გადადის თუ არა მშობლების ცოდვები შვილებზე? პარამეტრები

[ann_ann9]

გამიგია ცოდვები 7 თაობაზე გადადისო მოდი ამაზე ვისუბროდ( ტუ მსგავსი თემა გახსნილია მაშინ ადმინისტრაციას მოუხდი ბოდიშსს და შეუძლია გააუქმოს)

[marine]

"- გადადის თუ არა მემკვიდრეობით წინაპართა ცოდვები? ხდება თუ არა ადამიანი წინაპართა ცოდვის თანაზიარი? საერთოდ, რა მნიშვნელობა აქვს ხორციელ წინაპარს?

- ეს საკითხი მართლაც ხშირად ხდება მსჯელობისა და კამათის მიზეზი. ზოგი თვლის, რომ ცოდვის ჩადენიდან ოთხი თაობა, ზოგი კი შვიდი თაობა ახდენს წინაპართა ცოდვების გამოსყიდვას თავისი ცხოვრებით. ამ აზრს აქვს არსებობის უფლება, რადგან საფუძველი ძველ აღთქმაში მოეპოვება. სახარებაში ამაზე ვერავითარ მინიშნებას ვერ ვნახავთ.

ძველი აღთქმის საწინასწარმეტყველო წიგნებში მოცემულია პასუხი კითხვაზე, გადადის თუ არა ცოდვა მშობლებიდან შვილზე და, შესაბამისად, აგებს თუ არა შვილი პასუხს ღვთის წინაშე მშობელთა მიერ ჩადენილ ცოდვებზე.

აი, რას ბრძანებს უფალი იეზეკიელ წინასწარმეტყველის პირით: "თქვენ იტყვით: რატომ არ ისჯება შვილი მამის დანაშაულისთვისო. თუ შვილი სამართლიანად და სიმართლით იქცევა, იცავს ჩემს წესებს და ასრულებს მათ, ჭეშმარიტად იცოცხლებს! ცოდვილი სული უნდა მოკვდეს, შვილი მამის დანაშაულის გამო არ უნდა დაისაჯოს. არც მამა უნდა დაისაჯოს შვილის დანაშაულის გამო...

თუ შეიგნებს და შეინანებს თავის ყველა შეცოდებას, რაც ჩაუდენია, ჭეშმარიტად იცოცხლებს, არ მოკვდება. ამბობს ისრაელის სახლი: არ არის სწორიო გზა უფლისა. ჩემი გზა არ არის სწორი, ისრაელის სახლო? ეს თქვენი გზებია, სწორი რომ არ არის! ამიტომ ყველას თავისი გზისაებრ განგსჯით, ისრაელის სახლო, - ამბობს უფალი ღმერთი.

შეინანეთ და მოიქეცით ყველა თქვენი შეცოდებისგან და აღარ გექცევათ დაბრკოლებად უკეთურება" (იეზ. 18,19-30). ხოლო იერემია წინასწარმეტყველთან ვკითხულობთ: "იმხანად აღარ იტყვიან: მამებმა ჭამეს მკვახე ყურძენი და შვილებს მოეკვეთათო კბილები. რადგან ყველა თავისი დანაშაულის გამო მოკვდება; ვინც მკვახე ყურძენს შეჭამს, კბილებიც იმას მოეკვეთება" (იერ. 31,28-29). ამგვარად, არ არსებობს პასუხისმგებლობა ღვთის წინაშე მამათა ცოდვების გამო."

/არქიმანდრიტი ადამი (ახალაძე)/