ქალწულება და სისუფთავე სულისა და ხორცისა პარამეტრები

[marine]

დღეს, როცა უზნეობა მძლავროს, როცა ცდილობენ ქალწულება დააკნინონ, ვფიქრობ, ამ თემის გახსნა დროულია (თუ უკვე დაგვიანებული არ არის)...



„ეგნატე ღმერთშემოსილი ფილადელფიელთა მიმართ ეპისტოლეში მელქისედეკის შესახებ წერს: „რადგანაც იგი იყო მეფეც და მღვდელმთავარიც, და მთელი ცხოვრების მანძილზე ქალწული, ამიტომ იყო ძე ღმრთისას, მეფისა და მღვდელმთავრის, ქალწულებისა და სისუფთავის წყაროს, ქალწულთა სასიძოს წინასახე“.

"პატიოსნების დეფიციტია ქვეყანაში და არა იმდენად ლუკმა-პურისა!"

[marine]

"ღმერთი ჩვენგან წმინდა ცხოვრებას მოითხოვს. ეს სიწმინდე, უპირველეს ყოვლისა, გულისხმობს უბიწოებას, შემდეგ კი ღვთის სხვა მცნებათა შესრულებას და მათი დარღვევისას - გულწრფელ და თავმდაბალ სინანულს. უბიწოება ორგვარია - ქალწულებრივი და მეუღლეობრივი. ძველაღთქმისეულ სუსანას ქორწინებაშიც უწოდებდნენ უბიწოს იმის გამო, რომ მან სიკვდილი არჩია ურჯულო მსაჯულთა ბოროტი სურვილის შესრულებას. ხოლო ათი ქალწულის სახარებისეული იგავიდან ნათელია, რომ ყველა ქალწული როდი იყო ბრძენი, არამედ ხუთი მათგანი იყო სულელი. ამ უკანასკნელთ უწოდებენ სულელებს ან უგუნურებს იმის გამო, რომ ხორციელ ქალწულობას იცავდნენ, მაგრამ არ ზრუნავდნენ სულიერი სიწმინდის დაცვაზე და უწმინდური ფიქრებითა და სურვილებით ბილწავდნენ გონებასა და გულს, ან დრტვინავდნენ სიბრაზითა და ბოღმით, ან შურითა და სიძულვილით ან, ვერცხლისმოყვარეობით დაბრმავებულნი, სიძუნწის გამო გულმოწყალებას არ იჩენდნენ მოყვასის მიმართ. თუკი ზოგიერთი მათგანი აშკარად თავს არიდებდა ამ ვნებებს, მაშინ, ამპარტავნობით და ქედმაღლობით შეპყრობილნი, მოყვასის განკითხვითა და დამცირებით, კარგავდნენ სულიერ სიწმინდეს, ნათქვამის თანახამად: "ყველა გულზვიადი სიბილწეა უფლის წინაშე" (იგ. 16,5). რაც ნათქვამია ვნებების შესახებ ქალწულთა მიმართ, ასევე ეხება ქვრივებსა და დაქორწინებულებს, როგორც თავად უფალმა უთხრა მოციქულებს: ხოლო რასაც თქვენ გეუბნებით, ყველას ვეუბნები (მრკ. 13,37)".

/წმ. ამბროსი ოპტელი/