ფიზიოლოგიური მოთხონილების სტატუსით გამართებული ცოდვ პარამეტრები

[q.w.e]

გამარჯობათ

ამ თემაზე ბევრი დაწერილა,ამ ფორუმზეც,მამაოსაც დავუსვი კითხვა და ზოგადად ძალიან აქტუალურია ეს საკითხი იმ ყმაწვილთAთვის რომელთა ჰორმონების ჩამოყალიბების ეტაპი მიმდინარეობს. მაინტერესებს რა ოქროს შუალედი უნდა დავიცვა იმისათვის რომ არც ჩუკენობის ცოდვაში ჩავვარდე და არც ძილსა შინდა დაცემა შემემთხვეს ხშირად?არ არის აუცილებელი მარტო მედიცინური და"ლოგიკური"გზებით ამიხსნათ ყოველივე მისტიკურიც ჩემთვის მისაღEბი იქნება.ის რომ ჩუკენობის ცოდვა ბევრად მძიმეა საკუთარ თავზე მაქ გამოცდილი,თავიდან მამაოსთვის ამის დაწერა ძალიან მრცხვენოდა მაგრამ მერე თავს ძალა დავატანე მოვინანიე დაახლოებით ნახევარი წლის უკან და იმედია ამ ცოდვას აღარ დავუბრუნდები არაფრის ფასად.თუმცა მას შემდეგ მტანჯავს ძილსა შინა დაცემა კვირაში მინიმუმ ერთხელ ,ხშირად 2 ჯერ მაინც მემთხვევა,თანაც არც თუ ისე ადვილია ამ ცოდვით დაცემის შემდეგ მოიწესრიგო თავი როგორც სულიერად(50 მეტანია და ლოცვა)ასევე ფიზიკურად(ჰიგიენურად)ისე რომ ოჯახის წევრებმა არ გაიგოს,თუმცა ამ მიზეზების გამო არ ვაპირებ დავუბრუნდე ჩუკენობის ცოდვას(თუ ძაან არ დამიბნელდა გონება) მაინტერესებს თქვენი პირადი გამოცდილება ამ საკითხთან დაკავშირებით....რას..მირჩევდით??

[G_saxva]

პირველად რომ წირვაზე ვიყავი, ეგ დღე ნამდვიალდ არ მახსოვს, პატარა ვიქნებოდი ძალიან, მაგრა ის დღე, როცა პირველად საკურთხეველში შევედი... თუმცა მოდი ეგ დღეც არ გვინდა, ძაან დაძაბული ვიყავი მაგრამ აი ის პერიოდი, პირველი 1 თვე, როცა სტიქაროსანი გავხდი, საკმაოდ უცნაური და კარგი გრძნობა მქონდა, არც მანამდე და არც მის შემდეგ ასეთი რამ არ განმიცდია და სიმართლე გითხრა, არც მგონია კიდევ ვიგრძნო მასეთი რაღაც... ერთადერთი ნამდვილად წმინდა გრძნობა რაც მახსოვს ჩემი საკმაოდ დიდი ხნის ეკლესიაში ყოფნიდან, აი ეგ 1 თვე იყო... ცუდს ვერაფერს ვიხსენებ მაგ პერიოდიდან...

ზუსტად მეც მანდ ვარ, მასეთი ნათელი პერიოდი შენ ცხოვრებაში არ განგიცდია და რატომ არ გაქვს სურვილი ისევ განიცადო? მე მაგალითად მახსოვს პირველად რომ მივედი ეკლესიაში რა გრძნობაც მქონდა, მას მერე ეგეთი არაფერი განმიცდია, მაგრამ თუნდაც ერთხელ კიდევ რომ განვიცადო ალბათ ყველაზე ბედნიერი ვიქნები. რატომ არ უნდა ვიბრძოლო ამისთვის?

შეიძლება ადამიანი ყველა იქ ჩაწერილ ქმედებას ახორციელებდეს, მაგრამ ცოდვას არ ჩადიოდეს. გადახედეთ წმინდანთა ცხოვრებას (2 ტომეულს არ ვგულისხმობ, ძალიან ცოტა რომ წერია და ყველაფერი კარგი) თუნდაც მამა გაბრიელი ავიღოთ, საკმაოდ ბევრ წესს არღვევდა სვამდა და ა.შ. როგორ ფიქრობთ ეს სმა ცოდვა იყო მისთვის? აშორებდა ღმერთს? არამგონია... ანუ ცოდვა ადამიანზეა დამოკიდებული, შეიძლება ვიღაც ხალხს ეხმარებოდეს და ეს იყოს მისთვის ცოდვა, ვიღაც კი იგინებოდეს, ლოთობდეს და ამით ცხონდეს.

ვხვდები რისი თქმაც გინდა, მაგრამ უკიდურესობაში ვარდები. მოდი შევთანხმდეთ რომ ვერც გინებით და ვერც ლოთობით ვერ ცხონდები, ისევე როგორც გარეგნული მოქმედებებით. ახლა იმას დავუკვირდეთ რა განსხვავებაა შენ მიერ ჩადენილ მოქმედებასა და ამავე მოქმედების ჩამდენ სხვა პიროვენბას შორის რომლისთვისაც ეს ყოველივე ცოდვაა. ალბათ მთავარი განმასხვავებელი ისაა რომ თავისი გული და განწყობა ამ ორ პიროვნებას სხვადასხვა მიმართულებით მიჰყავს. ერთი თუ ყველა ქმედებაში უფალს ხედავს მერორე მას განეშორება. საერთოდ მე ვთვლი მთავარი გულია თუ საით და როგორ მიყავხარ. ლოთობაც და გინებაც ცოდვაა მაგრამ ზოგის სულს ეს მეტად აზიანებს ზოგისას უფრო ნაკლებად.

[MIRDAT]

ზუსტად მეც მანდ ვარ, მასეთი ნათელი პერიოდი შენ ცხოვრებაში არ განგიცდია და რატომ არ გაქვს სურვილი ისევ განიცადო? მე მაგალითად მახსოვს პირველად რომ მივედი ეკლესიაში რა გრძნობაც მქონდა, მას მერე ეგეთი არაფერი განმიცდია, მაგრამ თუნდაც ერთხელ კიდევ რომ განვიცადო ალბათ ყველაზე ბედნიერი ვიქნები. რატომ არ უნდა ვიბრძოლო ამისთვის?

საქმე იმაშია, რომ ეგ პერიოდი 1 თვე გრძელდებოდა და ჩემს ცხოვრებაში ყველაზე ბნელი პერიოდიც ეკლესიასთანაა დაკავშირებული და 2 წელი გასტანა... მირჩევნია ასე საშუალო მგომარეობაში ვიყო, ვიდრე ეგეთი საშნელება კიდევ გამოვცადო. მითუმეტეს, რომ იმ კარგი გრძნობის განცდის შანსი მეტისმეტად დაბალია...

საერთოდაც, კარგად და ცუდად ყოფნაზეც არაა, რაღაც სხვაა კიდევ. იმის გამო არ უდა იყო ეკლესიაში, რომ ხანდახან კარგ გრძნობას განიცდი, ნარკომანი ხომ არ ხარ, თეოდორე გიგნაძეს აქვს მაგაზე კარგი რაღაც ნათქვამი და მეზარება მოძებნა

ვხვდები რისი თქმაც გინდა, მაგრამ უკიდურესობაში ვარდები. მოდი შევთანხმდეთ რომ ვერც გინებით და ვერც ლოთობით ვერ ცხონდები, ისევე როგორც გარეგნული მოქმედებებით. ახლა იმას დავუკვირდეთ რა განსხვავებაა შენ მიერ ჩადენილ მოქმედებასა და ამავე მოქმედების ჩამდენ სხვა პიროვენბას შორის რომლისთვისაც ეს ყოველივე ცოდვაა. ალბათ მთავარი განმასხვავებელი ისაა რომ თავისი გული და განწყობა ამ ორ პიროვნებას სხვადასხვა მიმართულებით მიჰყავს. ერთი თუ ყველა ქმედებაში უფალს ხედავს მერორე მას განეშორება. საერთოდ მე ვთვლი მთავარი გულია თუ საით და როგორ მიყავხარ. ლოთობაც და გინებაც ცოდვაა მაგრამ ზოგის სულს ეს მეტად აზიანებს ზოგისას უფრო ნაკლებად.

ეგაა, გეთანხმები. მაგის თქმა მინდოდა ზუსტად.