მაქსიმილიანე თებესელი (მოწამე) პარამეტრები

[sanfol]

ქართულ ქსეულურ გვერდებზე არ იძებნება ამ მოწამეზე ინფორმაცია და რუსულ ვიკიპედიაში წერია, რომ ის არის როგორც მართლმადიდებლური ასევე კათოლიკური ეკლესიის წმინდანიც.

მაქსიმილიანე დაიბადა 274 წელს და როდესაც გახდა 21 წლის მას მოსთხოვეს, ჯარში მსახური, მაგრამ ქრისტიანული იდეოლოგიით შთაგონებულმა მაქსიმ უარი განაცხადა იმ მიზეზით, რომ მტერიც უნდა გვიყვარდეს და მათი მოკვლა არ შეიძლება, ამის შემდეგ ის სიკვდილით დასაჯეს დღევანდელ თებესაში.

ახლა კითხვა რაში მდგომარეობს: IV საუკუნეში I მსოფლიოს საეკლესიო კრებაზე დაშვებულად ცნეს ჯარში მსახური და მეტიც საგმირო და საპატიოდ შერაცხეს ვინც სამხედრო იყო. რატომ უარყო მაქსიმილიანემ მაშინ ეს პატივი? თანაც როცა თითქმის ყველა დიდი მეფე არის წმინდანი მეტიც დავით აღმაშენებელი ამბობდა მახვილი მესიისა ვარო, ვახტანგ გორგასალმა სიკვდილის წინ თქვა ეძიებდით სიკვდილსა ქრისტესათვისო, ბასილი II-ემ საერთოდ 15 ათას ტყვე ბულგარელს თვალები დასთხარა და როგორ რა ლოგიკაში ჯდება?
ავიღოთ 2 წმინდანი ვახტანგი და მაქსიმილიანე: ერთი კვდება ქრისტესთვის ომში, მეორეც კვდება ქრისტესთვის არაომში არამედ მისი უარყოფით, 2 ივე წმინდანი რანაერადაა? თან ეს ეხება სიკვდილის წინა მომენტში ნათქვამ სიტყვებს სხვა რო იყოს როგორც ბასილზე გასაგებია შეიძლება მოესწრო მონანიება, მაგრამ სიკვდილის წინ 2 რადიკალურად განსხვავებული ქმედება როგორ შეიძლება იყოს წმინდანობა ორივე შემთხვევაში?

[sanfol]

A.V.M
მოდი უკანასკნელიდან გიპასუხებ, მაქსიმილიანეზე ნამდვილად არაა თემა გახსნილი და მე ჩემ სინდისთან სუფთა ვარ, რადგან ჯერ გადავხედე განყოფილების სტრუქტურას, აქ წმინდანებზე ხსნიან თემებს და მერე მათ ცხოვრებაზე საუბრობენ ამიტომ ხელს არ გვიშლის მაქსიმილიანე თებესელიც მოვიხსენიოთ.

პირველ რიგში მე მაინტერესებს მე რა შემიძლია გავაკეთო, რომ ქრისტესთან ვიყო უფრო ახლოს? ქრისტესთვის სიკვდილი გულისხმობს იმას რომ მე მსურს სიკვდილი? ანუ მე, რომ სიკვდილი ვეძიო ღმერთთან უფრო ახლოს ყოფნის გამო და არაფრად ჩავაგდო სხეული დავარღვევ უფლისადმი ბოძებულ სიცოცხლეს ამ ქვეყანაზე? ქრისტე ხომ ამბობს: ვისაც სურს მე მომდიოს, განუდგეს თავის თავს, აიღოს თავისი ჯვარი, და გამომყვეს მე.
სადაა სად უნდა გავყვეთ? ან როგორ უნდა გავწიროთ მისთვის თავი?
რადგან ვისაც სურს სულის ხსნა, დაჰკარგავს მას: და ვინც ჩემი გულისთვის დაჰკარგავს სულს, ის ჰპოვებს მას.

აი აქ ვირევი უკვე, თუ კი მაქსიმილიანე მთელი ცხოვრება იღვაწოდა იმისათვის, რომ ჯარში არ წასულიყო რომ ღმერთის მცნება არ დაერღვია გიყვარდეს მტერი შენიო, ვახტანგ გორგასალი კი როცა ამბობდა ეძიებდეთ ქრისტესთვის სიკვდილსო, მას რომ ეს მცნება ეთქვა ამისთვის თავადაც დასჭირდებოდა მთელი ცხოვრება ძიება სიკვდილისა წინააღმდეგ შემთხვევაში ხომ არ გააკეთებდა იმას რასაც აკეთებდა მრავალჯერ საფრთხეში თავის ჩაგდება და + ხალხის ხოცვა რასაც მაქსიმილიანე და ქრისტე ეწინააღმდეგებოდა, ანუ რა გამოდის რომ ვახტანგს მტრები უყვარდა და მაინც ხოცავდა, მაქსიმილიანეს უყვარდა და არ ხოცავდა და 2ივე გამართლებული გამოვიდა? ცოლებზე არგუმენტი არ გამოდგება, რადგან ამ 2მა ადამიანმა ისეთი რაღაცა თქვა სიკვდილის წინ რომ ფაქტობრივად ამით დაასრულეს სიცოცხლე და უნდა მივიჩნიოთ რომ 2ივე მართალია?

1.2. წინა თემაშიც ვიკითხე და მგონი ამას უნდა გულისხმობდე ანუ 1ს თავისი სიმართლე შეერაცხა სიმართლედ და სხვას სხვა? ანუ როგორც სწორად მიიჩნევ ის შეგერაცხება შენ სიმართლედ? ამას გულისხმობ? თუ მიიჩნევ რომ ომში წასვლით არაფერი დააკლდება შენ სულიერ სამყაროს უნდა წახვიდე და თუ ფიქრობ რომ დაგანგრევს არა?

რას ვიტყვით, განა აბრაამმა, ჩვენმა წინაპარმა, ხორციელად შეიძინა რამე? თუ აბრაამი საქმეთაგან გამართლდა, დიახაც აქვს სასიქადულო, მაგრამ არა ღვთის წინაშე. ვინაიდან რას ამბობს წერილი? „ერწმუნა აბრაამი ღმერთს, და შეერაცხა მას სიმართლედ". ხოლო მოქმედს საზღაური მადლით კი არ მიეგება, არამედ ვალით. იმას კი, ვინც არ არის მოქმედი, მაგრამ სწამს იგი, ვინც ამართლებს უღმერთოს, სიმართლედ მისი რწმენა შეერაცხება. (რომაელთა 4:1-5)