სხვა პატრიარქები, ამ თემაში ვისაუბრებთ პატრიარქებზე (ილია II-ს გამოკლებით) პარამეტრები

[A.V.M]

საქართველოს საკათალიკო ტახტს დიდი ისტორია აქვს.ამის გამო საინტერესო იქნება თუ ვისაუბრებთ იმ პატრიარქებზე,რომლებიც დიდი თუ მცირე ხნის წინ გარდაიცვალნენ.
ვისაუბროთ ამ თემაში მათ ცხოვრებასა და მოღვაწეობაზე...

[A.V.M]

შემოგთავაზებთ ეპისკოპოს კირიონ საძაგლიშვილის , (შემდგომში პატრიარქის) წერილს, რომელიც საზოგადოების ძალიან მცირე მასებისთვის არის ცნობილი.
მისი გაცნობის შემდეგაც დარწმუნდებით თუ როგორ მძიმე სიტუაციაში უწევდათ მართლმადიდებელ სასულიერო პირებს მოღვაწეობა , რუსეთის იმპერიის უღლის ქვეშ.
წერილს თან ერთვის აკაკი წერეთლის ლექსი–ნ.ნ. დურნოვოზედ , რომელშიც მგოსანი საკუთარ ტკივილს გამოხატავს , ეკლესიის და ზოგადად ერის ბედზე.

341. კირიონი წერს ჩიჯავაძეს , აკაკი წერეთლის ლექსს ნ.ნ.
დურნოვოზე

მამაო წმინდაო!
კორსუნის მონასტრის შესახებ , სადაც მე ვოსტორგოვის სინოდმა ექსორიად გამამწესა , ცნობები შევკრიბე . ამ აზრით გუშინ ვიყავ მთავარეპისკოპოზ ნიკოლოზთან , რომელმაც დაწვრილებით ამიხსნა ამ მონასტრის მდებარეობა და ჰავა. რადგან მეტად ციებ-ცხელებიანი ადგილი ყოფილა , ნიკოლოზმა დამიშალა იქ წასვლა და მირჩია ახალი ადგილის თხოვნა .ნიკოლოზს ამ მონასტრის მდებარეობაზედ და ჰავაზედ ჩემ მოსვლამდის ეთქვა მიტროპოლიტს ანტონისათვის . დღეს დილით მიტროპოლიტთან წავედი და ავუხსენი კორსუნის ჰავის უვარგისობა . იმან მითხრა : მე მეგონა ყირიმში ყველგან კარგი ჰავა არისო , რადგან თბილი მხარეაო და მირჩია ქაღალდით მეთხოვნა სხვა ადგილი .როგორც თუ დავბრუნდი შინ, მაშინვე დავწერე და გავაგზავნე სინოდში შემდეგი რაპორტი : ,,Определенйе С.в. Синода , от 20 – прашлого Февралья за N2254 , в 15- день февралья я уволен на покои и местопребывание мне назначено в корсунскам богороднычием монастире таврическай епархии. По наведеным мною справкам местность эта бываем отрезана от осталннова мира . Малариа усилаается особенно вследствие разлития двух рек затопляпоших ету местност.
Следовательно климатическия условия окружаюшее корсунки монастыр местности далеко хужсе Ковенского сырого климата , от которого хотел избавится . потому все покорнейшли прошу ваше святаество назначить меня настаятелем монастыря в однам из южних городов Россиитак как для своих занятий мне необходимо жит или в городе жсе в крайнем случае по близости его. ''
ვნახოთ რა იქნებ . მიტროპოლიტმა კითხა მტერიალური საშუალება გაქვთო , რომ სამითვე იცხოვროთ , სანამ პენსიას დაგინიშნავენო . მე ვუპასუხე , როგორც იქნება იოლად გამოვალ მეთქი . მიტროპოლიტი ძალიან დაინტერესებულა ვოსტორგოვზედ საჩივარის შესახებ . მკითხა რწმუნების ქაღალდის გადასაცემაზედ .
კორსუნის მონასტერში , როგორც მიამბო ნიკოლოზმა , ჩემს წინად ყოფილა ულუფაზედ გადმოყვანილი ლეონიდი ; მთელი ერთი კვირა თურმე ლეონიდი ითვლებოდა იმ მონასტერში . ამ დროს ჩემი რაპორტიც მოსვლია სინოდს და უხერხულად უცვნიათ ორივეს ულუფაზედ დათხოვნა და თანახმად მიტროპოლიტი ანტონის შუამდგომლობისა ლეონიდი გადაუყვანიათ გურია–სამეგრელოში , მე კი – საწყალი ბერი ქელანი – კორსუნის მონასერში . მალაქია ბოლქვაძეს ჯერ არ მოუტანია პასუხი ნაფიც ვექილ ანდრონიკაშვილისგან .
აკაკის შემდეგი ლექსი უძღვნია ნ.ნ. დურნოვოსთვის , რომელსაც მოსკოვში ჩასვლაზედ ხახანიშვილის გადაათარგმნინებს და თვით წაუკითხავს დარნოვოს .
ნ.ნ. დურნოვოს
ცოლიც რუსი მყავს , შვილიც რუსი მყავს ,
და მეც რუსეთში დავჭაღარავდი
მიყვარდა რუსი , მაგრამ მის ნაკლს კი
აღვიარებდი ! ვერა ვფარავდი .
ვუქებდი წარსულს , მაგრამ აწმყოში
მძულდა მთავრობა – ბიუროკრატი –
და მე რომ რუსად წარმოვიდგენდი
სხვა გვარი იყო იმისი ხატი :

ქრისტეს მოყვარე , სულით მაღალი ,
გაჭირვებულთა ხელის შემწყობი ;
უსამართლოთა და უკუღმართთა
აღვირ ასხმული და დამამხობი !

ვით ჩვენს წინაპრებს , მეც ისე მყავდა
მაშინ რუსობა წარმოდგენილი :
მთელ საქართველოს დამხსნელ–მფარველად
და სასოებით მიცემდა გული ,

მაგრამ რა ვნახე , ჩემ სამშბლოში
როცა დავბრნდი ღმერთო ძლიერო !
ერთგულების და სიყვარულისთვის
გადასახადი სამაგიერო ?

ზიზღი და მტრობა ! _ სხვა არაფერი !!
დევნა სასტიკი ხორცის და სულის ,
ვითომც მტყუანი იყო ქართველი
და მართალი კი სულ ის და სულ ის .


რუსებს ეჭირათ სუყოველგვარი
ჩვენი ცხოვრების ასპარეზები ,
გვაჯდენ კისერზედ , როგორც სახედრებს
და გვერდებს გვწრიდა მათი დეზები .

სამღვდელოებას და მის ეგზარქოსს
აებნათ ქრისტეს წამოძღვარი კვალი ;
შეჰქონდათ ხალხში , უსჯულოება
საქრისტიანო უარ აჰყუვეს ვალი

გარეგნად მღვდლები , შინაგნად მგლები ,
თავს არ იტეხდნენ ქრისტეს მცნებაზე
და გამაძღრები ფიქრობდნენ მხოლოდ ,
როგორც ჟანდრები , გარუსებაზე .

სამსჯავროებში აღარსად იყო
აღარც კანონი , არც სამართალი
და თვითოეულ მსაჯულთაგანსაც
გარუსებისკენ ეჭირა თვალი .

აღმზრდელებიცა ჩვენი შვილების
მხოლოდ ჰფიქრობდნენ გარუსებაზე
და არა მათის მოწაფეების
გრძნობა–გონების ამაღლებაზე .


მე კი ვამბობდი , რომ მოვლინება ,
ეს დროებითი მხოლოდ მეხია ...
მომავლისაგნ ველოდი სულ სხვას
და მაინც გული არ გამტეხია .

ვფიქრობდი მოვა აწ ახალი დრო ,
ის განგვინათლებს დღევანდელ ბნელსა
და მოველოდი მე გაზაფხულის
წინამორბედს და მახარობელსა .

და აი მართლაც დღეს გამოგვიჩნდი
კურთხეულ იყოს შენი ჭაღარა !!..
და შენთან ერთად ძმობა–ერთობას’
უმღერს , უგალობს ჩემი ნაღარა !!..
აკაკი

პეტერბურგში მზიანი დღეებია , ნამდვილი გაზაფხულია . მომიკითხე ყველანი. ეპისკოპოსი კირიონი .
1908 წელი . მარტი 18 .

http://seminarieli.wordpress.com/2013/03/2...83%9A%E1%83%98/