სქიმ-არქიმანდრიტი ვიტალის ლოცვა პარამეტრები

[:_მარიამი_:]

სქიმ-არქიმანდრიტი ვიტალის ლოცვა


უფალო, ღმერთო ჩვენო! როგორ ვერასოდეს ვიქცევით შენს მოსაწონად, რაც არ გსურს იმას ვაკეთებთ, დაგვჯაბნა ცოდვებმა და ვნებებმა, მოწყალეო, ყოვლის შემძლევ, შენი მადლით შეეხე ჩვენს გულებს, მოგვეცი ძალა ცოდვებთან ბრძოლისა, განგვაშორე მაცდური ეშმაკი, მფარველი ანგელოზი მოგვივლინე, მისივე ძალით გვიხსენი, შენ თვითონ თქვნი უფალო, რომ ცოდვილთა საცხოვნებლად მოხვედი; შენ, შენ თვითონ თქვი მოწყალეო, რომ ცოდვილის სიკვდილი კი არ გსურს, არამედ მის სინანულს მოელი. თვითონვე ბრძანე შენი უწმინდესი ბაგეებით:"ჩემთან მოსულს არ განვაგდებ". და აი, მოგეახლენით, სასოო ჩვენო, შენს ფეხებთან დამხობილნი ვქვითინებთ, ღმერთო და მეუფეო ჩვენო, ნუ მოგვარიდებ სახეს შენს ქმნილებებს, თუმცა ცოდვილნი ვართ, მაგრამ მაინც შენ გეკუთვნით, მოგვანიჭე სიმტკიცე და ძალა, რათა დავძლიოთ ჩვენი ბოროტი, ცოდვიანი ჩვევები.

ამინ!

[Georg]

ღირსი დავით გარეჯელი და ლუკიანე


ღირსი მამა დავითი წარმოშობით ასურეთიდან იყო. იგი ჯერ კიდევ ბავშვობაში დაემოწაფა წმინდა იოანე ზედაზნელს და როცა მოძღვარი საქართველოში ჩამოვიდა, დავითიც ჩამოჰყვა.

წმინდა დავითი თავის სულიერ შვილთან, ლუკიანესთან ერთად თბილისის მახლობლად მდებარე მთაზე დასახლდა, რომელსაც დღეს ჩვენ მთაწმინდას ვუწოდებთ. იმ დროს ქალაქი ცეცხლთაყვანისმცემლებს ეპყრათ. ამ ხალხს უცნაური სარწმუნოება ჰქონდა, მათ ეგონათ, რომ ღმერთი იყო ცეცხლი. მამა დავითი ბევრს ლოცულობდა ქალაქის მცხოვრებლებისათვის და ღმერთს მათ შეწყალებას და ჭეშმარიტების გზაზე დაყენებას სთხოვდა. ლოცვას რომ დაასრულებდა, გადმოდგებოდა და ქალაქს აკურთხებდა, რომელიც ამ მთიდან ხელისგულივით მოჩანდა. შემდგომში სწორედ ამ ადგილას აშენდა მამა დავითის სახელობის ტაძარი. ღირსი მამა კვირაში ერთხელ თავის მოწაფესთან ერთად ქალაქში ჩამოდიოდა და ქრისტიანობას ქადაგებდა. მათ ბევრი უსმენდა და შეიწყნარებდა ახალ რჯულს.

ცეცხლთაყვანისმცემლები ხედავდნენ მათ წარმატებას, რის გამოც შურით აღიძრნენ და გაბოროტდნენ. ერთხელ მათ ქალაქში ჩამოსულ მამა დავითს მეძავი ქალი მიუყვანეს, რომელიც ცილს სწამებდა ღირს მამას და ირწმუნებოდა, ბავშვი, რომელსაც მე მუცლით ვატარებ, ამ კაცისააო. მაშინ მამა დავითმა კვერთხი შეახო მის მუცელს და ჩვილს მიმართა: მართლა ვარ შენი მამა თუ არაო? ჩვილმა მუცლიდან ხმა მოსცა, არა, შენ ჩემი მამა არ ხარ, ჩემი მამა მჭედელიაო. ხალხი საშინლად განრისხდა, ქალს ეცნენ და ქვებით ჩაქოლვა დაუწყეს. ბევრს ეცადა მამა დავითი მათ დაწყნარებას, მაგრამ ვერაფერს გახდა. ეს მოხდა იმ ადგილზე, სადაც ახლა ქაშუეთის ეკლესია დგას, როგორც ამბობენ, მისი სახელი სწორედ ამ შემთხვევას უკავშირდება.

ამ ამბის შემდეგ მამა დავითმა გადაწყვიტა, საერთოდ გასცლოდა თბილისს და კახეთს მიაშურა. ბერებმა უდაბნო გადაიარეს და ერთ გამოქვაბულში დაბინავდნენ. ისინი მთელ დროს მარხვასა და ლოცვაში ატარებდნენ, საკვებად ბალახსა და ხეების ქერქს იყენებდნენ. მაგრამ ზაფხულში ძალიან დაცხა და ბალახი გადახმა. შეწუხდა ლუკიანე, რა უნდა ვჭამოთო. მოძღვარმა კი მიუგო: ნუ გეშინია, ღმერთი არ დაგვტოვებსო. მართლაც, ამ დროს გამოჩნდნენ ირმები. მამა დავითმა ლუკიანეს რძე გამოაწველინა, რძიან ჯამს ჯვარი გამოსახა და რძე ყველად აქცია. იმ დღიდან, ირმები ყოველ დღე აკითხავდნენ წმინდა მამებს. ბერები ოთხშაბათსა და პარასკევს საკვებს საერთოდ არ იღებდნენ, ამიტომ არც ირმები მოდიოდნენ.

შორიახლოს გამოქვაბულში საზარელი მხეცი მკვიდრობდა და ცხოველებს მუსრს ავლებდა. წმინდა დავითის ბრძანებით მხეცი იქაურობას გაეცალა.

ერთხელ გარეჯელ მამათა ირმებს მონადირეები დაედევნენ და ნახეს, რომ მშვიდად მდგარ პირუტყვებს ლუკიანე წველიდა. ამ სახილველით გაოცებული მონადირეები ფეხებში ჩაუვარდნენ წმინდა მამებს და ლოცვა-კურთხევა აიღეს. შინ დაბრუნებულბემა კი მთელ იმ მხარეს მოსდეს წმინდა ბერების ამბავი. მალე გარეჯის უდაბნოსაკენ მრავალი ადამიანი დაიძრა: ვის ბერობის სურვილი ჰქონდა, ვინ განსაკურნებლად და ვინ დასამოძღვრად მიდიოდა. ბევრი რჩებოდა წმინდა მამებთან და მალე აქ მონასტერი აღმოცენდა.

გავიდა რამოდენიმე წელი. წმინდა დავითმა მონასტერი ლუკიანეს გადააბარა და თვითონ იერუსალიმის მოსალოცად გასწია. აი, მიუახლოვდა კიდეც ქალაქს, მაგრამ თავი წმიდა ქალაქში შესვლის ღირსად არ ჩათვალა, მხოლოდ შორიდან ხილვით დაკმაყოფილდა, კარიბჭესთან დადგა და მხურვალე ლოცვას შეუდგა. წამოსვლისას სამი ქვა აიღო და საქართველოსკენ გამოეშურა. იმ ღამეს იერუსალიმის პატრიარქს ანგელოზი გამოეცხადა და აუწყა: იერუსალიმის მოსალოცად ღვთის მონა დავითი მოვიდა და სარწმუნოებით მთელი იერუსალიმის მადლი მიაქვს. დააწიე მდევარნი და სამი ქვიდან ორი დაიტოვე, ერთი კი გაატანე, თუ არ გინდა, რომ ქალაქი სრულიად განიძარცვოს მადლისგანო. იერუსალიმის პატრიარქს მაშინვე გამოეღვიძა და ანგელოზის ბრძანებული აღასრულა. მამა დავითმა ორი ქვა პატრიარქს დაუტოვა, ერთი კი გარეჯის უდაბნოში ჩამოიტანა. ეს ქვა დღეს თბილისის სიონის საკათედრო ტაძარშია და კურნების სასწაულებრივი მადლითაა აღვსილი.


საქართველოს სიწმინდეები - შუაში დევს მადლის ქვა

მამა დავითის იერუსალიმიდან დაბრუნების შემდეგ მონასტრის საძმო ერთი ორად გაიზარდა. მოძღვარი თავისი ფეხით მიდიოდა თავის მოწაფეებთან და ამხნევებდა მათ. მისი ლოცვა-კურთხევით აიგო წმინდა იოანე ნათლისმცემლის მონასტერი მრავალმთაში.

გავიდა დრო და უფალმა წმინდა მამას აუწყა, დადგა ჟამი შენი ამქვეყნიდან გასვლისა და ზეცაში დამკვიდრებისაო. მამა დავითმა მონასტრის ბერებს უხმო, დალოცა, უკანასკნელად დამოძღვრა და სული ღმერთს შეავედრა.

გარდაცვლილი წმინდანის სხეული სასწაულებს ახდენდა, მასზე შეხებისას დაბადებიდან ბრმა განიკურნა. წმინდა დავით გარეჯელი გარეჯის უდაბნოშია დაკრძალული და მისი საფლავიდან დღესაც ბევრი სასწაული აღესრულება.

ტექსტი მომზადებულია წიგნიდან „ქართველ წმინდანთა ცხოვრებანი“

წყარო:http://children.iatp.ge/main_blue.htm