ბერად აღკვეცილი ქართველი მეფეები და მათი ოჯახი წევრები, ბაგრატიონთა გვარიდან პარამეტრები

[marine]

1. დემეტრე (დიმიტრი I), - დავით აღმაშენებლის ძე, მეფობდა 1125-1155 წწ. ბერად შედგა დანიელის სახელით, მონოზონობაში დაჰყო ერთი წელი, გარდაიცვალა 1156 წ.

წყაროები: ნიკორწმინდის სულთა მატიანეში იკითხება: "დიმიტრი მართლმადიდებელისა მეფისა, რომელმან მონაზონობისა ღვაწლთა შემოსვითა სრულყო საწუთო ესე. საუკუნოს იყავნ ხსენება." ლაშა-გიორგის დროინდელი მემატიანე: "წარვლო ცხოვრება და მიიწია სრულქმნილი სიბერესა, შეიმოსა ჩოხა და იკურთხა სქემითა, დაყო წელიწადი ერთი და მოკუდა."

2. თამარი, დავით აღმაშენებლის ასული, დაი კატაისი (ბიზანტიის იმპერატორის შვილის ბრიენის მეუღლე, და დიმიტრი I მეფისა, ცოლყოფილი აღსართან შირვან შაჰისა, ააშენა თიღვის ეკლესია.
შემონოზონდა თომას სახელით, საფიქრებელია თიღვის მონასტერში. გარდაიცვალა 1156 წ.

ნიკორწ. სულთა მატ.: "თამარ თომაი დასა დედოფლისა და მეფისა, მონაზონებისა ზეშთა განბრწყინვებულისა საუკუნოს იყავნ." ქართლის ცხოვრება: "ამასვე წელსა მეფე დემეტრე მოკუდა და დაი დემეტრესი თამარ, თიღვისა აღმშენებელი, იგიცა შემონაზონებული გარდაიცვალა და დაი მისი კატაი დედოფალი საბერძნეთს გათხოვილ იყო."

3. ალექსანდრე I დიდი, კონსტანტინე I-ის ძე, მეფობდა 1412 - 1443. ბერად შედგა 1443 წ. აბრაჰამის სახელით მცხეთას, სადაც ააშენა სადგომად სახლი მისი სამარხის, მთავარანგელოზის ეკვდერთან.

ნიკორწ. სულთა მატ.: "ღვთივ გვირგვინოსნისა მეფეთ-მეფისა ალექსანდრე ყოფილისა აბრაამისი საუკუნოს იყავნ."

ქართლის ცხ.: "ქორონიკონსა რლ (1443)... ხოლო თვით მეფემან ალექსანდრე სახე მონაზონებისა შეემოსა და უწოდეს სახელად ათანასე, და აღაშენა მისთვის სენაკნი და სახლნი დიდნი ქვიტკირისანი მცხეთას მისგან აშენებულს მთავარანგელოზის ეკუდერთან, და მუნ დადგა ვიდრემდის ცხოვრობდა სასოებით და მოღუაწებითა."

ზემომოტანილ წყაროებში ალექსანდრეს მონოზნობის სახელი სხვადასხვაა: "აბრაჰამი და ათანასე, როგორც ექ. თაყაიშვილიც ფიქრობს, ნამდვილად უნდა მივიჩნიოთ აბრაჰამი. რადგან ეს ცნობა დოკუმენტური ხასიათისაა და უფრო ადრინდელიც, ვიდრე "ახალი ქართლის ცხოვრების" მეორე ტექსტი.

(გაგრძელება იქნება)

[marine]

"ის, რომ "არა ხოლო პურითა ცხონდების კაცი", კარგად იცოდნენ ჩვენმა წინაპრებმა. ამიტომაც დაუტევებდნენ ამ ცრუ საწუთროს და მონასტერში მიდიოდნენ. ასე იქცეოდნენ თვით სამეფო გვარის შვილებიც. მხოლოდ რამდენიმე მათგანი ვახსენოთ: მეფე დემეტრე I (ბერობაში დამიანე); მეფე ალექსანდრე I - "დიდად" წოდებული (ბერობაში ათანასე) - მის კელიას დღესაც განახებენ დავითგარეჯის მონასტერში; მეფე ბაგრატის და, მონაზონი გაიანე (1508წ.); მეფე კონსტანტინე II (ბერობაში კირილე), მისი მეუღლე თამარი (მონაზვნობაში თეკლა), მისი შვილები: მეფე დავით X (ბერობაში დამიანე), მეფე გიორგი IX (ბერობაში გერასიმე), მელქისედექ II ქართლის კათალიკოსი, ბაგრატი - ბერობაში დამიანე. მეფე ლუარსაბ I-ის ძმა რამაზი (ბერობაში რომანოზი), მეუღლე მისი ხვარამზე (მონაზვნობაში ქრისტინე), მეფე გიორგი პირველის ასული ქეთევანი (მონაზვნობაში ქრისტინე), მეფე ალექსანდრე II-ის და ქეთეონი, აკურის მონასტრის წინამძღვარი და მისი და თეკლა (მონაზონი) და მრავალი სხვანი. თუ ამათ მივუმატებთ თავადაზნაურთა წრიდან მონაზვნად წასულებს, მართლაც დიდებული და სანიმუშო კრებული წარმოგვიდგება თვალწინ".

/"კარიბჭე" N5, 2011, გვ.8/