გული შემუსვრილი და დამდაბლებული, გამოცდილებიდან ... პარამეტრები

[ლილიანა]

როგორ გესმით ჭეშმარიტი სიმდაბლე ? სიმდაბლე რომელიც თავისი არსით უფლისთვის სათნოა ?
სრულ სიმდაბლეში "საკუთარი თავის განუწყვეტელი განსჯა და ყვედრება " თქვენ რეალობაში ხო არ ამცირებს თქვენსავე ღირსებას და რამდენაც მიღწევადი ნადმვილი სიმდაბლის შეძენა მოხვეჭა ? ბევრიგან მსმენია სიმდაბლე როცა მუდამ თავს განიკითხავ და საკუთარ უსუსურობას დანაშაულს ხედავ ნებისმიერი სიტუაციაში ასეთი ადამიანი კარგავს კეთილგონიერებას განსჯის უნარს ის ვინც მუდამ თავს განიკითხავს ?
რეალურად ყველას დღესდღეობით ესაჭიროება თვიდაჯერებულობა საკუთარი ღირსების უპირატესობის განცდა სხვაგვარად უჭირთ თავის დამიკვირდება ესეთი ტენდენცია და ამაზე არავინ კამათობს
ხალხს უყვარს საქმის ხმამღლა კეთებს თავის აფიშირება არადა მე თუ მკითხავ სიმდაბლით ჩუმად ნაკეთები საქმე პროფესიული ზრდა უფრო ნაყოფიერი და უფლისთვის სათნოა ვიდრე საკუთარ თავში უპირატესობის აღმოჩენისთანავე აჟიტირება და სახალხოდ გახმიანების მცდელობა ეს ბევრ ჩვენგანს ახასიათებს ცოდნას გამოცდილებს თავდაბალი და ჩუმი მოღვეჭა უხდება უბრალოება ეს ბევრად ესეთი გზა უფრო უწყობს ხელს ადამიანი განვითარდეს გაუჩერებლად ის ვინც საკუთარ თავს არ არგებს ღირსებას სტატუს და არ ამბობს რო მე ჩემ მივაღწიე მუდამ განვითარებადია და არც ცოდნის შეძენის მოხვეჭის სურვილი კარგავს სიტკბოს და მობეზრებადი არ ხდება
ზემოთ გამოთქმული მოსაზრებები ისე ზოგად და უშვალოდ თემაში ვისაუბროთ საკუთარ გამოცდილებიდან რამდენად გვიჭირს თავის დამდაბელება და ეს მცდელობა ხო არ აბოროტებს ჩვენსავე მეს და ხელს ხო არ გვიშლის თავის ჭარმოჩენაში ანუ თავის წარმოჩენის მიზნით უარს ვამბობთ სიმდაბლეზე უფრო სწორია ასეთი ფორმირება
აბა თუ ტრადიციულად მოკვდება ეს თემა წავშლი

[afxazi]

[quote name='ლილიანა' date='Apr 17 2007, 09:42 AM' post='75338']
აბა თუ ტრადიციულად მოკვდება ეს თემა წავშლი
ცუდია ამ თემის "მოკვდომის" რომ გვეშინია, პირიქით უნდა იყოს, ჩვენ დიდ დროს ახალი დროის "წინასწარმეტყველებზე" საუბარს ვანდომებთ ხშირად, ვიდრე ასეთი თემების განხილვას.
ერთმა მოძღვარმა ჩემთან ერთად სხვა ადამიანებთან საუბარში ერთ-ერთი წმინდა მამის გამონათქვამი მოიტანა (სახელი აღარ მახსოვს) რომელიც საუბრობს ქრისტიანობის სამი საფეხურის შესახებ, ის ამბობს რომ პირველ ეტაპზე ქრისტიანი მცნებებს ასრულებს და ცოდვას ერიდება ჯოჯოხეთის შიშის გამო, მეორე ეტაპზე მას გაცნობიერებული აქვს, ცოდვის, ბოროტების სიცუდე და ერიდება მის აღსრულებას და მესამე ეტაპზე ქრისტიანი მცნებებს ასრულებს და არ ცოდავს იმის გამო რომ არ დაკარგოს უფლის სიყვარული და არ დაშორდეს მას.
მოძღვარმა ასეთი შეკითხვა დაგვისვა: რომელ საფეხურზე დააყენებდით თქვენ თავსო?
მაინტერესებს ფორუმელები რომელ საფეხურზე დააყენებდნენ საკუთარ თავს.