ფიზიოლოგიური მოთხონილების სტატუსით გამართებული ცოდვ |
სტუმარს სალამი ( შესვლა | დარეგისტრირება )
ფიზიოლოგიური მოთხონილების სტატუსით გამართებული ცოდვ |
q.w.e |
Jun 8 2014, 04:57 PM
პოსტი
#1
|
Member ჯგუფი: Members პოსტები: 150 რეგისტრ.: 26-April 14 წევრი № 13,685 |
გამარჯობათ
ამ თემაზე ბევრი დაწერილა,ამ ფორუმზეც,მამაოსაც დავუსვი კითხვა და ზოგადად ძალიან აქტუალურია ეს საკითხი იმ ყმაწვილთAთვის რომელთა ჰორმონების ჩამოყალიბების ეტაპი მიმდინარეობს. მაინტერესებს რა ოქროს შუალედი უნდა დავიცვა იმისათვის რომ არც ჩუკენობის ცოდვაში ჩავვარდე და არც ძილსა შინდა დაცემა შემემთხვეს ხშირად?არ არის აუცილებელი მარტო მედიცინური და"ლოგიკური"გზებით ამიხსნათ ყოველივე მისტიკურიც ჩემთვის მისაღEბი იქნება.ის რომ ჩუკენობის ცოდვა ბევრად მძიმეა საკუთარ თავზე მაქ გამოცდილი,თავიდან მამაოსთვის ამის დაწერა ძალიან მრცხვენოდა მაგრამ მერე თავს ძალა დავატანე მოვინანიე დაახლოებით ნახევარი წლის უკან და იმედია ამ ცოდვას აღარ დავუბრუნდები არაფრის ფასად.თუმცა მას შემდეგ მტანჯავს ძილსა შინა დაცემა კვირაში მინიმუმ ერთხელ ,ხშირად 2 ჯერ მაინც მემთხვევა,თანაც არც თუ ისე ადვილია ამ ცოდვით დაცემის შემდეგ მოიწესრიგო თავი როგორც სულიერად(50 მეტანია და ლოცვა)ასევე ფიზიკურად(ჰიგიენურად)ისე რომ ოჯახის წევრებმა არ გაიგოს,თუმცა ამ მიზეზების გამო არ ვაპირებ დავუბრუნდე ჩუკენობის ცოდვას(თუ ძაან არ დამიბნელდა გონება) მაინტერესებს თქვენი პირადი გამოცდილება ამ საკითხთან დაკავშირებით....რას..მირჩევდით?? |
G_saxva |
Jun 11 2014, 09:49 AM
პოსტი
#2
|
I n t e r n e t ჯგუფი: co-Moderators პოსტები: 4,913 რეგისტრ.: 11-March 13 მდებარ.: i n t e r n e t წევრი № 13,010 |
MIRDAT
არასწორი ხედვაა. საწყისი სწორი მიმართულებითაა განხილული მაგრამ მერე სხვა კუთხით მიდიხარ. ერთ რამეში გეთანხმები მექანიკური ქმედება არ გვაცხოვნებს თან თუ გული არ მივაყოლეთ. რელიგიურობა რუტინულ ქმედებაში არ უნდა გადავიდეს, ქრისტიანობა და მართლმადიდებლობა გულით და სულით სიყვარულის განცდას ქადაგებს, ზუსტად ამ სიყვარულით უნდა მიხვიდე ქრისტემდე. არ გეთანხმები ამაში ციტატა დ რაც ღმერთს გვაშორებს, ჩვენი არასწორი დამოკიდებულებებია და არა ცოდვები. როცა ამბობ ცოდვები არ გვაშორებსო, არასწორი დამოკიდებულება მხოლოდო. ცოდვა რა არის? ის რაც საღვთო მადლს განგაშორებს. შენ კი ამბობ ის რა საღვთO მადლს გამნმაშორებს (ანუ ცოდვა) კი არ განმაშორებს არამედ არასწორი დამოკიდებულებაო. არასწორი დამოკიდებულება რა არის? ჩემსა და სხვა პირსა თუ საგანსშ შორის ურთიერთობა რომელიც რაღაც დადგენილი წესების ან ჩემი სტერეოტიპების მიხედვით მიმდინარეობს. თუ ვინმე ამ წეს ან სტერეოტიპს დაარღვევს მაშინ არასწორ დამოკიდებულებაში აღმოჩნდება, მაგრამ აქ მთავარი ისაა ჩემ მიერ დადგენილი სტერეოტიპები რამდენად მართებულია. მართლადიდებლობაში ეს საკუთარ თავზე რელიგიის მორგება გამოდის, შენი თვალთახედვით ვერ განსჯი რა არის სწორი და როგორ უნდა მოიქცე, ამაში იმ პიროვნებებს უნდა დაეყრდნო ვინც გაირა და ნახა ეს მდგომარეობა, იცის როგორია სწორი და არსწორი დამოკიდებულება. მაგალითსითვის ავიღოთ შენ გაიარე ეს მდგომარეობა და ჩვენს მეგობარ ფორუმელს საკუთარი გამოცდილებიდან უზიარებ შენს აზრს თუ როგორ უნდა მოიქცეს, მაგრამ ვინც უფრო შენზე შორს წავიდა უფრო მეტი ნახა და გაიგო სხვა საფეხურზე აინაცვლა სულიერებისა მისი დაჯრება არ მოგვეთხოვება? თუნდაც იგივე შენ ?! პ.ს ყოველთვის მინდოდა მეკითხა მას შემდეგ რაც ეს ყველაფერი გადახარშე შენს გონებაში და დაიკავე ის პოზიცია რელიგიასთან მიმართებაში რასაც დღესაც მისდევ, რამდენად კარგად გრძნობ თავს? -------------------- და მეცხრესა ოდენ ჟამსა ჴმა-ყო იესუ ჴმითა დიდითა და თქუა: ილი, ილი! ლიმა საბაქთანი? ესე არს: ღმერთო ჩემო, ღმერთო ჩემო! რაჲსათჳს დამიტევე მე? კაცი პატივსა შინა იყო და არა გულისხმა-ყო, ჰბაძვიდა იგი პირუტყუთა უგუნურთა და მიემსგავსა მათ. ---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- |
MIRDAT |
Jun 11 2014, 09:29 PM
პოსტი
#3
|
MIRDAT ჯგუფი: Members პოსტები: 542 რეგისტრ.: 13-October 11 მდებარ.: შუახმელეთი წევრი № 11,666 |
თუ ცოდვას ისე განვსაზღვრავთ როგორც შენ თქვი, მაშინ, რათქმაუნდა, მართალი ხარ. მაგით იდეაში იმის თქმა მინდოდა, რომ თუკი საკუთარი ცოდვისადმი სწორი დამოკიდებულება გექნება, მაგალთად როგორც ავაზაკს ქონდა, შეიძლება იმაზე წინ დადგე, ვისაც ეს ცოდვები ფიზიკურად არც ჩაუდენია (ფარისევლები). ამით კი ის გამოდის, რომ მთავარი მაინც ადამიანის აზროვნებაა და არა ფიზიკური ცოდვების ჩადენა არჩადენა. რათქმაუნდა ეს არ გულისხმობს იმას, რომ ცოდვის ჩადენა სწორია ან დიდს არაფერს აშავებს...
ყოველთვის მინდოდა მეკითხა მას შემდეგ რაც ეს ყველაფერი გადახარშე შენს გონებაში და დაიკავე ის პოზიცია რელიგიასთან მიმართებაში რასაც დღესაც მისდევ, რამდენად კარგად გრძნობ თავს? კარგად ვგრძნობ თავს. ცხოვრებაში პირველად მგონია, რომ ჩემი ადგილი ვიპოვე. ყოველშემთხვევისთვის ამ ეტაპზე... 2 წელი ხდება რაც ეგ გადაწყვეტილება მივიღე და ამ ხნის მანძილზე არცერთხელ არ მინანია და გული არ დამწყვეტია იმაზე რაც გავაკეთე. ვიცი ცუდად ჟღერს ჩემი ნაწერი, მაგრამ ეს ჩემი ცხოვრებაა, ახლა ესაა ჩემი გზა, მომავალში არ ვიცი საით გადაუხვევს, თუმცა დარწმუნებით შემიძლია ვთქვა, რომ თუკი რომელიმე რელიგიისკენ წავალ, ეს ისევ მართლმადიდებლობა იქნება... P.S. აი ზუსტად ახლა გადავაწყდი ამას, ამ თემასთან ახლოსაა ჩემი აზრით... https://www.youtube.com/watch?v=J8C_Q_6FtT8#t=247 |
მსუბუქი ვერსია | ახლა არის: 16th June 2024 - 09:44 PM |
მართლმადიდებლური არხი: ივერიონი
ფორუმის ელექტრონული ფოსტა: იმეილი