ფიზიოლოგიური მოთხონილების სტატუსით გამართებული ცოდვ |
სტუმარს სალამი ( შესვლა | დარეგისტრირება )
ფიზიოლოგიური მოთხონილების სტატუსით გამართებული ცოდვ |
q.w.e |
Jun 8 2014, 04:57 PM
პოსტი
#21
|
Member ჯგუფი: Members პოსტები: 150 რეგისტრ.: 26-April 14 წევრი № 13,685 |
გამარჯობათ
ამ თემაზე ბევრი დაწერილა,ამ ფორუმზეც,მამაოსაც დავუსვი კითხვა და ზოგადად ძალიან აქტუალურია ეს საკითხი იმ ყმაწვილთAთვის რომელთა ჰორმონების ჩამოყალიბების ეტაპი მიმდინარეობს. მაინტერესებს რა ოქროს შუალედი უნდა დავიცვა იმისათვის რომ არც ჩუკენობის ცოდვაში ჩავვარდე და არც ძილსა შინდა დაცემა შემემთხვეს ხშირად?არ არის აუცილებელი მარტო მედიცინური და"ლოგიკური"გზებით ამიხსნათ ყოველივე მისტიკურიც ჩემთვის მისაღEბი იქნება.ის რომ ჩუკენობის ცოდვა ბევრად მძიმეა საკუთარ თავზე მაქ გამოცდილი,თავიდან მამაოსთვის ამის დაწერა ძალიან მრცხვენოდა მაგრამ მერე თავს ძალა დავატანე მოვინანიე დაახლოებით ნახევარი წლის უკან და იმედია ამ ცოდვას აღარ დავუბრუნდები არაფრის ფასად.თუმცა მას შემდეგ მტანჯავს ძილსა შინა დაცემა კვირაში მინიმუმ ერთხელ ,ხშირად 2 ჯერ მაინც მემთხვევა,თანაც არც თუ ისე ადვილია ამ ცოდვით დაცემის შემდეგ მოიწესრიგო თავი როგორც სულიერად(50 მეტანია და ლოცვა)ასევე ფიზიკურად(ჰიგიენურად)ისე რომ ოჯახის წევრებმა არ გაიგოს,თუმცა ამ მიზეზების გამო არ ვაპირებ დავუბრუნდე ჩუკენობის ცოდვას(თუ ძაან არ დამიბნელდა გონება) მაინტერესებს თქვენი პირადი გამოცდილება ამ საკითხთან დაკავშირებით....რას..მირჩევდით?? |
q.w.e |
Jun 13 2014, 09:02 PM
პოსტი
#22
|
Member ჯგუფი: Members პოსტები: 150 რეგისტრ.: 26-April 14 წევრი № 13,685 |
ციტატა ე.ი.მაინტრერესებს რა ჯობია ეკლესიაში წირვაზე ვიდგე 3-4 სთ,მაგრამ ჩემს გონებაში ერთი სიტყვაც არ შევიდეს და გონებამ ყოველი სიტყვა აისხლიტოს,მაგრამ მაინც ვიდგე, თუ ასეთ მგომარეობაში ყოფნას ჯობია საერთოდ არ წავიდე... ან მაგალითად მარხვაში ნერწყვი რომ გახრჩობს რომელიმე საჭმლის დანახვაე ,რა ჯობია ვჭამო თუ მაინც ბოლომდე თავი შევიკავო... არ ვარ ზოგიერთისავით კომპენტენტური საერთოდ რჩევების მიცემაში ვინაიდან არც წმინდა წერილებიდან შემიძლია ციტების მოყვანა და არც ბევრი ღირსი მამების შეგონებები ვიცი,თუმცა ჩემი ინდივიდუალური მსჯელობით და იმ მიზერული გამოცდილებით რაც მაქ შემიძლია ჩემის მხრივ გითხრა:თუ შენ სიღღმისეულად გაანალიზებ რა არის წირვა, რამხელა მისტიკყური მხარე აქვს, თუ მოახდენ რეალიზებას იმ ცოდნისა თუ როგორ ვაწამეთ იესო ქრისტე, თუ ერთხელ მაინც დაგგუფლებია ის არაამქვეყნიური სიხარული და სიყვარული რომელიც ამ რელიგიასთანაა დაკავშირებული თუ გაქ გაანალიზებული რა არის ადამიანის ცხოვრების აზრი ამ ქვეყანაზე და თუ პატარა გამოცდილება მაინც გაქვს რომელიც შეიძლება შენს თავსვე მოუყვანო იმის არგუმენტად რომ ღმერთი მართლა არსებობს, თანდათან წირვაზე დასწრებას გაგიხარდება და მარხვის დაცვაც შენი ცხოვრების განუყოფელი ნაწილი იქნება,თუმცა არა ძალდატანებით რა თქმა უნდა , უძღები შვილის იგავი(თუ არ ვცდები ასე ქვია) წაიკითხე,ტურადღება გაამახვილე უფროსი შვილზე რომელიც მამის ყველა დარიგებას ასრულებს , თუმცა მონასავით და არა შვილივით .. მერწმუნე თუ არ გიხარია ღვთის მსახურების პირველი საფეხური(ანუ ეკლესიაზე წირვაზე დასწრება) ჩემი აზრით რეალური რევოლუცია უნდა მოახდინო შენს ცნობიერებაში. |
მსუბუქი ვერსია | ახლა არის: 31st May 2024 - 12:01 PM |
მართლმადიდებლური არხი: ივერიონი
ფორუმის ელექტრონული ფოსტა: იმეილი