ფიზიოლოგიური მოთხონილების სტატუსით გამართებული ცოდვ პარამეტრები

[q.w.e]

გამარჯობათ

ამ თემაზე ბევრი დაწერილა,ამ ფორუმზეც,მამაოსაც დავუსვი კითხვა და ზოგადად ძალიან აქტუალურია ეს საკითხი იმ ყმაწვილთAთვის რომელთა ჰორმონების ჩამოყალიბების ეტაპი მიმდინარეობს. მაინტერესებს რა ოქროს შუალედი უნდა დავიცვა იმისათვის რომ არც ჩუკენობის ცოდვაში ჩავვარდე და არც ძილსა შინდა დაცემა შემემთხვეს ხშირად?არ არის აუცილებელი მარტო მედიცინური და"ლოგიკური"გზებით ამიხსნათ ყოველივე მისტიკურიც ჩემთვის მისაღEბი იქნება.ის რომ ჩუკენობის ცოდვა ბევრად მძიმეა საკუთარ თავზე მაქ გამოცდილი,თავიდან მამაოსთვის ამის დაწერა ძალიან მრცხვენოდა მაგრამ მერე თავს ძალა დავატანე მოვინანიე დაახლოებით ნახევარი წლის უკან და იმედია ამ ცოდვას აღარ დავუბრუნდები არაფრის ფასად.თუმცა მას შემდეგ მტანჯავს ძილსა შინა დაცემა კვირაში მინიმუმ ერთხელ ,ხშირად 2 ჯერ მაინც მემთხვევა,თანაც არც თუ ისე ადვილია ამ ცოდვით დაცემის შემდეგ მოიწესრიგო თავი როგორც სულიერად(50 მეტანია და ლოცვა)ასევე ფიზიკურად(ჰიგიენურად)ისე რომ ოჯახის წევრებმა არ გაიგოს,თუმცა ამ მიზეზების გამო არ ვაპირებ დავუბრუნდე ჩუკენობის ცოდვას(თუ ძაან არ დამიბნელდა გონება) მაინტერესებს თქვენი პირადი გამოცდილება ამ საკითხთან დაკავშირებით....რას..მირჩევდით??

[G_saxva]

MIRDAT
არასწორი ხედვაა. საწყისი სწორი მიმართულებითაა განხილული მაგრამ მერე სხვა კუთხით მიდიხარ. ერთ რამეში გეთანხმები მექანიკური ქმედება არ გვაცხოვნებს თან თუ გული არ მივაყოლეთ. რელიგიურობა რუტინულ ქმედებაში არ უნდა გადავიდეს, ქრისტიანობა და მართლმადიდებლობა გულით და სულით სიყვარულის განცდას ქადაგებს, ზუსტად ამ სიყვარულით უნდა მიხვიდე ქრისტემდე.
არ გეთანხმები ამაში

დ რაც ღმერთს გვაშორებს, ჩვენი არასწორი დამოკიდებულებებია და არა ცოდვები.

როცა ამბობ ცოდვები არ გვაშორებსო, არასწორი დამოკიდებულება მხოლოდო. ცოდვა რა არის? ის რაც საღვთო მადლს განგაშორებს. შენ კი ამბობ ის რა საღვთO მადლს გამნმაშორებს (ანუ ცოდვა) კი არ განმაშორებს არამედ არასწორი დამოკიდებულებაო. არასწორი დამოკიდებულება რა არის? ჩემსა და სხვა პირსა თუ საგანსშ შორის ურთიერთობა რომელიც რაღაც დადგენილი წესების ან ჩემი სტერეოტიპების მიხედვით მიმდინარეობს. თუ ვინმე ამ წეს ან სტერეოტიპს დაარღვევს მაშინ არასწორ დამოკიდებულებაში აღმოჩნდება, მაგრამ აქ მთავარი ისაა ჩემ მიერ დადგენილი სტერეოტიპები რამდენად მართებულია. მართლადიდებლობაში ეს საკუთარ თავზე რელიგიის მორგება გამოდის, შენი თვალთახედვით ვერ განსჯი რა არის სწორი და როგორ უნდა მოიქცე, ამაში იმ პიროვნებებს უნდა დაეყრდნო ვინც გაირა და ნახა ეს მდგომარეობა, იცის როგორია სწორი და არსწორი დამოკიდებულება. მაგალითსითვის ავიღოთ შენ გაიარე ეს მდგომარეობა და ჩვენს მეგობარ ფორუმელს საკუთარი გამოცდილებიდან უზიარებ შენს აზრს თუ როგორ უნდა მოიქცეს, მაგრამ ვინც უფრო შენზე შორს წავიდა უფრო მეტი ნახა და გაიგო სხვა საფეხურზე აინაცვლა სულიერებისა მისი დაჯრება არ მოგვეთხოვება? თუნდაც იგივე შენ ?!

პ.ს ყოველთვის მინდოდა მეკითხა მას შემდეგ რაც ეს ყველაფერი გადახარშე შენს გონებაში და დაიკავე ის პოზიცია რელიგიასთან მიმართებაში რასაც დღესაც მისდევ, რამდენად კარგად გრძნობ თავს?