«ძუელი დღეთა», ახალი აღთქმის ღმერთი ძველ აღთქმაში პარამეტრები

[აკაკი]

და ვხედევდ, ვითარმედ საყდარნი დაიდგნეს და ძუელი დღეთა დაჯდა. და შესამოსელი მისი, ვითარცა თოვლი სპეტაკი, და თმაჲ თავისა მისისა, ვითარცა მატყლი განწმედილი, საყდარი მისი - ალი ცეცხლისა... მდინარე ცეცხლისაჲ იზიდვოდა... და ჯდა და წიგნნი განეხუნნეს. ვხედევდ მას შინა ჴმისაგან სიტყუათა დიდთაჲსა... მხილველ ვიყავ, ვიდრემდის მოიკლა მჴეცი და წარწყმდა, და სხეული მისი მიეცა დასაწუელად ცეცხლითა. ( წინასწარმეტყველება დანიელისა 7. 9-11)

ეს ცნობილი ჩვენება ღმრთისა, რომელიც გადმოცემულია დანიელის წიგნში, საუკუნეების განმავლობაში ყოველთვის აცბუნებდა და აოცებდა ღმრთისმეტყველებს, შთააგონებდა ხელოვანებს, ფერმწერებსა და მწერლებს. მრავალი ქრისტიანი მიიჩნევს, რომ ჩვენება «ძუელთა დღეთა» განიმარტება, როგორც ჩვენება მამა ღმერთისა. მაგრამ საწინააღმდეგოდაა მართლმადიდებლურ ქრისტიანობაში, ეს არის ჩვენება ძე ღმერთისა, ღმრთის მარადიული სიტყვისა, ქრისტესი ვიდრე მის განკაცებამდე.

«პირველითგან იყო სიტყუაი, და სიტყუაი იგი იყო ღმრთისა თანა და ღმერთი იყო სიტყუაი იგი» (იოვანე 1.1)

მართლმაიდებელი ქრისტიანული სარწმუნოება დაფუძნებულია რწმენაზე: «ერთი უფალი იესუ ქრისტე, ძე ღმრთისა მხოლოდშობილი, მამისაგან შობილი უწინარეს ყოველთა საუკუნეთა... რომლისაგან ყოველი შეიქმნა». ქრისტე არის თანამარადიული მამისა და სულისა. მაგრამ ხშირად ქრისტიანთა შორის თავს იჩენს აზრი, რომ ძველ აღთქმის მთავარმოქმედი, «მთავარი პირი» არის მამა. ეს მაშინ როცა ძე ღმრთისა შემეცნებულია, როგორც თანამარადიული მამისა, ის, რომლის მოსვლაც ნაწინასწასწარმეტყველებია, მაგრამ თავად რჩება როგორც სრულიად უხილავი. თუმცა მართლმადიდებელი ეკლესიის ჰიმნებსა და საგალობლებში, ეკლესიის აღმოსავლელ მამათა ნაწერები ცხადჰყოფენ, რომ ქრისტე წინა-განკაცებამდე სწორედაც ფაქტობრივად არის მოვლენათა ცენტრში, და წინა პლანზე ძველი აღთქმის წიგნებში.

«ძველთა დღეთას» ქრისტოლოგიური აღქმა, გაგება და შემეცნება მაშინ ხდება ნათელი, როდესაც გულისხმისყოფით ჩვენს თვალთა წინაშე იქნება გამოჩინება მკვდრეთით აღმდგარი ქრისტესი, როგორც დანახულ იქნა უფლის ერთგული და უსაყვარლესი მოწაფის მიერ, კუნძულ პატმოსზე:

და მივიქეც მუნ ხილვად ჴმისა მის, რომელი მეტყოდა მე. და ვითარცა მივიქეც, ვიხილენ... მსგავსი ძისა კაცისაჲ... და თავი და თმანი მისნი სპეტაკ, ვითარცა მატყლი სპეტაკი, ვითარცა თოვლი, და თუალნი მისნი, ვითარცა ალი ცეცხლისაჲ და ფერჴნი მისნი მსგავს იყვნეს რვალსა გუნდრუკსა, ვითარცა ცეცხლსა შინა გამოჴურვებულნი, და ჴმაჲ მისი, ვითარცა ჴმაჲ წყალთა მრავალთაჲ... და პირისა მისისაგან გამოვიდოდა მახჳლი ორპირი აღლესული; და პირი მისი, ვითარცა მზე, ბრწყინავს ძალითა თჳსითა. და რაჟამს ვიხილე იგი, დავვარდი ფერჴთა თანა მისთა, ვითარცა მკუდარი. და დადვა მან მარჯუენე მისი ჩემ ზედა და თქუა: ნუ გეშინინ, მე ვარ პირველი და უკუანაჲსკნელი; და რომელი ცხოველ ვარ; და ვიქმენ მკუდარ და, აჰა ესერა ცხოველ ვარ უკუნითი უკუნისამდე, ამინ. და მქონან კლიტენი სიკუდილისა და ჯოჯოხეთისანი. (გამოცხადებაჲ იოვანესი 1. 12, 18)

მკვდრეთი აღდგომილი ქრისტე ჩანს და იხილვება ისეთი, როგორიცაა «ძუელი დთეთა», ასევე ისეთი, როგორიც ეჩვენა ის თავის მოწაფეებს მისი ფერისცვალებისას თაბორის მთაზე (მათე 17. 1-9). ქრისტეა «ძუელი დღეთა», რადგან იგი საუკუნო და მარადიულია. «საუკუნითგან და უკუნისამდე შენ ხარ ღმერთი» (ფალმუნი 89. 2). ის არის უწინარეს ყოველი ქმნილებისა და არა აქვს დასასრული. ზოგიერთნი იბნევიან, თუმცა როგორც არ უნდა იყოს, აღდგომილი ქრისტე უტყუარად და ჭეშმარიტად იგივეა ვინც იწოდება «ძუელად დღეთაჲსად» დანიელის წიგნის შემდეგ მუხლებში:

«ვხედევდ ხილვასა შინა ღამისასა: და, აჰა, ღრუბელთა თანა ცისათა, ვითარცა ძე კაცისა, მომავალ იყო, და ვიდრე ძუელისა დღეთაჲსამდე მოიწია და წინაშე მისსა მიყვანებულ იქმნა იგი. და მას მიეცა მთავრობა, და პატივი, და მეფობა, და ყოველნი ერნი, ტომნი, ენანი მას ჰმსახურებდეს, და ჴელმწიფება მისი ჴელმწიფება საუკუნე, რომელი არა წარჴდეს და მეფობა მისი არა განიხრწნას. “ (დანიელი 7. 13, 14)

საყოველთაოდ ცნობილია, რომ «ძე კაცისად» იწოდება ქრისტე, ამიტომ შეცდომაა ვიფიქროთ, თითქოს «ძუელთა დღეთა» მამაა. ეკლესიის მამათა სწავლება გვიჩვენებს, რომ ძე კაცისა (წოდება) ეხმიანება (ეხება) განკაცებულ სიტყვას, «ვინაიდან ეს არის მისი თავმდაბლობა, რომ ის (ქრისტე) კაცის ძედ სახელ-იდების» (წმ. ათანასე დიდი, ეპისტოლე ანტიოქეს (? Antiochus) მიმართ). ხოლო «ძუელი დღეთა» არის სიტყვა, თავის წინა-განკაცებამდე. ამიტომ «ძუელი დღეთა» და ძე კაცისა არის ერთი და იგივე პიროვნება:

«დანიელმა იხილა სიმბოლური ნიშანი (პირველსახე) და ხატება, თუ რა იქნებოდა მომავალში, რომ, უხილავი ძე და სიტყვა ღმრთისა ჭეშმარიტად კაცად იქცა, შეიერთა რა ჩვენი ბუნება»
(წმ. იოანე დამასკელი, საღმრთო ხატებზე (On Divine Images) 3.26)

«კაცის ძის მსგავსებაში ის წინასწარ ჭვრეტს განკაცებას მხოლოდშობილისას»
(წმ. ამონოსი, პატროლოგია გრეკა 85-ე ტომი, l380A)

“მოდით ყველამ აღვამაღლოთ ჩვენი თვალები ზეცად ღმრთისა მიმართ, მსგავსად მგოდებელი იერემიასი: ერთი, რომელიც გამოჩნდა დედამიწაზე, ეს არის ღმერთი ჩვენი, რომელიც სიხარულით (შდრ, “ნათელი მხიარული”) იქცეოდა კაცთა შორის, რომელსაც არ განუცდია ცვლილება, რომელმაც სხვადასხვაგვარად გამოუჩინა თავი თვისი წინასწარმეტყველთ, რომელსაც ეზეკიელი ახსენებს, როგორც კაცის სახით ცეცხლოვან ეტლზე, და დანიელი, როგორც კაცის ძეს და ძუელსა დღეთას, ერთადერთი უფლის ძველ და ახალ გამოცხადებას: ერთი, რომელი განსცხადნა და განანათლა ყოველი” (წმ. რომანოზ მელოდისტი, II კონდაკი განცხადებისათვის) - (მოცემული თარგმანი არ არის საეკლესიო, ძველი ქართულიდან გადმოტანილი ახალ ქართულზე, ამდენად იგი არ არის ზუსტი, არამედ თარგმნილია შინაარსის გასაგებად) არაერთი საგალობელი თუ პატრისტიკული ჰომილია მაცხოვრის შობის შესახებ, ჩვენში იწვევს იმას, რომ გვაფიქრებს იმ სიღრმეზე, «ძუელთა დღეთას» სრული თავმდაბლობისა, ჩვენთან ყველაზე დაუცველად და უმწეოდ მოსულისა და წარმოჩენილისა, ვითარცა ახალშობილი ყრმისა:

«რა შემიძლია ვთქვა? რადგან საკვირველება მაოცებს მე. «ძუელი დღეთა» რომელიც ზის მაღალ და დიდებულ ტახტზე, მიიწვინა ბაგაში»
(წმ. იოანე ოქროპირი, ჰომილია მაცხოვრის შობაზე)

«ძუელი დღეთა, ჩვილად იქცა "
(წმ. ათანასე, ჰომილია ქრისტეს შობაზე)

«მოდით მიწამდე მოვიდრიკოთ თავი, მოდით ყოველნო ერნო უგალობეთ და განადიდეთ ყრმა ღმერთი, ორმოცი დღისა და საუკუნეთა უწინარესი, პატარა - თავმდაბალი ჩვილი და «ძუელი დღეთა», ჩვილი ძუძუს მწოვარი და შემოქმედი საუკუნეთ»
(წმ. კირილე იერუსალიმელი, ჰომილია ტაძრადმიყვანებისათვის (მირქმისა) უფლისა)

«ძუელი დღეთა, რომელმაც მისცა ძველად სჯული მოსეს სინაზე, დღეს იხილვება ვითარცა ჩვილი»
(ტროპარ-ვედრებათა კრებული, მირქმა (ტაძრადმიყვანება) უფლისა)

«ძველი დღეთა ჩვილი გახდა ჩემთვის... »
(Matins, Kathisma)

«ჰშევ მიუწდომელი ძუელი დღეთა, ვითარცა ახალი ჩვილი, რომელმან გვიჩვენა სათნოებათა ახალი ბილიკები ქვეყანაზე... "
(ღვთისმშობლისა, პარასკევსა ხმა V)

«ძველი დღეთა, ჰოი, ერთი ყოვლადწმიდა, კურთხეულსა საშოსა შენსა შინა გარდამოსრული, ვითარცა ცვარი ღრუბელზე, და კაცთმოყვარე გამოჩინებული ვითარცა ახალი ადამი»
(ღმრთისმშობლისა, წმ. პოლიკარპე სმირნელი, 23 თებერვალი)

«ჰშევ შენ ძუელი დღეთა ვითარცა ყრმა ახალი ჩვენთვის.. «
(ღმრთისმშობლისა, VI ხმა)

«რომელი გარდახვედ სჯულსა ბუნებისასა, ჰოი ქალწულო უბიწოო, ქვეყნად ახალი ყრმის მომყვანებელო, რომელი იგი ორივე არს რჯულის მომცემელი და ძუელი დღეთა...»
(ღმრთისშმობლისა, V კვირა მარხვისა)?

«მხოლოდ სვიმეონმა მიიეღო თავის მოხუცებულ ხელებში ძუელი დღეთა- ჩვილის სახით, და მაშინვე მაკურთხეველმა ღმრთისა თქვა: «აწ განუტევე მონა შენი მეუფეო მშვიდობით...»
(წმ. მეთოდიუს ოლიმპუსი, პატროლოგია გრეკა 18-ე ტომი 3658)

[თარგმანი მოცემულია მხოლოდ შინაარსის გასაგებად]
= = =

ეს არის გამორჩეული მახასიათებელი მართლმადიდებელი გალობათმეტყველებისა და პატრისტიკული თეოლოგიისა: საკვირველია ღმრთის თავმდაბლობა, შესაბამისობა მისი ყოვლადძლიერებისა და ღმრთაებრივი დიდებისა და უსასრულო უბრალოებისა და მისი თავმდალობისა. ეგევე ღმერთი, რომელი საყდართა ზედა დიდებისათა მდჯომარე არს და ურიცხვნი და უთვალავნი ანგელოზნი მსახურებენ, იშვა უწმინდურ (შეუფერებელ) ქვაბულში, როგორც დაუცველი ყრმა! რომელსაც თავად ზეცა ვერ იტევს დედაკაცის მუცელმა დაიტია! რომლის შობასაც დასაწყისი არა აქვს! ღმერთი, რომელმაც შექმნა ყოველივე, მორჩილად დაჰყვა მისსავ ქმნილებას, რომ ჯვარცმულიყო! და კიდევ მეტად გასაკვირი არაფერია, ვიდრე საგალობელები დიდი (წითელი) პარასკევისა: «რომელმან დედამიწა წყალთა ზედა დაჰკიდა, ხეზე დამოეკიდა», «რომელმან გარდაართხა ცანი, მეწამული მოახვიეს საცინლად»



ასე, რომ მხოლოდ მაშინ, როცა ჩვენს გონებაში ფესვს გაიდგამს ეკლესიის მამათა განმარტება და მათი შემეცნება ძველი აღთქმისა, შევძლებთ დავაფასოთ და განვიცადოთ, ღმრთის თავმდაბლობა და სიყვარული კაცობრიობისადმი. თუმცა შეუძლია გაანადგუროს უსამართლობა ჩვენში, მაგრამ ის ირჩევს თავად თავმდაბლობას, რათა ივნოს და მოკვდეს ჩვენთვის! რათა აღდგეს ისევ და აღადგინოს ჩვენი კაცობრივი ბუნება მასთან სასუფევლის სიმაღლეში. რადგან სიკვდილი ვერ მოიცავს სიცოცხლის მომნიჭებელს, ძუელსა დღეთას! «ნუ გეშინინ, მე ვარ პირველი და უკუანაჲსკნელი; და რომელი ცხოველ ვარ; და ვიქმენ მკუდარ და, აჰა ესერა ცხოველ ვარ უკუნითი უკუნისამდე, ამინ. და მქონან კლიტენი სიკუდილისა და ჯოჯოხეთისანი. « (გამოცხ. 1. 17,18).

მისია სუფევა და ძალი, უკუნითი-უკუნისამდე. ამინ.

[ხახაბოელი]

esre ars cheshmariteba მე ბერძნული არ ვიცი და შესაბამისად არც ბერძნული ბიბლია მაქვს. რაც შეეხება სულიერ სხეულს ისედაც სულიერი სხეულით იყო სანამ ცოცხალი იყო და სიკვდილის მერეც სულიერი სხეულით აღდგა.შენ რას გულისხმობ სულიერ სხეულში არ ვიცი.მე მაინტერესებს შენ როგორ გესმის ჯოჯოხეთში ვინ იყვნენ, რა სახით და ვის უქადაგა იესომ? სულის სასუფეველში ყოფნა ჯერ კიდევ არ ნიშნავს ჯილდოს, რადგან მხოლოდ აღდგომის შემდეგ მოხდება ადამიანის სრულ პატივში დაბრუნება, რადგან ადამიანი სრული არ არის სულის გარეშე.თან ისიც არის, რომ თუ მკვდართა აღდგომა არ არის, მაშ ყველაფერი ამაო ყოფილა, არც ქრისტე აღმდგარა და ქრისტიანთა შრომაც ამაო გამოდის, ესეიგი კვლავ სამოთხის მიღმა რჩება ადამიანი, ამას გულისხმობს პავლეც, თუ სწავლება აღდგომაზე არასწორია და აღდგომა ტყუილია, მაშ სწავლება ქრისტეზეც არასწორია და ქრისტეც ტყუილია.თუ სული არ არის რატომ ითხოვს მდიდარი რომ ლაზარე აღდგეს, მივიდეს მის ძმებთან და უთხრას თუ რა ელით მათ თუ არ შეინანებენ, ვის ელაპარაკა იესო ფერისცვალებისას? მოსე და ელია საიდან მივიდნენ იქ?თუ პავლეს არ სჯერა სულის არსებობის მაშ რატომ ეჩქარება სიკვდილი და ქრისტესთან მისვლა? "რადგანაც ჩემთვის სიცოცხლე ქრისტეა, სიკვდილი კი - მონაგები.მაგრამ თუ ხორციელად სიცოცხლე ნაყოფს შემატებს ჩემს საქმეს, არც კი ვიცი, რომელი ვირჩიო. ერთიც მიზიდავს და მეორეც: გული მითქვამს, რომ გასვლა და ქრისტესთან ყოფნა ათასწილ უმჯობესია. ხორციელად ყოფნა კი უფრო საჭიროა თქვენთვის.'(ფილიპ.1:21,22,23,24) ".ამიტომ ყოველთვის ნდობით ვართ აღვსილნი და ვიცით, რომ ვიდრე სხეულში ვსახლობთ, ღვთის გარეთ ვსახლობთ. რადგანაც რწმენით ვიარებით და არა ხედვით.მაგრამ ნდობით ვართ აღვსილნი და გვიჯობს სხეულიდან გამოვსახლდეთ, რათა უფალთან დავესახლოთ. ამიტომაც ვცდილობთ, რომ, გამოვსახლდებით თუ დავსახლდებით, მისთვის სათნონი ვიყოთ. რადგან ყველანი უნდა წარვსდგეთ ქრისტეს სამსჯავროს წინაშე, რათა თვითეულს მიეგოს მისი კუთვნილი, იმის მიხედვით, თუ რას იქმოდა სხეულში მყოფი: კეთილს თუ ბოროტს."(2 კორ.5:4,5,8,9,10) "ვინც ხორცისთვის თესავს, ხორცისგან მოიმკის ხრწნილებას, ხოლო ვინც სულისთვის თესავს, სულისგან მოიმკის საუკუნო სიცოცხლეს".გალატ6:8)"და მართლაც, რომელმა ჩვენგანმა იცის, რა არის ჩვენში, თუ არა ჩვენმავე სულმა? ასევე ღვთისაც არავინ არაფერი იცის, გარდა მისივე სულისა"(.1კორ.2:11)''თვით მშვიდობის ღმერთმა წვიდა-გყოთ მთელი სისრულით, რათა თქვენი სული, თქვენი სამშვინველი და თქვენი სხეული უმწიკვლოდ იქნეს დაცული ჩვენი უფლის იესო ქრისტეს მოსვლისთვის'.1თეს.5.23 ნახე ეს ადგილები და კარგად ჩაუკვირდი, თქვენი მხრიდანაც და ჩვენი მხრიდანაც. ძალიან გთხოვ პასუხი გამცე ვის ახარა ქრისტემ, სად და როგორ მდგომარეობაში იყვნენ ისინი, სულები, თუ გახრწნილი გვამები?

[esre ars cheshmariteba]

esre ars cheshmariteba მე ბერძნული არ ვიცი და შესაბამისად არც ბერძნული ბიბლია მაქვს. რაც შეეხება სულიერ სხეულს ისედაც სულიერი სხეულით იყო სანამ ცოცხალი იყო და სიკვდილის მერეც სულიერი სხეულით აღდგა.შენ რას გულისხმობ სულიერ სხეულში არ ვიცი.მე მაინტერესებს შენ როგორ გესმის ჯოჯოხეთში ვინ იყვნენ, რა სახით და ვის უქადაგა იესომ? სულის სასუფეველში ყოფნა ჯერ კიდევ არ ნიშნავს ჯილდოს, რადგან მხოლოდ აღდგომის შემდეგ მოხდება ადამიანის სრულ პატივში დაბრუნება, რადგან ადამიანი სრული არ არის სულის გარეშე.თან ისიც არის, რომ თუ მკვდართა აღდგომა არ არის, მაშ ყველაფერი ამაო ყოფილა, არც ქრისტე აღმდგარა და ქრისტიანთა შრომაც ამაო გამოდის, ესეიგი კვლავ სამოთხის მიღმა რჩება ადამიანი, ამას გულისხმობს პავლეც, თუ სწავლება აღდგომაზე არასწორია და აღდგომა ტყუილია, მაშ სწავლება ქრისტეზეც არასწორია და ქრისტეც ტყუილია.თუ სული არ არის რატომ ითხოვს მდიდარი რომ ლაზარე აღდგეს, მივიდეს მის ძმებთან და უთხრას თუ რა ელით მათ თუ არ შეინანებენ, ვის ელაპარაკა იესო ფერისცვალებისას? მოსე და ელია საიდან მივიდნენ იქ?თუ პავლეს არ სჯერა სულის არსებობის მაშ რატომ ეჩქარება სიკვდილი და ქრისტესთან მისვლა? "რადგანაც ჩემთვის სიცოცხლე ქრისტეა, სიკვდილი კი - მონაგები.მაგრამ თუ ხორციელად სიცოცხლე ნაყოფს შემატებს ჩემს საქმეს, არც კი ვიცი, რომელი ვირჩიო. ერთიც მიზიდავს და მეორეც: გული მითქვამს, რომ გასვლა და ქრისტესთან ყოფნა ათასწილ უმჯობესია. ხორციელად ყოფნა კი უფრო საჭიროა თქვენთვის.'(ფილიპ.1:21,22,23,24) ".ამიტომ ყოველთვის ნდობით ვართ აღვსილნი და ვიცით, რომ ვიდრე სხეულში ვსახლობთ, ღვთის გარეთ ვსახლობთ. რადგანაც რწმენით ვიარებით და არა ხედვით.მაგრამ ნდობით ვართ აღვსილნი და გვიჯობს სხეულიდან გამოვსახლდეთ, რათა უფალთან დავესახლოთ. ამიტომაც ვცდილობთ, რომ, გამოვსახლდებით თუ დავსახლდებით, მისთვის სათნონი ვიყოთ. რადგან ყველანი უნდა წარვსდგეთ ქრისტეს სამსჯავროს წინაშე, რათა თვითეულს მიეგოს მისი კუთვნილი, იმის მიხედვით, თუ რას იქმოდა სხეულში მყოფი: კეთილს თუ ბოროტს."(2 კორ.5:4,5,8,9,10) "ვინც ხორცისთვის თესავს, ხორცისგან მოიმკის ხრწნილებას, ხოლო ვინც სულისთვის თესავს, სულისგან მოიმკის საუკუნო სიცოცხლეს".გალატ6:8)"და მართლაც, რომელმა ჩვენგანმა იცის, რა არის ჩვენში, თუ არა ჩვენმავე სულმა? ასევე ღვთისაც არავინ არაფერი იცის, გარდა მისივე სულისა"(.1კორ.2:11)''თვით მშვიდობის ღმერთმა წვიდა-გყოთ მთელი სისრულით, რათა თქვენი სული, თქვენი სამშვინველი და თქვენი სხეული უმწიკვლოდ იქნეს დაცული ჩვენი უფლის იესო ქრისტეს მოსვლისთვის'.1თეს.5.23 ნახე ეს ადგილები და კარგად ჩაუკვირდი, თქვენი მხრიდანაც და ჩვენი მხრიდანაც. ძალიან გთხოვ პასუხი გამცე ვის ახარა ქრისტემ, სად და როგორ მდგომარეობაში იყვნენ ისინი, სულები, თუ გახრწნილი გვამები?

მთელი გულით შეგაქებ და გეტყვი რომ კარგად გცოდნია ბიბლია, მაგრამ აქვე დავძენ რომ არის ისეთი ადგილები ბიბლიაში რომელთა გაგებაც ძნელია და შეიძლება არასწორად გავიგოთ მოDი თანმიმდევრულად განვმარტავ ყოველივეს 1)დედამიწაზე იესო ქრისტე მოვიდა ადამიანად და არა ხორცშესხმულ ღმერთად , 1 იოანეს 1:14 ნათქვამია რომ სიტყვა ანუ იესო იქცა ხორცად , მან გამოყენებული ბერძნული სიტყვა ნიშნავს გადაქცევას ანუ სხვაგვარ ფორმაში გადასვლას სწორედ ამიტომ მოიხსენიებს ბიბლია იესოს ძე კაცისად რა იმას ნიშნავს რომ ის იყო სრულყოფილი კაცი , ისეთივე როგორიც ადამი, ამას პავლე შესანიშნავად განმარტავს 1 კორინთელთა 15 თავში და სწორედ იესოს მოიხსენიებს უკანასკნელ ადამად. რატომ უნდა ყოფილიყო ადამის თანასწორი იესო დედამიწაზე ყოფნისას? იმიტომ რომ ღვთის კანონი გვამცნებს რომ თვალი თვალის წილ, კბილი კბილის წილ, ხოლო სიცოცხლე სიცოცხლის წილ უნდა ზღონ. შესცოდა ადამმა და ამისათვის ღმერთმა მოავლინა იესო რომელიც იყო ადამის მსგავსი და სწორედ მან შეძლო ჩვენი გამოსყიდვა! როგორც ადამში კვდება ყველა, ასევე გაცოცხლდებიან ქრისტეში 1 კორინთელთა 15 :22 . 2) ვინ იყვნენ ჯოჯოხეთში? 1 პეტრეს 3:19 გამოყენებული ბერძნული სიტყვა ნიშნავს საპყრობილეს და არა ჯოჯოხეთს , ვინ იყვნენ საპყრობილეში? ბოროტი ანგელოზები რომელთაც ხორცი შეისხეს და ქალებთან იქონიეს სქესობრივი კავშირი საიდანაც იშვნენ ბუმბერაზები. იმ ურჩ ანგელოზებთან მივიდა იესო და უქადაგა ანუ აქ გამოყენებული ბერძნულ სიტყვაში განაჩენის განცხადება იგულისხმება. თუ შენ ნახავ 2 პეტრეს 2:4 ადვილად მიხვდები რომ ესენი ურჩი ანგელოზები იყვნენ ვისაც იესომ განაჩენი განუცხადა აგრეთვე იუდას 6 მუხლშიც ნათქვამია რომ ეს ურჩი ანგელოზები იყვნენ რომელთაც არ დაიცვეს თავიანთი ღირსება. 2პეტრეს 2:5 აღნიშნულია რომ ღმერთმა არ დაინდო ის ადამიანები რომელთაც ნოეს არ უსმინეს, და გაანადგურა. რმერთი არ ცვლის განაჩენს ასე რომ ის ადამიანები განადგურდნენ . დაბადებაში უფალი ბრძანებს რომ მიწის პირისაგან უნდა აღვგავო ადამიანი რომელიც შევQმენი. კიდობანი განასახიერებDა ნათლობას და ისენი ვინც მოინათლნენ ანუ ნოე და მისი ოჟახი გადარჩნენ ხოლო ვინც კიდობნის მიღმა დარჩა ანუ ნათლობის გარეშე ისინი განადგურდნენ! უფალი იესო თავის მეორედ მოსვლას ნოეს დღეებს ადარებს და სწორედ ამ ურჯულო ხალხს მოიხსენიებს , რომელნიც ჩამდნენ სვამდნენ და არაფერი ანაღვლებდათ და თავს განადგურება დაიტეხეს, ამიტომ შეუძლებელია რომ იესოს მათთვის ექადაგა რომელნიც განსაჯა!!!! . მდიდარი და ლაზარე ეს არის განსახიერება ფარისევლების და სადუკეველების რომელთაც მდიდარი წარმოადგენს ხოლო ლაზარე განასახიერებს უბრალო ხალხს და შესაბამისად მათი სიკვდილიც სიმბოლურია ანუ ეს ორი კატეგორია კვდება იესოს ქადაგების შემდეგ და მერე უკვე ვიცით რომ უფალი უარყოფს ფარისევლებს და სადუკეველებს ანუ ისრაელი ერის ძირითად წარმომადგენლებს და აირჩევს უბრალო ხალხს , შესაბამისად სიმბოლურია უფსკრულიც რომელიც აშორებს ამ ორ ადგილს და ეს უფსკრული ღვთის უცვალებელ განაჩენს განასახიერებს. რაც შეეხება მოსეს და ელიას ეს იყო ხილვა ანუ რეალურად ეს პიროვნებები იქ არ იყვნენ არამედ ისინი განასახიერებენ იესოს თანამეფეებს 144000 პიროვნებას . სულიერ სხეულს არ გააჩნია სხეული ან შესახედაობა ადამიანისა. პავლე ბრძანებს Dა თუ ხორციელად ვიცნობდით კიდეც ქრისტეს აწ უკვე აღარ ვიცნობთ ანუ სულიერი სხეული სხვაგვარია მას ადამიანური შესახედაობა არ აქვს. საუბარიც იმას განასახიერებს რომ 144000 პიროვნება იესოსთან უშუალო კავშირში იქნება და ერთობლივად იმეფებენ. პავლე ტიმოთეს ეუბნება _ ტუ ვითმენთ ერთადაც ვიმეფებთ. მსგავს ხილვას ხედავს იოანე კუნძულ პატმოსზე ანუ იქ მოქმედი პირები იქ რეალურად არ არიან ეს არის ხილვა რაც მომავალში უნდა აღსრულდეს. ასევე მოსესა და ქრისტეს და ელიას შორის დიალოგი არ გამართულა რაც იმას მოწმობს რომ იქ პიროვნებები არ იყვნენ. საქმეების მეორე თავში პეტრე აღნიშნავს რომ დავითი არ ამაღლებულა ზეცად არადა ამ დროს ის უკვე ზეცაში უნდა ყოფილიყო, მაგრამ არა. ფილიპელტა 1:22 23 24 ეს უკვე ჩვეულებრივი მოვლენაა პავლემ ახსნა 1 კორინთელთა 15თავში რომ ითესება ხორციელი სხეული და აღ დგება სულიერი სხეული. ამიტომ ის უნდა მოკვდეს და აღდგეს სულიერ ქმნილებად, ის აღნიშნავს რომ ქრისტეს უნდა ემსგავსონ სიკვდილში და ზეციერის ხატებაც უნდა ატარონ. 1კორინთელთა 15 :58 ხორცსა და სისხლს არ ძალუძს ცათა სასუფევლის დამკვიდრება. ასე რომ პავლე აუცილებლად უნდა მოკვდეს ხორციელად და ეს მისთვის მოგება იქნება რადგან შემდეგ მას უფალი აღადგენს სულიერი სხეულით რომელსაც ძალუძს ზეცის დამკვიდრება. ანალოგიურია ისიც რომ ყველა უნდა წარდგეს ქრისტეს მსჯავრის წინაშე_ ასე სწორად თარგმნის საპატრიარქოს თარგმანი ამ მუხლს რასაც ფრიად მივესალმები!! 1 თესალონიკელთა 5: 23 სანამ უფალი დაბრუნდება ქრისტიანებმა უნდა დაიცვან ერთობის სული ანუ სულიერი ერთობა ამაზე საუბრობს პავლე ეფესელთა 4 ტავში. ასევე უნდა დაიცვან სამშვინველი რაც ნიშნავს გონებას , რომელიც შეურყვნელად უნდა დაიცვას ქრისტიანმა და ასევე სხეულიც უნდა დაიცვას უბიწოდ! ღმერთმა დაგლოცოს ამენ ამენ! იმედია სულ მცირედიდ მაინც აგიხსენი