გული შემუსვრილი და დამდაბლებული, გამოცდილებიდან ... პარამეტრები

[ლილიანა]

როგორ გესმით ჭეშმარიტი სიმდაბლე ? სიმდაბლე რომელიც თავისი არსით უფლისთვის სათნოა ?
სრულ სიმდაბლეში "საკუთარი თავის განუწყვეტელი განსჯა და ყვედრება " თქვენ რეალობაში ხო არ ამცირებს თქვენსავე ღირსებას და რამდენაც მიღწევადი ნადმვილი სიმდაბლის შეძენა მოხვეჭა ? ბევრიგან მსმენია სიმდაბლე როცა მუდამ თავს განიკითხავ და საკუთარ უსუსურობას დანაშაულს ხედავ ნებისმიერი სიტუაციაში ასეთი ადამიანი კარგავს კეთილგონიერებას განსჯის უნარს ის ვინც მუდამ თავს განიკითხავს ?
რეალურად ყველას დღესდღეობით ესაჭიროება თვიდაჯერებულობა საკუთარი ღირსების უპირატესობის განცდა სხვაგვარად უჭირთ თავის დამიკვირდება ესეთი ტენდენცია და ამაზე არავინ კამათობს
ხალხს უყვარს საქმის ხმამღლა კეთებს თავის აფიშირება არადა მე თუ მკითხავ სიმდაბლით ჩუმად ნაკეთები საქმე პროფესიული ზრდა უფრო ნაყოფიერი და უფლისთვის სათნოა ვიდრე საკუთარ თავში უპირატესობის აღმოჩენისთანავე აჟიტირება და სახალხოდ გახმიანების მცდელობა ეს ბევრ ჩვენგანს ახასიათებს ცოდნას გამოცდილებს თავდაბალი და ჩუმი მოღვეჭა უხდება უბრალოება ეს ბევრად ესეთი გზა უფრო უწყობს ხელს ადამიანი განვითარდეს გაუჩერებლად ის ვინც საკუთარ თავს არ არგებს ღირსებას სტატუს და არ ამბობს რო მე ჩემ მივაღწიე მუდამ განვითარებადია და არც ცოდნის შეძენის მოხვეჭის სურვილი კარგავს სიტკბოს და მობეზრებადი არ ხდება
ზემოთ გამოთქმული მოსაზრებები ისე ზოგად და უშვალოდ თემაში ვისაუბროთ საკუთარ გამოცდილებიდან რამდენად გვიჭირს თავის დამდაბელება და ეს მცდელობა ხო არ აბოროტებს ჩვენსავე მეს და ხელს ხო არ გვიშლის თავის ჭარმოჩენაში ანუ თავის წარმოჩენის მიზნით უარს ვამბობთ სიმდაბლეზე უფრო სწორია ასეთი ფორმირება
აბა თუ ტრადიციულად მოკვდება ეს თემა წავშლი

[admin]

თუ რაიმე კარგ საქმეს ჩაიდენ ადამიანი, და იმ კარგ საქმეს გაუკეთებ აფიშირებას და ამქვეყანაზე მოიპოვებ დიდებას, ეს დიდება იმ ქვეყანაში აღარ დაგხვდება, იმ მადლს აქ დატოვებ და იქ აღარ გაგვყვება.
მარიამ გეთანხმები არც მე მომწონს ადამიანები, რომ ყოველ წამს "ყველანი წოდვილები ვართ" და ა.შ. გაიძახიან, ასეთი ხშირი გამეორება მართლაც აზრს უკარგავს, მაგრამ არის კონკრეტული მომენტი და დრო როცა ხვდები, ადამიანი ამას გულით ამბობს და აი მაშინ ძალიან დიდი ძალა აქვს. ალბათ თავდაბლობამდე იმხელა გვიკლია, როგორც დედამიწას ზეცამდე, მაგრამ უნდა ვეცადოთ მაინც. მეორედ მოსვლის წინ ისეთი მძიმე სიტოაცია იქნება სულიერი თვალსაწრისით, რომ კეთილი საქმის გაკეთების ჩანაფიქრით კი საქმედ ჩაგვეთვლება.