ლოცვა - სულიერი ხედვის დასაბამი პარამეტრები

[ნათია]

„ანგელოზნი აღძრავენ ჩვენში ლოცვის წყურვილს და ჩვენთან ერთად დგანან ლოცვად, სიხარულით აღვსილნი და ჩვენთვის მლოცველნი“

შეუძლებელია სუფთად ილოცო, თუკი შენი გონება შეზრდილია ამქვეყნიურ საზრუნავს, რადგან ლოცვა არის ყოველგვარ მიწიერ გულისთქმათა დატევება. შებორკილს არ ძალუძს რბენა, ასევეა ვნებით შეპყრობილი გონება, - იგი ვეღარ პოულობს ადგილს სულიერი ლოცვისათვის, ვნებითი გულისთქმები აღარ აყენებს ლოცვად.

თუკი ლოცვისას ფიქრობთ, რომ ცოდვების გამო გოდება საჭირო არ არის, - გააცნობიერეთ, რაოდენ შორს დგახართ უფალთან, მაშინ, როდესაც მოვალე ხართ მასთან იმყოფებოდეთ - ამის გააზრება გულთბილ ცრემლს გიბოძებთ.

ჭეშმარიტად ასეა: საკუთარი საზომის გაცნობიერება, საკუთარი სიგლახაკისა და უბადრუკობის განცდა, გულთბილი და ტკბილი ცრემლების წყაროდ გექცევა და წმიდა ესაიას მსგავსად თავის გაკიცხვას დაიწყებ: „...ვაი მე, დავიღუპე, რადგან თვალებმა კი მეუფე საბაოთ იხილეს!“ (ესაია 6,5). მაგრამ თუკი შენი ლოცვა არის ჭეშმარიტი და სულიერი, _ ამის მრავალ დასტურს მიიღებ; ანგელოზნი შეიკრიბებიან შენს გარშემო დანიელ წინასწარმეტყველის მსგავსად და განგანათლებენ იმ მიზეზთა შემეცნებით, თუ რა რატომ ხდება. იცოდე, რომ ანგელოზნი აღძრავენ ჩვენში ლოცვის წყურვილს და ჩვენთან ერთად დგანან ლოცვად სიხარულით აღვსილნი და ჩვენთვის მლოცველნი. მაგრამ თუკი უდებებას მივეცემით და ბოროტ გულისთქმებს გავიზიარებთ, - ძალზე განვარისხებთ ანგელოზებს, რადგან მაშინ, როდესაც ისინი ჩვენთვის ამდენ სიკეთეს იქმან, _ ჩვენ საკუთარი თავისთვის არაფერს ვაკეთებთ და ამით უგულვებელვყოფთ უფლისადმი მსახურებას, ვტოვებთ უფალს და საკუთარ გულისთქმებში საუბარს ბოროტ სულებს ვუბამთ.

ილოცე მშვიდად და აუღელვებლად, იგალობე გონივრულად და კეთილგანწყობით - მაშინ ემსგავსები არწივის მართვეს, რომელიც ნელ-ნელა სიმაღლეებს იპყრობს.

ფსალმუნთა გალობა აცხრობს ვნებებს და ბორკავს ხორციელ თავშეუკავებლობას, ხოლო ლოცვა გონებას მისთვის ჩვეულ კეთილგონივრულ სიბრძნეს აზიარებს.

ლოცვა არის გონების ღირსებისთვის შესაფერისი ღვაწლი, უფრო ზუსტად კი - გონების ჭეშმარიტი გამოყენება.

ფსალმუნთა გალობა არის სიბრძნის მრავალსახეობის წარმოჩინება, ლოცვა კი - დასაბამი სულიერი ხედვისა.

სულიერი ხედვა ხელს უწყობს ლოცვას, იგი გონების აზროვნების ძალას ღვთაებრივი ხილვის ჭვრეტამდე აღამაღლებს.

თუკი უფლისგან ლოცვისა და ფსალმუნთა გალობის ნიჭი ჯერ კიდევ არ მიგიღიათ, - ითხოვეთ მუდმივად და აუცილებლად მოგეცემათ.

„...ჯერ არს მათდა მარადის ლოცვაი და რაითა არა ეწყინებოდის ლოცვასა შინა“ (ლკ. 18,1). ნუ მოიწყენთ და ნუ მიეცემით უსასოობას იმის გამო, რომ ლოცვითი განწყობის მადლი არა გაქვთ, რადგან, თუ ითხოვთ, აუცილებლად მოგეცემათ. იგივე იგავში ნათქვამია: „დაღათუ ღმრთისა არა მეშინის და კაცთაგან არა მრცხვენის, ამისთვის რამეთუ შრომასა შემამთხუევს მე მარადის ქურივი ესე, უსაჯო მას, რაითა არა მარადის მოვიდოდის და მაწყინებდეს მე... ხოლო ღმერთმან არა-მე ყოსა შურის-გებაი რჩეულთა მისთაი, რომელნი ღაღადებენ მისა დღე და ღამე, და სულგრძელ არს.“ (ლკ. 18,5,7) ამიტომ შრომისმოყვარეობითა და მოთმინებით იდექით ლოცვად!

ნუ მოისურვებ, იმგვარად ააწყო შენი ცხოვრება, როგორც შენთვის საუკეთესოდ მოგეჩვენება, არამედ იყოს ისე, როგორც ღმერთი ინებებს. თუ ასე მოიქცევი, მადლიერი იქნები და უშფოთველ ლოცვას შეძლებ!

ვილოცოთ...

[G_saxva]

sanfol

მაგაზე შევთანხმდით მგონი, რომ როცა ერთად ვლოცულობთ სიყვარულს ვუზიარებთ ვერთიანდებით და ა.შ. მაგრამ როცა სხვადასხვა ადგილებში ვართ მაგ დროს? და თან გითხარი კიდევაც სხვა მრწამსის ხალხსაც აქვთ იგივე ლოცვები თქო და გამოდის სხვებთან ლოცულობ და ეს არ შეიძლება თქო და შენ პასუხი უნდა დაგებრუნებინა ბოლოს http://church.ge/index.php?s=&showtopic=16...ndpost&p=752734 და თუ არ ვლოცულობთ სხვადასხვა ადგილებში ერთად გამოდის აზრიც არ ქონია განსაზღვრულ ლოცვებს 6-ზე 9-ზე -12-ზე და ა.შ.

მოდი შევთანხმდეთ ერთ რამეზე. საერთო არაფერი აქვს წამართების ლოცვას ქრისტიანულ ლოცვასთან. აქვე განვმარტოთ მარტო სიტყვები ბუტბუტი ლოცვა არაა, ამიტომ თუ წარმართიიგივე რამეს წაიკითხავს, ეს იმას არ ნიშნავს რომ ის ქრსიტეტს ძე ღვთისას განდიდებს. ასე რომ თითქოს რაღაც უთანხმოებაში მოვდივართ და წარმათთან ლოცვის ცოდვაში ვვარდებით სისულელეა. სისულელეა იმიტომ რომ ქვეყნად 6 მილიარდამდე ადმაინია დღეში კი 24 საათი მათემატიკურად რომ დავითვალოთ წუთში 400 ათას ადმიანს უწევს ლოცვა ყველამ რო ცალცაკლე ილოცოს. აქედან 399 ათასი ადამინი უშჯულო და არამორწმუნე რომ იყო 1000 ადამინს მაინც მოუწევს დღის რომელიღაც მონაკვეთში ერთდ ლოცვა. მაშინ ყველა უშჯულოსთან ლოცვის ცოდვაში ვვარდებით. ალბათ ხვდები რამხელა სისულელეა ეს ყოველივე ამიტომ ამას მოვეშვათ. გადვიდეთ ახლა ცალკე ფიზიკურად მაგრამ ერთად სულიერად ლოცვის რაობაზე. როდესაც 20 კაცი შეიკრიბება დაინაწილებს კანონს და დღეში თითო თითოს წაიკIთხავს დღის განმავლობაში 1 ფსალმუნი სრულდება, ანუ 20 ადმიანი ერთად ლოცვის მადლშია მათთან უფალი სუფევს რადგან ღმერთი აერთიანებს მათ საქმეს - ლოცვას, რადგან ერთობლივ საქმეს უფლის სახელით არიან შეჭიდებული. ისიც ავღნიშნოთ უფლისთვის ადგილს, ანუ შენ ფიზიკურ ადგილმდებარეობას ნაკლები მნIშვნელობა აქვს, მთავარი მასთან საუბარი და ლოცვითი განწყობაა. თუ ხალხი სეიკრიბება ვილოცოთ უფალს ერთად მივმართოთ, მართალია ფიზიკურად სხვადასხვა ადგილის შეიძლებ ვიყო მაგრამ მთავარი ლოცვაა მითუმეტეს თუ უფალს ბევრი განვადიდებთ ის ჩვენთანიქნება . ერთად ლოცვას ზოგადი სახე მივცეთ განსაზღრული დროებიც დავაწესოთ რათა არ დაგვავიწყდეს და როგორც დილა საღამოს ლოცვა თავისი წესი ქოდნეს იმ განსხვავებით რომ 9 12 3 6 9 12 დღეში 7ჯერ ვილოცოთ, როგორ დავით მეფსალმუნე ბრძანებდა 7გზის დღესა შინა გაქებდი შენო.

იმედია ცოტა ნათლად მიანც გადმოვეცი ის რაც მინდოდა. კიდევ რაიმე ხომ არა გაურკვეველი?