ზეციური იერარქია პარამეტრები

[mr_morrison]

ალბათ იცით ყველამ უსხეულოთა იერარქია. მე მაინტერესებს ერთი რამ მთავარანგელოზნი უქვემოესთა რიგებშია და როგორ მიეკუთვნება ზოგი მთავარანგელოზი ქერუბიმებს, შეგიძლიათ ამიხსნათ?

[JABANA123]

ჩვენ რაც ვიცით ანგელოზების, ფიზიკურობის შესახებ არის, რომ მათ აქვთ სხეული, მაგრამ არა, როგორც ფიზიოლოგიური, არამედ განსხვავებული.
არის ბევრი მიახლოვებული ვერსია, წარმოსახვისა და გონის მიერის, მაგალითად: ცეცხლის ალი, ადამიანის სხეულზე ფრთები და კიდევ ბევრი შეიძლება მოვიყვანოთ, მაგრამ დაზუსტებული არავინ იცის, რადგან არარსებობს წყარო რომელსაც შეგვიძლია ვენდოთ მის სისწორეში, რადგან თვით წმინდანებსაც არააქვთ ნანახი მათი რეალური სახე ნანახი (ყოველშემთხვევაში რაც მე გავარკვიე იმაზე მაქვს საუბარი) ანუ შემიძლია გამოვხატო და ავღწერო, როგორც ჩემს შესაძლებლობებს და ჩემს გონებას წარმოუდგენია, ეს იქნება სიტყვიერი თუ სხვა რამ საშუალება, მათი გამოხატვის.

და თუ რამეში ვცდემი შემისწორედ და ამიხსენით, რაში ვცდები (თუმცა ვიცი ბევრ რამეში ვცდები, მაგრამ მაინც... ) და რას ვფიქრობ არასწორად.

მადლობა ყურადგებისთვის



აი ეს არის უსაყვარლესი და არ ვიცი.... როგორ გამოვხატო, ყოველთვის ყოველ წაკითხვაზე რაღაც მემატება ესეთი განცდა მაქვს ყოველშემთხვევაში


ამრიგად, ეს ერთი და მხოლო ღმერთი უსიტყვო არ არის. აქვს მას სიტყვა, მაგრამ არა უგვამოვნო, არც არსებობაში დაწყებული, არც დასრულებადი, რადგან არ იყო (ჟამი), როდესაც არ იყო ღვთის სიტყვა. მარადჟამს აქვს ღმერთს თავისი სიტყვა, მისგან შობილი, თუმცა არა ჩვენეული სიტყვისებრ უგვამოვნო და ჰაერში გაბნევადი, არამედ გვამოვნებითი, ცოცხალი, სრული. არათუ მის გარეთ გამავალი, არამედ მარადჟამს მასში არსებული. რადგან, სად იქნებოდა იგი, მის გარეთ მყოფი?

ჩვენი ბუნება წარმავალია და ადვილად დაშლადი. ამიტომ, ჩვენი სიტყვაც უგვამოვნოა. მაგრამ ღმერთი მარადმყოფია და სრული, რის გამოც აქვს მას თავისი სატყვა, - სრული და გვამოვნებითი, მარადმყოფი და ცოცხალი ანუ ყოველივე იმის მქონე, რაც მშობელს აქვს. ამასთან, როგორც ჩვენეული სიტყვა გამოდის გონებისგან და არც მთლად უიგივდება გონებას, არც ყოვლითურთ სხვაა, რადგან არის რა გონებისგან, სხვა არის მისგან, მაგრამ, ამასთან, არის რა იმავე გონების საჩინომყოფელი, მისგან ყოვლითურთ განსხვავებული როდია, არამედ ბუნებით ერთია მასთან, მაგრამ მდგომარეობით სხვა არის მისგან, - მსგავსადვე, ღვთის სიტყვაც თავისეული გვამოვნებითობით განეყოფა მას, ვისგანაც გვამოვნება აქვს, მაგრამ რადგანაც თავის თავში ავლენს იგი ყველაფერს იმას, რაც ღვთის შესახებ განიჭვრიტება, ამიტომ ბუნებით იგივეა მასთან. ასე რომ, როგორც მამის მიმართ განიჭვრიტება ყველაფერში სისრულე, ამგვარადვე განიჭვრიტება ეს სისრულე მისგან შობილი სიტყვის მიმართაც.