესაძლებლობა არ არსებობდაო...

მაშ, რატომ არ მოიქცნენ ასე ეპისკოპოსები? 13 თუ 30 კაციდან ნუთუ არც ერთს არ ჰქონდა ნათლობის ლოცვები, მირონი, წმ. ზიარება? იქნებ როგორმე მივხვდეთ იმას, რომ ისინი სულაც არ იყვნენ მოსულნი ამისთვის?!

და თუკი ამისთვის არ იყვნენ მოსულნი, მაშინ როგორღა უნდა ვთქვათ, რომ "ყოველგვარი საშუალება და შესაძლებლობა არსებობდა საჯაროდ და საზეიმოდხსენებული მთავრის შთაფლვით წესით მონათვლისა" ან "ხსენებული მთავრისთვის წაეკითხათ ნათლისღების საიდუმლო თავიდან ბოლომდე, ეცხოთ მირონი, თეთრი სამოსით შეემოსათ და მიეცათ ზიარება"?

თუ "შესაძლებლობაში" ის იგულისხმება, რომ შეიძლებოდა იქვე, მოედანზე მოეტანათ დიდი ჭურჭელი (ვთქვათ კასრი) ან თუნდაც რომელიმე ქრისტეანის სახლში წასულიყვნენ(როგორც ეს ადრე ხშირად ხდებოდა) ან რომელიმე ეკლესიაში მისულიყვნენ და იქ, სრულად ჩაეტარებინათ საიდუმლო ნათლობისა, და ამას არ აკეთებენ იმიტომ, რომ ამისი არავითარი აუცილებლობა არ ყოფილა(რადგან დასხმა ხომ ყველგან არის შესაძლებელი და ამისთვის შორს წასვლა რაღა საჭიროა), უნდა ვიკითხოთ, - ნათლობა მარტო წყლის დასხმაა?

იცოდა კი მენამ რომ მეორე დღეს იქ მოვიდოდა 13 ეპისკოპოსი? ან უწყოდნენ კი მენას წამების სანახავად მისულმა ეპისკოპოსებმა, რომ მენას წამებას კი არა მისი ჯალათის, ქალაქის მთავრის, ერმოგენეს ნათლობას დაესწრებოდნენ? ვინ იყო მზად ამ ფაქტისთვის? - არავინ! (ცხადია, მენას გარდა, რომელსაც ერმოგენეს შესახებ გამოცხადება ჰქონდა).

რადგან, არა თუ ეპისკოპოსებისთვის, არამედ თვით ერმოგენესთვისაც კი სასწაული იყო მისი ნათლობა.


სხვათა შორის, წმ. ერმოგენეს, მენასა და ევგრაფის მარტვილობაში არაფერია ნათქვამი ნათლობის განსრულების შესახებ, ანუ იმ ლოცვებისა და საიდუმლოებების შესახებ, რომელიც ერმოგენეს ნათლობას ხელდასხმამდე უნდა მოჰყოლოდა. და რა დასკვნა უნდა გავაკეთოთ აქედან? - ედ. ჭელიძის ლოგიკით, ეს საიდუმლოებანი (მირონცხება და ზიარება) ასევე, ნათლობის ლოცვები სულაც არ არის საჭირო, რადგან ერმოგენეზე ისინი არ აღსრულებულა (მის ცხოვრებაში ამის შესახებ არაფერია ნათქვამი).

რაკიღა ერმოგენეს ნათლობა არ არის გამონაკლისი და ყოველგვარი შესაძლებლობა არსებობდა ნათლობის სრულად ჩატარებისა, თუმცა მხოლოდ წყლის თავზე დასხმაღა აღსრულდა, ედ. ჭელიძემ და მის კვალობაზე თქვენ ყველამ, უნდა ამტკიცოთ მირონცხებისა და ზიარების არასაჭიროება.

ასე რომ, ერმოგენეს ნათლობა სწორედაც რომ გამონაკლის შემთხვევათა კატეგორიას განეკუთვნება და არა საეკლესიო წესს. ასე ინება წმ. მენამ და მხოლოდ მან და ღმერთმა უწყიან რატომ. თუ არა და, მაშინ თქვენ (ედ. ჭელიძესთან ერთადე) მწვალებლობის, კერძოდ, წმ. მირონცხებისა და წმ. ზიარების უარყოფის მქადაგებლები გამოდიხართ.

და ბოლოს, არ შეგვიძლია დავუშვათ, რომ ეკლესიის იერარქებმა (როგორც XVIIსაუკუნის განხეთქილებამდე, ასევე მის შემდეგ), რომლებმაც დააწესეს ლათინთა გადანათვლა და უარყვეს წყალდასხმითი ფორმა ნათლობის საიდუმლოში, არაფერი იცოდნენ ერმოგენეს ნათლობის შესახებ.

უეჭეველია, რომ იცოდნენ, მაგრამ რაკიღა მათ იშვიათ შემთხვევათა კატეგორიას განაკუთვნებდნენ, რომელიც ღმრთის განგებით სხვადასხვა მიზნით აღესრულება, ეკლესიისთვის სახელმძღვანელოდ და კანონად არ მიიჩნევდნენ. პირიქით, დასხმით მონათლულებს მოუნათლავებად მიიჩნევდნენ და თავიდან ნათლავდნენ.


ის, რომ შესაძლოა თქვენ ნათლობაში საჭიროდ არ მიიჩნევდეთ მირონცხებასა და ზიარებას, თქვენს მიერ დამოწმებული სხვა მაგალითიდანაც გამოსჭვივის. კერძოდ, ნავატის შემთხვევიდან, რომელიც საწოლში მწოლიარე მოინათლა ავადმყოფობისას.

თქვენ თვითონვე აღიარებთ, რომ ნავატის, რომელიც უცნაური წესით, დასხმით მოინათლა, არ მიუღია სხვა დანარჩენი, რაც ნათლობას მოსდევს - ანუ, მირონცხება და ზიარება (წმ. ერმოგენეს ცხოვრების აღმწერებიცადა გადამწერებიც არაფერს ამბობენ ნათლობის შემდეგ წმ. ერმოგენეს მირონცხებისა და ზიარების შესახებ).

მეტიც, ყოველივე ამის შემდეგ მან მიიღო სრულიად არაკანონიკური ხელდასხმაც.მართლმადიდებლური ეკლესია ნავატიანელებს ღებულობდა მირონცხებით (ხელდასხმების შენარჩუნებით. იხ. I:8, II:7, VI:95; ლაოდიკიის კრების 7-ე კანონი).

და რა დასკვნა გამოგაქვთ აქედან?


afxazi

ასევე ცნობილია, რომ ნოვატი დამფუძნებელი გახდა მწვალებლური სექტისა, რომლის მიმდევრებიც ისევე აღასრულებდნენ ნათლობას, როგორც მოინათლა ნოვატი, რადგან სწორედ დასხმით წესს მიიჩნევდნენ ისინი განწმენდის წინაპირობად (ერესიარქი დასხმით მოინათლა და მისი მიმდევრები სხვაგვარად როგორ მოინათლებოდნენ) და ვნახოთ როგორ იღებს მათ (ნოვატის მიმდევრებს) ეკლესია:

"არიანელებს, მაკედონიანოსებს და ნავატიანებს, რომლებიც წმინდას, უფრო სწორად განწმენდილს უწოდებენ თავიანთ თავს, მეთოთხმეტეებს, მეოთხეებს და აპოლინარელებს შევიწყნარებთ ხელწერილის ჩამორთმევისა და მას შემდეგ, რაც შეაჩვენებენ ყველა მწვალებლობას, რომელიც არ აღიარებს სარწმუნოებას ისე, როგორც აღიარებს წმინდა კათოლიკე და სამოციქულო ეკლესია, რომლის წინამძღვარი და თავი ხარ შენ, ყოვლად ნეტარო. ამის შემდეგ მათ ვცხებთ წმინდა მირონს..."

უნდა გითხრათ, რომ ეს არის განსახილველი ფაქტის სრულიად თვითნებური და თავისუფალი ინტერპრეტაცია. იმგვარი რამ, რასაც თქვენ ვარაუდობთ ისტორიულად არ დასტურდება (ყოველ შემთხვევაში, ასეთი ცნობა არ არსებობს).

ისტორიკოსები გადმოგვცემენ, მაგალითად, როგორ აზიარებდა ნავატი ("ღმრთისადმი მადლობის აღვლენის ნაცვლად აიძულებდა მათ დაფიცებას, დაუჭერდა ზიარების მიმღებს ორივე ხელს და მანამდ არ გაუშვებდა, სანამ ის არ დაიფიცებდა (მისივე სიტყვებით ვიტყვი): "ვფიცავ ჩვენი უფლის იესუ ქრისტეს ხორცსა და სისხლს, რომ არასოდეს მოგშორდები შენ და არასოდეს გადავალ კორნელიუსთან". უბედური ადამიანი მანამ ვერ ეზიარებოდა, სანამ ამგვარ ფიცს არ დადებდა, და იმის ნაცვლად, აეღო პური და ეთქვა "ამენ", ამბობდა: "არ გადავალ კორნელიუსთან" (ევსები კესარიელი. ეკლესიის ისტორია).

ვფიქრობ, რაიმე ამდაგვარი უცნაურობა რომ ხლებოდა ნათლისღების საიდუმლოს და ნავატი რაიმე იძულებით ყველას ისე მონათლავდა, როგორც თვითონ მოინათლა, ეს აუცილებლად იქნებოდა აღნიშნული წმიდა მამათა მიერ. მაგრამ, რადგან ამგვარს არაფერს გვაუწყებენ, ამისი მტკიცების საფუძველიც არ გვაქვს.

მსოფლიო კრებათა დადგენილებები, არ გადაენათლათ ნავატიანელნი, გამომდინარეობდა იქიდან, რომ მათი ნათლობა არ განსხვავდებოდა მართლმადიდებლური ნათლობისგან. ნავატიანელთა სქიზმაში ნავატის გარდა იყვნენ სხვა ეპისკოპოსებიც, რომლებიც ნავატიმ შეაცდინა და მიიმხრო, მოგვიანებით ისინი კვლავ შეუერთდნენ ეკლესიას. ამიტომაც, არა გვაქვს არავითარი საფუძველი ვიფიქროთ, რომ ნავატიანელთა სქიზმაში აუცილებლად ყველას წყალდასხმით ნათლავდნენ და მითუმეტეს, ასეთი ყოფილიყო ნავატიანელთა ნათლობის პირობა. ამგვარი ისტორიული ცნობა ჩვენ არ მოგვეპოვება.


გარდა ამისა არ გვესმის, რა არის ნავატის ნათლობაში თქვენი სასარგებლო? ის ხომ არა, არც მირონი რომ იცხო, არც ზიარება მიიღო და ხელდასხმაც უკანონოდ რომ ჩაიტარა? მაშასადამე, თქვენი ლოგიკიდან ის დასკვნა უნდა გამოვიტანოთ, რომ რაკიღა ეკლესია ნავატიანელთა სქიზმიდან გადმოსულებს თავიანთი ხარისხების შენარჩუნებითა და მიროცნხებით ღებულობდა, ქიროტონია მირონუცხები და უკანონოდ ხელდასხმული ადამიანისგანაც მისაღები ყოფილა. განსაკუთრებული მნიშვნელობა აქ უკანონო ხელდასხმებს აქვს, რადგან ამგვარი რამ წმ. მამებს არსად შეუწყნარებიათ.

ნავატის შესახებ ყოველთვის ვარაუდებით მსჯელობენ: "ალბათ ასე იქნებოდა"; "ალბათ ასე გააკეთებდა", თქვენც ხომ ასე წერთ:

ასევე ცნობილია, რომ ნოვატი დამფუძნებელი გახდა მწვალებლური სექტისა, რომლის მიმდევრებიც ისევე აღასრულებდნენ ნათლობას, როგორც მოინათლა ნოვატი, რადგან სწორედ დასხმით წესს მიიჩნევდნენ ისინი განწმენდის წინაპირობად (ერესიარქი დასხმით მოინათლა და მისი მიმდევრები სხვაგვარად როგორ მოინათლებოდნენ)

ჰოდა, რაკიღა ვარაუდების გარდა სხვა უტყუარი ფაქტი ნავატიანელთა სექტაში აღსრულებული ნათლობებისა თუ ხელდასხმების გარდა არაფერი გვაქვს, ჩვენს ვივარაუდებთ, რომ:

ნავატიანელთა სქიზმაში ნათლობა აღსრულდებოდა შთაფვლით (რადგან ეკლესია მათ მირონცხებით ღებულობდა), ხელდასხმებსაც ის ეპისკოპოსები ატარებდნენ, რომლებიც თავდაპირველად წმ. ეკლესიაში იყვნენ ხელდასხმულნი, მაგრამ შემდეგ ნავატის საზოგადოებაში აღმოჩნდნენ, თუმცა, მოგვიანებით კვლავ დაუბრუნდნენ ეკლესიას.


damiane80

ცნობისათვის..., ედიშერ ჭელიძეს აქვს ეს თემა დეტალურად განმარტებული და საიტის ბიბლიოტეკაშიც დევს ეს ტექსტი, სადაც მოყვანილია წმინდანთან ცხოვრებიდან ფაქტები წყალდასხმითი ნათლობის შესახებ, თუმცა არა მგონია, ამან ძველმოწესეები მოაქციოს ჭეშმარიტ სარწმუნოებაზე, სამწუხაროდ

A.V.M

ხშირად ამბობთ,რომ ჩვენ წმიდანთა ცხოვრებას არ ვიმოწმებთ.მე მოვიყვანე მონათვლაზე რამოდენიმე წმიდანის მაგალითი.(ყველა მეჩვიდმეტესაუკუნემდეა)ანუ გამოდის რა,რომ თუ ჩვენ არ მოგვყავს მაგალითი ამბობთ არ გაქვთო,თუ მოგვყავს იმას,რომ ეს გამონაკლისიაო,როგორ მოვიქცეთ?

წმიდა მამათა მოწმებებში, ჩვენ ვგულისხმობთ წმ. მამათა საეკლესიო სწავლებებს და არა მათი ცხოვრებიდან ამოკრებილ ცალკეულ, სასწაულებრივ თუ იშვიათ შემთხვევებს, რომელსაც ეკლესია კანონად არ ღებულობს. თანაც ვუთითებთ წმიდა მამათა სწავლებასა და სჯულდებას ამ საკითხთან დაკავშირებით. ამდენად, თქვენი ბრალდება თითქოსდა, ჩვენ თქვენს მიერ მოტანილ წმიდა მამათა მოწმობბებს არ ვღებულობთ, არ შეესაბამება სინამდვილეს. უფრო პირიქითაა, რადგან ჩვენი მხრიდან არაერთხელ იყო დამოწმებული მამათა სწავლებებიც, საეკლესიო დადგენილებბიც და პკურებულთა გადანათვლის შემთხვევებიც. რასაც თქვენ საერთოდ ყურადღებას არ აქცევთ.


afxazi

ძველმართლმადიდებელო იქნებ ჩვენ-ჩვენი თავისთვის მიგვეხედა. საკმაოდ აგიხსნეს და კვლავაც გიმეორებ, რომ არავის ჭირდება აქ თქვენი თავსმოხვეული ქადაგებების მოსმენა. საიტი გაქვთ და დასჯერდით იმ საიტს. თუკი ვინმე დაინტერესდება შემოვიდეს იმ საიტზე და წაიკითხოს რაც უნდა. ერთიდაიგივეს იმეორებ და სულ არ გაინტერესებს რას დაგიწერენ. ხოდა აღარ გვინდა თქვენი ქადაგებების მოსმენა.

საინტერესო მსჯელობაა. როდესაც აქ ძველმართლმადიდებლები შემოსულები არ იყვნენ, საკმაოდ აგდებლად და ირონიიტ საუბრობდით მათ შესახებ. მაშინ გადავწყვიტეთ ჩვენ დისპუტის გამართვა თქვენთან, რადგან უნდა უწყოდეთ, ძველმართლმადიდებლობის განქიქების უფლებას არავის მივცემთ, თუ გაქვთ რამე სათქმელი, მოდით და გვითხარით.

ქადაგებებს მე არ გთავაზობთ, არც თავს ვახვევ ვინმეს ჩემს რწმენას, აქ უამრავი ადამიანი დავობს სხვადასხვა სარწმუნოებაზე და ყველაზე მეტად მაინცა და მაინც ჩვენი პასუხები რატომ გაღიზიანებთ გაუგებარია. თუმცა, ერთის მხრივ გასაგებიცაა, ჩვენი პოლემიკა ყველაზე მეტად წარმოაჩენს თქვენი ეკლესიის პრაქტიკის არასწორ მხარეებს. და ბუნებრივია, რომ ეს არ გსიამოვნებთ და არ გინდათ, რომ მრავალმა ადამიანმა ეს წაიკითხოს.

ამიტომაც მთავრდება თქვენი ჩემდამი მოწერილი პასუხი ფრაზით:

წაით ახლა და მიხედეთ თქვენ თავს.

რაც შეეხება თქვენს შემდგომ ირონიულ გამონათქვამს:

თუ კიდევ აღმოაჩენთ რაიმე მამხილებელს ჩვენს პატრიარქზე ტაშის შემოკვრა არ დაგავიწყდეთ.

ფიქრობთ, რომ ასეთი მასალები არ არსებობს? თუ არსებობს, მე კი არ უნდა "მეიაზვებოდე", განგაშის ზარებს ტეხდეთ, როგორც ეს გააკეთა ერთხელ თქვენი ეკლესიის მიტროპოლიტმა შიო ავალიშვილმა. (მინდა გაუწყოთ, რომ თქვენს პატრიარქზე სულ მალე ჩვენს საიტზე გამოვაქვეყნებთ მიტრ. შიო ავალიშვილის ვრცელ სტატიას და თუ საჭირო გახდა თამაზ ალავიძის მასალებსაც, ამასწინათ პრესაში რომ დაიბეჭდა).

მაგრამ, რა?! სანამ ოფიციალურ ეკლესიაში შენნაირი"მართლმადიდებლები" და "პატრიოტები" იბატონებენ, არაფერი გასწორდება... ტაშს, მერე დემონები დაგიკრავენ...