ძველი აღთქმიდან დღემდე, დეტალური განმარტებები პარამეტრები

[ნათია]

როგორც შევთანხდით ვიწყებთ ძველი აღთქმიდან დეტალურ განხილვას, განმარტებებს წმ. მამების მიხედვით

თითო-თითო თავი განვიხილოთ, სანამ შეკითხვები არ ამოიწურება მანამდე ნუ გადავალთ მომდევნო თავზე

დაბადება

თავი პირველი

1. თავდაპირველაღ ღმერთმა შექმნა ცა და მიწა.

2. მიწა იყო უსახო და უდაბური, ბნელი იდო უფსკრულზე და სული ღვთისა იძვროდა წყლებს ზემოთ.

3. თქვა ღმერომა: იყოს ნათელი ! და იქმნა ნათელი.

4. და ნახა ღმერთმა, რომ ნათელი კარგი იყო, და გაჰყარა ღმერთმა ნათელი და ბნელი.

5. ნათელს ღმერთმა უწოდა დღე და ბნელს უწოდა ღამე. იყო საღამო, იყო დილა - პირველი დღე.

6. თქვა ღმერთმა: იყოს წყალთა შორის მყარი და გაჰყაროს წყლები.

7. გააჩინა ღმერთმა მყარი და გაჰყარა ერთმანეთისგან წყალი, რომელიც არის მყარს ქვემოთ, და წყალი, რომელიც არის მყარს ზემოთ. და იქმნა ასე.

8. მყარს ღმერთმა უწოდა ცა. იყო საღამო, იყო დილა - მეორე დღე.

9. თქვა ღმერთმა: შეგროვდეს ერთგან ცისქვეშეთის წყალი და გამოჩნდეს ხმელეთი. და იქმნა ასე.

10. ხმელეთს ღმერთმა უწოდა მიწა და შეგროვილ წყალს უწოდა ზღვა. დაინახა ღმერთმა, რომ კარგი იყო.

11 . თქვა ღმერთმა: აღმოაცენოს მიწამ მცენარეული - ბალახი, თესლის მთესველი, ხე ნაყოფიერი, თესლოვანი ნაყოფის მომტანი მიწაზე თავისი გვარისდა მიხედვით. და იქმნა ასე.

12. წარმოშვა მიწამ მცენარეული - ბალახი, თესლის მთესველი თავისი გვარისდა მიხედვით, და ხე, თესლოვანი ნაყოფის მომტანი, თავისი გვარისდა მიხედვით.

13. იყო საღამო, იყო დილა - მესამე დღე.

14. თქვა ღმერთმა: იყოს მნათობები ცის მყარზე დღისა და ღამის გასაყრელად, დროჟამის აღმნიშვნელად - დღეებისა და წელიწადებისა;

15. იყვნენ მანათობლებად ცის მყარზე რომ გაანათონ მიწა. და იქმნა ასე.

16. გააჩინა ღმერთმა ორი მთავარი მნათობი, - დიდი მნათობი დღის განმგებლად და მცირე მნათობი ღამის განმგებლად - და ვარსკვლავები.

17. დასხა ისინი ღმერთმა ცის მყარზე, რომ გაენათებინათ მიწა,

18. განეგოთ დღე და ღამე, გაეყარათ ნათელი და ბნელი. დაინახა ღმერთმა, რომ კარგი იყო.

19. იყო საღამო, იყო დილა - მეოთხე დღე.

20. თქვა ღმერთმა: აფუთფუთდეს წყალში სულდგმული; მიწის ზემოთ კი, ცის მყარზე, ფრინველმა იფრინოს. და იქმნა ასე.

21 . შექმნა ღმერთმა დიდი თევზები და ყოველი სულდგმული, მცურავი თავ-თავისი გვარისდა მიხედვით, რაც-კი წყალში ფუთფუთებს, და ყველა ფრთოსანი თავ-თავისი გვარისდა მიხედვით. დაინახა ღმერთმა, რომ კარგი იყო.

22. აკურთხა ღმერთმა ისინი და თქვა: ინაყოფიერეთ და იმრავლეთ, აავსეთ ზღვები. ფრინველებმა იმრავლონ მიწაზე.

23. იყო საღამო, იყო დილა - მეხუთე დღე.

24. თქვა ღმერთმა: წარმოშვას მიწამ სულდგმული თავთავისი გვარისდა მიხედვით - პირუტყვი, ქვემძრომი და მიწის მხეცები თავ-თავისი გვარისდა მიხედვით. და იქმნა ასე.

25. გააჩინა ღმერთმა ნადირი თავ-თავისი გვარისდა მიხედვით, საქონელი თავ-თავისი გვარისდა მიხედვით და ქვემძრომი თავ-თავისი გვარისდა მიხედვით. დაინახა ღმერთმა, რომ კარგი იყო.

26. თქვა ღმერთმა: გავაჩინოთ კაცი ჩვენს ხატად, ჩვენს მსგავსებად. ეპატრონოს ზღვაში თევზს, ცაში ფრინველს, პირუტყვს, მთელს დედამიწას და ყველა ქვემძრომს, რაც კი მიწაზე დახოხავს.

27. შექმნა ღმერთმა კაცი, თავის ხატად შექმნა იგი, მამაკაცად და დედაკაცად შექმნა ისინი.

28. აკურთხა ღმერთმა ისინი და უთხრა: ინაყოფიერეთ და იმრავლეთ, აავსეთ დედამიწა, დაეუფლეთ მას, ეპატრონეთ ზღვაში თევზს, ცაში ფრინველს, ყოველ ცხოველს, რაც კი დედამიწაზე დახოხავს.

29 . თქვა ღმერთმა: აჰა, მომიცია თქვენთვის ყოველი ბალახი, თესლის მთესველი, რაც კი დედამიწის ზურგზეა, და ყოველი ნაყოფიერი ხე, თესლის მთესველი. ეს იყოს თქვენი საზრდო.

30. მიწის ყველა მხეცს, ცის ყველა ფრინველს, ყველა ქვემძრომს, რასაც კი სიცოცხლის სული უდგას, მწვანე ბალახი ჰქონდეს საჭმელად. და იქმნა ასე.

31. დაინახა ღმერთმა ყოველივე, რაც გააჩინა, და აჰა, ძალიან კარგი იყო. იყო საღამო, იყო დილა - მეექვსე დღე.

ვისაუბროთ ამ თავის გარშემო...


აბა შეკიხვები, გთხოვთ კომპეტენტურმა პირებმაც დაგვეხმარონ, თორემ მარტო ვერაფერს გავხდებით

[azazeli]

,,დასაბამად ღმერთმა ქმნა ცაჲ და ქვეყანაჲ,,
ღმერთი პირველად ქმნის დროს და დროში იქმნება ყველაფერი. ზედროული არის ის ვინც ქმნის თავად დროს,ანუ ღმერთი. შემოქმედებითი პროცესი განწესებულია ექვს დღეზე. გრიგოლ ნოსელი კი სვავს აბსოლიტურად ჭეშმარიტ კითხვას, თუ რატომ დასჭირდა მას ექვსი დღე სამყაროს შესაქმნელად? წმ.იოვანე თავის ნაშრომში ,, მართმადიდებელი სარწმუნოების ზედმიწევნითი გარდამოცემა ,, ბრძანებს, რომ ღმერთის თვისებები არის ყოვლადმყოფობა; ყოვლისშემძლებელი; ყოვლისმცოდნე, ერთი მომენტი რომ გამოვაკლოთ, იგი ღმერთი არ იქნება. ყოვლადძლიერმა შექმნა სამყარო და კითხვა, რაში ჭირდებოდა მას ექვსი დღე შესაქმნელად? გრიგოლ ნოსელი ამბობს რომ ღმერთი სამყაროს ქმნის მყისიერად. იგი ამბობს რომ ღმერთმა აბსოლიტურად ყველაფერი შექმნა და ის ექვსი დღე რაღა არისო ისმებოდა ასეთი კითხვა.სიბნელე არის სინათლის ნაკლებობა.თავდაპირველად ქვეყნის შექმნამდე , არსებობდა სიბნელე, სიბნელისა და სინათლის ერთდროული არსებობა, წარმოუდგენელია, სიბნელე არის უარსო, აქ ყურადღებას ვაქცევთ სიას, წმ. გრიგოლ ნოსელი ავითარებს მოძღვრებას,რომლის თანახმადაც ღმერთი მყისიერად ქმნის პრინციპებს, მაგ: სიმსუბქე-მსუბუქი, სიმძიმე-მძიმე. ღმერთმა შექმნა იდეები ანუ საწყისი პირველი ელემენტები. ღმერთმა ეს ელემენტები ჩაალაგა ერთმანეთის გვერდით თითოეულ ელემენტში ორი რამ დევს (მომენტი) ნათებისა და ურთიერთ ლტოლვისა. ანუ ღმერთმა ეს პირველი ელემენტები შექმნა და ამ ელემენტებით რეალიზდება ყველაფერი, მათ აქვთ უნარი ურთიერთმიზიდულობისა მათ აქვთ უნარი ერთმანეთისაკენ ძვრისა და ცვლისა მათ აქვთ აგრეთვე ნათება ერთმანეთისაკენ სწრაფვის დროს , შეჯახების დროს წარმოიქმნება ნათელი, კაჟის ქვის მსგავსად მათი შეჯახების შედეგად შეიქმნა სინათლე. და სწორედ ეს უნდა იყოს ფიზიკოსების მიერ ნათქვამი დიდი აფეთქების შესახებ. აუცილებლად, პირველად უნდა გაჩენილიყო სინათლე, ამისათვის რომ მატერიალური სამყარო შეიქმნას სინათლე უნდა არსებობდეს, ამიტომაც საჭიროა გამოჩნდეს ანუ ხილული გახდეს.
წმინდა გრიგოლ ნოსელი ამბობს: ოთხი დასაბამი სტიქიის შესახებ. შეხვდა ერთმანეთს, სიმშრალე, სიცივე, სიმსუბუქე და შექნმა ჰაერი. გამოვიდა სიმსუბუქე და შევიდა სიმძიმე. გამოვიდა სიმშრალე და შევიდა სისველე, შეიქმნა წყალი და გამოვიდა სიცივე შეიქმნა მიწა და შევიდა სიმხურვალე ,სიმძიმე და სიმშრალე ცეცხლი, მხურვალე, მშრალი მსუბუქი დაიძრა სიმსუბუქის გამო ზევით, ანუ ცეცხლი მიდის ზევით და ანათებს გარშემო. ეს არის ქმნილი მატერიალური ნათელი, იარა მან გარკვეულ სამყარომდე, სადაც სხვა ნათელია და გამოვიდა უკან. ასვლა, განათება ჩამოსვლა და კვლავ ასვლა.
წმინდა გრიგოლ ნოსელი ამბობს:ღმერთმა ბრძანა რომ განყაროს ერთმანეთისაგან წყლები, მოაქციოს წყლები მყარს ზემოთა და მყარს ქვემოთ ( ამის შესახებ მე-7 მუხლშია ნათქვამი) ესეიგი რაღაცა მყარი გაჩნდა, მაღლა წყლები დარჩა და რაღაცა წყლები დაბლა დარჩა. აი ამ მყარს ღმერთმა უწოდა ცა. ორიგენე როდესაც მსჯელობდა ამ მუხლთან დაკავშირებით არსებობდა რაიმე. პირველ მუხლში ნათქვამი (ცა), მე-7 და მე-8 მუხლში ნათქვამი (ცა) ერთი და იგივეა. მოსემ ის რაც პირველ მუხლში მოკლედ თქვა, მე-8 და მე-7 მუხლში გავრცობილად მოგვითხრო. ამის შესახებ. წმ. გრიგოლ ნოსელი, ბასილ დიდს აბსოლიტურად ეთანხმება, პავლე მოციქულის ცნობილ სიტყვებს, რომ ის იყო აღტაცებული მე-3 ცამდე. და მეფსალმუნის სიტყვები ,, ცანი ცათანი ,, რომ არსებობდა იგი. და ამბობს რომ ეს სხვადასხვა ცებია. წმ.გრიგოლ ნოსელი ეთანხმება და ყურადღებას ვაქცევთ ასეთ რამეს ეს ცა, პირველ მუხლში იგულისხმება ყველაფერი მატერიალურიც და არამატერიალურიც, მყისიერიც და არამყისიერიც ხოლო მე-7 მუხლისა არის უკვე მყარი და ამ მყარს ეწოდება ცა.
ძვ.ქართული ტერმინოლოგიით სამყარო არის ადგილი,რომელზეც რაღაცა ემყარება (მყარი, დასამყარებელი).აი ამ სამყაროს ღმერთმა უწოდა,ცა.
წმ.წერილი ამბობს რომ ამ მყარს ზემოთ და ქვემოთ არის წყალი.
წმ.ბასილი დიდი ამბობს:რომ ზედა და ქვედა წყლები არის ჩვეულებრივი წყლები ( ხმელეთი არის უკვე შემდეგი შემოქმედება). ბასილისათვის მნიშვნელოვანია ასეთი რამ თუ კი არსებობს ცეცხლი რომლის შემადგენელი თვისებაა სიმხურვალე, მაშინ იგი შედეგს უნდა იძლეოდეს და თუ კი ეს სიმხურვალე დაყენებულია, მაშინ მისი განლევადი სტიქიაა საჭირო, რომელსაც მისი საპირისპირო თვისება ექნება ეს კი არის წყალი, რომელიც ნოტიო და სველია, თუ სიმხურვალე მეტია, მაშინ სინოტივე ნაკლებად ექნება და პირიქით. ესენი აკონსპექტებენ ერთმანეთს.(ბასილის მიხედვით).და საინტერესოა თუ საიდან იღებენ ისინი სათავეს.ცეცხლი ვიცით უკვე საიდან მოდის,მარა წყალი, ეს აინტერესებს ბასილს და ამბობს აი აქედან სადაც ზემო წყლებია. იგი ამბობს რომ ღმერთმა გახსნა ცათა სარკმლები(ალეგორიულად) და ჩამოიქცა წყლები, მაგრამ აქ ისმება კითხვა, ეს ზემო წყლები განლევადია თუ განულევადი? ბასილი დიდი ამბობს რომ განლევადია წყლის ზემო მარაგი რადგან ის მატერიაა და რაც მატერიაა მას ბოლო აქ ანუ დასასრული. წყლის გამოლევის შემთხვევაში რჩება მხოლოდ სიმხურვალე და სწორედ მის ცეცხლში გამოიწრთობა ახალი ქვეყანა (აპოკალიფსი). გრიგოლ ნოსელი ამ შემთხვევაში ბასილს არ ეთანხმება. იგი სვამს შემდეგ კითხვას არსებობს თუ არა ზედა წყლები იგი წყლის თვისებებს აქცევს ყურადღებას წყალი არის ცივი,სველი და მძიმე,და თუ მძიმეა უნდა ჩამოიქცეს ამიტომ იგი მასზე უარს ამბობს. შესაბამისად იგი ამბობს რომ ქვემოთ არსებული სტიქია,გაქრეს და განილიოს. იგი მას კი არ აქრობს,არამეედ ერთიდან მეორეში გადაჰყავს.მისი აზრით წყალი ცივი და მძიმეა და როდესაც მხურვალება ზემოქმედებს სიმძიმე განილევა და სიმსუბუქე შემოდის.შემდგომ მხურვალებასთან ურთიერთობისას ჰაერი იფილტრება და სიმძიმე კვლავ შემოდის და იწყებს მოძრაობას. წმ.გრიგოლ ნოსელი, ზედა წყლებს არ აღიარებს და გარკვეულწილად ეთანხმება ორიგენეს, რადგან იგი ამბობდა, რომ ზედა წყლები ანგელოზებია, რადგან ანგელოზნიც უსამყოფონი არიან და წყალსავით გადაადგილდებიან. ორიგენე იმასაც ამბობს რომ, ქვედა წყლები ანგელოზები არიანო,ამაზე კი გრიგოლ ნოსელი არ ეთანხმება და ქვედა წყლებს ჩვეულებრივ წყლებად მიიჩნევს.ეს ასეც არის რადგან ღვთის ქმნილებაში არაფერი არ იყო დაცემული და ცუდი ღმერთმა შექმნა ყველაფერი კარგი და კარგად. არ შეიძლებოდა ცუდი შეექმნდა .ამიტომ გრიგოლ ნოსელის მოძღვრება ამ თემასთან დაკავშირებით აბსოლიტურად სწორია.
ყურადრება ექცევა რას, წმ.წერილში თხრობა გვაქ სამყაროს შექმნის შესახებ,პირველ თავში, როცა დასრულდება თხრობა მისი შექმნის შესახებ,წმ. წერილი კიდევ ერთხელ იწყებს სამყაროს შემოქმედებაზე საუბარს.
თავში ჩვენ ვახსენეთ თუ რატომ სჭირდებოდა უფალს ექვსი დღე ქვეყნის შესაქმნელად? ეს ექვსი დღე არის რეალიზება შესაქმისა. საღმრთო მოაზრებაში მთელი შესაქმე დასრულებულია, ეს ჩვენთვის იქნა ექვს დღეში რეალიზებული რათა კარგად გაგვეგო შესაქმე.

ადამიანის შექმნისას ღმერთმა კი არ შეეხო პირდაპირ და კი არ მოზიდა მიწიდან, ეს ყველაფერი (ალეგორიულია)რათა ჩვენ ტვინამდე მოეტანა.მას ასე რომ შეექმნა ეს ქვეყანა იგი ღმერთი არ იქნებოდა.იგი თუ რაიმეს შეეხებოდა დაილეოდა, ყველაფერი დაინთქმებოდა .ეს ყველაფერი ხდება საღვთო განგებით ( შესაქმე ). თუ ღმერთია იგი მაშინ ყველაფერს პირველმოაზრებაში ქმნის ყოველივეს,და იგი მერე რეალიზდება დროში,რათა ჩვენთვის გასაგები იყოს ყოველივე ეს. ( ექვსი დღე ).
მოსეს ორჯერ აქვს თხრობა წმ.წერილში შესაქმის შესახებ.მეექვსე დღის შემდეგ ადამიანის შექმნის შემდეგ ღმერთმა განისვენა. ( შაბათი) განა ღმერთი დაიღალა და ოფლი მოიწმინდა? რათქმაუნდა არა, ამით ღმერთმა დაასრულა ყველაფრის შექმნა, რაც აბსოლიტურად კმარია და მეტი არაფერი შეიქმნება.სრული სისავსით შექმნა მან ყოველივე. ,, აკურთხა ეს დღე და წმინდა ჰყო იგი,, მეშვიდე დღე აკურთხა, განა სხვა დღეები კურთხეული არ არის ? მეშვიდე დღე აკურთხა ღვთის ლიტურგიკული დიდებისთვის ,მან ერთი დღე გამოყო მისთვის.განა სხვა დღეებში არ შეიძლება ლიტურგიკული ღვთისმსახურება? ,,მოიხსენე დღე იგი შაბათი და წმინდა ჰყავ იგი,, განა ადამიანი სხვა დღეებში არ ადიდებს ღმეერთს? ადამიანს რაც აკისრია და აასრულებს მას, სწორედ ამით ადიდებს იგი ღმერთს.ღვთის დიდება ხდება ყოველ წამს.
წმ.პავლე მოციქული ამბობს: ,, გინა თუ ჭამდეთ გინა თუ სვამდეთ ყველაფრის ღვთის სადიდებლად აკეთებდეთ,, როცა წინადაცვეთა შემოიღეს, იერემია წინასწარმეტყველმა თქვა: ,,გული წინადაიცვითეთ გული,, და არა ის ორგანო რასაც მოჭრით და გიხარიათ, ის არ ჭირდებაო ღმერთს. ქრისტიანობა არის გააზრებული გული და ამ დროს სიცოცხლის გული,იგი აზროვნებს ამ დროს სწორად და მართებულად.მოსე თავიდან იწყებს თხრობას, სამყაროს შექმნის შესახებ.პირველ თავში მან უკვე დაასრულა მის შესახებ თხრობა, მეორე თავში კი კვლავ უბრუნდება მის თხრობას. რათ უნდა მას ამის განმეორება, განა მას რამე დაავიწყდა? გავარჩიოთ ერთმანეთისგან ორი რამ. წმ.მოსე გვეუბნება რომ შექმნა ყველაფერი და მისი ცენტრი არის ადამიანი.შესაბამისად როცა ვამბობთ რომ პირველი თხრობა მიმართულია უშუალოდ ცენტრისაკენ ანუ (კოსმოცენტრულია) თხრობა,(სადაც ყველაფერი შეიქმნა). ხოლო მეორე თავში მიმართულია ამ ცენტრის კიდე ცენტრისკენ ანუ თხრობა არის (ანთროპოცენტრული) (ცენტრი ადამიანი)
თქვა ღმერთმა: ,,ვქმნეთ კაცი ხატებისაებრ და მსგავსებისა ჩვენისა,, ღმერთმა ხორცს შთაბერა სული.ადამიანი ღმერთი არ არის და სული არ აძლევს მას ღმერთობის გარანტიას.ადამიანი ღმერთი ვერასოდეს გახდება თუ იქნება მისი გარანტია რომ ღმერთი გახდება იგი,მაშინ რწმენა დაიკარგება და გქრება.თუ შექმნა ღმერთმა ადამიანი მამაკაცად და დედაკაცად. მოსე მას ხაზს უსმევს მამაკაციც და დედაკაციც ხატია და მსგავსი ღვთისა თანასწორუფლებიანნი არიან მისი.
მართალია თავია კაცი ოჯახისა.ქმნილებაში იერარქია აუცილებელია.იგი თავისთავში გულისხმობს სიყვარულს და თუ სიყვარული არ არის მაშინ იერარქიაც არ არის. ღმერთს ერთნაირად უყვარს მამაკაციც და დედაკაციც.მამაკაცი მაშინ არის ქალზე მაღლა მდგომი,როცა კაც უყვარს ქალი და პატივს სცემს მას. ქალს არ აქვს უფლება მამაკაცთან განშორებისა რადგან,ადამიანი (კაცი), როცა ქალს აყენებს შეურაცყოფას,არ უნდა წავიდეს ქალი რადგან კაცი ავადმყოფია ა დროს და მას მოვლა უნდა,მიტოვება არ შეიძლება. ეს ავადმყოფი არის ქალის ქმარი და უნდა ატაროს იგი.იერარქია მაშინ არის ძლიერი,როცა სიყვარულია. ეკლესია არის ეპისკოპოსი და მის გარშემო მრევლი და აუცილებელია სიყვარული მათ შორის.დედაკაცსაც და მამაკაცსაც ევალება ერთი რამ,განღმრთობა, ორივე აბსოლოტურად სწორია ერთმანეთისა.ადამიანი არის მსგავსი ღმრთის ხატება მისი,აქვს თავისუფალი ნება, გონება, და სინდისი, რომელიც ამხელს მას. არცერთ სხვა ცხოველს არ აქვს
სინდისი,მიუხედავად ადამიანის დაცემულობისა, მასში მაინც არის სინდისის მარცვლები რომელიც ზემოქმედებს მასზე,ამ შემთხვევაში სინდისი დაჩრდილულია.( მარგალიტი ტალახში რომ ჩავარდეს და დაისვაროს,ამოიღებ გაწმენდ და კვლავ მარგალიტად რჩება, არაფერი იცვლება მასში).
ადამიანის უკვდავება არ არის პროგრესირებადი, იგი სტატიკურია,მისი სული გაჩენის დღიდან არის და იქნება. არ იცვლება, ხოლო ღვთისაკენ სწრაფვა არის მარად განახლება,სულ უნდა ვისწრაფოთ მის მიმართ მოვიპოვოთ სიხარული, ღმერთი მიუღწეველია, ჩვენ შეიძლება შევიცნოთ,მარა საბოლოოდ მას ვერ მივაღწევთ ბოლომდე.
წმ.გრიგოლი ბრძანებს ,,მარადის საკუთარ თავზე მაღლა,,
რას ნიშნავს ეს ! ვთქვათ რაღაცას აკეთებ და შენ თავს არ ძალუძს მისი გაკეთება და აიძულებ თავს რათა გააკეთო. არ გინდა მაგრამ მაინც აკეთებ. დავითი ამბობს:,,უფალი ჩემი, და ტვირთი ჩემი მსუბუქ არს,, წმ.წერილი გვამცნობს რომ ადამიანი დაასახლა,სამოთხეში სადაც იყო,ხე სიცოცხლისა და ხე ცნობადისა კეთილისა და ბოროტისა.ერთი უნდა ჭამოს მეორე არა.ღმერთმა უთხრა:,,თუ შეჭამ სიკვდილით მოკვდები,, ეს იყო პირველი როცა უთხრა არ ეჭამა ნაყოფი, კეთილისა და ბოროტისა. ამ დროს ღმერთმა იცის რომ ადამი მაინც შეჭამს.ადამიანი არის თავისუფალი არსება, ანუ საკუთარ თავზე გაბატონდა, და ყველაფერს მიაღწევს.ამ თავისუფალ ნებას უნდა მიეცა გამოხატულება, ამიტომ დაუწესა ღმერთმა, რომ არ შეეჭამა ნაყოფი, ამით მან მისცა საშვალება ადამს გამოეხატა თავისუფალი ნება. ეს რომ არ ექნა მაშინ რაში გამოხატავდა ადამი თავისუფალ ნებას? და რა აძლევს ნებას რეალიზების საშვალებას? იმ დროისთვის არ შეიძლებოდა ეგემა ეს ნაყოფი, ამით ის მიემსგავსებოდა ღმერთს.ადამი სამოთხეში მარხულობს,ადამი სამოთხეში სიყვარულით ესაუბრება ღმერთს, ანუ ლოცულობს გულით.ღმერთი ეუბნება ადამს იშრომეო, ადამიც შრომობს და ამას სიყვარულითა და სიხარულით, თავმდაბლობითა და მორჩილებით ასრულებს, რომელიც მისთვის სიამოვნების მომგვრელია.ამ აბსოლიტური სიამოვნების ჟამს, როცა ადამი ლოცულობს ანუ ესაუბრება ღმერთს, მას არ აკლია არაფერი. ამ დროს ადამმა მოიწყინა, ადამის მოწყენის განქარვება არ მოხერხდა, მისთვის განქარვების მცდელობა, თითქოს და წარუმატებლად დასრულდა.
არცერთი ქმნილება არ არის ქვეყანაზე ღვთის ხატება, გარდა ადამიანისა. ადამიანი ძალიან გონიერი არსებაა, სწორედ მან დაარქვა ცხოველებს სახელები.
რატო ქმნის ღმერთი სამყაროს?მას არ უნდა რომ მარტო თვითონ განიცდიდეს იმ ნეტარებას რაც მასშია, იგი საკუთარ თავში არ იკეტება და მას სურს მასთან ერტად ვიღაცა იყოს ბედნიერი.ღმერთმა თავისი ყოვლადმოწყალებით და ყოვლადსახურებით შექმნა სამყარო. მას სურს თანამონაწილე გახადოს, თავის დიდებაში ადამიანი და იყოს მასთან ბედნიერი, არა ეგოიზმით,არამედ მისი ყოვლადმოწყალებით.
ადამიანს როგორც ხატს ღვთისას უჩნდება სურვილი რომ მასთან ერთად იყოს ვიღაცა და მასთან ერთად, ადიდებდეს ღმერთს, და ემორჩილებოდეს მას. ადამი რატომ შევიდა სამოთხეში? და რა დამსახურება ქონდა მაას? არანაირი დამსახურება არ ჰქონია, არამედ იგი შევიდა ღვთის მოწყალების გამოვლინებით. ადამს უჩნდება სურვილი მასთან ერთად იყოს ვინმე,რომელთან ერთადაც განადიდებს ღმერთს.
ადამის სამოთხისეული ყოფისადმი შესაბამისობა,მისი სულიერი მდგომარეობისა, სწორედ იმაში გამოიხატა რომ მისთვის შემწე არ აღმოჩნდა.ის არ არის კმაყოფი.დაკმაყოფილდება მხოლოდ მაშინ როცა ვერტიკალურ და ჰორიზონტალურ სხივს შეემატება. გარდა იმისა რომ ყავს ღმერთი უნდა ყავდეს ვიღაცა, რომელიც ასევე ეყვარება და თანამსგავსი იქნება და ეყვარება მას.ეს მოწყინება ღვთისადმი პროვოცირებულიც კი იყო, რადგან ადამს უნდა უყვარდეს მისი ხატი.ადამმა უნდა იგრძნოს საჭიროება სიყვარულისა, მოყვარის არსებობისა. მოციქულის ეპისტოლე:თუ არ გიყვარს შენს გვერძე მდგომი რომელსაც ხედავ, მაშინ როგორღა შეიყვარებ უფალს, რომელიც არ გიხილავს.მთელი ეს მოძღვრება მთელი სისავსით ჩანდა და ვითარდება სამოთხეში სწორედ ამ მდგომარეობის მცდელობა, მისი აღკვეთისა გახლავთ, ბრძოლა და ომი, ნათელ და ბნელ ძალას შორის, რომელიც აბსოლიტური გამარჯვებით გოლგოთაზე დასრულდება.
,,ღმერთმა ადამს დასცა განკვირვება,, განკვირვება არის ნარკოზული ძილის მდგომარეობა ( ეს მდგომარეობა წმ.წერილში აბრაამთან გამოჩნდება) ეს მდგომარეობა არის ორგანიზმის მიძინება როცა ზურგის ტვინი მუშაობს.აღთქმის უნარს ინარჩუნებს.წმ.წერილში წერია რომ ნეკნი გამოუღო უფალმა, ნეკნი უშვალოდ კი არ განიშნებს ნეკნზე, არამედ გვერდზე, წიბოზე, განაპირა ნაწილზე. შეიქმნა დედაკაცი, და მას რომ შეხედა მამაკაცმა თქვა: აჰა ძვალი,ძვალთა ჩემთაგანი, ხორცი, ხორცთა ჩემთაგანი, ამას ეწოდოს ცოლ რამეთუ მამაკაცისგან მოღებულ არს ესე ამიტომ დაუტეოს კაცმან მამაი თვისი და დედაი თვისი და შეეკრას ცოლსა თვისა და იყვნეს იგინი ერთ... ერთ ხორც.

ირაკლი ასტამაძე.