რელიგიური საუბრები პარამეტრები

[George Leluashvili]

მოგესალმებით

ასეთი თემა მგონი არ არსებობს და ამიტომ მე აუცილებლად მივიჩნიე ისეთი თემის არსებობა, სადაც ერთმანეთს სხვადასხვა რელიგიურ საკითხებზე გავესაუბრებოდით და ჩვენს შინაგან სულიერ მდგომარეობას, განცდებს გავუზიარებდით ერთმანეთს.

დავწეროთ ხოლმე თუნდაც ჩვენი ყოველდღიური რელიგიური ცხოვრებიდან რაიმე განსაკუთებული შემთხვევები და საერთოდ, ვისაუბროთ იმაზე, რაც რელიგიას შეეხება.

[georgios]

მხევალი ნინო

იცი რა, გამიგია და ვიცი ადამიანები, რომელთაც ტავიანთი აშრომი სადოქოტოროები და სხვადასხვა მიღწევები, ასე ვთქვათ მოპარეს, სხვამ მიიწერა და ამ ადამიანებს ნერვიულობისაგნ გული გაუსკდათ. ხოდა, თუ ეს ცხოვრება მაინც ფუჭია, რა საჭირო იყო ეს შრომები ან მათთვის განცდა? მაგრამ, აქ ხომ შრომა დევს არა? ღიდან კი ნერვიულობა, რომელმაც სიცოხე შეიწირა? ან ეს ნაშრომი ღიდა კი/

მხევალო, ცურვასთან ერთ პლანში ამ მაგალითის მოყვანა არაა მთლად სწორი. რა თქმა უნდა, ფიზიკური განვითარება აუცილებელია ადამიანისთვის, მაგრამ ის ინტელექტუალური შრომა, რომელსაც ადამიანი გასწევს და რომელიც თაობიდან თაობას უნდა გადაეცეს, მგონი უფრო წინ დგას, ვიდრე სპორტული მიღწევები. და სანერვიულოც არის ნამდვილად. ადამიანები ხომ გარკვეულ ინფორმაციას ერთმანეთს გადასცემენ წერილობითი სახით, ნივთების, ხელოვნების მეშვეობით, ზეპირად და ა.შ. ზოგადად კულტურული მემკვიდრეობა ამაზე დგას, ჩვენს მეხსიერებაში წარსულს და ადრე ნათქვამს ვიღებთ ამ საშუალებებით. მკვლევარი, ხელოვანი, მეცნიერი ინერვიულებს, რომ მისი ღირებული ნაშრომი ვინმემ გაანადგუროს, დამალოს, დაამახინჯოს. ამით იკარგება ის ღირებული ცნობა, რომელიც უნდა მისულიყო სხვა ადამიანებამდე. ყოველივე ნივთიერი, რაც ჩვენს გარშემოა, წარმავალია და ადრე თუ გვიან განადგურდება. ერთხელაც აღარ იქნება არც ქვისგან აგებული ტაძრები, არც სამეცნიერო ნაშრომები და ხელოვნების ნიმუშები... არადა რამხელა ძალა აქვთ მათ! ჩვენი ტაძრები, რომლებშიც ჩვენ ვლოცულობთ და ღვთის სახლში შევდივართ, ქართველი მწერლების და მეცნიერების ნაღვაწი, რომლებიც უმძიმეს გარემოებებში შეიქმნა და ზოგი რამ სასწაულით გადარჩა განადგურებას, მათი მეშვეობით კი წარსულს, ისტორიულ მეხსიერებას ვაღვიძებთ... ბოლოსდაბოლოს, წმინდა წერილიც აუცილებლობის გამო დაფიქსირდა წერილობით, თუმცა ოდესმე ეს წიგნებიც ნადგურდება, მაგრამ ჭეშმარიტება არ იცვლება ამით. ნივთიერზე ზრუნვა იმდენად არის საჭირო, რამდენადაც ეს ჩვენს დაცემულ ბუნებას მიეშველება და მასზე ნერვიულობაც ხშირად სწორედ რომ გამართლებულია...