შეკითხვა, ბავშვის სულიერი აღზრდა დედის მუცლიდანვე პარამეტრები

[Antares]

სადღაც წავიკითხე პატერიკი მგონი რომ ერთი ქალი ბავშვს გააჩენს და ერთ მამაოს მიუყვანს დასალოცად თუ რაგაცა და ის ეუბნება ბავშვის სულიერებაზეო ჩანასახიდანვე უნდა გეზრუნაო... პლიიიიზ მომეცით რაიმე ლინკი ან რომელი პატერიკია ან სად შეიდზლება წავიკითხო ის რომ როცა ბავშვი დედის მუცელშია სულიერი ზრუნვა მის მის ჩამოყალიბებაზე უკვე მუცლიდანვე მუშაობს... წმიდა მამათა დარიგება სწავლება ამის შესახებ...


მადლობთ

[nlelashvili]

უფრო კითხვა შეიძლება ეწოდოს ვიდრე აზრი. ერთგვარი "შეუსაბამობა".

წინა პოსტებშიც ავხსენი ჩემი შეხედულება.

გამომდინარე იქიდან, რომ ადამიანს აქვს თავისუფალი ნება, ქვეცნობიერად მეგონა, რომ ღმერთისთვის არ იყო ცნობილი ის თუ რას ავირჩევდით ჩვენ. ამბობდნენ რომ ღმერთში სიხარულს იწვევს როდესაც ადამიანი მოექცევა მართალ სარწმუნოებაზე. როგორღა გამოიწვევდა სიხარულს თუ ისედაც იცოდა ამ ფაქტის შესახებ.

როცა ადამმა აკრძალული ხილი შეჭამა, და ღმერთი მივიდა სამოთხეში, როგორც მახსოვს ნათქვამი იყო რომ ღმერთმა რამდენჯერმე კითხა მას, თუ რატომ იმალებოდა, ამბობდნენ რომ ღმერთს სურდაო რომ ადამი გამოტეხილიყო თავის ცოდვაში. თუ ღმერთმა ისედაც იცოდა, რომ ადამი არ გამოტყდებოდა . . . .. .. . . . . ალბათ ხვდებით ეს მაგალითები რისთვის მოვიყვანე.

ერთის მხრივ არის მოსაზრება, რომ ის ყოვლისმცოდნეა. ამ სიტყვას მე ვიგებ მთელი სისრულით, რომ მან იცის აბსოლუტურად ყველაფერი, რისი ცოდნაც შესაძლებელია. მისთვის ფარული არაფერია.

და თუ ეს სიმართლეა. თუ მან იცის ჩვენ, ჩვენივე გონებით როდის რა გადაწყვეტილებას მივიღებთ, როდის მოგვიწევს სიკვდილი, და სად მოვხვდებით სიკვდილის შემდეგ, მაშინ რაღატომ შექმნა სამყარო. ხომ ხვდებით, სამყარო მე წარმომედგინა ადგილად, სადაც ყოველწამიერად იცვლება ყველაფერი ყველასთვის. სადაც შეიძლება ერთმა ნაბიჯმა განსაზღვროს ჩვენი მომავალი სიკვდილის შემდეგ, და აღმოჩნდა რომ ყოველი ჩემი მომავალი ნაბიჯი ცნობილია ღმერთისთვის. ისიც იცის მან ჯოჯოხეთში ვიქნები თუ სამოთხეში, და მაშინ, რაღატომ გამაჩინა??