ღვინის ისტორია და კულტურა, ქართული და უცხოური ღვინის ნაწარმი პარამეტრები

[sable]

ეს თემა ეხება ღვინის კულტურასა და მის ისტორიას!

თუ საიდან წარმოიშვა!

როდის წარმოიშვა!

როგორი გავრცელება ჰპოვა!

რა ადგილი უკავია სხვადასხვა კულტურაში!

ღვინო და ღვინის კულტურა საქართველოში!

ღვინო და ღვინის კულტურა საქართველოს გარეთ!


აბა იქტიურეთ იმათმა ვისაც ღვინო მოსწონს, ღვინის დალევა არ არის მარტო საქმე ღვინო უნდა იცოდე კიდეც, ყველა ასპექტში მითუმეტეს ქართველმა კაცმა!

აბა კიდევ ერთხელ, ველი ცოდნის გაზიარებას მე ნალ-ნელა დავდებ მასალებს იმ თემების შესახებ რაც ზემოთ დავწერე.

[marine]

ქვევრის ღვინო და ქვევრის ღვინის დაყენების ტექნოლოგია

ქვევრი -ღვინის დასაყენებელი და შესანახი უნიკალური თიხის ჭურჭელია, ქართული ღვინისა და ზოგადად ქართული კულტურის ერთგვარი სავიზიტო ბარათი. საქართველო ერთადერთი ქვეყანაა, სადაც ქვევრში ღვინოს უძველესი დროიდან დღემდე უწყვეტად აყენებენ. ქვევრის ტიპის უძველესი ჭურჭელი აღმოჩენილია საქართველოში და განეკუთვნება ძვ.წ VI-V ათასწლეულებს. დღეს არსებული ქართული ქვევრის ფორმა III- II ათასწლეულში ჩამოყალიბდა. ამ პერიოდამდე ძირითადად პატარა ქვევრები იყო გავრცელებული, რომლებიც სიმაღლეში 1-1,5 მეტრს არ აღემატებოდა და ჰქონდა ბრტყელი ძირი და განიერი მუცელი დღეისათვის კი ყველაზე ფართოდ გავრცელებულია კვერცხისებური ფორმის ქვევრები.
ქვევრის სიკეთე
-ბუნებრივი ტემპერატურული ბალანსი- ქვევრში ღვინის ტემპერატურა შენახვის დადგენილ ზღვარს არ სცილდება და იმას რასაც ქარხნული მეღვინეობის პირობებში რიგი დანადგარები და დანახარჯები ესაჭიროება ქვევრებში ბუნებრივადაა დაცული. ტემპერატურულ რეჟიმს არა მარტო ღვინის შენახვისათვის, არამედ ალკოჰოლური დუღილის პროცესისათვისაც ძალზე დიდი მნიშვნელობა აქვს.

-ღვინის დადუღება-დავარგება- ქვევრში ტემპერატურული რეჟიმის ბუნებრივი ბალანსისა და ალკოჰოლური დუღილისათვის ოპტიმალური ტემპერატურის თავისთავად არსებობის გამო ღვინის დაყენებისას ქრონოლოგიურად მიმდინარეობს ყველა ის პროცესი, რასაც ქარხნულ პირობებში სხვადასხვა დანადგარები და ქიმიური დანამატები ესაჭიროება. ქვევრის უნიკალური ფორმიდან გამომომდინარეობს, ის რომ ჭაჭაზე დატოვებული ღვინო არ განიცდის ლექის გავლენას. ალკოჰოლური დუღილის დასასრულს ყურძნის წიპწების დიდი ნაწილი მარცვალს მოსცილდება, იძირება და გროვდება ქვევრის ძირში. წნევის ზემოქმედებით ყურძნის წიპწას ლექი გადაეფარება რის შედეგადაც ხდება წიპწისა და ღვინის ერთმანეთისაგან იზოლირება. დუღილის დასრულების შემდეგ,რადგან ჭაჭა გარკვეული დროის განმავლობაში არ იძირება მასში ალკოჰოლური დუღილის დროს გამოყოფილი ნახშირორჟანგის არსებობის გამო, მის ჩაძირვას ლექის დალექვა უსწრებს წინ, ხოლო შემდეგ უკვე ჭაჭა იწყებს ჩაძირვას.ამრიგად, ღვინოს შეხება მხოლოდ და მხოლოდ ჭაჭასთან აქვს, საიდანაც მას მაქსიმალურად გამოაქვს ადამიანის ჯანმრთელობისათვის სასარგებლო ნივთიერებები. იმ ფაქტს, რომ ქვევრის ღვინო ბუნებრივად სტაბილურია განაპირობებს ის რომ ქვევრის ღვინო ტანინებით მდიდარია ,ტანინი კი თავისთავად ბოჭავს ღვინოში არსებულ ცილებს, რომლებიც ამღვრევენ ღვინოს.

ქვევრის ღვინო
ქვევრის ღვინო ზოგადად გულისხმობს ყურძნის ტკბილის გარკვეული რაოდენობის ჭაჭასთან დადუღებას ,დაღვინებასა და შემდგომ დავარგებას. პირველი და მნიშვნელოვანი წესი ქვევრში ღვინის დაყენებისა არის ქვევრში ღვინის დაყოვნება თავისავე ჭაჭაზე -როგორც ალკოჰოლური დუღილის ,ისე მის შემდგომ პერიოდშც.
ღვინის დაყენების ტექნოლოგია რიგი მიზეზების გამო საქართველოს სხვადასხვა კუთხეებში განსხვავებულია. მაგალითად კახეთში ალკოჰოლურ დუღილში მონაწილეობს ჭაჭის მთლიანი რაოდენობა, ღვინის დაყენების იმერული წესი კი გულისხმობს საწნახლიდან ქვევრებში ჩასხმულ ტკბილს დამატებული არა ჭაჭის მთლიანი რაოდენიბა, არამედ მაქსიმუმ ერთი მესამედი ნაწილი.

რაც შეეხება იმ საკითხს თუ რამდენი ხანი უნდა დაყოვნდეს დასავარგებლად ღვინო თავისივე ჭაჭაზე , ამ პერიოდს განსასაზღვრად დიდი მნიშვნელობა აქვს ყურძნის ჯიშს, ალკოჰოლური დუღილის ხანგრძლივობას , გარემო პირობებს და სხვ. საშუალოდ წითელი ღვინო ქვევრებში მხოლოდ ალკოჰოლური დუღილის პერიოდში ჩერდება, ეს შეიძლება იყოს 7-10 დღე, მაქსიმუმ 2 კვირა. თეთრი ყურძნის შემთხვევაში ღვინოს ჭაჭაზე გაზაფხულამდე ტოვებენ. ჭაჭაზე დიდი ხნით დაყოვნებული ღვინო იძენს მუქ ჩალისფერ, ოქროსფერ ან ჩაისფერ შეფერილობას , გამჭვირვალეა და კრიალა, ხასითდება ხილის ტონებით და ტანინების ზომიერი შემცველობით, არის ბუნებრივად სტაბილური.

ზედაშის ქვევრი და ღვინო
საზედაშე ღვინის დაყენება დიდად არ განსხვავდება ჩვეულებრივი ქვევრის ღვინის დაყენებისაგან, ძირითადი განსხავავება არის არა ღვინის ტექნოლოგია არამედ შინაარსობრივი და დანიშნულებითი მხარე. ზედაშე არის წითელი ღვინო, რომელსაც ხმარობენ საეკლესიო რიტუალების დროს. ზედაშის ქვევრიც მარანში ერთგვარ ორიენტირს წარმოადგენს და მას ყოველთვის გამორჩეული ადგილი უნდა ჰქონდეს. ესაჭიროება განსაკუთრებული ყურადღება და მოპყრობა. საზედაშე ღვინოს ჭირდება არა ფილტრაცია თუ სხვა პრეპარატებით გაჯერება, არამედ ჭაჭიდან დროული მოხსნა და გადაღების სწორი დროის შერჩევა.

ამრიგად ქვევრი ფენომენალური ჭურჭელია თავის თვისებებით და ღვინოზე დადებითად ზემოქმედებით. დღესდღეობით ქვევრის ღვინის წარმოება არა მარტო საქართველოში ,არამედ მთელს მსოფლიოში უჩვეულო სისწრაფით ვითარდება. ამჟამად საქართველოში ქვევრის ღვინოს თითქმის ყველა კომპანია აწარმოებს.