გული შემუსვრილი და დამდაბლებული, გამოცდილებიდან ... პარამეტრები

[ლილიანა]

როგორ გესმით ჭეშმარიტი სიმდაბლე ? სიმდაბლე რომელიც თავისი არსით უფლისთვის სათნოა ?
სრულ სიმდაბლეში "საკუთარი თავის განუწყვეტელი განსჯა და ყვედრება " თქვენ რეალობაში ხო არ ამცირებს თქვენსავე ღირსებას და რამდენაც მიღწევადი ნადმვილი სიმდაბლის შეძენა მოხვეჭა ? ბევრიგან მსმენია სიმდაბლე როცა მუდამ თავს განიკითხავ და საკუთარ უსუსურობას დანაშაულს ხედავ ნებისმიერი სიტუაციაში ასეთი ადამიანი კარგავს კეთილგონიერებას განსჯის უნარს ის ვინც მუდამ თავს განიკითხავს ?
რეალურად ყველას დღესდღეობით ესაჭიროება თვიდაჯერებულობა საკუთარი ღირსების უპირატესობის განცდა სხვაგვარად უჭირთ თავის დამიკვირდება ესეთი ტენდენცია და ამაზე არავინ კამათობს
ხალხს უყვარს საქმის ხმამღლა კეთებს თავის აფიშირება არადა მე თუ მკითხავ სიმდაბლით ჩუმად ნაკეთები საქმე პროფესიული ზრდა უფრო ნაყოფიერი და უფლისთვის სათნოა ვიდრე საკუთარ თავში უპირატესობის აღმოჩენისთანავე აჟიტირება და სახალხოდ გახმიანების მცდელობა ეს ბევრ ჩვენგანს ახასიათებს ცოდნას გამოცდილებს თავდაბალი და ჩუმი მოღვეჭა უხდება უბრალოება ეს ბევრად ესეთი გზა უფრო უწყობს ხელს ადამიანი განვითარდეს გაუჩერებლად ის ვინც საკუთარ თავს არ არგებს ღირსებას სტატუს და არ ამბობს რო მე ჩემ მივაღწიე მუდამ განვითარებადია და არც ცოდნის შეძენის მოხვეჭის სურვილი კარგავს სიტკბოს და მობეზრებადი არ ხდება
ზემოთ გამოთქმული მოსაზრებები ისე ზოგად და უშვალოდ თემაში ვისაუბროთ საკუთარ გამოცდილებიდან რამდენად გვიჭირს თავის დამდაბელება და ეს მცდელობა ხო არ აბოროტებს ჩვენსავე მეს და ხელს ხო არ გვიშლის თავის ჭარმოჩენაში ანუ თავის წარმოჩენის მიზნით უარს ვამბობთ სიმდაბლეზე უფრო სწორია ასეთი ფორმირება
აბა თუ ტრადიციულად მოკვდება ეს თემა წავშლი

[მარიამი]

ალბათ სიმდაბლეს და ამპარტავნებას ეხება ის შემთხვევაც, როცა ადამიანი ბოდიშს უხდის მეორეს ასეთი სიტყვებით: მაპატიე, შენდობას ვითხოვ, მაგრამ შენც დამნაშავე იყავი, მაწყენინე, შენი ბრალი იყო და ა.შ. ამას ჯობია საერთოდ არ ითხოვო შენდობა, სანამ საკუთარ თავში არ გაერკვევი და მართლა არ იგრძნობ თავს დამნაშავედ.
სხვათაშორის მეორე მხარე ყოველთვის გრძნობს ხოლმე მართლა გულით ითხოვ შენდობას, თუ მხოლოდ მოვალეობის მოხდის მიზნით. და ხშირად მის რეაქციას ეს ფაქტორი განაპირობებს.

კანონისტი
მართალია. მე კი გაჩუმებას ვამჯობინებ ხოლმე. მაგრამ მგონი შენი მეთოდი ჯობია. უფრო გულახდილია.